واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۳ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۴:۲۵
بنیانگذار سازمان میراث فرهنگی کشور معتقد است: باید حقوق مالکان بناها و بافتهای دارای ارزش تضمین شود، دولت سهم واقعی خود را برای ابنیهی تاریخی بپردازد و با تخصیص اعتبار و معافیت از پرداخت عوارض، شرط ترغیب مالکان در همراهی با طرح حفظ ابنیه اجرایی شود. به گزارش گروه دریافت خبر ایسنا، مهدی حجت گفت: متأسفانه در کشور ما ثبت آثار تاریخی به این روند تبدیل شده که شورایی تشکیل شود و در آن شورا دربارهی اهمیت ثبت آثار تاریخی صحبت شود، اما در مقابل، هیچگونه اقدام عملی برای مالکان حقیقی در نظر گرفته نشود؛ عملی که در فرهنگ عمومی مذموم است و از نظر شرعی و قانونی نیز اقدامی شایسته نیست. ثبت ملی آثار نباید تزیینی باشد این استاد رشته معماری دانشگاه تهران ادامه داد: باید مسؤولان تا اندازهای به سمت ثبت ملی آثار بروند که توانایی پاسخگویی به حقوق قانونی مالکان حقیقی آن را داشته باشند. این توانایی را باید با حضور در مجلس، دولت و کسب امتیازات ویژه برای پرداخت به مالکان حقیقی دریافت کنند تا شوراهایی که در این زمینه تشکیل میشود فقط جنبهی تزیینی به خود نگیرند و در عمل نیز بتوانند تواناییهای قاطع برای حفظ آثار ارزشمند و رضایتمندی مالکان حقیقی آنها را داشته باشد. او اظهار کرد: مسؤولان ذیصلاح باید با ثبت آثار، حقوق مالکان و سهمالشرکه خود را بهطور کامل پرداخت کنند. به این معنا که اگر مالک اثر دارای ارزش بخواهد بنایش را تعمیر کند هزینهی تعمیرات را سازمانها و مراجع ذیصلاح تقبل کنند و در عین حال مالک باید از پرداخت عوارض معاف شود. هنوز یک هزارم واقعیت تاریخ ایران را ثبت نکردهایم حجت در ادامه دربارهی اهمیت و نگهداری آثار دارای ارزشی که برخی از آنها ثبت ملی نشدهاند، توضیح داد: آثار ثبتشده و غیرثبتی فراوانی در کشور کهنسال ایران قرار دارند که بخش قابل توجهی از تاریخ و فرهنگ ایران را شکل میدهند. آنچه اکنون بهعنوان آثار ثبتشده میشناسیم تنها بخش کوچکی از داراییهای ملی و ماندگار است و اگر بخواهیم آثار منقول و غیرمنقول را هم به ابنیه و بافتهای واجد ارزش بیفزاییم، آنچه ثبت شده است به جرأت یکهزارم واقعیت هم نیست. این عضو هیئت علمی دانشکدهی هنر و معماری پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران گفت: متأسفانه این واقعیت تلخی است که ثبت، چند گام نسبت به آثار موجود عقبتر است و باید آرام آرام به سمت و سویی برویم تا آثار شناسایی، پیشنهاد و در شوراهای مربوط تأیید شوند. بنابراین میتوان گفت هنوز تعداد فراوانی از آثاری که در ایران تحت عناوین ابنیهی تاریخی، بافتهای تاریخی، اشیای منقول و غیرمنقول و همچنین میراث معنوی هستند مورد شناسایی قرار نگرفتهاند. درباره میراث معنوی نیز شاهد تخریبهای گستردهای هستیم. وی ادامه داد: گاهی کل بافت شهری بهدلیل موقعیت، معماری، سبک زندگی و سایر موارد، مانند شهر یزد مهم میشود و در برخی موارد نیز در بافتهای تاریخی شهرها، ابنیه تاریخی واجد ارزش شناسایی میشوند و در شورای ثبت، در فهرست آثار ملی به ثبت آثار میرسد. او افزود: ثبت اثر به این معناست که آن اثر دارای ارزش ملی میشود و با این کار مالکیت مالک بر اثر، دستخوش تغییرات عمدهای خواهد شد. به این معنا که مالک حقوقی را که پیشتر بهدلیل مالکیت شخصی داشت از دست میدهد. به همین خاطر برای محافظت از آثار باید حکومت و دولت، اقدامات موثری را انجام دهند. دولت سهم خود را در آثار واجد ارزش به مالکان پرداخت کند این ستاد معماری دانشگاه تهران با تأکید بر اینکه اشخاص حقیقی و مردم، صاحبان واقعی ابنیهی باارزش هستند و حاکمیت و دولت باید بتوانند حقوق واقعی افراد حقیقی را درباره آثاری که واجد ارزش میشوند پرداخت کنند، به ایرادی که از سوی شورای نگهبان و دیوان عدالت اداری در این زمینه مطرح میشود، اشاره کرد. حجت توضیح داد: اگر دولت اثری را به ثبت آثار ملی برساند، باید بتواند حقوق اشخاص حقیقی را در آن اثر پرداخت کند، وگرنه صرف اینکه اثری را شناسایی و ثبت کنیم، باعث نمیشود مالکیت اشخاص بر حقوق قانونی را نادیده بگیریم، یعنی با ثبت اثر، حقوق قانونی مالک بر آن اثر بسیار محدود میشود که در مقابل، مسؤولان ارشد دولتی و حاکمیتی باید بتوانند سهمالشرکه اثر ثبتشده را نیز پرداخت کنند. او ادامه داد: مسؤولان ذیصلاح باید امتیازاتی را به مالکان آثار واجد ارزش تخصیص دهند تا صاحبان اصلی اینگونه ابنیه و بافتها ترغیب شوند تا اثر خود را جزو لیست آثار تاریخی به ثبت ملی برسانند. در حالی که در حال حاضر بهدلیل محدودیتهایی که در کشور وجود دارد آثار کاملا بهصورت یک طرفه ثبت میشوند، اما حقوقی که دولت بهعنوان نمایندهی مردم باید پرداخت کند عموما پرداخت نمیشود. این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه در این قبیل دعاوی عموما دیوان عدالت اداری رأی را به مالک حقیقی میدهد، از وضعیت موجود در ثبت آثار تاریخی انتقاد و اضافه کرد: ابنیه و بافتهای ارزشمند همه نقاط کشور، بودجهای به اندازه بهداشت، درمان، امنیت و سایر موارد عمومی کشور نیاز دارند تا از خطر نابودی محافظت شوند. به همین منظور باید برای آنها اعتباراتی لحاظ شود تا بتوان بهنحوی شایسته از آنها محافظت کرد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 82]