محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804118001
نمودها و نمادهای تغییر رفتار سیاسی ایرانیان / هادی خانیکی
واضح آرشیو وب فارسی:نواندیش: در رفتار سیاسی مشارکت گریزانه و رقابت ستیزانه جامعه ایرانی، تَرَک هایی ایجاد شده است. جامعه ایرانی اگرچه به کندی، اما در مسیر عقلانیتِ بیشتر و پذیرش فواید و امکان های گفت وگو پیش می رود. امیدوار تر شدن به اثربخشی زبان انتخابات و صندوق رأی در کنار جست وجو برای یافتن قدرت رقابت، حتی در میدان های کوچک، ازجمله نمودها و نمادهای این تغییر ملموس است.اینکه رفتار سیاسی ما ایرانیان دستخوش تغییرات پردامنه و حتی قابل مشاهده ای در چند سال گذشته شده، واقعیتی انکار ناپذیر است؛ البته تغییراتی ازاین دست به یک باره به وجود نمی آیند و به یک باره نیز از میان نمی روند. دگرگونی هایی این چنین هم تحت تأثیر «ابَرروند ها» (mega trend) هایی هستند که به صورت تدریجی، مستمر و درازمدت شکل می گیرند و هم در رویارویی با رخدادهایی که فرد یا اجتماع را در معرض تکانه های خاص قرار می دهند، تأثیر می پذیرد. رفتارهای سیاسی که به کنش های سیاسی تبدیل می شوند، بیشتر از شاخص های زیر تأثیر می پذیرند: ١-تغییر رابطه قدرت سیاسی از آمریت به اجماع و از انسدادهای گفت وگویی به سوی گفت وگو و در نتیجه کاهش الزامات و دستگاه های اجبار آمیز در سیاست و گسترش رویکردهای اجماعی و همدلانه؛ ٢-عقلانی شدن تصمیم گیری ها و کنش های سیاسی؛ ٣-اهمیت پیداکردن افکار عمومی و امکان یافتن حوزه عمومی؛ ٤-گسترش نقش اراده عمومی ٥-پیدایش و گسترش فرایندها و نهادهای حل اختلافات و منازعه ٦-معنا یافتن امر حقوقی و شکل گیری دستگاه های ناظر بر حقوق اساسی و شهروندی؛ ٧-تجلی نقش نهاد دولت به عنوان قدرتی مستقل از منافع گروه ها و طبقات خاص و نمود یافتن آن به عنوان نهاد هم پذیری و تفاهم بیشتر؛ ٨-تحقق اقتدار و بالا رفتن مشروعیت نهادهای رسمی از طریق توانایی در انجام انعطاف و بالابردن توان اصلاح درونی، توانایی در پاسخ گویی به نیازهای عاجل سیاسی، افزایش کارآمدی نهادها، کوشش برای ترمیم و تقویت ظرفیت های مادی و معنوی جامعه و سرمایه اجتماعی، ارتقای سطوح پیچیدگی، تخصصی شدن و افتراق یافتگی نهادهای حاکمیتی و افزایش قدرت جذب نخبگان سیاسی ٩-افزایش میزان قانون گرایی در فعالیت سیاسی؛ ١٠-نشان دادن رشد قدرت نهاد دولت در حل و فصل مسائل مخاطره آمیز و تهدید کننده برای کشور؛ ١١- نمایان شدن عزم دولت در مبارزه با فساد؛ ١٢-ارتقای سطح اثربخشی و کنشگری نهادهای مدنی و شبکه های اجتماعی. در دو سال گذشته با مشاهده پذیر شدن آثار رأی معنادار اکثریت جامعه ایران در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در خرداد ٩٢ و شکل گیری این احساس که دولتِ برآمده از آن انتخابات، در بهبود بخشی و رشد اکثریت شاخص های بالا به طور نسبی مؤثر بوده است، می توان تحول آرام رفتار سیاسی شهروندان ایرانی را نیز تا حد زیادی ملاحظه کرد. رفتار سیاسی ما ایرانیان حتی در سطح نخبگان و سرآمدان جامعه تحت تأثیر همان «ابَر روند» های تاریخی و رفتاری عمدتا مشارکت گریزانه و رقابت ستیزانه بوده است. پژوهش ها و روایت های گوناگون علمی، جهت گیری های شناختی، احساسی و ارزیابانه نخبگان و شهروندان ایرانی را در حوزه مشارکت و رقابت سیاسی، آسیب پذیر نشان می دهند. مشارکت ستیزی نخبگان ایرانی اگرچه خود بر ضعف جامعه مدنی و تمرکز قدرت سیاسی تأثیرگذار است؛ اما از این دو به شدت تأثیر نیز می پذیرد. در چنین زمینه ای است که رفتارهای سیاسی بیشتر بر بی اعتمادی، بدبینی، نظاره گری و عزلت نشینی متکی می شود. از غالب تحقیقات و تحلیل هایی که درباره چنین وضعیتی به انجام رسیده، به وضوح بر می آید که دیدگاه مساعد نسبت به امکان گسترش مشارکت و رقابت سیاسی در ایران، دیدگاه یا نظری مغلوب است. گاستیل در پژوهشی درباره ویژگی های عمده فرهنگ سیاسی در میان قشرهای مختلف طبقه متوسط ایران، گفته است ایرانیان معتقدند «آدمیان طبعا شرور و قدرت طلب هستند و همه چیز در حال دگرگونی و غیرقابل اعتماد است؛ پس آدمی باید نسبت به اطرافیان خود بدبین و بی اعتماد باشد. زونیس، فرهنگ سیاسی نخبگان ایرانی را در چهار ویژگی بدبینی سیاسی، بی اعتمادی شخصی، احساس عدم امنیت آشکار و سوءاستفاده بین افراد خلاصه می کند؛ ویژگی هایی که اساس رفتار سیاسی آنها را به وجود می آورد. مک کللند، زمینه های پیدایش این رفتار را در فرهنگ عامه، به ویژه در میان پندها و اندرزها، امثال و حکم و فولکلور می داند که عمدتا ناظر بر تفاوت آنها با کنش و روحیه مشارکت و رقابت هستند و منجر به تقویت حس فردگرایی خودخواهانه و پرهیز از بیان نظریات شخصی می شود. به نظر او «زرنگی، تک روی، واگذاشتن صلاح مملکت به خسروان، اعتماد نکردن به افراد دیگر، جز شر از طرف های مقابل انتظار نداشتن، فرصت طلبی، اضافه گویی، آب را گل آلود کردن، تسلیم در برابر خط غالب، راز داری از سر ترس، تملق و چاپلوسی، حد نگه داشتن، لاف یاری در نعمت زدن و ... ازجمله همین خصوصیت های تاریخی مشارکت ستیز است. وست وود، بدبینی نهفته در فرهنگ سیاسی نخبگان ایران را که در رفتار سیاسی آنان نمود می یابد، مقوله ای می داند که «ریشه در واقعیت دارد، به وسیله واقعیت تأیید می شود و به نوبه خود، واقعیت سیاسی را در ایران تشکیل می دهد». به این ترتیب می توان گفت مهم ترین آثار ابرروندهای تاریخی در ایران، دشوارشدن مفهوم مشارکت و رقابت در حیات و کنش سیاسی است. در برابر آنچه این ذهنیت سیاسی تاریخی را شکل می دهد، باید به عوامل نامساعدی که به صورت محدود و خاص شکل می گیرند و زمینه های این بدبینی و انفعال و روی آوردن به اعتراضات پنهان و ترس آلود به جای کنشگری های آشکار و نقادانه را تقویت می کنند، توجه کرد. شرایط پیش آمده در دوره هشت ساله پیش از انتخابات ٩٢ را می توان در شمار عواملی دانست که بر شکل گیری رفتار منفی سیاسی نخبگان و شهروندان ایرانی به وضوح اثر گذاشته است؛ اما آنچه از دل انتخابات آن سال برآمد و «بوی بهبود» را از «اوضاع» جامعه مدنی و جامعه سیاسی نشان داد، می توان گفت در رفتار سیاسی مشارکت گریزانه و رقابت ستیزانه جامعه ایرانی، تَرَک هایی ایجاد شده است. جامعه ایرانی اگرچه به کندی، اما در مسیر عقلانیتِ بیشتر و پذیرش فواید و امکان های گفت وگو پیش می رود. امیدوار تر شدن به اثربخشی زبان انتخابات و صندوق رأی در کنار جست وجو برای یافتن قدرت رقابت، حتی در میدان های کوچک، ازجمله نمودها و نمادهای این تغییر ملموس است. *منبع: سالنامه شرق
یکشنبه ، ۱فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نواندیش]
[مشاهده در: www.noandish.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها