تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1864629036
ممنوعیت واگذاری بازارها به سرمایه گذاران خارجی
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه تعادل: حضور سرمایه گذاران خارجی در اقتصاد ایران، فضا را برای طرح بحث های کلیدی در مورد این موضوع بنیادین مهیا کرده است. سرمایه گذاری خارجی مفهومی بسیار اساسی و البته فکری در اقتصاد ایران به شمار می رود. نخستین بار در ابتدای دهه70 بحث دعوت از سرمایه گذاران خارجی به اقتصاد ایران به صورت جدی مطرح شد و به دنبال آن موجی از اظهارنظرهای بنیادین و حتی ایدئولوژیک را پیش کشید. بحث در آن دوره زمانی مشروعیت استفاده از سرمایه های خارجی بود و مدتی بعد در میانه دهه70 با گذر از مرحله تصمیم گیری محتوایی به دوران اتخاذ سیاست های شکلی رسید. در این دوره زمانی، موضوع اساسی این بود که از سرمایه های خارجی چگونه باید بهره برد؟ جایگاه اقتصاد ملی در این میان کجاست؟ و حدود اختیارات سرمایه گذاران خارجی به چه میزان است؟ همگی این گفت وگوها با چالش های بسیار سرنوشت ساز هم همراه بود، به طوری که فضای صنفی و تخصصی کشور با محوریت اتاق بازرگانی ایران تلاش می کرد جایگاه حقوقی سرمایه گذاران خارجی در فضای قانونی کشور را نیز روشن کند، به همین دلیل بحث هایی مانند واگذاری زمین با قید مدت به سرمایه گذاران خارجی یا حتی واگذاری مالکیت تمام به آنها مطرح شد. البته که امروز پس از نزدیک به دو دهه از این گفت وگوها برخی سرفصل ها همچنان بی پاسخ مانده و به دنبال آن سوالات کلیدی دیگری طرح شده است. نکته تامل برانگیز ماجرا این است که ما به معنای «اقتصاد ایــران» هنوز تکلیف خود با ماهیت حضور سرمایه گذاران خارجی را روشن نکرده ایم. مشابه آنچه امروز در اقتصاد ایران رخ می دهد، سال ها قبل در چین و ترکیه هم صورت پذیرفت. تنها تفاوت این است که سیاست گذاران این کشورها به سرعت خواسته ها و حدود حضور سرمایه گذاران خارجی را برای اقتصاد کشورشان تعریف کردند ولی ما همچان برمحور شعار «جذب سرمایه گذار خارجی» حرکت می کنیم ولی هیچ گاه زیر بار بازکردن این مفهوم نرفته ایم. به هر حال امروز که فعالیت ها برای جذب سرمایه گذاران خارجی آغاز شده، حداقل باید یک موضوع کلیدی را روشن کنیم؛ آیا سرمایه گذاران خارجی را به معنای نمایندگان کمپانی های بزرگ برای عرضه کالا می خواهیم یا آنها را سرمایه گذارانی برای احداث کارخانه و تولید شغل تعریف کرده ایم؟ آنچه در چین رخ داد، صورت دوم ایده استفاده از سرمایه گذاران خارجی بود. چینی ها برای خود روشن کرده بودند که بازارشان را به هیچ کمپانی نمی فروشند ولی حاضرند در همکاری مشترک با صاحب سرمایه خارجی، بازار دیگر کشورها را تسخیر کنند. ترکیه هم الگوی مشابه با اندکی میانه روی و محافظه کاری پیش گرفت. به این معنا که هم حضور سرمایه گذار خارجی به معنای نمایندگی برندها را پذیرفت و هم سرمایه های آنان را جذب کرد. اما همگی ما می دانیم که در ایران دو جنس محدودیت وجود دارد؛ نخست، تولیدکنندگان داخلی به جهت فضای تحریم تمام سال های گذشته، قدرت رقابت خود با کمپانی های خارجی را از دست داده اند. بر همین اساس در صورتی که یک برند خارجی در ایران حضور پیدا کند، به طور حتم بازی به نفع طرف خارجی تغییر می کند. ازسوی دیگر تولیدکننده ما سرمایه نیاز دارد، بنابراین ایده اولیه این است که سرمایه گذار خارجی شریک سرمایه گذار ایرانی شود و نه رقیب او، لذا پارادایم اول مشخص می شود. ما بازارهای خودمان را واگذار نمی کنیم بلکه سرمایه و دانش خارجی ها را برای همکاری جهت تصاحب بازار دیگر کشورها به خصوص کشورهایی مانند عراق و افغانستان می خواهیم. دوم اینکه سرمایه گذار خارجی در فضای درهم و پیچیده و گاهی ناهمساز اداری اقتصاد ایران توان حضور مستقیم را ندارد و برای عبور از موانع داخلی به یک شریک داخلی نیاز دارد. برهمین اساس آنچه پیش روی ماست، همکاری از همین جنس است. نکته قابل توجه در قیاس با دو دهه قبل این است که امروز حداقل بحث ایدئولوژیک درمورد سرمایه گذاران خارجی نداریم ولی مکانیسم های دقیق هم طراحی نکرده ایم. برهمین اساس نخبگان کشور در کنار صاحبان کسب وکار و البته تصمیم سازان هرچه زودتر باید پارادایم های جذب سرمایه گذاران خارجی را تعیین کنند تا این فرصت بزرگ از کف اقتصاد ایران نرود.
چهارشنبه ، ۲۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه تعادل]
[مشاهده در: www.taadolnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها