تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816290103
آیا امید به آینده در ایرانیان بیشتر می شود؟
واضح آرشیو وب فارسی:صبا ایران: یک جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی تحلیل کرد که آیا امید به آینده در ایرانیان بیشتر می شود؟ وحیدشالچی معتقد است: «متغیر امید به آینده» مفهومی اجتماعی است که در کنار برخی متغیرهای دیگر بیانگر امید شهروندان یک جامعه به عملکرد مطلوب نهادهای اجتماعی است. از این رو اگرچه ظاهراً متوجه آینده است، اما بیشتر بیانگر ارزیابی شهروندان از عملکرد کنونی نهادهای اصلی اجتماعی مانند اقتصاد و سیاست است. وی در ادامه این تحلیل خود که در سالنامه هفته نامه تجارت فردا منتشر شده است، می نویسد: امید به آینده همچنین به عنوان یک حلقه در چرخه خوشبختی یا بدبخت ییک جامعه عمل می کند چرا که عملکرد نامطلوب نهادهای اجتماعی مانند اقتصاد سبب ارزیابی مطلوب مردم از آینده و از این رو پایین آمدن امید به آینده می شود و خود این پایین آمدن امید به آینده نیز به نوبه خود سبب کاهش مشارکت شهروندان (مثلاً در سرمایه گذاری) شده و وضعیت نامطلوب را تشدید می کند. بدین سان امید به آینده متغیری کلیدی در گذار از چرخه بدبختی به خوشبختییا برعکس است. داده های موجود وضعیت مطلوبی را در زمینه امید به آینده نشان نمی دهد،پیمایش سنجش سرمایه اجتماعی کشور که در سال ۱۳۹۴ منتشر شده است، نشان می دهد تنها 13.3 درصد شهرنشینان استان تهران ناامیدی کم و خیلی کمی دارند. مطابق این پژوهش 15.2 درصد شهروندان تا حدودی و 71.4 درصد شهروندان ایرانی به میزان زیاد یا خیلی زیادی ناامید هستند. در این پژوهش که توسط وزارت کشور انجام شده ارزیابی از آینده با هفت بعد؛ وضع رفاهی، وضع نابرابری اجتماعی، پایبندی به ارزش های اخلاقی و دینی، وضع اقتصادی، وضع وحدت و همدلی، وضع جرم و جنایات و وضع فقر و نداری سنجیده شده است که نتایج آن در جدول زیر آمده است. امید به آینده پیامد تصورات ذهنی از واقعیت است تا خود واقعیت، به همین دلیل است که مثلاً شهروندان استان تهران در حدود بیش از ۱۰ درصد بیش از میانگین کشوری انتظار دارند تا آینده بدتر شود (52.3 در مقابل 43.8)، اما همین امر ذهنی نیز واقعیت را متاثر خواهد ساخت. اما وضعیت سال آینده کشور در زمینه امید به آینده چگونه خواهد بود؟ براییافتن پاسخ این پرسش باید زمینه های اصلی ایجاد امید اجتماعی را بررسی کرد. به نظر می رسد سه عامل مهم در این زمینه در کشور عبارتند از: وضعیتاقتصادی، اوضاع سیاسی و سرانجام ارزیابی نخبگان جامعه از این دو. البته نهادهای دیگر هم در ایجاد این تصور مثبت یا منفی اهمیت دارند اما تغییر در آنها بسیاربطئی و تدریجی است و نمی تواند تغییر زیادی در طول یک سال داشته باشند. وضعیت معیشتی کشور نشان می دهد بهبود ساختار اقتصادی تاثیر تعیین کننده ای در بهبود وضعیت امید به آینده خواهد داشت و همچنین به طور خاص خارج شدن از رکود و بهبود فضای کسب و کار و گشایش فرصت های شغلی نقشی تعیین کننده در این موضوع خواهد داشت. بهبود رشد اقتصادی و خارج شدن از رکود به ویژه اگر ایجاد فرصت های شغلی را به همراه داشته باشد کلید اساسی در این زمینه است. در حال حاضر بخش قابل توجهی از جمعیت کشور ایران از جوانان تشکیل شده است که اشتغال مهم ترین دغدغه برای ایشان و حتی خانواده هایشان است. از این رو دولت و سایر بخش های حاکمیتی باید تلاش کنند تا این وضعیت رکودی پایان یابد و بازار احساس گشایش کند. البته رشدی که همراه با ایجادفرصت های شغلی بیشتر باشد بیش از سایررشدهای اقتصادی تاثیر مثبتی بر امید به آینده خواهد داشت. به جهت سیاسی آنچه اهمیت دارد این است که نیروهای مختلف اجتماعی کشور احساس کنند که بنا بر وزن اجتماعی خویش می توانند در صحنه سیاسی کشور ایفای نقش کنند. عامل مهم دیگر در این زمینه کاهش میزان تنش های سیاسی است. در چند سال گذشته تعارض میان نیروهای اجتماعی و سیاسی کشور به میزان غیرضروری ای افزایش یافته است به گونه ای که در برهه هایی شدت اختلافات به حد تخاصم رسیده است. چنین وضعیتی حداقل برای بازندگان صحنه سیاسی ایجاد فضای ناامیدی خواهد کرد. سرزندگی فضای سیاسی کشور اگرچه وابسته به رقابت است اما اگر این رقابت به تخاصمیا حذف برخی بینجامد هم بر میزان همبستگی اجتماعی و هم بر میزان امید به آینده تاثیر نامطلوب خواهد داشت. سومین عامل کلیدی در بهبود میزان امید به آینده، تفسیری است که گروه های مرجع و رسانه های تاثیرگذار ارائه خواهند داد. به لحاظ جامعه شناختی این تفسیر از تغییرات در موقعیت خود این نخبگان متاثر خواهد بود. نقد و تمرکز بر مخاطرات و مشکلات بخشی از ماهیت کار روشنفکران و رسانه هاست. برای نمونه ارزش خبرییک افتضاح به مراتب بیش از ۱۰۰ افتضاحی است که رخ نمی دهد. اما مسوولیت پذیری نخبگان جامعه و اهمیت حلقه خوش بینی یا بدبینی در زمینه ایجادچرخه های خوشبختی یا بدبختی ایجاب می کند تا نخبگان و فضای رسانه ای کشور میان نقد و تمرکز بر مخاطرات از یک سو و تاکید بر زمینه هایامیدزا از سوی دیگر تعادل ایجاد کنند. واقعیت این است که بسیاری از نابسامانی هایی که ما در کشور تجربه می کنیم منحصر به کشور ما نیست و کمتر یا بیشتر مسائل جهانی است. ما ایرانیان عموماً عادت داریم خود را بهترینیابدترین در جهان بدانیم، اما واقعیت این است که در برخی از امور نسبتاً بهتر از جهان و در برخی امور نسبتاً مشکل دار هستیم. پیش بینی وضعیت آینده اگرچه وسوسه ای است که ما را رها نمی کند اما کمتر می تواند علمی باشد. کارشناسان تنها می توانند با توجه به روندهای موجود تخمین هایی از آینده داشته باشند. اگر بخواهیم تخمینی از وضعیت امید به آینده در سال ۱۳۹۵ داشته باشیم به نظر می رسد باید با توجه به وضعیت سه عامل تاثیرگذار اصلی و قابل تغییر در کشور تحلیل کرد. خوشبختانه در هر سه زمینه یعنی وضعیت اقتصادی، سیاسی و همچنین تفسیر نخبگان از وضعیت روندها، وضعیتی مثبت را می توان احتمال داد.
شنبه ، ۷فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبا ایران]
[مشاهده در: www.sabairan.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها