محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802751259
هزینه 4 و نیم میلیارد دلاری صادرات گاز ایران به هند
واضح آرشیو وب فارسی:موج: از دیدگاه ایران نفوذ به بازار هند یک راهبرد قابل ملاحظه در اجرایی سازی سیاست های توسعه سهم ایران از تجارت جهانی گاز است. چنانچه برداشت مقامات تهران این باشد که مشارکت دهلی نو در خط لوله ای جدای از خط لوله صلح (بین ایران, پاکستان و هند) بیشتر است, قطعا از چنین گزینه ای استقبال خواهد کرد.به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج چندی پیش بر اساس اعلام یکی از مقامات هندی مطلع شدیم که این کشور خواهان واردات گاز از ایران از طریق خط لوله دریایی است. به این ترتیب برآن شدیم تا پیرامون چنین صادراتی از سوی ایران به هند که کشوری با سرانه مصرف انرژی بالا به شمار می رود، بررسی داشته باشیم. به همین منظور گفت و گو داشتیم با عبدالله یونس آرا، سرپرست تدوین و تنظیم راهبردهای منابع انسانی و مدیریت، مدیریت برنامه ریزی تلفیقی گازرسانی شرکت ملی گاز ایران که در ادامه می خوانید: با توجه به اینکه بحث احداث خط لوله ایران به پاکستان در جریان است اعلام آمادگی دهلی نو برای احداث خط لوله ای از بستر دریا به هند را تا چه حد منطقی می دانید؟ برای پاسخ به این سوال نخست باید اطلاعاتی در خصوص وضعیت مصرف انرژی هند داشته باشیم. هند چهارمین مصرف کننده بزرگ انرژِی جهان بعد از چین, ایالات متحده و روسیه است که با اختلاف بسیار ناچیزی نسبت به روسیه در سال 2014 رقمی معادل 640 میلیون تن معادل نفت خام مصرف انرژی اولیه این کشور بوده است. این رقم حدود 9/4 درصد از مجموع مصرف جهانی انرژی در این سال بوده است. اما ترکیب سد انرژی مصرفی این کشور نیز حائز اهمیت است. ذغال سنگ با سهمی معادل 57 درصد بزرگ ترین سهم را در تامین نیاز انرژی این کشور دارد. بعد از ذغال سنگ نفت خام با تامین 28 درصد از نیازهای این کشور به انرژی جایگاه دوم را داراست. گاز طبیعی در میان حامل های انرژی مصرفی در هند هم اکنون با سهمی معادل 7 درصد حائز رتبه سوم است. با توجه به سبد مصرف انرژی هندوستان ادامه روند مصرف از این سبد انرژی را در شرایط فعلی تا چه حد قابل تداوم می دانید؟ مصرف بالای ذغال سنگ در هند با تشدید سخت گیری های جهانی در خصوص آلاینده های زیست محیطی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی نمی تواند در بلندمدت تداوم پیدا کند. از سوی دیگر اقتصاد هند به عنوان سومین اقتصاد بزرگ جهان و اقتصادی درحال توسعه نیاز فزاینده ای به مصرف انرژی های اولیه در سال های آتی دارد. اقتصاد هند از سال 2000 به بعد نرخ رشد متوسط 7 درصد در سال را شاهد بوده است. این کشور در سال 2010 رشد اقتصادی حدود 3/10 درصد را تجربه کرده است و این نرخ رشد برای اقتصادی با یک میلیارد جمعیت به معنی رشد شدید تقاضای حامل های انرژی است. چنین تقاضایی می تواند نشان از گام نهادن هند در مسیر توسعه باشد؟ هرچند این نرخ در سال های بعد تحت تاثیر رکود اقتصاد جهانی تا حدی تعدیل شده است، اما بر اساس بسیاری از مطالعات انجام شده از سوی موسسات بین المللی, هند یکی از مهم ترین موتور های محرکه رشد اقتصاد جهانی در سال های آتی خواهد بود. با توجه به بافت اقتصادی و صنعتی هند و مرحله ای از توسعه یافتگی که این کشور در آن قرار دارد صنایع بشدت انرژی بر و نیروگاه ها در سال های آینده در شمار مهم ترین محورهای توسعه این کشور قرار خواهند داشت که در هر دوبخش گاز طبیعی مهم ترین گزینه بری تامین نیازهای انرژی بخش های مزبور است. به این ترتیب می توان گفت که هند در آینده تقاضای بالایی برای گاز دارد؟ بله. بر اساس توضیحاتی که مطرح شد می توان گفت هند در سال های آتی به دنبال تامین بخش مهمی از نیازهای خود به انرژی های اولیه از محل گاز طبیعی خواهد بود. روند فعلی رشد مصرف گاز نیز موید همین واقعیت است. تقاضای گاز طبیعی هند از سال 2000 تا سال بطور متوسط سالانه8 درصد رشد را شاهد بوده است. این در حالی است که هند در سال 2014 حدود 51 میلیارد متر مکعب گاز مصرف کرده است که از این رقم حدود 32 میلیارد متر مکعب تولید از منابع داخلی و مابقی توسط واردات تامین شده است. مجموع واردات هند از طریق گاز طبیعی مایع ( LNG ) تامین شده است که یکی از گران ترین قیمت های انرژی در منطقه آسیا محسوب می شود. ال ان جی وارداتی هند از 11 مبدا مختلف در اقصی نقاط جهان تامین می شود. هرچند حدود 85 درصد از آن توسط قطر عرضه می شود. با توجه به این حجم تقاضا، مهم ترین منبع تامین گاز برای هند را چه می دانید؟ تحت این شرایط نیاز هند به اتصال به یکی از منابع اصلی گاز در منطقه از طریق خط لوله اجتناب ناپذیر است. هند یکی از اعضای طرح خط لوله موسوم به TAPI است که خط لوله ای است که گاز را از ترکمنستان تامین و پس از عبور از افغانستان و پاکستان و برداشت مقادیری از گاز انتقالی از طریق خط لوله به هند منتهی می شود. اجرای این طرح هرچند با حمایت قوی عشق آباد آغاز شده است اما تداوم ناآرامی ها و مسائل قومیتی در افغانستان و پاکستان چشم انداز اجرایی شدن این طرح را با ابهامات جدی مواجه ساخته است، اما ایران به عنوان منبعی قابل اتکا برای تامین نیاز هند به گاز طبیعی از چند دهه پیش مطرح بوده است که در مقاطعی ناتوانی هندی ها برای ورود و مشارکت در طرحی بزرگ در مقیاس چند میلیارد دلار برای تامین هزینه های سرمایه گذاری بخش بالادستی و خط لوله طرح مزبور اجرایی شدن آن را به تعویق انداخت. منازعات سیاسی بین هند و پاکستان نیز دلیل دوم بی رغبتی مقامات دهلی نو برای مشارکت در هرنوع خط لوله ای است که ضمن ترانزیت گاز از خاک پاکستان گاز را به هند منتقل می کند. و این همان تردیدی است که در خصوص خط لوله تاپی نیز با جدیت مطرح است. اما در این طرح به علت اینکه سرمایه گذار اصلی عشق آباد است هندی ها وزن زیادی به مسیر حساسیت برانگیز و موضوع اختلافات عمیق سیاسی بین دهلی و اسلام آباد نداده اند. در این شرایط هندوستان از چه طریقی می تواند نیاز خود به منابع گازی را برطرف کند؟ ترجیح دهلی نو در شرایط معمول این است که خط لوله ای که قرار است بخشی مهم از نیازهای وارداتی این کشور به گاز طبیعی را تامین کند بدون وابستگی به پاکستان احداث شود و به این منظور تنها گزینه باقیمانده گزینه دریایی خواهد بود. این در حالی است که از دیدگاه ایران نیز نفوذ به بازار هند یک راهبرد قابل ملاحظه در اجرایی سازی سیاست های توسعه سهم ایران از تجارت جهانی گاز است. چنانچه برداشت مقامات تهران این باشد که مشارکت دهلی نو در خط لوله ای جدای از خط لوله صلح (بین ایران, پاکستان و هند) بیشتر است, قطعا از چنین گزینه ای استقبال خواهد کرد. بنابراین صادرات گاز ایران به هند از طریق خط لوله دریایی را منطقی می دانید؟ در گذشته مطالعاتی نیز از سوی برخی شرکت های طراحی به منظور بررسی مسیر خط لوله دریایی از دریای عمان به سمت هند انجام شده و برآورد هزینه هایی نیز منتشر شده است. بنابراین از دید بازیگران عمده این کسب و کار، یعنی ایران و هند این طرح در صورتی که خواسته طرفین در این طرح را تامین کند گزینه ای جدی، قابل تامل و قابل سرمایه گذاری خواهد بود. با توجه به جمیع شرایط حتی اگر بخش عمده ای از این خط لوله زیردریایی که هزینه احداث آن حدود 5/4 میلیارد دلار برآورد می شود توسط ایران تامین شود توجیه اقتصادی و راهبردی بلندمدت خواهد داشت.
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: موج]
[مشاهده در: www.mojnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها