تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868054158
شهیدی که مفقودالاثر شدن رادوست داشت
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): .بچه ها! شما دل پاکی دارید، التماس تان می کنم از خدا بخواهید جنازه ای از من باقی نماند و مفقودالأثر شومباشگاه ایثار شهادت شهید خبر تلنگر : کلاس عاشقی امام راحل «قدس الله نفس الزکیه» همواره شاگردانی را به خود دید که امروز وقتی به سیره شخصیتی آنها می نگریم، نفس های تأثیرگذار پیر جماران را درمی یابیم که چه حُرهایی را تقدیم محضر ملکوتی رب الأرباب کرد. پای خاطرات «محمد رعیتی» از رزمندگان لشکر ویژه ۲۵ کربلا نشستیم که تقدیم مخاطبان ارجمند می کنیم. *** پنهان کاری های او شک بعضی ها را برانگیخته بود، جزو غواص هایی بود که باید به عنوان نخستین نیروهای خط شکن وارد خاک دشمن می شد، هر بار که می خواست لباسش را عوض کند می رفت یک گوشه، دور از چشم همه این کار را انجام می داد، روحیه اجتماعی چندانی نداشت، ترجیح می داد بیشتر خودش باشد و خودش. من هم دیگر داشتم نسبت به او مشکوک شدم، بچه ها برای عملیات خیلی زحمت کشیده بودند، هرچه تاکتیک مربوط به مخفی نگه داشتن اسرار نظامی بود را پیاده کرده بودند. همه امور با رعایت اصل (اختفا و استتار) پیگیری می شد، اغلب سنگرها و مواضع ادوات را با شا خه های نخل پوشانده بودیم، با رعایت همه این اصول حالا در آخرین روزهای منتهی به عملیات، کسی وارد جمع ما شده بود که مهارت بالایی در غواصی داشت، منزوی بود و حتی موقع تعویض لباس، جمع را ترک می کرد و به نقطه ای دور و خلوت می رفت. بعضی از دوستان، تصمیم گرفته بودند از خودش در این باره سئوال کنند و یا در صورت لزوم او را مورد بازرسی قرار دهند تا نکند خدای ناکرده، فرستنده ای را زیر لباس خود پنهان کرده باشد. آن فرد هم بی شک آدم ساده و کم هوشی نبود، متوجه نگاه های پرسش گر بچه ها شده بود. یک شب موقع دعای توسل، صدای ناله های آن برادر به قدری بلند بود که باعث قطع مراسم شد. او از خود بی خود شده بود و حرف هایی را با صدای بلند به خود خطاب می کرد، می گفت: «ای خدا! من که مثل این ها نیستم، این ها معصومند، اما تو خودت مرا بهتر می شناسی... من چه خاکی را سرم کنم؟ ای خدا!» سعی کردم به هر روشی که مقدور است او را ساکت کنم، حالش که رو به راه شد؛ در حالی که اشک هنوز گوشه چشمش را زینت داده بود، گفت: «شما مرا نمی شناسید، من آدم بدی هستم، خیلی گناه کردم، حالا دارد عملیات می شود، من از شما خجالت می کشم، از معنویت و پاکی شما شرمنده می شوم...». گفتم: «برادر تو هر که بوده ای دیگر تمام شد، حالا سرباز اسلام هستی، تو بنده خدایی و او توبه همه را می پذیرد...». نگاهش را به زمین دوخت، گویا شرم داشت که در چشم ما نگاه کند، گفت: «بچه ها شما همه اش آرزو می کنید شهید شوید، اما من نمی توانم چنین آرزویی کنم.» تعجب ما بیشتر شد، پرسیدم: «برای چه؟ درب شهادت به روی همه باز است، فقط باید از ته دل آرزو کرد.» او تعجب ما را که دید، گوشه پیراهنش را بالا زد، از آنچه که دیدیم یکه خوردیم. تصویر یک زن روی تن او خالکوبی شده بود، مانده بودیم چه بگوییم که خودش گفت: «من تا همین چند ماه پیش همه ش دنبال همین چیزها بودم، من از خدا فاصله داشتم، حالا از کارهای خود شرمنده ام، من شهادت را خیلی دوست دارم، اما همه ش نگرانم که اگر شهید شوم، مردم با دیدن پیکر من چه بسا همه شهدا را زیر سئوال ببرند، بگویند این ها که از ما بدتر بودند...». بغضش ترکید و زد زیر گریه، از ته دل می سوخت و اشک می ریخت، دستی به شانه اش گذاشتم و گفتم: «برادر مهم این است که نظر خدا را جلب کنیم، همین و بس.» سرش را بالا گرفت و در چشم تک تک ما خیره شد، آهی کشید و گفت: «بچه ها! شما دل پاکی دارید، التماس تان می کنم از خدا بخواهید جنازه ای از من باقی نماند، من از شهدا خجالت می کشم...». آن شب گذشت؛ حرف های او دل ما را آتش زده بود، حالا ما به حال او غبطه می خوردیم، دل باصفایی داشت، یقین پیدا کرده بودیم که او نیز گلچین می شود، خدا بهترین سلیقه را دارد. شب عملیات یکی از نخستین شهدای ما همان برادر دلسوخته بود، گلوله خمپاره مستقیم به پیکرش اصابت کرد، او برای همیشه مهمان اروند ماند.
چهارشنبه ، ۴فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها