محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826808046
دلنوشته ای از زیرِ زمین!
واضح آرشیو وب فارسی:انتخاب: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روز سه شنبه بود، مثل هر روز در کارگاه تاریک و تو درتوی مترو درگیر کار بودیم که ناگهان در مقابلم چهره آشنایی را دیدم؛ باورم نمی شد، خودش بود محسن هاشمی! چهار سال بود که ندیده بودمش، قبلا که مدیرعامل مترو بود مرتب وبیش تر از معاونان و مدیران زیردستش به ما سرمی زد، شنبه و جمعه نداشت، گاه می شد که به خاطر مشکلات ترافیکی یا لزوم بهره برداری از پروژه، تعطیلات عید و تاسوعا و عاشورا را هم مجبور بودیم کار کنیم و یک دفعه می دیدیم مهندس هاشمی صبح زود یا بعد از وقت اداری در حال سرزدن به کارگاه ها سراغ ما هم می آمد. با همه تک تک احوال پرسی می کرد و خسته نباشید می گفت، از کارگرهای افغانی تا افراد پیمانکار و ما که به عنوان ناظر و نماینده مشاور در کارگاه بودیم، یک راست می رفت سراغ جزئیات فنی، برنامه زمان بندی و قولهایی که برای پیشرفت پروژه داده بودیم. تا دقیقا مطمئن نمی شد که مشکل کار کجاست و چگونه حل می شود رها نمی کرد. یک بار بخاطر می آورم هنگام بازدید توسعه خط یک تا تجریش، برای بررسی وضعیت پروژه داخل تونل نیمه تمام شد، واقعا وضعیت خطرناک بود اما مهندس هاشمی اصرار داشت مسیر را بررسی کند، به همین خاطر پیاده وارد شد و جلوتر از دیگران به سمت ایستگاه بعد حرکت کرد، یکدفعه سفره آب زیر زمینی کف تونل که هنوز کامل نشده بود، زیر پایش را خالی کرد، درون حفره پر از آب افتاد که کارگران نجاتش دادند. اما 5 سال بود که دیگر از مهندس هاشمی خبری نداشتم ، در ایستگاه فرودگاه مهرآباد با تلاش و چانه زنی های زیاد توانسته بود موافقت مسئولین سازمان هواپیمایی کشور و فرودگاههای کشور را برای احداث آن و اتصال فرودگاه مهرآباد به شبکه مترو بگیرد تا بخش زیادی ازمشکلات مردم در رفت وآمد سر موقع به فرودگاه و ترافیک میدان آزادی حل شود و با سرعت کارگاه های خط را فعال و بخشهای زیادی از تونل را حفر کرد. وارد کارگاه که شد، مثل قدیم با کارگران و مهندسان شروع به احوالپرسی کرد و از پیشرفت پروژه و جزئیات پرسید. مثل آنکه با وجود همه بی مهری هایی که در حقش شده بود هنوز دلش برای مترو می تپید و دوست داشت سریعتر برنامه ها و زحماتش به بار بنشیند. *-* وقتی دید با تکمیل خط، دسترسی مردم با مترو به فرودگاه آسان می شود خوشحال شد. ولی از آنجا که با وجود گذشت 5 سال، هنوز قطار سه واگنه کاملا اتوماتیک و بدون اپراتور مورد نظر او و تجهیزات ثابت آماده نشده بود، غم پنهانی در چهره اش دیده می شد. اما سعی می کرد مثل همیشه با روی گشاده کارگران و مهندسان را تشویق به کار بیشتر کند. بعد از احوالپرسی گفت برای ماموریت عمران دانشگاه عازم گرگان است، پروازش تاخیر داشته و از فرصت استفاده کرده تا سرزده به کارگاه مترو سری بزند، در همان زمان کوتاهی که در کارگاه قدم می زد ، از اینکه با چه زحمتی توانسته است این خط را تصویب، طراحی و جانمایی کند و مجوز استفاده از املاک در منطقه فرودگاه و تجهیز کارگاه را بگیرد احساس غرور داشت و خوشحالی از نزدیک به آماده شدن خط در چهره اش دیده می شد. او رفت که به پرواز و ماموریت عمرانی در استانها برسد و من هم به سرکار خود بازگشتم و مدام ذهنم مشغول بود، سوالات زیادی داشتم که نمی دانستم جوابش را از چه کسی بگیرم: چه می شد ، اگر بخاطر مسایل سیاسی ، مدیریت مترو معامله نمی شد؟ شاید در این صورت تا الان بسیاری از پروژه های نیمه تمام و رها شده مترو تکمیل شده بود و مردم بجای تنفس هوای آلوده و معطل شدن در ترافیک می توانستند براحتی از مترو استفاده کنند. چه می شد که بجای حرکتهای نمایشی و راه اندازی خطی که قطار، تجهیزات ثابت کامل و هواکش ندارد، بصورت زیربنایی و کامل راه اندازی و از آنچه که با این همه تبلیغات اعلام می شد مسافرگیری کامل می شد؟ چه می شد که بجای انتصابات جناحی ، افراد متخصص و با تجربه از درون خود مجموعه به مدیریت آن می رسیدند؟ و سوالات دیگری که به ذهنم رسید اما جرات بازگو کردنش را ندارم، آن روز با ذهنی پر از سوال به خانه رفتم ، اما اتفاقی که بعدا افتاد جواب بخشی از سوالاتم را داد: از حراست و مدیران ارشد مترو افرادی را که آن روز در کارگاه با مهندس هاشمی به احترام 20 سال تجربه مدیریتی و زحمتی که برای متروی تهران کشیده بود پذیرا شده بودند، سلام واحوالپرسی کردند و با او چند قدمی همراه شدند، مورد سوال و اعتراض قرار دادند تا بفهمند علت این بلاتکلیفی ها و خسران هایی که به مردم و شهر وارد می شود چیست!
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انتخاب]
[مشاهده در: www.entekhab.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها