تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835181957
نامه های احمدی نژاد به بوش، یک ابروریزی سیاسی بود
واضح آرشیو وب فارسی:آرمان خبر: عماد افروغ می گوید: در انتخابات ۸۸ می گفتند ما قصد نداشتیم در مناظرات اسم کسی را ببریم، اما امام زمان به ما الهام کرد که نام ببریم. گفتم: امام زمان به شما الهام کرد که کار غیر اخلاقی کنید؟ به گزارش «انتخاب»، بخش هایی از این گفت و گوی این استاد دانشگاه نیز به مجلس هفتم اختصاص داشته و افروغ تاکید کرده که رئیس اصلی در این مجلس باهنر بوده است. در ادامه گزیده صحبت های افروغ در گفت و گو با اعتماد می آید: *در زمان انتخابات آمده بودند از همسایه ما در مورد دین و ایمان من پرسیده بودند. سوالی که همسایه ما در مواجهه با آن دست آن فرد را گرفته بود و خودروی من را نشانش داده بود. یعنی سوالات در این حد بود. *برخی نمایندگان مجلس اصلا در کمیسیونهای تخصصی خودشان نمی روند. من نمی خواهم اسم ببرم اما طرف بدون اینکه تخصص مرتبطی داشته باشد به کمیسیون تلفیق یا امنیت ملی می رود. *آقای حدادعادل بنا به جهاتی که البته من نمی پسندم همیشه می خواست که تعامل مثبتی با دولت داشته باشد ولو جاهایی که جایی برای تعامل نبود. حتی با دولت اصلاح طلب نیز چنین رفتاری داشت. *در زمان مجلس ششم مصاحبه ای کردم و گفتم ناقوس دیکتاتوری جدید را به صدا در می آورم. همانگونه که چند روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ نیز حسب تشخیص یک دست شدن بار دیگر و اینبار در دوره اصولگرایان به صدا درآوردم. *من مثل بعضی از نمایندگان یک نماینده پاره وقت نبودم که همه کار در کنار نمایندگیشان می کنند. باور کنید من به برخی از سیاستمدارانمان غبطه می خورم که چگونه خودشان را با شرایط وفق می دهند و برخوردار از کثرت مشاغل و مسوولیتهای مختلف مانعهالجمع هستند که اجازه دهید اسم نبرم. *فکر می کنم که آقای احمدی نژاد از طریق حمله به آقای هاشمی رفسنجانی هم خودش را مطرح کرد و هم آقای هاشمی را زنده کرد. حالا ممکن است خواسته باشد یا ناخواسته. *زمانی اعلام کردند که تعاونی مسکن هست که نمایندگان عضو مجلس هفتم می توانند بروند و اسم بنویسند. عدهای از نمایندگان رفتند و چهار تا چهارتا ثبت نام کردند اما من اسم ننوشتم. *آقای رحمانی فضلی اولا سابقه امنیتی نداشته است و ثانیا نسبت به مقولات مختلف نگاه اجتماعی دارد و به تمام معنا یک شخصیت متعادل است. به همه مسائل با نگاه اجتماعی و به شکل دغدغه مند نگاه می کند. *رابطه مرید و مرادی بین آقای احمدی نژاد و آقای مشایی وجود داشت. در واقع مشایی مراد آقای احمدی نژاد بود. من به همه می گفتم که محال است که آقای احمدی نژاد آقای مشایی را کنار بگذارد. *نامه هایی که آقای احمدی نژاد به بوش رییس جمهور وقت امریکا نوشت از نظر بنده یک آبروریزی سیاسی بود. منتها برخی اذهان ساده اندیش حتی پیشنهاد دادند که این نامه در کتابهای درسی برود. *در یک مقطعی وقتی که دیدم احمدی نژاد برای انتخابات مجلس دخالت می کند اما ادعای عدم دخالت دارد به یکی از نمایندگان گفتم که ایشان جا پای هیتلر می گذارد چراکه روش هیتلری را در پیش گرفته است. اول، ریاست جمهوری را گرفته است و مطمئن باشید که می خواهد مجلس را هم بگیرد. *سر وزارت آقای الهام که گزینه پیشنهادی وزارت دادگستری بود قصد داشتم به عنوان مخالف صحبت کنم. خیلی به من فشار آوردند که صحبت نکن چراکه اگر صحبت کنی ممکن است رای نیاورد. *ما در دولت آقای احمدی نژاد با هیات دولت مواجه نیستیم، بلکه رییس دولت داریم. هیات دولت یک جمع است که بحث می کند و تصمیم می گیرد اما در دولت آقای احمدی نژاد از این خبر ها نبود. *زمانی که احمدی نژاد هلوکاست را زیر سوال برد من به یکی از نمایندگان گفتم که تطهیر هیتلر نشانه ای دیگر برای صحت حرف من است. داشت خطرناک می شد. *آقای رحیمی عنوان کرد که در سفری که به سوریه داشته است دختری او را دیده است و گفته که حیف که دیگر پیامبری نمی آید وگرنه پیامبر بعدی احمدی نژاد است. *بار ها هم گفتم و بازهم می گویم که هیچگاه در هیچ مقطعی به آقای هاشمی رفسنجانی رای نداده ام و نمی دهم. *احمدی نژاد از طریق حمله به آقای هاشمی به نان و نوایی رسید ولی اتفاقا باعث محبوب تر شدن آقای هاشمی شد. *یکی از دلایلی که باعث شد من دیگر کاندیدا نشوم این بود که ملاکهایی که برای یک مجلس کارآمد، شجاع و تخصصی مورد لزوم است را ندیدم. *من نگاه می کنم و می بینم که نماینده ای داریم که سه دوره است در مجلس عضو است اما یک طرح هم نداده است. فقط جیغ کشیده است. *باید تاکید کنم که آقای باهنر رییس اصلی مجلس هفتم بود. همه کاره مجلس هفتم در بخش ریاست آقای باهنر بود. *حدادعادل زمانی که در مجلس ششم هم نماینده بود همراه با سایر نمایندگان اقلیت معروف به «اقلیت نجیب» بود. *آقای احمدی نژاد همه پیروزی اش در عرصه انتخابات ریاست جمهوری را مدیون آقای مشایی و اسلوب ایشان بود. *از مخالفان سرسخت حضور نهادهای نظامی در ارکان تصمیمگیری کشور هستم. *اگر از من بپرسید که بزرگ ترین اخلاق در جامعه چیست؟ می گویم اعتماد و همبستگی. *در مجلس هفتم من از حق اصلاح طلبان دفاع می کردم و اجازه نمی دادم که تبعیضی ایجاد شود. *خیلی خوشحال هستم که الان می بینم من کجا هستم و رحیمی کجا است. *اگر به انتخابات سال ۱۳۸۲ بازگردم بازهم کاندید می شوم. *مجلس هفتم هرقدر هم که تلخ، برای من عبرت آموز بود. *من خودم را اصولگرا و اصلاح طلب هر دو می دانم. *جز آقای حدادعادل در مجلس هفتم گزینه ای برای ریاست مجلس به آن شکل نبود و تنها یک گزینه ضمنی وجود داشت که آن گزینه هم فراگیر نبود. بهتر است که حالا حرفی در این مورد زده نشود، چون خیلی محرمانه با افراد مورد اعتماد لابی می کرد. اما خب فضای آن زمان به گونه ای بود که یک فرد غیر روحانی رییس مجلس شود که این موضوع در آن شرایط قابل تحلیل بود. *من از هر استیضاحی حمایت می کردم. استیضاح را فرصتی می دانستم برای اینکه وزرا و نمایندگان حرف هایشان را بزنند. الان استیضاح تبدیل به یک تابو شده است. الان تا استیضاحی مطرح می شود سریع شروع به لابی می کنند تا استیضاح مطرح نشود. من از هر تحقیق و تفحص، سوال و استیضاحی استقبال می کنم. *یادم هست یک بار در مجلس هفتم آمدند و خواستند وزیر بازرگانی آقای احمدی نژاد را استیضاح کنند. آقای نادران نامه ای آورد و به من گفت امضا کن. من هم سریعا امضا کردم. فرصتی است که بیاید و از خودش دفاع کند. اما بعد آمدند و گفتند امضایت را پس بگیر. اما من مخالفت کردم. مگر من بازیچه بودم؟ من امضایم را پس نگرفتم. البته استیضاح هم نشد. *کسی تافته جدابافته نیست. وقتی می گوییم که مردم در مشروعیت نظام نقش دارند دیگر کسی نمی تواند بگوید که مردم نقش ندارند، اما من دارم. تو اگر بخواهی نقشی داشته باشی تا زمانی که مردم نباشند و تو جزیی از آنان نباشی که نمی توانی این نقش را داشته باشی و یک نکته خیلی اساسی تر، مردم تقسیم بندیهای متفاوتی دارند. عطف به زوایای مختلف می توان آن ها را تقسیم بندیهای مختلف کرد. یکی از این تقسیم بندی ها، رسمی و غیررسمی است. یعنی یک عده از مردم کارگزار رسمی شدهاند و عده دیگری کارگزار غیررسمی هستند. یک عدهای تصمیم می گیرند و عدهای دیگر در عرصه مدنی از نفوذ و اعتبار قدرت برخوردارند که می تواند بر تصمیمگیریهای رسمی اثر بگذارد. سوال اینجاست که رابطه دیالکتیک مردم و مسوولان و قدرت رسمی و قدرت غیررسمی چیست؟ آن فردی که مسوولیتی دارد حسب چه چیزی این مسوولیت را دارد؟ *فردی که همواره اختیار نسبتا مطلق داشت و گرداننده اصلی مجلس هفتم بود آقای باهنر بود. آقای باهنر بود که فراکسیون اصولگرایان را تشکیل داد و خط و ربط می داد. او بود که وقتی دولت جدید شکل گرفت کار ها و امورات را پیش برد. نمونه بارزش هم طرح تسهیل ازدواج جوانان بود که دو سال روی آن کار کرده بودیم اما وقتی دولت جدید شکل گرفت و لایحه صندوق مهر رضا را آورد آقای باهنر بلافاصله ۵۰ امضا جمع کرد تا طرح ما را به خاطر دولت از دستور کار خارج کند. کلیات طرح ما تصویب شده بود اما به خاطر دولت امضا جمع می کردند تا طرح ما را از دستور کار خارج کنند. من همان زمان هم در مقابل این رفتار عصبانی شدم اما حتی نمایندگان به اصطلاح غیراصولگرا نیز به من گفتند که ناراحت نباش و تاکید کردند که به از دستور خارج کردن طرح رای نمی دهند. الحمدالله پیشنهاد از دستور خارج کردن طرح تسهیل ازدواج جوانان رای نیاورد. *ای کاش نوار دیدار کمیسیون فرهنگی با مقام معظم رهبری در زمانی که ریاست آن با بنده بود را پخش کنند. از دفتر مقام معظم رهبری و صدا و سیما خواهش می کنم که این نوار را پخش کنند تا معلوم شود که آقا چه گفتند و چه نظری در مورد رییس کمیسیون فرهنگی و به صورت کلی کمیسیون فرهنگی داشتند؟ این ها که این اندازه دم از تبعیت از مقام معظم رهبری می زنند چرا به این نکات توجه نمی کنند؟ ما که دم نمی زنیم و نانی هم نمی خوریم اما کسانی که دم می زنند، گوش می کردند. من که اصلا نمی خواستم کاندیدای ریاست شوم. سال آخر کمیسیون فرهنگی بود و من برخی اوقات و از فرط ناراحتی می رفتم در نمازخانه کتاب هایم را تنظیم می کردم. *احمدی نژاد تمام اتهاماتی که به آقای هاشمی زد و عده ای فکر می کردند که واقعیت هم دارد هیچوقت ثابت نشد و از آن تنها به عنوان پل پیروزی استفاده کرد. این اتهامات تنها مصرف انتخاباتی داشت. این ها برخوردهای ابزارگرایانه است وگرنه احمدی نژاد چهار سال فرصت داشت تا همه اتهاماتی را که زده بود ثابت کند اما چنین کاری نکرد. اگر پرونده و سندی بود باید رو می شد اما تنها دنبال مصرف انتخاباتی بودند که واقعا دور از شأن نظام جمهوری اسلامی بود و هست. البته در این مورد من یک تحلیلی دارم که خیلی ها سختشان است که آن را باور کنند و شاید برای شما هم سخت باشد که آن را قبول کنید. *در شبکه چهار یک برنامه از یکی از روحانیون نزدیک به آقای احمدی نژاد دیدم که داشت از فضیلت هیتلر می گفت. می گفت کسی ناامید بود و من به او توصیه کردم کتاب هیتلر را بخواند، ببینید چه خطری از بیخ گوش ما گذشت. این آقا از روان و پرشور صحبت کردن هیتلر می گفت و آن را می ستود، اینکه هیتلر توانست بیکاری را کاهش دهد و باعث رونق صنایع نظامی و غیرذلک شود، اما به چه قیمتی! دیگر به آن کاری نداشت. ببیند چه تفکری داشتند؟ *برخی نمایندگان استان کرمانشاه و کردستان حمایتهای جدیتری از آقای رحیمی می کردند. حتی در میان آن ها اصلاح طلب هم وجود داشت. اینهایی که من می گویم واقعیتهای آن روز است. خدا را شکر که وابسته به هیچ جناح و گروهی نیستم و حالا می توانم این واقعیات را بگویم. البته من بازهم کاری ندارم ممکن است این افراد به آن نتیجهای که من رسیده بودم نرسیده باشند. اما همان روز ها بود که دیدم در کمد من و سایر نمایندگان مجلس شبنامه ای علیه من توزیع کرده اند. *دیداری با رهبری در مجلس هفتم داشتیم و رهبری دفاع نسبتا محکمی از احمدی نژاد کردند، به گونه ای که برخی نگاه های معنادار متوجه من هم شد. شبِ همان روز جلسه هیات وزیران با روسای کمیسیون ها در مجلس بود. شب به یاد ماندنیای بود. نمی دانید که برخی روسای کمیسیون ها با چه زبانی از آقای احمدی نژاد یاد می کردند. یکی می گفت من حامل پیامی از سوی همشهریانم هستم «آنقدر کار نکنید شدید پوست و استخوان»، یکی دیگر که بعد ها وزیر شد گفت «دیگر چه می خواهیم؟ این ولایت و ولایت فقیه و این هم شما دولت ولایتمدار.» بنده دیدم که فضا خیلی چاپلوسانه است، گفتم: من هم می خواهم صحبت کنم. آقای کوهکن که وقت می داد گفت که وقت تمام است و می خواهیم برای شام برویم. من هم گفتم که زیاد وقتتان را نمی گیرم. گفتم: قال علی (ع): «کثرت الوفاق نفاق» وفاق زیادی بوی نفاق می دهد و آنچه بر سر ما آمده است به خاطر اختلاف نبوده بلکه به دلیل وحدتهای صوری بوده است. ۲۱ Total Views 21 Views Today
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آرمان خبر]
[مشاهده در: www.armanekhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
گوناگون
پربازدیدترینها