تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837254009
سال 95 را با رتبه «خوش بختی» هدف گذاری کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: یک دانمارکی و نروژی و فنلاندی الزاما حساب پُرپولی ندارد اما این دغدغه را هم ندارد که اگر سرطان گرفت چه می شود و فردا فرزند او کار دارد یا نه.حس خوش بختی با گسترش تامین اجتماعی ایجاد می شود...55آنلاین: در گزارش سالانه مرکز تحقیقاتی «توسعه پایدار» وابسته به سازمان ملل متحد، کشورها از حیث «خوش بختی» رتبه بندی شده اند. هر که این خبر را می شنود یا می خواند ابتدا می خواهد بداند رتبه نخست از آنِ کیست، بعد در پی آن است که از جایگاه کشورهای ثروتمند و صنعتی دنیا آگاه شود تا این گزاره را به محک بگذارد که «پول، خوش بختی می آورد» یا نه؟ بدیهی است که در نوبت بعد و شاید قبل از مورد قبل می خواهد بداند «ایران» خودمان در کجای این جدول قرار دارد و دست آخر در قعرجدول کدام ها نشسته اند؟ پرسش اساسی دیگر که مایه کنج کاوی است این است که مقوله ای کاملا «حسی» و «معنوی» را چگونه اندازه گرفته اند؟ وقتی صحبت از موضوعی معنوی و غیر مادی است «شاخص» هایی تعریف می کنند و بر پایه آن شاخص ها امتیاز می دهند. مثلا هنگامی که صحبت از «شادی» است و این که شادترین کشوردنیا کدام است چند پرسش خاص مطرح می شود که قابل اندازه گیری اند و براساس آن به اعدادی می رسند و آنگاه مثلا می گویند شاد ترین کدام است و غمگین ترین کدام؟ آن گونه که در گزارش ها آمده دانمارک در رتبه اول است و سوریه در انتها. بعد از دانمارک، سوییس، ایسلند، نروژ و فنلاند به عنوان جوامع برخوردار از بالاترین حس خوش بختی و نه الزاما خوش بخت ترین معرفی شده اند. این که آمریکا در جای 13 و بریتانیا در رتبه 23 قرار دارند نشان می دهد ثروت مندترین ها الزاما خوش بخت ترین ها نیستند. رتبه ایران 105 و ترکیه 78 معرفی شده و افغانستان و سوریه در جای 154 و 156 قرار دارند. اکنون نوبت به پاسخ این پرسش می رسد که این جدول بر پایه کدام شاخص ها تنظیم شده است؟ مرکز پژوهشی «توسعه پایدار» این 6 شاخص را به عنوان سنجه (معیار) قرار داده است: شاخص اول «سرانه تولید ناخالص داخلی »است. یعنی یک مولفه اقتصادی و بیان این واقعیت که هر چند داشتن پول قطعا خوش بختی نمی آورد اما نداشتن آن به احتمال زیاد بد بختی می آورد.منظور از سرانه تولید ناخالص داخلی یا همان GDP «ارزش مجموع کالاها و خدماتی است که در یک دوره یا بازه معین در کشور تولید می شود». به زبان ساده تر: «خالص صادرات+ خریدهای دولتی+ سرمایه گذاری+ مصرف». شاخص دوم، طول عمر است. اما نه هر طول عمری بلکه توأم با سلامت. سومین شاخص «حمایت اجتماعی» است. به این معنی که افراد احساس کنند هنگام بروز مشکل و گرفتاری کسی یا کسانی را دارند که از آنان پشتیبانی کنند. چهارمی هم «آزادی» است و درالبته در مفهومی فراتر از آزادی های سیاسی و به معنی قدرت تصمیم گیری برای خود یا احساس آن. «اعتماد عمومی» به عنوان پنجمین شاخص در این ارزیابی معرفی شده است. در تعریف مرکز توسعه پایداراعتماد عمومی هنگامی حاصل می شود که شهروندان یک جامعه در اطراف خود فساد اداری و مالی مشاهده نکنند یا چنین حسی نداشته باشند. دست آخر هم شاخص «سخاوت» معیاری برای تعیین درجه خوش بختی است. برای سنجش میزان سخاوت هم میزان کمک به مراکز نیکوکاری و خیریه محاسبه می شود. با این شاخص ها مشخص می شود که چرا کشورهای حوزه اسکاندیناوی از دیگران پیشی گرفته اند. در ایران نسبت به این گزارش سه نوع واکنش قابل حدس است: برخورد نوع اول اساسا امر معنوی را قابل محاسبه نمی داند و معتقد است نه شادی و نه خوش بختی تعاریف مشترکی ندارند. مثلا ابتهاج معنوی یک فرد مومن با معیارهای شادی غربی سازگار نیست و حزن درونی جوامع شرقی الزاما همان غم و اندوهی نیست که علم روان شناسی تعریف می کند. این سخن البته قابل تأمل است اما می توان پرسید اگر غرب از درک معنویت شرقی عاجز است پس این همه شیفتگی به مظاهر معنویت ما و بزرگان ادبیات ما از کجاست و چگونه است که مفتون مولانا و حافظ اند؟ ضمن این که در مراکز سازمان ملل تنها از چهره های غربی حضور ندارند و شخصیت های شرقی هم نقش آفرین اند. برخورد نوع دوم این گونه گزارش ها را کاملا تایید می کند و اصطلاحا بر این باور است که مو، لای درز آن نمی رود. نوع سوم اما این است که توجه به این 6 شاخص را افزایش دهیم. حتی اگر آنها را کافی ندانیم تا در پایان سال آینده ببینیم چگونه قضاوت کرده اند. مثلا درباره سرانه تولید ناخالص داخلی می توان امید داشت که با افزایش صادرات نفت در سال جدید و رونق اقتصادی شاهد بهبود باشیم. یا امید داشته باشیم شاخص دوم با توجه بیشتر دولت به مقوله بهداشت و سلامت بهبود یابد و درباره حمایت اجتماعی نیز هر چند تحکیم خانواده موثر است اما واقعیت این است که کشورها بالای جدول عمدتا کشورهایی هستند که در زمینه تأمین اجتماعی موفق بوده اند. صرف ثروت، رفاه و آسایش نمی آورد بلکه احساس تامین بودن آرامش زاست. در همین ایران خودمان خیلی ها امکان سفرهای واقعی و نه صرف جا به جایی در ایام غیر نوروز را هم دارند اما اگر نمی روند و از عمر خود بیشتر بهره نمی برند به این خاطر است که احساس می کنند این پول را باید صرف آینده فرزندان خود کنند. به عبارت دیگر «حال» خود را فدای «آینده» فرزندان می کنند. حال آن که خوش بختی، همان خوش وقتی است و وقتِ خوش همین حالاست. خوش بخت و خوش وقت کسی است که این شعر خیام را زمزمه می کند که: از دی که گذشت هیچ از او یاد مکن فردا که نیامده است فریاد مکن! اما وقتی «گذشته» و حسرت آن و فرصت های از دست رفته رهایمان نمی کند و بیم فردا به امروز مان چنگ می زند چگونه می توان از «اکنون» لذت برد؟ یک دانمارکی و نروژی و فنلاندی الزاما حساب پرپولی ندارد اما این دغدغه را ندارد که اگر سرطان گرفت چه می شود و فردا فرزند او کار دارد یا نه. شوربختانه یکی از مهم ترین بحران های پیش بینی شده در سال 95 مربوط به صندوق های بازنشستگی است که با خطر ورشکستگی و کمبود شدید نقدینگی روبه رویند و از مجلس دهم انتظار می رود به این مهم توجه ویژه نشان دهد. درباره آزادی هم نیاز به توضیح نیست. نکته جالب دیگر موضوع «اعتماد عمومی» است که برای ما بسیار قابل درک است. این که در اطراف مان فساد مالی و اداری چقدر وجود داشته است. همین یک فقره «بابک زنجانی» با سرمایه اعتماد اجتماعی چه کرد؟ درباره سخاوت هم می توان گفت هر قدر تورم افزایش می یابد سخاوت جامعه کمتر می شود. این ضرب المثل را هم داریم که « چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است». تورم، اخلاق را تهدید می کند. در سالی که تورم به 44 درصد رسید دکتر محسن رنانی در مقاله ای نوشت این تورم مردم را تنها فقیر نمی کند بخیل هم می کند و سخاوت را از میان می برد. چون اگر در آغاز سال کسی از شما قرض بخواهد و در پایان سال بازگرداند وام دهنده 44 درصد ضرر کرده و اگر بخواهد بهره بگیرد به لحاظ شرعی مشکل دارد و احساس بدی به او دست می دهد بنابراین اساسا قرض نمی دهد و این سخاوت را از میان می برد. به این خاطر می توان گفت هر چه احساس تامین اجتماعی افزایش یابد، تورم مهار شود و مردم خود را تصمیم گیر تر بدانند چه در حوزه روابط شخصی و چه اجتماعی احساس خوش بختی نیز فزونی می گیرد و می توان امید داشت که پرنده کوچک خوش بختی نزدیک تر شود. به جای این که معیارهای اختصاصی و انحصاری برای خوش بختی ارایه کنیم تا این آمار و شاخص ها را زیر سوال ببریم می توانیم و باید به 6 شاخص توجه کنیم. ولو تعریف دیگری از خوش بختی داشته باشیم دولت و مجلس و همه دستگاه ها می توانند این 6 شاخص را به عنوان اهداف 6 گانه در سال 95 تعیین کنند و در پایان سال اندازه بگیرند: افزایش جی.دی.پی، طول عمر سالم، گسترش چتر تامین اجتماعی، آزادی های بیشتر در تصمیم گیری های شخصی و اجتماعی، کاهش فساد مالی و اداری و البته سخاوت. از آموزش و پرورش نیز انتظار می رود این مفاهیم را در کتاب های درسی نهادینه کند. کاش می توانستیم از صدا و سیما هم بخواهیم چنین کنید. سالی سرشار از خوش بختی برای همه ایرانیان آرزو می کنیم... منبع: عصرایران
پنجشنبه ، ۲۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[مشاهده در: www.55online.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها