تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867188943
تهران؛ بی آرامش، پردغدغه...
واضح آرشیو وب فارسی:بلدیه فردا: «تهران تصویری درهم و برهم و شلوغ است. آلوده است. زندگی در آن پرسرعت جریان دارد. حوادث زیادی در این شهر رخ می دهد. آرامشی که باید را نمی توان در آن پیدا کرد و به نظرم آلودگی صوتی بیش از هر نوع آلودگی در آن وجود دارد.» این توصیف تهران از زیان پوران درخشنده کاگردان سینما و تلویزیون است .بلدیه | رکسانا قهقرایی | اگر فیلم های او را همچون تکه های یک پازل کنار هم بچینیم احتمالا تصویر یک شهر با تمام زیبایی ها و پلشتی هایش به دست خواهد داد. متولد ۱۳۳۰ در کرمانشاه است و مدرک تحصیلی خود در رشته سینما با گرایش کارگردانی را از مدرسه عالی تلویزیون و سینما گرفته است. وی همچنین دارای لوح افتخار درجه یک هنری معادل دکترا از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران است. «هیس دخترها فریاد نمی زنند»، «خواب های دنباله دار»، «بچه های ابدی»، «رویای خیس »، «شمعی در باد »، «عشق بدون مرز »، «زمان از دست رفته »، «عبور از غبار »، «پرنده کوچک خوشبختی » و «رابطه » عنوان فیلم هایی است که هریک سهمی از تلاش پوران درخشنده برای به تصویر کشیدن درک و دریافت هایش از جامعه و شهر دارد. کودک و خانواده در آثار این کارگردان دغدغه مند جایگاه ویژه ای دارد. چنانچه خانواده را مهم ترین رکن اجتماعی تلقی کرده و جامعه را در اولویت بعدی و تأثیرگذار در شخصیت سازی می داند. درخشنده در این گفت وگو از مختصات زندگی در شهر شلوغی مثل تهران می گوید و از این که نسبت به محیط پیرامونی خود احساس مسئولیت دارد. او همه فرزندان جامعه و فیلم هایش را فرزندان خود می داند و معتقد است آنچه ساخته هایش را از یکدیگر متمایز می کند ویژگی متفاوت هرکدام است نه برتری و علاقه بیشترش به یکی از آن ها. پوران درخشنده بانوی کارگردان ایرانی نگاهی تیزبینانه و حساس به شهر دارد و آرزویش برای مردم در سال جدید آرامش مستدام است و مهرورزی. گپ نوروزی تهران شهر(مجله داخلی شهرداری تهران) با این فیلم ساز را در ادامه می خوانید: اگرچه فیلمسازان عمدتا یک جغرافیا و اتمسفر نسبتا ثابت را در فیلم های شان نظر می گیرند، اما گاهی به سراغ مکان های متفاوت هم می روند اما جغرافیای فیلم سازی شما شهر و جامعه است. چرا؟ به دلیل این که سوژه ها از دل جامعه برمی خیزند. مردم در جامعه حضور دارند و قصه های شان روایت می شود. موضوعات و سوژه ها اصلی ترین دلیلی است که جامعه را انتخاب می کنم و در این محیط بهتر می توان فضاسازی کرد. بنابراین قابل پیش بینی است که فیلم بعدی تان هم در این فضا روایت شود. اگر ساخت فیلم جدیدی را شروع کنید به سراغ کدام پدیده اجتماعی یا شهری خواهید رفت؟ بسیاری از مسائل امروز دغدغه شهر است. بحث بیکاری جوانان، ازدواج های دیرهنگام و عدم مسئولیت پذیری جوانان، طلاق و بسیاری از مشکلاتی که اگر روی هریک از آن ها دست بگذاریم، چند فیلم نتیجه اش خواهد شد. به نظر می رسد این حساسیت و دغدغه مندی نسبت به جامعه از خوانش زنانه تان از پدیده های شهر و مشکلات اجتماعی نیز متأثر است. بله قطعا بی تاثیر نیست. طبیعی است که زنان نسبت به محیط پیرامونی شان حساس تر هستند. نگاه آن ها به جامعه مادرانه است. به دلیل ظرافت های وجودی شان جست وجو می کنند و اگر آسیبی در یک بخش رصد کنند، آن را به سرعت منتقل خواهند کرد. آن ها زودتر تحت تاثیر شرایط اجتماعی قرار می گیرند. جامعه را همچون طفلی نوپا می دانند که نیاز به کمک و دستگیری دارد. درباره خودتان این احساس مادرانه نسبت به جامعه چطور رقم می خورد؟ من نمی توانم نسبت به جامعه و آنچه در آن می گذرد بی تفاوت باشم. نمی توانم ساده از کنار مسائل اجتماعی رد شوم. نگاه یک فیلم ساز به جامعه متفاوت است. این زاویه دید را به زندگی شخصی تان هم راه داده اید؟ بله فیلم سازی قطعا زندگی شخصی کارگردان را هم تحت تاثیر قرار می دهد. دغدغه فیلم سازی به فضای خانوادگی می رسد و برعکس. به همین دلیل است که در همه فیلم های من خانواده حضور دارد. آیا فرزند یا فرزندانی هم دارید؟ همه فرزندان جامعه فرزندان من هستند و نسبت به آن ها احساس مسئولیت می کنم. البته خودم فرزندی به دنیا نیاورده ام و به نظرم صرف داشتن فرزند تعیین کننده مسئولیت اجتماعی نیست. گاهی کسانی که فرزندی ندارند جامعه را دقیق تر می بینند. به شخصه نمی توانم بدون اطلاع رسانی و آگاهی دادن به مردم درباره مشکلات جامعه فیلم بسازم و ساده عبور کنم. از میان فرزندان تان کدام را بیشتر دوست دارید؟ معلولان و بچه ها و جوان هایی که به معضلی گرفتار هستند. از میان فیلم های تان چطور؟ فیلم های من هم فرزندانم هستند و نمی توانم بین آن ها فرقی بگذارم؛ اما هرکدام از آن ها ویژگی خاصی دارند که می توان درباره اش صحبت کرد. در یکی از آن ها سوژه ای است که دوران بلوغ را طی می کند، فرد دیگری نمی تواند با خانواده اش ارتباط مناسبی برقرار کند و در ارتباط به همه فیلم هایم باید بگویم که اگر خوب نگاه نمی کردم هیچ وقت متوجه این ویژگی ها نمی شدم؛ بنابراین تک تک این ساخته ها برایم ارزشمند هستند. شاید همین که خودتان فرزندی ندارید باعث شده نسبت به جامعه حساس تر و دقیق تر باشید؟ بله این که فرزندی ندارم، به معنای این نیست که نسبت به جامعه حساس نیستم. ما در برابر فرزندانی که کارت دعوت ورود به دنیا را برای شان صادر می کنیم، مسئول هستیم. من نسبت به بچه دار شدن و جوابگو نبودن در برابر او حساس هستم. وقتی فرزندی به دنیا می آید، باید تمامی امکانات و شرایط مناسب برای زندگی و من بر ساخت و مهیا کردن امکانات و فضاهای فرهنگی تمرکز می کردم. گالری نقاشی تاسیس می کردم. کتابخانه های متعددی را در سطح شهر احداث و کتاب ها را به نوعی در میان خانواده ها پخش می کردم. کتاب را در مکان های مختلفی در معرض دید مردم قرار می دادم. از جمله در اتوبوس ها و حتی برای تشویق مردم به کتاب خوانی، جابه جایی آن هایی را که در اتوبوس مطالعه می کنند، رایگان در نظر می گرفتم. برای معلولان و سالمندان امکان تردد در شهر را ساده تر می کردم و به سهم آن ها از زندگی کردن احترام می گذاشتم. به نظرم این اتفاق مهمی است که گروه های خاص جامعه نظیر معلولان و سالمندان بتوانند خیلی راحت در جامعه حضور داشته باشند و از محلی به محل دیگر جابه جا شوند. آن ها از پستی ها و بلندی های شهر خیلی سخت عبور می کنند. تربیتش فراهم باشد. باید برای بودن با او وقت و انرژی صرف کرد. فرزندان تنها نیاز به لباس ندارند. صرفا کتاب و دفتر و آموزش نمی خواهند. باید آن ها را شنید و مهارت های درست زیستن را به آن ها آموخت. وقتی ما جسارت نه گفتن را به فرزندانمان یاد نمی دهیم طبیعی است که او هر چیزی را می پذیرد؛ بنابراین چطور انتظار داریم تا در برابر لغزش ها نه بگوید و دچار آسیب نشود؟! درست در همین نقطه است که اهمیت نهاد خانواده و جایگاهش در سرنوشت افراد مشخص می شود. اصالتا اهل کدام شهر هستید؟ من در کرمانشاه متولد شده و تا پایان دوران دبیرستان هم در این شهر زندگی کرده ام. آیا برای ادامه تحصیل تهران را انتخاب کردید؟ بله. شاید یکی از آسیب های مهم اجتماعی در کمین، همین مهاجرت جوانان برای ادامه تحصیل به شهرهای بزرگی همچون تهران باشد. دقیقا همین طور است. وقتی جوانی از یک شهرستان یا روستا و شهر به شهری دیگر مهاجرت می کند با توجه به تفاوت های دو منطقه هر نوع آسیبی در برابرش کمین کرده است. چه بسا او با اولین لغزش فرو برود. من به شخصه درباره این موضوع تحقیق زیادی کرده و درباره آسیب هایی که تحصیل در شهری دیگر یا زندگی در محیط خوابگاه ها برای دختران دارد را بررسی کرده ام. چرا رشته سینما را برای ادامه تحصیل انتخاب کردید؟ من با دغدغه وارد حوزه سینما شدم. درحالی که می توانستم پزشک شوم. ارتباط برقرار کردن با مردم برایم اهمیت داشت. نمی خواستم نسبت به جامعه بی تفاوت باشم و این نگاه را از نوجوانی داشتم. بعد از پایان دوران تحصیل هیچ وقت به بازگشت به شهر خود یعنی کرمانشاه فکر نکردید؟ نه زیرا خانواده ام بعد از آمدن من به تهران از کرمانشاه به این شهر آمدند. من نمی توانستم به تنهایی زندگی کنم؛ بنابراین آن ها هم آمدند و در تهران ماندنی شدیم. خانواده مهم ترین رکن جامعه است که شخصیت انسان را می سازد. بعد از این نهاد جامعه نقش مهمی در تربیت افراد دارد، به همین دلیل است که ردپای خانواده را در همه فیلم های من می بینید. حالا چطور؟ به مهاجرت به شهری دیگر فکر نمی کنید؟ دیگر نه اما همیشه به زادگاهم یعنی کرمانشاه سر می زنم. این شهر جایی است که در آن متولد شده و رشد یافته ام، درس خوانده ام و جایگاه مخصوصی در زندگی من دارد. بی شک تهران از منظر دید شما به عنوان فیلم سازی که دغدغه اش شهر و مسائل اجتماعی است تصویر متفاوتی دارد. تهران را چگونه شهری توصیف می کنید؟ تهران تصویری درهم و برهم و شلوغ است. آلوده است. زندگی در آن پرسرعت جریان دارد. حوادث زیادی در این شهر رخ می دهد. آرامشی که باید را نمی توان در آن پیدا کرد و به نظرم آلودگی صوتی بیش از هر نوع آلودگی در آن وجود دارد. اگر شهردار تهران بودید رسیدگی به کدام معضل و مساله برای تان در اولویت قرار داشت و چه می کردید؟ من بر ساخت و مهیا کردن امکانات و فضاهای فرهنگی تمرکز می کردم. گالری نقاشی تاسیس می کردم. کتابخانه های متعددی را در سطح شهر احداث و کتاب ها را به نوعی در میان خانواده ها پخش می کردم. کتاب را در مکان های مختلفی در معرض دید مردم قرار می دادم. از جمله در اتوبوس ها و حتی برای تشویق مردم به کتاب خوانی، جابه جایی آن هایی را که در اتوبوس مطالعه می کنند، رایگان در نظر می گرفتم. برای معلولان و سالمندان امکان تردد در شهر را ساده تر می کردم و به سهم آن ها از زندگی کردن احترام می گذاشتم. به نظرم این اتفاق مهمی است که گروه های خاص جامعه نظیر معلولان و سالمندان بتوانند خیلی راحت در جامعه حضور داشته باشند و از محلی به محل دیگر جابه جا شوند. آن ها از پستی ها و بلندی های شهر خیلی سخت عبور می کنند. اهل استفاده از فضای مجازی هستید؟ بله. شبکه های اجتماعی این روزها کانون بسیاری از اتفاقات و اطلاعات است. آیا در این فضاها همچون تلگرام عضویت دارید؟ بله از این شبکه ها استفاده می کنم و در هریک صفحه ای دارم، زیرا از این طریق بیشتر با مردم و مخاطبان در ارتباط هستم. نظرات آن ها را می خوانم و در جریان خواسته های شان قرار می گیرم. پیش آمده که تاثیر فیلم های تان را در حل یک مشکل اجتماعی احساس کنید و آن را تأثیرگذار بدانید؟ بله برای مثال فیلم «هیس دخترها فریاد نمی زنند» برای خانواده ها بسیار تأثیرگذار بود. بعد از این فیلم فهمیدم که آموزش و پرورش دانش آموزان را نسبت به موضوع کودک آزاری آگاه می کند و به خانواده ها هشدار می دهد. همچنین نیروی انتظامی مانع جابه جایی دانش آموزان توسط آژانس هایی شده که پیش از این آن ها را از مدرسه به خانه می بردند. خانواده های زیادی به دلیل ساختن این فیلم به من لطف داشتند و تشکر می کردند و در ارتباطم با آن ها تاثیر فیلم را می دیدم. فیلم های دیگر نیز به همین ترتیب در مقطع اکران شان دیده شدند و تاثیرگذار بودند. کودک همچون خانواده یکی از مفاهیم یا سوژه های پرکاربرد در فیلم های تان است. چرا این گروه سنی را در آثارتان مورد تأکید قرار می دهید؟ کودکان مظلوم ترین گروه در جامعه اند. آن ها بدون این که بخواهند به دنیا می آیند. گاهی حمایت های عاطفی پدر و مادر را از دست می دهند. درحالی که نباید بچه ها را به حال خودشان رها کرد. کودکان عضوی از این جامعه هستند و در آن حضور دارند. نگاه من به آن ها در فیلم هایی که می سازم آینده ساز است و یک آینده رنجور قطعا کاری را پیش نخواهد برد. آینده با رسیدگی به کودکان باید شاداب و پرانرژی جلو برود و آینده ای سرشار از اعتمادبه نفس و خودباوری در انتظار فرزندان مان باشد. سال ۹۴ رویه پایان است. چگونه سالی را سپری کردید؟ حس خوبی نسبت به سال ۹۴ ندارم. آلودگی هوا در این سال زیاد بود. نتوانستم ساخت فیلمی را که دوست دارم شروع کنم؛ اما پایان خوشایندی داشت و شاید اگر انتخابات و حضور حماسی مردم در آن نبود هیچ خاطره ای از این سال در ذهنم نقش نمی بست. امیدوارم سال ۹۵ سال ساخت فیلم جدید باشد. آیا باز هم سراغ سوژه های اجتماعی رفته اید؟ بله. این فیلم موضوعی اجتماعی دارد. کودک و خانواده در آن حضور دارند و نگاهش هم به جامعه آسیب شناسانه است. به نوروز نزدیک می شویم. بهترین عیدی که تا به حال گرفته اید؟ محبت خانواده؛ بهترین هدیه ای که باعث شده است تا راهم را ادامه بدهم. همه ما نیاز به احترام دیدن داریم. نیازمند مهرورزی هستیم و نیازمند مورد مهرورزی قرار گرفتن. شنیده شدن هم یکی از مهم ترین هدیه های معنوی است که می توان از آن یاد کرد. کسی که در زندگی آرامش داشته باشد حتما به خواسته هایش خواهد رسید و در هر مسیری راهش را به خوبی ادامه خواهد داد. سین منتخب شما در سفره هفت سین کدام است؟ سیب که نماد سلامت و صحت است. سبزه که نماد سبزی و طراوت و جریان داشتن زندگی است. سبزه نشان باروری و زایش و تلاش و کوشش آدمی است. و یک آرزو یا دعای خیر برای سال نو؟ امیدوارم آرامش در زندگی مان تداوم داشته باشد. همیشه همدیگر را دوست داشته و نگران هم باشیم. محبت همان چیزی است که آن را کم داریم.
جمعه ، ۲۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلدیه فردا]
[مشاهده در: www.baladiye.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها