واضح آرشیو وب فارسی:صدرانیوز: متهم فکر می کرد بعد از ادعاهایش او را آزاد می کنم اما وقتی شنید بازداشت شده است... یکی از روزهای زمستان 88 مشغول رسیدگی به پرونده های روزانه در شعبه بودم و تا ظهر به پرونده تمام مراجعه کنندگان رسیدگی کردم و کم کم مشغول جمع کردن کارهای روزانه و آماده رفتن به خانه می شدم. آن روز بازی فوتبال بود و برای این که به ترافیک اتوبان کرج نخورم قصد داشتم نیم ساعت زودتر حرکت کنم. افسر پلیس آگاهی غرب تهران همراه مردی که کپسول اکسیژنی همراهش بود و دستبند و پابند داشت وارد شعبه شدند. گفتم وقت برای رسیدگی ندارم و متهم را فردا بیاورند که افسر پلیس ادعا کرد متهم از کلاهبرداران حرفه ای است که دستور ویژه برای دستگیری اش صادر کرده بودم. به همین دلیل زود رفتن به خانه را فراموش کردم و مشغول بررسی پرونده او شدم. مرد کلاهبردار که ادعا می کرد دارای ارتباطاتی است و مشکل تنفسی نیز دارد بسیار خونسرد بود و هر ازچندگاهی با پیچ دستگاه تنفس اش بازی می کرد. پرونده اش غیرقابل باور بود. از پیرزن و پیرمرد تا زوج های جوان همه در دام این کلاهبردار گرفتار شده بودند. او ادعا کرده بود می تواند براحتی با ارتباطاتی که دارد مشکل مسکن هرکسی را حل کند و خانه ای سازمانی را با نصف قیمت بخرد. به همین خاطر از هر طعمه اش بسته به توان مالی از سه تا ده میلیون پول می گرفت تا سه ماه بعد خانه ها را تحویل آنها دهد. پرونده اش داشت به جاهای جالبش می رسید که او همچنان ساکت به من خیره مانده بود. او به بهانه های مختلف ادعا می کرد خانه ها را می دهد و با رابطه ای که با برخی نگهبانان ساختمان های در حال ساخت داشت آنجا را به عنوان ساختمان مالباخته ها معرفی می کرد تا آنها اطمینان پیدا کنند بزودی خانه دار می شوند. کارش نقص نداشت و با ظاهر موجه و چربزبانی ای که داشت هیچ کس فکر نمی کرد این مرد کلاهبردار باشد. ظاهرش در جلسه بازپرسی هم شیک به نظر می رسید. از او خواستم از خود دفاع کند که گفت: آقای قاضی، من برای این مملکت زحمت کشیده ام و سلامتی و جوانی ام را داده ام. به من می آید کلاهبردار باشم؟ من پولی از کسی دریافت نکردم که نخواهم بدهم. همه این پول ها را افراد به من دادند که با آن کار کنم و هنوز موعد بازپرداخت پول نشده است. نمی دانم چرا از من شکایت کرده اند. من آدم سرشناسی هستم. خیلی زیرک و باهوش بود. در نگاه اول کسی متوجه نمی شد و برایش قابل باور نبود که این مرد کلاهبرداری چند صد میلیونی کرده باشد. هرچه اصرار کرد که بی گناهم، من سکوت کردم و مشغول خواندن پرونده شدم. پیرزن تنها تمام پس انداز بازنشستگی شوهرش را بعد از مرگ او به این مرد داده تا سقفی بالای سرش باشد. دختر دانشجویی که در تهران در دو شرکت کار می کرد تا بتواند خانه ای حوالی دانشگاه اجاره کند و از خوابگاه راحت شود و... نمونه هایی از شکایت های مطرح شده علیه این مرد بود. مرد میانسال 70 شاکی داشت که از هر کدام هر چقدر توانسته بود پول گرفته بود. یکی از شکات زن و شوهر جوانی بودند که طلاهای عروسی و کادوی مهمانان را به امید این که صاحبخانه شوند، فروخته و 14 میلیون تومان به این مرد داده بودند. سه ماه بعد وقتی برای تحویل خانه به بلوک معرفی شده رفته بودند متوجه موضوع کلاهبرداری شده و زندگی مشترک خود را در آپارتمانی اجاره ای آغاز کردند. حسن 52 ساله که همچنان خونسرد به نظر می رسید و هر از چند گاهی با کپسول اکسیژن نفس می کشید بازهم ادعا کرد مرتکب کلاهبرداری نشده و به جای این که اینجا باشد باید در خانه اش باشد. می دانستم باید با متهمان خونسرد و کلاهبردار که هوش بالایی دارند چگونه برخورد کنم. می دانستم اگر او بخواهد می تواند تا سال ها ارتکاب جرایمش را انکار کند. به همین دلیل به دنبال پیدا کردن راهکاری بودم که او اعتراف کند. در همین زمان زن جوانی وارد شعبه شد و با دیدن حسن فریاد کشید خودش است. آقای قاضی این مرد خودش است همان که زندگی فرزندم را نابود کرده است. من که نمی دانستم این زن از چه حرف می زند از او خواستم آرام بنشیند و قضیه را تعریف کند. زن میانسال گریه کنان گفت: پسرم کنار درس کار می کند و حالا 18 ساله است. او پول هایش را جمع کرد و قصد داشت خودرو بخرد، اما چون پولش کم بود قصد داشت خودرویی را لیزینگی بخرد که در آگهی روزنامه با این مرد آشنا شد و او با دریافت پنج میلیون قرار بود یک هفته ای پراید صفری را به پسرم بدهد اما این اتفاق نیفتاد و دیگر خبری از این مرد نشد. پسرم بعد از این قضیه افسردگی گرفته و حال روحی خوبی ندارد. انگار خداوند می خواست این پرونده تکلیفش مشخص شود. از آمدن آن شاکی و شناسایی متهم خوشحال بودم و بار دیگر به متهم گفتم از خود دفاع کند. مرد این بار بیشتر از ماسک اکسیژن استفاده می کرد. دیگر آن چهره حق به جانب را نداشت و استرس در نگاهش موج می زد. متهم 52 ساله به کلاهبرداری از پسر این زن اعتراف کرد و گفت: می دانستم به دلیل مشکلات جسمی و تلاشی که در جوانی برای کشور کردم کسی با من کاری ندارد. به همین خاطر با دادن پول اندکی به کارگران ساختمان ها افرادی که دنبال خانه بودند را به آنجا می بردم و ادعا می کردم این ساختمان ها را با قیمت مناسب برایشان می گیرم. بعد هم که پول را می گرفتم متواری می شدم. او همان طور که اعتراف می کرد بازهم به آرامش می رسید و بعد از اعترافاتش بسیار خونسرد روی صندلی نشست. ادعا کرد آقای قاضی نمی توانید من را بازداشت کنید چون کارت... دارم و وضعیت جسمی ام نیز مشخص است. آرام نشسته بود که با صدور قرار بازداشت به مامور پلیس آگاهی اعلام کردم او را تحویل زندان دهد. متهم وقتی کلمه زندان را شنید رنگش پرید و یکدفعه دیدم حالت غش به او دست داد و از دهانش کف خارج شد. ابتدا کمی ترسیدم که نکند حالش وخیم است، به همین خاطر با اورژانس تماس گرفتیم که تکنیسین های اورژانس با معاینه مرد ادعا کردند درست است که فشار متهم افتاده اما بیشترش صحنه سازی است. مرد کلاهبردار فکر کرد که الان او را به بیمارستان می فرستیم، به همین خاطر بسیار آرام بود که دستور دادم او را روی برانکارد با اورژانس به زندان بردند. ماه ها بعد مرد کلاهبردار وقتی برای بررسی شکایت هایش از زندان به دادسرا آمد ادعا کرد که فکر نمی کردم من را با اورژانس به زندان بفرستید، شما حتی نخواستید کارت من را ببینید. *محسن مدیر روستا/ بازپرس سابق دادسرای صادقیه
شنبه ، ۷فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدرانیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]