تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867198313
تیک تاک بمب ساعتی در چین
واضح آرشیو وب فارسی:عصر پیشرفت: اعتبارات بانکی هیچ گاه رشدی سریع تر یا گسترده تر از آن چه طی دهه ی گذشته در چین شاهدش بودیم، تجربه نکرده است. « کایل باس »، مدیر و بنیانگذار صندوق پوششی مدیریت سرمایه ی « هایمن »، هشدار می دهد؛ هشداری درباره ی یک بمب ساعتی در نظام بانکی چین که هر لحظه در شرف انفجار است. طی 10 سال گذشته، دارایی های نظام بانکی چین از کم تر از 3 تریلیون دلار به 34 تریلیون دلار، معادل حدود 340درصد از تولید ناخالص داخلی آن کشور بالغ شده است. تنها به منظور سنجش این ارقام باید بدانیم نظام بانکی ایالات متحده با دارایی هایی نزدیک به 16.5 تریلیون دلار، یعنی دارایی هایی معادل 100درصد از تولید ناخالص داخلی خود به استقبال بحران مالی رفت. باس در نامه ای که 10ام فوریه ی امسال خطاب به سرمایه گذاران منتشر کرده، می نویسد: “اعتبارات بانکی هیچ گاه رشدی سریع تر یا گسترده تر از آن چه طی دهه ی گذشته در چین شاهدش بودیم، تجربه نکرده است.“ رشد بی سابقه نظام اعتباری باس می افزاید: “نظام بانکی چین از نظر دارایی ها تنها در 10 سال گذشته از کم تر از 3 تریلیون دلار به بیش از 34.5 تریلیون دلار رشد داشته است. هیچ نظام اعتباری در طول تاریخ چنین نرخ رشدی را از سر نگذرانده و این اتفاق بی سابقه است.” باس هم چنین می نویسد بانک های چینی از محصولات مدیریت ثروت در جهت سرعت بخشی به فرآیند رشد و دور زدن محدودیت های وام دهی بهره می برند. به گفته ی باس، بانک های چینی مجازند تا تنها 75درصد از ذخایر و سپرده های خود را صرف وام کنند. یکی از راه های افزایش این میزان، ارایه ی محصولات مدیریت ثروت مثل طرح های پس انداز بانکی است که نه تنها مشمول محدودیت 75درصدی نمی شوند، بلکه ضمن ایجاد درآمد، اغلب امکان پرداخت تضمینی بهره و اصل سرمایه را به سرمایه گذاران فراهم می آورند. موسسه ی اعتبارسنجی Standard & Poor’s ماه گذشته در گزارشی با تاکید بر محصولات مدیریت ثروت، اعلام کرده بود: “اتکای روزافزون به این محصولات به منظور مدیریت نسبت های سرمایه ی تنظیمی می تواند به کل دارایی های سرمایه ای حقیقی بانک ها آسیب برساند.” این بدان علت است که چنین ابزارهایی تنها تا مادامی که در بازگرداندن سودهای وعده داده شده ی خود دچار مشکل نشده باشند، در ترازنامه های مالی گنجانده نمی شوند. باس در این میان نوع مشخصی از این محصولات با نام “ حقوق ذی نفع تر است ” یا TBRs را برجسته می کند و می نویسد: “اگر شناخته شده ترین و پرسروصداترین شیوه ی دور زدن محدودیت نرخ سپرده و نسبت وام به سپرده استفاده از محصولات مدیریت ثروت باشد، TBRs همانا موذیانه ترین و بی سروصداترین این شیوه هاست.” به زعم باس، TBRs که به دور از چشم تنظیم کنندگان بازار، درصدد پنهان کردن ضرر و زیان ناشی از وام هاست، همان بمب ساعتی است که در شرف انفجار است. باس چنین توضیح می دهد: “وقتی وامی با گذشت چند ماه از سررسید آن، به صف مطالبات غیرجاری بانکی نزدیک می شود، بانک های چینی معمولا آن را از ترازنامه خارج می کنند. بدون آن که بخواهیم به تمام ریزه کاری های انجام این کار بپردازیم، فرض اصلی بر آن خواهد بود که این مطالبه ی غیرجاری به یک شرکت امانی منتقل شده و بانک هم چنان نقش ضامن را ایفا خواهد کرد؛ بدان معنا که ریسک اعتباری هم چنان متوجه بانک خواهد بود. در عوض، بانک می تواند بستانکاری موردنظر را در قالب «دریافتی ذی نفع تراست» یا TBR ضبط کند. اما این برای بانک های چینی واجد چه پیامدهایی است؟ این پرسش یک پاسخ بد و یک پاسخ بدتر دارد. پاسخ بد آن است که در میزان سرمایه ی بانک های چینی، یعنی ذخیره ی سرمایه ی سهام احتیاطی آنان، به شدت مبالغه می شود. یک TBR در قیاس با وامی معمولی که در ترازنامه ها ثبت می شود، نیازمند کنار گذاشتن سرمایه ای به مراتب کم تر است. تنظیم نسبت های سرمایه ی بانکی گزارش شده در تناسب با این تغییرات سبب می شود نسبت های سرمایه ی اصلی درجه ی یک از مقدار معقول 8 الی 9 درصد به سطوح ناکافی 5 الی 6درصدی نزول پیدا کند. اما خبر بدتر آن که TBRs از آن جایی که برای پنهان کردن ضرر و زیان های ناشی از وام ها به کار گرفته می شود، یکی از بزرگ ترین بمب های ساعتی در شرف انفجار در نظام بانکی چین است.“ باس هم چنین با ارایه ی جدول زیر روشن می کند که استفاده از راهبرد TBRs تا چه حد در میان بانک های چینی متداول است. او ضمن تاکید بر ستون نسبت TBRs به وام ها که نشان می دهد در برخی موارد بانک ها بیش از وام ها، از TBRs استفاده می کنند، می گوید: “می توان حدس و گمان های گوناگونی درباره ی امکان جمع آوری و بازپرداخت چنین وام هایی در آینده داشت؛ اما برداشت ما این است که نظام بانکی همین حالا هم متحمل ضررهای هنگفتی شده است.“ باس اضافه می کند: “TBRs، محصولات مدیریت ثروت و بیش از 8هزار شرکت تضمین اعتبار، بخش اعظمی از نظام بانکی سایه چین را تشکیل می دهند؛ نظامی که تنها در 3 سال گذشته تا 600درصد رشد پیدا کرده است. این همان جایی است که اولین معضلات اعتباری، به دور از چشم تنظیم کنندگان، در حال پدیدار شدن هستند.” باس که به درستی بحران رهن مسکن در سال 2008 را پیش بینی کرده و از آن متنفع شده بود، حالا بر این باور است که چین باید در نهایت برای مدیریت و مهار این بحران، ارزش پول ملی خودش را کاهش بدهد. باس در واقع یکی از معدود مدیران صندوق های پوششی است که بر علیه واحد پولی چین، یوآن، شرط بسته است؛ چنان که اکنون بخش عمده ای از بودجه ی صندوق سرمایه هایمن صرف سلف فروشی یوآن شده است. او در پایان می گوید: “دولت چین از ظرفیت و میل لازم برای انجام هر آن کاری برخوردار است که برای جلوگیری از فروپاشی نظام بانکی آن ضروری است. چین بانک های خود را نجات خواهد داد و رن مین بی ، واحد پول رسمی آن، دریچه ی عادی سازی وضعیت خواهد بود. این همان ماموریتی است که هر دولتی در جایگاهی مشابه قرار می گرفت، ناگزیر از انجام آن بود. چین باید از گوش سپردن به سخنان و راهکارهای امثال « هاروهیکو کورودا »، رییس بانک مرکزی ژاپن، « کریستین لاگارد »، رییس صندوق بین المللی پول و « جوزف استیگلیتز »، اقتصاددان آمریکایی دست کشیده و به این بیاندیشد که چگونه می تواند خود و نظام بانکی اش را از فاجعه ای قریب الوقوع در امان بدارد.“ منبع: دیجی کالا مگ کد خبر : 1669
چهارشنبه ، ۴فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر پیشرفت]
[مشاهده در: www.asrpishraft.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها