تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849233441
من مبتلا به آسپرگر هستم
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت>واژه اوتیسم خوشبختانه چندی است در رسانه های مختلف کشور، فراوان به گوش می خورد و می توان گفت مردم دیگر کم و بیش با این بیماری که نوعی اختلال رشدی است آشنا شده اند.به گزارش شفا آنلاین، برای آن دسته از خوانندگان که با اختلال اوتیسم آشنا نیستند باید گفت که اوتیسم از اختلالات رشدی است که از ابتدای کودکی شروع شده و تا تمامی مراحل رشدی با انسان مبتلا باقی می ماند گرچه نشانه هایش قابل تضعیف و تقویت هستند. این اختلالات رشدی علت نوروبیولوژیک دارند و به ساختار ژنی و عصبی فرد مربوط هستند. رضا جوانی 23 ساله است که دچار آسپرگر است، برای شناخت کامل این اختلال زبان بیمار بهترین راه ممکن است: من مبتلا به آسپرگر هستم. 23 ساله ام و به تازگی درس های کارشناسی ام را در رشته فلسفه تمام کرده ام. دو سال پیش، دکتر برایم تشخیص آسپرگر داد. من همیشه این احساس را داشتم که تفاوتی با بقیه دارم اما نمی دانستم چرا؟! مدتی در انگلستان ساکن بودم و وقتی در آنجا به مدرسه می رفتم، به خاطر اختلال یادگیری از طرف مدرسه مان مددکار به خانه می آمد و با من کار می کرد و حدس عقب ماندگی ذهنی درباره ام زده بودند. اما آن مددکار با گرفتن تستی به خانواده ام گفت که اتفاقاً هوش بالایی دارم. در آنجا یک مقطع تحصیلی را به جای یک سال در دو سال خواندم. گرچه می توانستم راه بروم اما تا 7 سالگی راه رفتن خیلی به من فشار می آورد. همین سبب می شد که والدینم با کالسکه مرا به مدرسه ببرند که بدین خاطر به من لقب Big Boy داده شده بود. در آن روزها مشکلات حسی من باعث شد چندین بار در سلف غذاخوری مدرسه مان در انگلستان بالا آوردم زیرا مغز من نمی توانست داده های بویایی متفاوت را فیلتر کند و چندین بوی مختلف را با هم و شدیدتر از افراد دیگر استشمام می کردم که این باعث می شد حالت تهوع بگیرم. حالا هم که بزرگ شده ام، چندین بار در سلف غذاخوری دانشگاه تهران با صدای بلند سهواً عق زده ام. وقتی به ایران برگشتم و دوباره به مدرسه رفتم دیگر در درس هایم مشکل نداشتم اما مشکلات دیگری پیدا کردم که کسی آن را جدی نمی گرفت. هیچگاه نتوانستم در ورزش گروهی شرکت داشته باشم و معلمان ورزش هم به جای اینکه به من آموزش دهند که در موقع فوتبال چگونه عکس العمل به موقع داشته باشم و پاس دهم و شوت کنم، توپی می دادند تا بچه ها بازی کنند و خودشان می رفتند. در سال اول راهنمایی مادرم با مشاور پایه مان صحبت کرد و از اینکه بچه ها مرا در ورزش راه نمی دادند و اگر کسی حاضر می شد من فقط در گوشه ای با او شطرنج بازی می کردم، شکایت کرد. به خاطر شکایت مادرم مشاور به بچه ها گفت که باید رضا را در بازی راه دهید آنها یک بار راهم دادند اما دیگر راهم ندادند. خانواده ام برایم از انگلستان ساعت دیواری خریده بودند که حرکت عقربه هایش اصلاً صدا نداشت ولی وقتی که برای نخستین بار در اتاقم ساعت دیواری صدادار قرار دادند، دیگر نمی توانستم در اتاقم بخوابم چرا که صدای آن ساعت مرا اذیت می کرد به خاطر همین آن ساعت را از اتاقم خارج کردم. افراد عادی به نوعی در نوعی از یادگیری تحت عنوان یادگیری اجتماعی مسلط هستند که ما خیلی در آن ضعیف هستیم. نوعی از یادگیری که با زندگی در اجتماع و تعاملات اجتماعی به دست می آید نه با کتاب خواندن یا توضیحات مستقیم کلامی؛ همین باعث شده در فهم عرف ها و نیز چرایی خیلی از آنها مشکل داشته باشم. مهسا مقدم، کارشناس ارشد گفتاردرمانی با اشاره به اینکه می توان گفت آسپرگر خفیف ترین نوع اوتیسم است به «ایران» می گوید: افراد مبتلا به آسپرگر ممکن است در رفتارهای غیرکلامی مانند نگاه مستقیم به چشم دیگران، استفاده از حالت های چهره ای و بدنی و کنش های اجتماعی ضعیف باشند. آسپرگرها در مهارت های کلامی مشکل ندارند اما در فهم کلام غیرمستقیم یعنی فهم شوخی ها، استعاره ها، زبان بدن و حالت چهره ها با مشکلاتی مواجهند. او همچنین مشکلاتی در ارتباط اجتماعی دارد و در فهم برخی آداب دچار مشکل می شود. به اعتقاد این گفتاردرمان، افراد مبتلا به آسپرگر علایق شان محدود است و معمولاً به طور وسواس گونه یک دانش، تکنیک، هنر یا سر و کار داشتن با یک شیء را دنبال می کنند. خیلی از نور و صداها باعث اذیتشان می شود چون غالباً دچار نقایص حسی هستند. مسأله دیگر در مورد افراد آسپرگری اختلال در یکپارچگی حسی است. چیزی که عوام آن را «دست و پا چلفتی بودن» تلقی می کنند. این موضوع زمانی به چشم می آید که می بینیم فرد آسپرگری در حرکات ورزشی و موزون از هماهنگی حرکات بدنی برخوردار نیست یا در راندن وسایل نقلیه چون ماشین و دوچرخه مشکل دارد. همچنین کارهای ظریفی چون میوه پوست کندن و گرفتن ناخن برایش دشوار می شود. مردم را با آسپرگر آشنا کنیم همان طور که بیان شد با وجودی که آسپرگر زیر مجموعه ای از اوتیسم است اما به دلیل هوش بالا، روند رشد طبیعی و گفتار قابل قبول در این افراد، بسیار دیر شناسایی می شود. به گفته مقدم، در برخی کتاب ها ذکر شده بالای 50 درصد کسانی که تشخیص آسپرگر می گیرند، سن بیشتر از 30 سال داشته اند. نکته مهم این است که در صورت توجه مناسب نداشتن به این افرادممکن است با تشخیص هایی چون اسکیزوفرنیا، اختلالات شخصیت، اختلالات وسواس و غیره مواجه شده و جامعه به آنها القابی چون عجیب و غریب، منزوی و ناسازگار اجتماعی بدهد در صورتی که تشخیص مناسب و اطلاع رسانی به جامعه می تواند به این افراد کمک کند زندگی بهتری داشته باشند. در نظر داشته باشید که این افراد نیاز به درک مناسب از سمت جامعه دارند. وظیفه ما ایجاد مکانی امن برای آنهاست تا بدون مسخره شدن زندگی کنند، سؤال بپرسند و آنچه خودشان نمی توانند از محیط کسب کنند با کمک ما به دست آورند، چیزی که این افراد را رنجور می کند همین بی اطلاعی بخش عظیمی از جامعه است. اگر این اختلال به درستی به جامعه شناسانده شود حداقل این افراد می توانند سؤالاتی که در ذهنشان قابل درک و حلاجی نیست بپرسند بدون آنکه به آنها برچسب هایی چون بی بند و بار و بی نزاکت زده شود.
چهارشنبه ، ۴فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها