واضح آرشیو وب فارسی:اتحاد خبر: اتحادخبر: دیگ پسین رفته بیدُم یه مُشتی اَژغالی مال مَج و پوس شیرنیه بریزم ری تِلنگون ِ پِس ِ خونمون که محیط زیستمونه چپل کنم ، که هُمو قِسات یه اِسِمِسی ری گوشیم اومَ که پیشاپیش روز زن مُوارک؛ پُی خـُم گفتم: بفرما ، شَر میا زنگـُل نهاشه ،ایسو چه سی دی زاغو بوسنیم؟ما رنگمون واوی مِی اَفـتـُوهِ یپیسیدهی زردی،..میش رمضون برازجونی: دیگ پسین رفته بیدُم یه مُشتی اَژغالی مال مَج و پوس شیرنیه بریزم ری تِلنگون ِ پِس ِ خونمون که محیط زیستمونه چپل کنم ، که هُمو قِسات یه اِسِمِسی ری گوشیم اومَ که پیشاپیش روز زن مُوارک؛ پُی خـُم گفتم: بفرما ، شَر میا زنگـُل نهاشه ،ایسو چه سی دی زاغو بوسنیم؟ما رنگمون واوی مِی اَفـتـُوهِ یپیسیدهی زردی، که واویلا اِی سی دی زاغو چی نِسونم وُ خونه صَرام میکنه وُ اوسُو خر بیا و کلمُنده بار کُ. خیلی قشنگ و پاک پاکیزه اَژغالِلِمِه رختم توو تِلنگون و واگشتم خونه وُ آروم بُنگِ زاغو دادم گفتم بیو، زاغو اومَ گف: چنه بوا؟ گفتم: اِوَل بوگو بینم دِییت کجیه؟ گف: توو هاله، گفتم: خو خووه، میگماچَن روز دیه روز دِییته وُ میخا سیش یه چی بوسونیم، بنظر تو چه بوسونم که هم ارزون بو وُ هم خاشِش وَش بیا؟ هَی؟ زاغو گُ: بوا یه تِنگ تِنگویی بـِیل تو قـُطی کِوریتی و بدش تا بخندیم ، بوگو خو! گفتم: اَی نبو دار کِنِفِ بی عُرضِتِه ، کِسی میا دِییشه که ایقه سیش زحمت کشیده اذیت کنه؟ ایسُو نه حقته که مث بُز وُ سایوون دُلـُویزت کنم تا آدم واوی؟ لابد روز مِرد هم میخِی سی مُو تک تِکو بدی؟!زاغو گف:نه کادو روز مرد ، خـُش از دیر بُنگ میده ، ولی بوا خوُت میفـَمی که دِییم ری کادولی که گیرش میا حساسه وُ سلیقه ی ِ تونم نِپسندشه بوگو خو! گفتم: مِی سلیقه مُو چِشه؟ اِی سلیقه مُو بد بی ، نمی سِدِمِش خو! زاغو گف: مُو نمیفمُم، خُو بوا مِینه رانِمُیی میخِی؟ گفتم:ها، گف: خو بُر بده تا فکر کنم؟!گفتم: خو همینجُو ورُم بیشی و فکرلته کُ، زاغو پُی خولوص نیّت رَف توو فکر و مُنم هُمونجُو توو دل فدَه مُتورمه اُوُردُم و پُی لکه ی کانِینی پاک میکردم و زاغو یدَفه دو پُیی وُ فکر اومَ صَرا وُ گف: بوا، دِییم ری قِیلونِش خیلی حساسه وُ مُو میزنم میشکِنِمِش و تو بُرو یه قِیلون قشنگی سیش بوسو ،بوگو خو! اِول یه نیوی وَش دادم و گفتم برو گـُمِتاوو خوتو فکر کردنت ،گوش خِنچِ چپل، زاغو هیچ نِگفت و رَه، بَد مُنم کمی ری قیلون فکر کردم وتا اِنگاری زاغو راس میگو ، آخو قیلون هم اَرزونه وُ هم جون ِ دی زاغو وُ قیلونش وصله ، ولی پُی خوُم گفتم کاشکی تینِکی ، آشپلِینی ، تسکواوی سیش بسدُم ، پارچه و جومه و ریسری هم خُو داره ، ولی پشیموناویدم سیمحضی که مُوسِرم نویمو که چه بوسونم و سلیقه ی مُنم نِپسَندِشه و هُموسُو بُنگ دادم زاغو بشکن ، زاغو هم مِثِ ئی فیلملِ پولیسی ، آروم رَف تا دِمِ آشپَسخونه وُ پاش ِمِی رونالدو اُوُرد بالا و زَه شی قیلون دی زاغو که قیلون رَه توو هُوا و خارد قِد دیوار و اِشکـِس و پیرزاله واوی ، هِمی که دی زاغو صِدِی ِ شکِسِّن ِ قیلون ِ فـَهمی ، جاروفِشه ورداشت و مِی گرز رستم بالِی سرش زر دا وُ رَه راس اُفتا دینده ی زاغو و زاغو جون مرگاویده هم اومَ هلِ مُو و جفتمون پانادیم وُ فرار و دی زاغو گف: اَی چیش سفیدل ، چکار قیلون مُو داشتین ، نمیفهمین ای مال جهازم بیده ،یَنی تا وُ خومون اومدیم تا مانه وُ خونه صَرا کرده ، ناگفته نمونه که جاتون خالی زاغو برشید و مُونم چار جاروف آوادپس مازم خارد.ولی هِمی که وُ خونه صَرا واویدم تاکسی نی گرفتم و ورداشتم رفتم پاساج کویتی و دم یه دوکون لوکس فوروشینی ، یه قیلون ِ عَیونینی واجفتم ، دوکوندارکو میگف ورژن 5 قیلون برازجونیه ، گفتم یَنی چنه؟ اندرویده؟ گف :نه ای قیلونکو، نوه و نتیجه ی قیلون برازجونیه ، گفتم ها وَش دیاره ، خیلی قشنگ تره ، سنگ و نما واویده ی ، اُما چقه قیلونم گیروناویده ؛ وِژدانن مِردک اِولش قیلون کو نمیفرخت و میگف: مال دُکـُره اُما مُنم مِینه بی ره بیدم ، پُی یه جیگرخینینی و چار برابر گیرونتر ، قیلونکو ِ اِسدم و کادو پیچش کردم و ریش نوشتم: دی زاغو جان روزت مُوارک. دُوارته واگشتم خونه و تا انگاری در لا و نیم لایه ، هُل خاردم رفتم داخل ، دیدم تا زاغو پوماد سُختِیی مالنده قِدِ خـُش و ریو ری در هال نشسه و اشاره وَم کرد که بیو که همه چی امن و امونه ، منم کادومه دِم دَر نادُم و اومدُم توو هال تا دِی زاغو برک تیلیفون ، پارچه ی چل تیکه ای پهن کرده و هاسِی قیلونشه مِی پازل سر هم میکنه ، منم زهله بی زهله سلامی کردم و جانم از خدا مِکِ مَعنیم نکرد و آروم مِی کهره ی بی دِیینی. سرمه انداختم زیر و نِشسم ری مبل و تیلویزون بـِر کردم و هُموسُو روزِ زن ِ توریک گفتن و مُونم پُی خـُم گفتم بخترین موقه سی کادو دادن هِمی ایسُونه وُ بُنگِ زاغو دادم گفتم برو آروم بیارش ، زاغو هم رَف قیلون ِکادو پیچ واویده ی اُوُرد و پُی احترام و ادب ، تقدیم دِییش کِرد و منم گفتم: عشقم ، پیشاپیش روزت موارک بو ؛ دی زاغو لبخند مرحوم ژکنده زَه و کادوِ واز کرد و تا قیلونکو ِ دید ؛ مِی بچه ی آدمی بغلش کرد و بی تشکر راساوی رَف سِری چاقِش کرد و اُوُردش و وَش دو فِرق کشی و ایقدی دِلِش خاشاوی که نگو ، بَد ریو مُو کرد و گف: اِی خدا نِوَردارت خـُت و کار و کردارتِ، تو بخترین میره ی دُنیُیی ، منم هیچ نگفتم تا دلش خاش بو سی محضی که نمیفمه مُو پیل قیلون ِ وُ پیللی که کِر کرده بی شی غالی ورداشته بیدم. دی زاغو گف: ایشالا روز مِرد جبران میکنم و یه جوراب برزنتینی سیت میسونم که کِیف کنی.هاخالوووها./ص
دوشنبه ، ۹فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتحاد خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]