تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860720681
از ناگفته ها تا آرزوهای بهنوش بختیاری
واضح آرشیو وب فارسی:رویداد24: در دوران معاصر، زمانی که صحبت از سینما و تلویزیون می شود، اکثر افراد ناخودآگاه اسم «بهنوش بختیاری» به ذهنشان می رسد. بهنوش بختیاری یکی از بازیگران برتر ایرانی در زمینه سینما،تلویزیون و تئاتر است. او متولد تهران است و در کنار کار بازیگری فعالیت های موفقی در زمینه های اجتماعی و کارهای خیریه داشته است.رویداد24- سیدمحمدصادق سیادت: در دوران معاصر، زمانی که صحبت از سینما و تلویزیون می شود، اکثر افراد ناخودآگاه اسم «بهنوش بختیاری» به ذهنشان می رسد. بهنوش بختیاری یکی از بازیگران برتر ایرانی در زمینه سینما،تلویزیون و تئاتر است. او متولد تهران است و در کنار کار بازیگری فعالیت های موفقی در زمینه های اجتماعی و کارهای خیریه داشته است. بهنوش بختیاری که از با سابقه ترین و موفق ترین بازیگران عرصه سینما و تلویزیون به شمار میرود این روزها مشغله های زیادی دارد اما همواره مردم را مهمترین اصل میداند،با دیدن دنبال کنندگان صفحه ی شخصی اش تا هواداران اطراف او در خیابان به راحتی میتوان به این موضوع پی برد که او اخلاق برتر بازیگری را سرلوح کار خود قرار داده است و برای این موضوع اهمیت ویژه ای قائل است؛ فرصتی شد تا با او به گپ و گفتی صمیمانه بنشینیم. این گفتگو چند روز قبل از اعلام نتایج منتخبین برنامه سه ستاره و برنده شدن او به غنوان برنده تندیس برترین بازیگر زن سال ۹۴ به انتخاب مردم انجام شد. چه شد که در محله گل و بلبل مشغول به فعالیت شدید؟ آخرین کار من در تلویزیون «محله گل و بلبل» شبکه دو است که آنجا هم به دلیل علاقه ای که به بچه ها داشتم حضور یافتم و از طرفی نیز دلم می خواست بچه ها هم من را بشناسند و نسل بعدی من را در خاطرات کودکی شان شریک بدانند؛ همانطور که اکبر عبدی و آتیلا پسیانی را از «محله برو بیا» می شناختیم و دوستشان داشتیم دلم می خواهد نسل جدید هم با من غریبه نباشد. برای رسیدن به این هدف تا به حال نقش های بسیاری را رد کردم نمی دانم تصمیم درستی بود یا غلط اما خیلی پشیمان نیستم چون قالب فیلمنامه ها از متوسط هم پایین تر بودند و علاوه برآن همه ی نقش ها مشابه هم بودند که من بسیار آن را تجربه کرده ام. این رد پیشنهاد ها به منزله ی دوری شما از تلویزیون است؟ اتفاقا من قاب تلویزیون را خیلی دوست دارم زیرا با مردم احساس نزدیکی می کنم و سعی ام براین است تا هیچگاه فرصت بازی در تلویزیون را از دست ندهم اما ترجیح می دهم بعد از این متفاوت تر ظاهر شوم. برای بسیاری از هنردوستان این سوال پیش آمده است که چرا در گذشته بهنوش بختیاری در بعضی از کارهایی که سطح پایینی داشتند ایفای نقش می کرد؟ در یک دوره ای به دلیل بحران مالی مجبور بودم تا در پروژه هایی که شاید خیلی مطابق میلم نبودند حضور داشته باشم اما الان خوشبختانه می توانم بازیگری را به عنوان عشق نگاه کنم و به خودم حق انتخاب بیشتری بدهم. گویا در گذشته قصد داشتید، پزشک یا مهماندار هواپیما شوید، چه اتفاقی افتاد که نشد؟ بیش از همه چیز به پزشکی علاقه داشتم، در آزمون پزشکی شرکت کردم، قبول نشدم پس از آن بشدت افسرده شدم. فکر می کردم تمام زندگی کنکور و قبولی در آن است و الان که قبول نشدم بدبختم! سیستم آموزشی درست و مشاوری هم که نداریم تا دانش آموزان با این شکست های درسی دچار بحران نشوند. نخستین شغلی که تجربه کردید چه بود؟ ابتدا خرید و فروش قطعات رایانه انجام می دادم. بعد از یک سال تغییر شغل داده و فروشنده عمده لنزهای رنگی چشم که آن روزها تا وارد ایران شده بود، شدم. مدتی بعد منشی آموزشگاه کنکور شدم، و از آنجا که خیلی به کتاب خواندن علاقه داشتم و در آموزشگاه نیز وقت آزاد بسیار بود به کتابفروشی که زیر پل شهرک آزمایش بود میرفتم و مشتری پر و پا قرص آن بودم. پس چه شد که بازیگر شدی؟ بازیگری از کلاس های «مهتاب» شروع شد، آنجا متوجه شدم، شاید دنیای من دنیای هنر است، فضایی که تا آن روزها هیچ شناختی از آن نداشتم و این شوریدگی درونم را تنها هنر می تواند آرام کند. همین الان هم تا زمانی گیر می آورم کلاسی ثبت نام می کنم تا چیزی به خودم اضافه کنم. وقتی به این کلاس ورود کردم، شخصیت خانم نصیرپور بسیار رویم تاثیر گذاشت و شیفته بازیگری در تئاتر شدم؛ آن موقع فهمیدم در وجودم شیفته هنر بوده ام و اصلا نمی دانستم. از بچگی هم میل به بازیگری در وجودم نبود، تنها برایم مهم بود که شخصیت مفیدی باشم. به پزشک شدن و مهماندار هواپیما بودن خیلی فکر کرده بودم اما نشد. بعد از گذراندن دوران کلاس بازیگری، اولین کارم سریال «هوای تازه» به کارگردانی محمد رحمانیان بود. خاطرم هست که مریلا زارعی و نصراله رادش بازیگران سریال بودند و من در یک اپیزود بازیگر مهمان بودم. بعد از اینکه چهره شدید، زندگی ناگهان حال و هوایش برایتان تغییر کرد؟ حس خاصی داشت، ولی نه از جنس خودگیری و خودشیفتگی، یک تازگی که جمله ای برای وصف آن ندارم. فقط می توانم بگویم حس خوبی بود، بعد از «خانه به دوش» از دفتر مهران مدیری برای «جایزه بزرگ» تماس گرفتند. وقتی به دفتر ایشان رفتم، مقابلشان که نشستم، خیلی صادقانه گفتم: «آقای مدیری!من در رؤیاهایم هم نمی دیدم به طرح کاری شما دعوت شوم»، انگار صداقت کلام راهگشای من شد. آقای مدیری یکی از نقش های آن سریال را به من داد. الان با خودم فکر می کنم واقعاً آن زمان چه ریسکی کرد، زیرا حالا که بیشتر ایشان را در فضای کاری شناختم، می بینم با چه دقتی انتخاب بازیگری می کند. در ایران اگر به عنوان بازیگر طنز شناخته شوید، خیلی سخت است که برای نقش های جدی بهتان اعتماد کنند و سراغ تان بیایند. برای شکستن این کلیشه تلاشی کردید؟ خیلی تلاش کردم. پارسال سه ، چهار تئاتر را پشت سر هم بازی کردم تا این تصویر را بشکنم. هرکس هم که تئاترهایم را می دید، خوشش می آمد و تعریف می کرد؛ بچه های تئاتر هم نسبت به من گارد نگرفتند چون می دیدند صدایش را دارم، حرکت روی صحنه ام درست است و اعتماد به نفس خوبی دارم. مصاحبه ای از من نبوده که درش نگفته باشم من کار جدی را دوست ندارم. نه الزاما جدی، حتی کار متفاوت با نقش هایی که تا به حال بازی کرده ام. هرچند نباید فراموش کنیم این جا ایران است و در هر قالبی جا بیفتی محکومی در آن بمانی. مثلا خانم جنیفر آنیستون به نظرم ستاره کمدی است و سال ها سریال «فرندز» را روی آنتن داشته؛ فکر کنید اگر همین خانم در ایران بود کسی سراغش را می رفت؟ امکان نداشت! اما همین خانم فیلم های جدی زیاد بازی کرده است. اخیرا فیلمی بازی کرده که دخترش را از دست داده و بیماری اعصاب و روان دارد. من با دیدن فیلم واقعا حسرت خوردم. گفتم ایشان هم صورت شیرین و بامزه دارد و جزو کمدین های خوب آمریکاست، چرا در ایران کسی چنین ریسکی نمی کند؟ در مورد بازیگران جدی مان هم همین طور است چرا مثلا هنگامه قاضیانی نباید کمدی بازی کند؟ به نظرم این رفتارها قصاص قبل از جنایت است! شما بهنوش بختیاری را دعوت کن و اگر خوب نبود کنارش بگذار! سه سکانس فیلمبرداری کنند متوجه می شوند که من خوبم یا نه. چند ماه گذشته در یک فیلم سهیل بیرقی بازی کردم که آقای رضاکاهانی مشاور کارگردان بود؛ کاهانی به من گفت افرادی مثل شما در چهره شان تلخی ویژه ای است که می توانند کمدی را این قدر خوب بازی کنند. بسیاری از کارگردانان برای متن های معمولی و گاهی بدشان سراغ بازیگران مطرح طنز می روند و استدلال می کنند که مثلا بهنوش بختیاری با بداهه و توان خودش این نقش را بامزه از آب در می آورد. این نگاه اذیت تان نمی کند؟ خیلی زیاد! بارها شده که گفتم ای کاش من هم بتوانم مثل آدم دیالوگم را بگویم و همان نقشی که برایم نوشته شده را بازی کنم. خسته شدم از این که سر هر کاری که رفتم انتظار دارند انرژی مضاعف بگذارم و برای متن کاری بکنم! خیلی از سریال ها بوده که هیچ کدام از دیالوگ هایش را نگفتم. این شکل کار، انرژی بسیاری از من می گیرد. این که شب بعد از کار، به جای این که بخوابم و استراحت کنم می نشینم و برای متن فردا فکر می کنم که چه کار بکنم تا کاراکترم بهتر و جذاب باشد! خیلی وقت ها می بینم نویسنده کار، هیچ شباهتی به نویسنده ندارد! چند خطی نوشته تا پولی بگیرد و برود! خیلی از نویسنده ها، به فیلمنامه شکل کیهان بچه های قدیم یا حتی بدتر نگاه می کنند و تصویر ذهنی کارگردانان این متن ها، این است که بهنوش می آید و چیزهای بامزه به متن اضافه می کند. چرا من نباید سرکاری بروم که چیزهایی به من اضافه شود؟ این یکی از مواردی است که بسیار خسته ام کرده است. از آنجا که بازیگری را تدریس هم می کنید، بنظرشما این هنر بخصوص در حوزه طنز آموزشی و اکتسابی است یا طنزپردازی امری غریزی است؟ من به هنرجویانم هم گفته ام که بازیگری در نهایت آموزش دادنی نیست. به طور غریزی آدم ها استعدادی را در وجودشان دارند و بعد ما این استعداد را پیدا می کنیم. زمان زیادی بود که این کلاس های بازیگری به من پیشنهاد شده بود اما من قبول نمی کردم چون معتقد بودم که فقط یک دوره بازیگری دیده ام که آکادمیک و دانشگاهی هم نبوده است. بعدا فکر کردم که بعضی دوست دارند از تجربیات من استفاده کنند و همینکه برای خودم تکرار دوباره ای است که می توانم در آن یاد بگیرم و همپای اینها کار می کنم. به آنها هم گفتم که به چشم استاد و شاگرد به من نگاه نکنند تنها تجربه من ممکن است از آنها بیشتر باشد و گاهی شرمنده شدم که چیزهایی را بیشتر از من می دانند. بعضی از این بچه ها پتانسیل بالایی دارند و بعضی از شاگردهای من همسن مادر و پدرم هستند از 14 سال تا 60 سال حضور دارند. در میان این افراد کارمند بانک و وکیل و همه نوع شغلی پیدا می شود. خود من هم کلاس های بیان افشین هاشمی را رفتم تا ببینم متد فن بیان فعلی چیست؟ باید رئال باشد؟ یا به شکل قدیم است؟ همیشه عاشق آموختن بوده ام و در مصاحبه ها و توصیه هایم هم همیشه گفته ام که مهارت ها را باید بالا برد. مهارت ها تنها چیزی هستند که می تواند به داد آدم برسند. دانش را بالا ببرید، زبان بیاموزید و هیچ گاه این عبارت "توانا بود هرکه دانا بود" را دست کم نگیرید. از نگاه شما برنامه سه ستاره چه جذابیتی داشت که اینچنین استقبال بی نظیری از آن شد؟ فکر می کنم برنامه سه ستاره نه تنها هنرمندان بلکه بسیاری از کسانی که در تلویزیون فعالیت می کنند را به رقابت دعوت میکند و از آنجا که همیشه همه ی افراد در رقابت ها انگیزه ی بیشتری برای فعالیت پیدا می کنند می توان گفت این برنامه باعث بیشتر شدن انگیزه می شود. بنظرشما چرا این جایزه برای هنرمندان از اهمیت بالایی برخوردار است؟ بدون شک خود جایزه برای هیچکدام از هنرمندان و سایرین مهم نیست؛ اما موضوع مهم این است که فرد بداند فعالیت های او حداقل در تلویزیون چه مقدار مورد تایید مردم بوده است، چه مقدار مردم برای این کار ارزش قائل شده اند، فکر میکنم این تنها دلیلی است که باعث شده است تا این تندیس از اهمیت بالایی برای همه ی ما برخوردار باشد. اگر تندیس بهترین بازیگر زن را بگیرید چه ارزشی برای آن قائل هستید؟ وقتی متوجه شوی مردم زحمت تورا دیده اند و حداقل خاطره ای برای آنان ساخته ای باید ارزش خیلی خیلی بالایی برای آن جایزه که از سوی آنان به تو داده شده است قائل شوی، و اگر این جایزه به من برسد بدون شک من ارزش بسیار بالایی برای این جایزه قائل خواهم بود. بزرگترین اتفاقی که در سال 94، در زندگی بهنوش بختیاری رخ داد چه بود؟ بزرگترین اتفاق سال 94 کاندید شدنم برای سیمرغ جشنواره فجر بود. آرزو شما برای مردم ایران سر سفره هفت سین ؟ آرزوی سلامت ، برکت، امنیت، هوای پاک و حفظ کرامات انسانی برای همه ی مردم ایران که شایسته بهترین ها هستند.
دوشنبه ، ۲فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رویداد24]
[مشاهده در: www.rouydad24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها