محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826358593
وعده های محقق نشده دولتمردان در سال ۹۴ / چرا درخت دولت میوه نمی دهد؟
واضح آرشیو وب فارسی:بوتیانیوز: تردیدی نیست که دولتمردان بهتر از هر کسی می دانند که برای معیشت مردم کمترین کاری نشده و اخیرا سطح مشکل و فقدان گفتمان اقتصادی دولت یازدهم، در حد توزیع روزانه چند هزار وعده غذا در فلان استان فروکاسته شده استبه گزارش “پایگاه اطلاع رسانی بوتیا” به نقل از دانا، «من تقریبا در بیشتر سال های اقتصادی کشور بوده و شرایط را دیده ام، هیچ سالی به سختی سال ۹۴ نبود. در این سال فروش ۲ میلیون بشکه ای نفت به یک میلیون بشکه کاهش یافت و نفت ۱۰۰ دلاری ۳۰ دلار شد. جور کردن حقوق کارمندان دولت در کنار پرداخت یارانه ها کار دشواری بود… برای حقوق کارمندان دولت باید فکری بکنیم. در اسفند ماه برای پرداخت حقوق کارمندان وزارت نفت وام بانکی گرفتیم.» آنچه خواندید، سخنان تلخ و البته غیرواقعی معاون اول رئیس جمهور، جناب آقای جهانگیری است که دو روز قبل در نشست شورای عالی(!) پیشکسوتان اتاق بازرگانی بیان شده بود. این سخنان از آن روی عجیب است که تنها یکسال قبل، دولتمردان دقیقا خلاف آن را اظهار داشته بودند و از آن رو غیرواقعی است که در سال های پس از جمهوری اسلامی، به دلیل دشمنی های دشمنان همیشگی نظام اسلامی و به ویژه آمریکا و نیز به دلیل سیاست های غلط و یا تقلید از نسخه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و سازمان ملل و … در دوره های مختلف – به ویژه در دوره کارگزاران سازندگی- کشور روزهای بسیار سختی را پشت سر گذاشته که این روزها در برابر آنها، روزگار خوش قلمداد می شود. اما راز این سخنان جهانگیری چیست، سال قبل مسئولان در چنین روزهایی چه گفته بودند و چرا اکنون سعی در تیره نمایاندن اوضاع اقتصادی کشور می شود؟ا ۱- بیستم اسفند سال ۹۳ بود که محمدباقر نوبخت به خبرنگاران گفت:«پیش بینی رشد ۲/۵ درصدی اقتصاد در سال ۹۴ را داریم. ما می توانیم برای سرمایه گذاری برای سال آتی رشد ۴ درصدی را تعریف کنیم.» این پیش بینی، به ظاهر بسیار خوشایند بود و در آن هیچ خبری از گلایه های امروزی برخی دولتمردان همچون جهانگیری نبود. نوبخت البته قیمت نفت را هم خیلی جالب و دقیق پیش بینی کرده بود: «قیمت نفت در بودجه برخی کشورها ۸۰، ۷۳، ۶۵ و ۶۰ دلار پیش بینی شده است، تعدادی از مراکز تحقیقاتی در عرصه بازار نفت پیش بینی کرده اند که سال آینده قیمت نفت ۸۲ یا ۸۳ دلار باشد. به همین دلیل ما نیز در بودجه سال آینده قیمت نفت را حدود ۷۲ دلار پیش بینی کرده ایم» می بینید که دولت ۷۲ دلار را عدد منطقی و معقولی برای قیمت نفت می دانسته و آن را مبنای برنامه ریزی های خود قرار داده است. اما امروز نفت چه قیمتی دارد!؟ کمتر از سی دلار! به جز نوبخت و پیش بینی تاریخی او با انحرافی حدودا ۵۰ دلار، وعده رئیس جمهور برای سال ۹۴ هم در جای خود فراموش ناشدنی است. اردیبهشت امسال بود که رئیس جمهور با قاطعیت وعده داد که امسال سال رونق اقتصادی است.این وعده بازهم توسط رئیس جمهور تکرار شد تا روزی که ۴ وزیر کابینه نامه خود را که در آن از خطر تبدیل رکود به بحران سخن رفته بود،علنی کردند! اکنون باید پرسید آیا مردان دولت یازدهم، از پیش بینی وقایع اقتصادی برای چند ماه هم عاجزند!؟ ۲- این پیشینه و عقبه کارشناسی دولتمردان، خطرات جبران ناپذیری برای اقتصاد کشور و لاجرم برای معیشت و سرمایه مردم به دنبال داشته و خواهد داشت. طبیعتا مردم براساس آنچه دولتمردان برای آنها برنامه ریخته اند زندگی خود را تنظیم کرده و برای یک سال اقتصادی برنامه ریزی می کنند. اما درست در نیمه راه و یا از همان اوایل با فضایی کاملا معکوس مواجه می شوند! نتیجه محتوم و غیرقابل انکار چنین وضعی چیست!؟ نابودی سرمایه های مردم در برزخ بی تدبیری و بی اطلاعی کسانی که نام خود را کارشناس و مدیر برنامه ریزی اقتصادی می نامند. نتیجه ای شبیه آنچه در بورس رخ داد و به زیان حدود ۲۰۰ هزار میلیاردی مردم و سرمایه گذاران منجر شد! یا شبیه آنچه بر سر صنعت ساختمان و صنایع وابسته به آن آمد و در نتیجه تصمیمات نادرست و کاملا ضد ملی جمعی اندک در وزارت راه و مسکن، از یکسو امید مردم از خانه دار شدن ناامید شد و از سویی هزاران فرصت شغلی از بین رفت و در عین حال میلیاردها تومان و دلار سرمایه ای که در آن صنایع به کار گرفته شده بود، با زیان هنگفت سرمایه گذاران، راکد و متوقف شد! همه اینها در حالی است که دولت یازدهم علیرغم گذشت بیش از سی ماه از فعالیت خود، هنوز یک برنامه یک برگی در موضوع مسکن ارائه نکرده و موضوعی به اسم مسکن اجتماعی در حد یک حرف خالی از محتوا باقی ماند! ۳- جهانگیری در حالی امسال را سخت ترین سال اقتصادی جمهوری اسلامی می نامد که در همین سال فتح الفتوح برجام رخ داده است! فتح الفتوحی که به گفته اندیشمندان بزرگ دولتی همچون اکبر ترکان و زیبا کلام و … هر یک روز تا خبر در دستیابی به آن، میلیون ها دلار و ریال به اقتصاد ایران زیان وارد می کرد! اکنون باید از آقای جهانگیری و از آن اندیشمندان پرسید کدام یک از آن حرف ها درست است!؟ زیان روزانه کذایی یا عسرت و سختی اقتصادی!؟ هر دو حرف که از یک آبشخور فکری و سیاسی بیان می شود، پس چرا آنقدر با هم تفاوت و در اصل تناقض دارد!؟ آقای جهانگیری در حالی سال ۹۴ را سخت ترین سال اقتصادی می داند که جناب روحانی رئیس جمهور محترم از برجام به عنوان یک آفتاب درخشان یاد می کنند که مردم هم نتایج آن را لمس می کنند! ۴- این سخنان در حالی بیان می شود که اوضاع اقتصادی مردم در سالی که گذشت نه تنها تعریفی نداشت،که بی شک و براساس آمار، بخش زیادی از قدرت خرید مردم کاهش پیدا کرده بود و براساس آمار رسمی، قیمت ها در مهمترین مایحتاج مردم -همچون لبنیات،گوشت، مرغ و…-تا مرز سی درصد هم افزایش داشته است! در چنین شرایطی که به اصطلاح، دولت گلی هم به سر مردم نزده است، معاون اول رئیس جمهور از چه چیزی شکوه و گلایه می کند!؟ چه کار خاصی برای اقتصاد مردم انجام داده اند که در اثر آن این همه سختی و فشار را به زبان آورده اند؟! آیا برای اشتغال مردم کاری شده است؟! صرف نظر از آمار بیش از یک میلیون شغلی که رئیس جمهور محترم مدعی ایجاد آن شد و حتی آمار مجموعه های زیر دست وی نیز آن را بطور قاطع رد می کند، اتفاق دیگری در حوزه اشتغال افتاده!؟ آیا بیکاری هر ۵ دقیقه یک ایرانی، سبب این همه خستگی معاون اول محترم شده است!؟ در حوزه تولید چطور!؟ چند واحد تولیدی جدید در دولت یازدهم و مشخصا در سال ۹۴ افتتاح شده است!؟ افتتاح پیشکش، از تعطیلی چند واحد تولیدی در سال جاری جلوگیری شد!؟ آیا جز این است که سونامی تعطیلی واحدهای تولیدی، کمر تولید را شکسته و در عوض طوفان واردات، جایگزین آن شده است!؟یعنی دولتمردان به خاطر این موضوع آنقدر به سختی و زحمت افتاده اند و امسال برایشان سال سختی بوده!؟ ۵- ممکن است برخی ادعا کنند که در آمدهای دولت کم شده و توان سرمایه گذاری جدید و یا تزریق نقدینگی به صنایع و کارگاه ها را ندارد. در پاسخ باید گفت اولا دولتمردان مدعی بودند که تنها ۲۵ درصد بودجه و اقتصاد در دولت یازدهم به نفت وابسته است و مابقی آن غیرنفتی و بر همین اساس ادعا می کردند که کاهش قیمت نفت هیچ تاثیری بر اوضاع اقتصادی ندارد! اکنون یا باید رسما حرف گذشته را پس بگیرند و یا حرف اخیر مبنی بر سخت بودن سال ۹۴ را! ثانیا در آغاز دولت یازدهم، کل نقدینگی کشور حدود ۴۵۰ هزار میلیارد تومان بود که این رقم تنها در عرض سی ماه به رقم وحشتناک ۱۱۰۰ میلیارد تومان رسیده است! دولت یازدهم باید توضیح بدهد که منشا این خلق پول کجاست و در کجا هزینه می شود!؟ آیا چنین پولی وجود ندارد!؟ آمارهای رسمی از صحت این خبر حکایت دارد. اما می بینیم که دولتمردان رسما از فقدان پول و جیب خالی سخن می گویند! پس این تناقض را چگونه می توان حل کرد!؟ آیا جز این است که سیاست های کارگزارانی، ارکان دولت یازدهم را سیطره کرده و به فربه کردن بانک ها و بنگاه های وابسته و نابودی تولید منجر شده است!؟ ۶- اما نکته پایانی، چرایی این اظهارات از سوی معاون اول رئیس جمهور است. تردیدی نیست که دولتمردان بهتر از هر کسی می دانند که برای معیشت مردم کمترین کاری نشده و اخیرا سطح مشکل و فقدان گفتمان اقتصادی دولت یازدهم، در حد توزیع روزانه چند هزار وعده غذا در فلان استان فروکاسته شده است! اکنون این رفتار، یادآور رفتار دانش آموزی است که خود را برای امتحان مهیا نکرده است و برای فرار از شماتت و سرزنش پدر و مادرش، به مبالغه درباره میزان سختی امتحان می پردازد و مدعی می شود که مثلا این سخت ترین امتحان مدرسه بود و شاگرد اول کلاسشان هم نمره نیاورده و …! ظاهرا دولتمردان هم برای جلوگیری از اعتراضات مردم، سیاست فرار به جلو را در پیش گرفته اند و مدعی هستند که سال سختی بوده و اگر ما نبودیم تازه خیلی بدتر از اینها می شد و …! اکنون و با همین سیاق می توان وزن و اعتبار وعده های سال آینده دولتمردان را هم سنجید و عیار آن را معلوم کرد. اینکه سال آینده سال رونق اقتصادی است، سال شکوفایی است، سال اشتغال است و …، حرفهایی است که شبیه آن را قبلا هم شنیده ایم! اسفند ۹۳، اسفند ۹۲ و لابد در اسفند ۹۵ هم خواهیم شنید! با این وضع و با پیش بینی کارشناسان نزدیک به دولت، به نظر می رسد که این درخت، برای مردم، میوه ای نخواهد داد! حسین شمسیان انتهای پیام/
چهارشنبه ، ۲۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بوتیانیوز]
[مشاهده در: www.botianews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها