واضح آرشیو وب فارسی:دانشجو آزاد: بازیگران هم سرشان کلاه می رود. شاید خیلی بیشتر از آدم های عادی. یکی از این بازیگرانی که همیشه سر سال نو و ایام تعطیلات دچار این موضوع می شود شهرزاد کمال زاده است.به گزارش “ دانشجوآزاد ” به نقل از بیتوته: بازیگران هم سرشان کلاه می رود. شاید خیلی بیشتر از آدم های عادی. یکی از این بازیگرانی که همیشه سر سال نو و ایام تعطیلات دچار این موضوع می شود شهرزاد کمال زاده است. کسی که هزار جور نقش مثبت و منفی را در سینما و تلویزیون کار کرده است و البته کارش را درتلویزیون با کیانوش عیاری آغاز کرد. در سریال های زیادی مثل«بچه های نسبتا بد» ادامه داد و شناخته تر شد. در سال گذشته هم کارهای زیادی انجام داده و سریال ها و فیلم های زیادی بازی کرده. مثل «نیاز» حسین سهیلی زاده. او بازیگر جوانی است که کلی راه و بیراهه جلوی پایش هست؛ به همین خاطر این روزها وسواسی تر از روزهای قبل زندگی اش انتخاب می کند. با او گپی نوروزی زدیم. اهل همدان نیستم در شبکه های مجازی و سایت ها اشتباهی نوشته اند که من متولد همدان هستم اما من در تهران به دنیا آمده ام و البته خیلی از اطلاعاتی که در مورد ما بازیگرها از ازدواج تا اهل این شهر و آن شهر بودن نوشته می شود، واقعیت ندارد و ساخته ذهن و تخیل بعضی از دوستان است. کم کاری و گزیده کاری در سال های اخیر تصمیم گرفته ام وسواس بیشتری برای انتخاب نقش ها داشته باشم. قصه های زیادی به دستم می رسد که همه شان بالطبع داستان های خوب و جذابی ندارند. امسال برای من این چنین بود اما با این حال در دو فیلم سینمایی «شیشه های مات» و «المپیک» بازی کردم که به نظرم داستان های جالب و نقش های خوبی داشتند. بعضی از کارها به صورت طبیعی بیشتر در میان مردم دیده می شوند و کارشان می گیرد؛ مثلا سریال های «راه طولانی» رضا کریمی و «نیاز» حسین سهیلی زاده و «بچه های نسبتا بد» سیروس مقدم کارهایی بودند که من به واسطه آنها بیشتر دیده شدم و این نشان می دهد که تلویزیون تا چه حد در شناخته شدن آدم ها تاثیرگذار است. اما قبل تر از همه اینها برایم مهم است که نقش به دل خودم بنشیند. چون دوست داشتم کاری که می کنم همیشه، هم به لحاظ محتوایی و هم به لحاظ حرفه ای چیزی برای گفتن داشته باشد. شاید یکی از دلایل کم کاری من و پیدا نشدن داستان های خوب کم شدن تولیدات صدا و سیما از سال ۹۱ به این طرف هم باشد. البته اگر جزو دسته و گروه خاصی بودم ممکن بود پیشنهادات بیشتری داشتم. من به شعور و وقت مردم احترام می گذارم و با طرفدارانم ارتباط نزدیکی دارم و همیشه از انتقاداتشان یاد گرفته، از تعریف هایشان انرژی می گیرم. ذهن تمام سینمایی من من کارم در حوزه سینما و تلویزیون را از ۱۶ سالگی در سریال «هزاران چشم» کیانوش عیاری شروع کردم و از همان سن برایم مهم کارکردن در سینما بود. با اینکه بعد ها در رشته کامپیوتر تحصیل کردم و خیلی جا ها به دردم می خورد و کمک می کند اما به چشم کار و حرفه نگاهش نکردم و به سرعت به همان سینما و کارهای تصویری برگشتم و ادامه دادم. ساده بگویم که بازیگری حالم را خوب می کند و حتی نمی توانم در کنار سینما کار و بیزینس دیگری داشته باشم. بازیگری به لحاظ روحی و ذهنی خیلی مشغولم می کند و خیلی وقت ها شده که ناخودآگاه با بازی در نقش یکی زن معتاد وزن کم کرده ام و برای بازی در نقش یک زن باردار وزن اضافه کرده ام. برای همین هر وقت هم بیکارم در حال ریکاوری هستم. کلاه نوروزی بر سر من من متولد هفتم فروردین هستم و با آمدن بهار جور دیگری ذوق می کنم. بهار که می آید انگار خودم تازه شده ام و مثل طبیعت جان تازه ای گرفته ام. به همین خاطر بهار را حتما بیشتر از دیگران دوست دارم. در حالی که خیلی وقت ها به خاطر سفرهای نوروزی سرم کلاه رفته است و تولد نداشتم. بیشتر وقت ها اما تولد را قبل از عید می گیریم که چیزی هم از قلم نیفتاده باشد. بوی عید و سنت هایش را بسیار دوست دارم. اگر چه کمی تنبل هستم و از خانه تکانی فرار می کنم اما تکاپو و تمیز کردن خانه و خانه تکانی همیشه برایم حس خوبی داشته است و حس زیبایی را در من به وجود می آورد. بهترین عیدی بیشترین عیدی را من همیشه از پدرم می گرفتم اما خودم دوست دارم جای عیدی دادن به دوست و آشنا در حد توان خودم به آدم هایی کمک کنم که نیازمند لباس و کفش نو در آستانه سال نو هستند و ممکن است خیلی چیزهایی که برای ما عادی است برای آنها آرزو باشد. فکر می کنم یک جایی باید این چشم و هم چشمی ها را برای عیدی گرفتن و دادن کنار بگذاریم و به مسائل مهم تری فکر کنیم. مهم نشاندن لبخند روی لب کسانی است که واقعا نیاز به این ماجرا ها دارند. خیلی وقت ها یک دوچرخه معمولی یا یک تی شرت بچه هایی را شاد می کند که شادی شان به هر چیز دیگری ترجیح دارد. خاطره انگیزترین سال نو هر بار که سر سفره هفت سین می نشینم و زیر سایه خانواده ام هستم آن سال برایم زیبا و خاطره انگیز است. نو شدن برایم بهترین چیز است اما یک سال به تنهایی خارج از کشور بودم و کنار خانواده نبودم اما یک باره در اتاق هتل را زدند و کارکنان هتل برایم کیک آورندند و تولدم را جشن گرفتند. این غافلگیری برایم باعث شد آن سال برایم خاطره جالبی شود. سال ۹۵،سال امید ما فروردینی ها همیشه امیدواریم و همیشه به آینده به خوشبینی نگاه می کنیم. حس می کنم سال ۹۵ پر از برکات و خوبی ها برای تک تک ایرانی ها باشد. دوست دارم حال مردم ایران، کشوری که نقطه نقطه اش را عاشقانه دوست دارم خوب باشد و برای همه شان پر مبارک به همراه سلامتی و سعادت باشد.
یکشنبه ، ۸فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانشجو آزاد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]