تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820867460
رنج های حلبچه پس از گذشت 28 سال از بمباران شیمیایی / ایران صدای مظلومیت حلبچه و کُردهای عراق را به جهانیان رساند
واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: سرویس عراق و اقلیم کردستان: لقمان عبدالقادر، دبیر جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه در مصاحبه با کردپرس، گفت:« ما قربانیان حلبچه همیشه قدردانی خود را از جمهوری اسلامی ایران ابراز داشته ایم و حتی در دادگاه عالی جنایات عراق، به عنوان بخشی از شاهدان پرونده دادگاهی کردن سران رژیم بعث، واقعیات این جنایت را بیان کردیم، ادعاهای سران رژیم بعث که جمهوری اسلامی ایران را مسبب و عامل بمباران شیمیایی حلبچه معرفی می کردند، تکذیب کردیم و بر دروغ گویی آن ها شهادت دادیم و به عنوان معرفی کننده بخشی از جنایات صورت گرفته علیه ملت اکردپرس / حسن صالحی: ساعت 2 بعدازظهر روز 25 اسفند 1366 (16 مارس 1988)، 50 فروند «میراژ» بمب افکن و هواپیمای سوپراتاندارد فرانسوی رژیم بعث عراق به دستور «علی حسن المجید» معروف به علی شیمیایی با حرکت از افق غرب آسمان حلبچه و گردش به سمت جنوب، هر یک 4 بمب شیمیایی 500 کیلویی را بر سر مردم بی پناه این شهر ریختند و در عرض چند دقیقه، ابر زرد رنگی بر آسمان حلبچه سایه انداخت و تراژدی جنگی و انسانی بی مانندی پس از جنگ جهانی دوم با مرگ 5000 نفر و مصدومیت شیمیایی 7000 تا 10000 نفر رخ داد. ارتش عراق در این بمباران شیمیایی از گاز خردل با چاشنی تاول زای گاز اعصاب تابون و سارین و بوی مرگ آور سیانوژن استفاده کرد. پس از گذشت 28 سال از این تراژدی، هنوز حلبچه و حلبچه ای ها از این زخم می نالند و هر سال داستان مظلومیت آن ها بازگو می شود، بدون آن که تغییر محسوسی در وضعیت خود ببینند. لقمان عبدالقادر، دبیر جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه در مصاحبه با کردپرس ضمن اشاره به وضعیت مصدومان و خانواده قربانیان و گلایه از وضعیت شهر علیرغم وعده های بسیار مسئولان در عمران و آبادانی و توسعه آن، همزمان، تلاش های حقوقی برای پیگیری و مجازات فروشندگان سلاح های شیمیایی به رژیم بعث عراق را برشمرد. وی در بخشی از این مصاحبه به کمک های جمهوری اسلامی ایران به مردم حلبچه پس از بمباران شیمیایی و هنگامی که جامعه جهانی در مقابل این جنایت سکوت کرده بود اشاره کرد و گفت: «در مقطعی که همه کشورها و جامعه جهانی به کُردها و به ویژه مردم مظلوم حلبچه و دیگر مناطق اقلیم کردستان که مورد هجوم وحشیانه حکومت بعث قرارگرفته بودند، پشت کردند، این جمهوری اسلامی ایران بود که به داد این مردم رسید و در کنار آن ها ایستاد و کمک ها و همکاری همه جانبه ای با آن ها داشت. مصدومانی هم که هم اکنون در قید حیات هستند، مدیون کمک های بی دریغ و انسان دوستانه ایران اسلامی هستند، حتی اعزام مصدومانی که امکان درمان آن ها در ایران نبود به کشورهای دیگر توسط جمهوری اسلامی ایران انجام شد و ایران، فاجعه حلبچه را به جهانیان معرفی کرد.» متن کامل مصاحبه کردپرس با لقمان عبدالقادر: کردپرس: هم اکنون چند تن از مصدومان شیمیایی در حلبچه و دیگر مناطقی که توسط رژیم بعث صدامی بمباران شیمیایی شدند، در قید حیات هستند؟ لقمان عبدالقادر: ارتش رژیم سابق عراق به جز حلبچه، بالیسان، شیخ وسان، دوکان و چند منطقه دیگر در کردستان را هدف حملات شیمیایی خود قرار داد. شمار مصدومانی که هم اکنون ثبت شده و در قید حیات هستند 970 نفر می باشند که بیش از 500 تن از آنان در حلبچه هستند. کردپرس: نیازمندی های کنونی مصدومان شیمایی حلبچه چیست و آیا دولت اقلیم کردستان در تأمین این نیازمندی ها اقدامات کافی را مبذول داشته است؟ لقمان عبدالقادر: در ارتباط با خانواده شهدا هم اکنون همه وراث شهدا دارای حقوق ماهیانه هستند و همچنین زمین مسکونی برای شمار زیادی از آن ها هم تأمین و تحویل داده شده است و هزینه ساخت مسکن آن ها نیز تأمین شده و هم اکنون در منازل خود بسر می برند؛ اما برخی از وراث شهدا هنوز هم زمین مسکونی دریافت نکرده اند و وضعیت اقتصادی کنونی در اقلیم کردستان یکی از عوامل تأخیر در تأمین مسکن این افراد بوده است. مصدومان شیمایی هم از برخی امتیازات دولتی برخوردارند، از جمله تخصیص حقوق ماهیانه برای آن ها که هر مصدومی ماهیانه 400 هزار دینار دریافت می کند. دولت نیز به صورت مداوم و برای انجام معاینات و مداوای پزشکی، این مصدومان را به ایران اعزام کرده است، اما ایجاد یک مرکز پزشکی برای مصدومان شیمیایی در داخل اقلیم کردستان، یکی از مطالبات کنونی مصدومان می باشد. به جای انتقال همه مصدومان شیمیایی می توان تیم های پزشکی متخصص به صورت منظم به اقلیم کردستان اعزام کرد تا بتوان در داخل اقلیم و محل سکونت مصدومان، امورات مربوط به مداوای آن ها انجام گیرد؛ دلیل این درخواست هم شرایط ویژه روحی و جسمی مصدومان می باشد، زیرا فاصله اقلیم کردستان و تهران زیاد است و به دلیل اینکه وضعیت مصدومان وخیم، حساس و ویژه است و طی کردن این مسافت طولانی برای آن ها دشوار می باشد، سلامت آن ها بیشتر به خطر می افتد. کردپرس: به کمک های ایران به مصدومان شیمیایی حلبچه و دیگر مناطق اقلیم کردستان اشاره داشتید، به صورت تفصیلی به میزان این کمک ها اشاره داشته باشید. لقمان عبدالقادر: در مقطعی که همه کشورها و جامعه جهانی به کُردها و به ویژه مردم مظلوم حلبچه و دیگر مناطق اقلیم کردستان که مورد هجوم وحشیانه حکومت بعث قرارگرفته بودند، پشت کردند، این جمهوری اسلامی ایران بود که به داد این مردم رسید و در کنار آن ها ایستاد و کمک ها و همکاری همه جانبه ای با آن ها داشت. مصدومانی هم که هم اکنون در قید حیات هستند، مدیون کمک های بی دریغ و انسان دوستانه ایران اسلامی هستند، حتی اعزام مصدومانی که امکان درمان آن ها در ایران نبود به کشورهای دیگر توسط جمهوری اسلامی ایران انجام شد و ایران، فاجعه حلبچه را به جهانیان معرفی کرد. رژیم بعث عراق جنایات بی شماری را در حق کُردها رواداشت که همگی آن ها به بهانه داخلی بودن امور در کشورها و به ویژه در عراق، مسکوت ماندند و تنها کشوری که صدای مظلومیت مردم کُرد در عراق را به گوش جهانیان رساند، جمهوری اسلامی بود و ایران در سطح جهانی، بایکوت و سکوتی را که در برابر جنایات در برابر کُردها در عراق بود را شکست. خود من یکی از مصدومان شیمیایی بودم که در سال 1988 از طریق ایران به آلمان اعزام شدم. ایران همان گونه که برای شهروندان و رزمندگان خود اهمیت قائل بود و نسبت به حقوق و به ویژه مداوای پزشکی آن ها پیگیر بود، به همین نحو نیز با کردهای عراق تعامل و رفتار کرد و هیچ تفاوت و تبعیضی قائل نشد. به طورکلی تأکید می کنم که همه اقداماتی که برای همه مصدومان شیمیایی حلبچه انجام شد، از سوی جمهوری اسلامی ایران بود و همه تجربه ای که برای مصدومان خود کسب کرده بود، بدون هیچ چشم داشتی برای مصدومان شیمیایی حلبچه و دیگر مناطق اقلیم کردستان بکار برد و هم اکنون نیز مصدومانی که در قید حیات هستند، همگی برای درمان و معاینات پزشکی به ایران مراجعه می کنند. هرچند در حال حاضر دولت اقلیم کردستان کارهای اجرایی این امورات را انجام می دهد، اما پیش تر همه امورات تنها توسط جمهوری اسلامی ایران انجام می شد و هیچ کشور در این رابطه کمکی به جمهوری اسلامی نکرده است. کردپرس: همکاری ها و کمک های جمهوری اسلامی ایران به مصدومان شیمیایی حلبچه در مقطع کنونی در چه سطحی است؟ لقمان عبدالقادر: هم اکنون هم همچون گذشته انتقال مصدومان شیمیایی به ایران ادامه دارد و طرف ایرانی هم به مانند شهروندان خود خدمات پزشکی را به ما ارائه می دهد و همه اقدامات لازم را برای تسهیل انجام امور این مصدومان مبذول داشته است و نیازمندی ها ما به امکانات ویژه پزشکی را نیز تأمین می کند، در حال حاضر بودجه انجام این امور توسط دولت اقلیم کردستان تأمین می شود، اما کنسولگری ایران در اقلیم کردستان تخفیف ویژه ای برای انتقال مصدومان در نظر گرفته و همه نوع همکاری ای برای سهل و آسان شدن امورات در نظر گرفته است. کردپرس: جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه طی سالیان اخیر اقدام به پیگیری سرنوشت گم شدگان این فاجعه و یافتن خانواده و بازگرداندن آن ها به زادگاهشان کرده است، به این فعالیت اشاره داشته باشید و تاکنون چند تن از این افراد به آغوش خانواده هایشان بازگردانده شده اند؟ لقمان عبدالقادر: به دلیل بزرگی جنایت بمباران شیمیایی حلبچه و شمار شهدا و مصدومان آن، اکثریت کودکانی که در این رویداد گم شده اند سرپرست هایشان جزو شهدا هستند و به همین دلیل هر یک از این کودکان در وضعیت آشفته آن هنگام، خود را در یکی از شهرهای ایران یافتند، تاکنون 7 نفر از گم شدگان پیدا شده اند و به آغوش خانواده خود بازگشته اند، این افراد همگی در ایران و در میان خانواده های ایرانی بزرگ شده اند، آخرین مورد، دختری بود که در شهر ساری بزرگ شده است که از طرف جمعیت قربانیان شیمیایی سردشت به ما معرفی شد و در نهایت پس از انجام امورات لازم، توانست خانواده خود را بیابد. هم اکنون نیز 10 نفر دیگر یافت شده اند که 7 تن از آنان در ایران هستند و خوشبختانه در 16 مارس امسال دو تن از آنان به آغوش خانواده هایشان بازمی گردند. موارد مذکور آمار افراد پیداشده بود و در طرف مقابل، 72 خانواده پیگیر 115 فرزند گمشده خود هستند و درخواست خود را برای این امر اطلاع داده و ثبت کرده اند. کردپرس: جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه برای پیگیری مسائل حقوقی قربانیان در سطح بین الملل، با نهادهای بین المللی ارتباطاتی را برقرار کرده است، در مورد دستاوردهایی که از این اقدام داشته اید، بفرمائید؟ لقمان عبدالقادر: جمعیت قربانیان حلبچه به عنوان یک سازمان مردم نهاد و منتخب خانواده و بازماندگان قربانیان، به صورت مداوم پیگیر دادگاهی کردن اشخاص حقیقی و حقوقی است که نقشی در بمباران حلبچه داشته اند و خوشبختانه گروهی از وکلای بین المللی با ما آشنا شده و در همکاری دوجانبه، این گروه بین المللی از وکلا توانسته اند مدارک و مستندات محکمی را علیه برخی از شرکت ها همکار رژیم بعث عراقی در دستیابی این رژیم به سلاح شیمیایی و به کارگیری آن در حلبچه و دیگر مناطق کردستان را بیابند. اولین پرونده ای که جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه با همکاری گروه وکلای بین المللی و چند نهاد حقوقی دیگر پیگیری کرد، در فرانسه بود که در 28 ژوئن 2013 اولین پرونده علیه دو شرکت گشوده شد و هم اکنون نیز به اقدامات خود برای شکایت از شرکت های مذکور ادامه می دهیم، می توانم به جرئت بگویم که این اقدامات در راستای پیگیری حقوقی و مجازات عاملان گسترش و توزیع سلاح های شیمیایی بسیار مؤثر بوده است و انجام این فعالیت ها در راستای دفاع از حقوق شهروندان و مجازات اشخاصی است که بنا به مصالح و منافع خاص خود، مردم را قربانی می کنند. کردپرس: طی هفته های اخیر، مسئولین جمعیت قربانیان شیمیایی حلبچه از فعالیت یک شرکت در اربیل خبر دادند که پیش تر سلاح شیمیایی را در اختیار رژیم بعث عراق قرار داده است، آیا شما اقدامی را برای پیگیری این مسئله انجام داده اید؟ لقمان عبدالقادر: بله چنین مسئله ای در میان است. درنتیجه پیگیری های این جمعیت در مورد شرکت هایی که همکاری تسلیحاتی با رژیم بعث داشته اند، مشخص شده است که در سال های جنگ میان ایران و عراق دست کم 500 شرکت اروپایی و آمریکایی و نیز شماری از کشورهای عربی کمک های تسلیحاتی خود را در اختیار صدام گذاشته اند و انواع سلاح، ازجمله سلاح های ممنوعه را به رژیم بعث فروخته اند و در بررسی های به عمل آمده مشخص شده است که یکی از شرکت هایی که در میانه سال های 1987 و 1988 و همزمان با بمباران شیمیایی حلبچه وارد معاملات سلاح های شیمیایی و ممنوعه با رژیم بعث شده و سلاح شیمیایی به صدام تحویل داده است، هم اکنون در اربیل حضور دارد و به فعالیت مشغول است که در آخرین نشست جمعیت قربانیان مدارک مربوط به حضور این شرکت در اربیل بررسی شده و مدارک مربوط نیز به مقامات یک شرکت حقوقی و کمیته وکلای آمریکا که با جمعیت همکاری می کنند تحویل داده شده است؛ اما به دلیل اینکه از صحت وسقم مدارک مربوطه و اثبات قانونی این مدارک اطمینان قطعی حاصل نشده است؛ از رسانه ای کردن جزئیات مسئله و ذکر نام شرکت مذکور، خودداری می کنیم، اما با نهایی شدن اطلاعات مربوطه، اقدامات لازم در مقابل این شرکت انجام می شود. کردپرس: نگاهی هم به وضعیت کنونی شهر حلبچه داشته باشیم؛ طی سال های گذشته وعده های بسیاری برای عمران و آبادانی و توسعه این شهر داده شده است. به عنوان یکی از ساکنان و مصدومان شیمیایی حلبچه، وضعیت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی آن را چگونه ارزیابی می کنید و به نظر شما هم اکنون می بایست وضعیت به چه نحوی می بود؟ لقمان عبدالقادر: به اعتقاد من شهرها و مناطقی که با چنین نسل کشی و فجایعی روبرو می شوند و به نمادی برای ملل مختلف تبدیل می شوند. همان گونه که هیروشیما و ناکازاکی به نماد تبدیل شدند، شهر حلبچه هم به نماد و سمبل مظلومیت کُردها تبدیل شده است. باید اشاره کنم که در این اواخر و در حوزه عمل، کارها و اقدامات جدی برای پیشرفت و توسعه حلبچه انجام شده است، تبدیل حلبچه به استان یکی از اقدامات است و قربانیان این شهر هم دلیل این تصمیم هستند، تبدیل حلبچه به پایتخت صلح نیز یکی دیگر از اقدامات جدی در این راستاست؛ اما متأسفانه همزمان با این تصمیمات، بحران اقتصادی اقلیم کردستان را فراگرفت که این مسئله از کنترل و اختیار ما خارج است. برای معرفی فاجعه حلبچه در سطح جهانی اقدامات جدی انجام شده است؛ اما در این سطح، خدمات به آن ارائه نشده و برای پیشرفت آن به جز تصمیمات اتخاذشده مورداشاره، اقدام خاصی درزمینهٔ های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی صورت نگرفته است و این مسئله در مقایسه این شهر با شهرهای مجاور به صورت محسوس مشاهده می شود. کردپرس: یکی از تأثیرات مخرب و منفی که سلاح های شیمیایی دارند، تأثیر بر نسل های بعدی رویداد می باشد که معلولیت ها و بیماری هایی که نوزادان تازه متولد شد از آن ها، رنج می برند، به وفور در مناطق مختلف جهان که این سلاح ها به کار گرفته شده اند نمونه هایی از آن است. آیا در حلبچه، بالیسان، شیخ وه سان و مناطق دیگر چنین مواردی مشاهده شده است؟ لقمان عبدالقادر: ما به عنوان جمعیت قربانیان حلبچه سفرهایی به برخی از کشورها که این سلاح ها در آن ها به کار گرفته شده است ازجمله ویتنام داشته ایم و خوشبختانه آثار مخربی که در نسل های بعد از به کارگیری سلاح مشاهده کردیم در حلبچه و دیگر شهرهای اقلیم کردستان دیده نشده اند. در برخی از مناطق در جهان از گاز نارنجی استفاده شده اند که آثار مخربی را به ویژه در نسل های بعد به دنبال دارند؛ اما در حلبچه این موارد مشاهده نشده، اما دلیل بر این نیست که خطر بروز آن وجود نداشته باشد؛ به ویژه در خانم هایی که مصدوم هستند و ریه آن ها دچار مشکل شده است، به دلیل عدم توانایی جسمی، قادر نیستند فرزندان خود را به دنیا بیاورند و در زمان زایمان، به دلیل مشکلات تنفسی بچه دچار مرگ می شود. بیشتر مشکلات در این رابطه وجود دارد؛ اما فرزند ناقص الخلقه و یا دارای بیماری ها خاص به صورت محسوس دیده نشده و برای سخن گفتن دراین باره باید به صورت میدانی تحقیقاتی صورت گیرد و به صورت عملی مسئله بررسی شود. کردپرس: اگر مورد دیگری که لازم می بینید به آن اشاره کنید، بفرمائید. لقمان عبدالقادر: ما قربانیان، خانواده و وابستگان قربانیان حلبچه همیشه قدردانی خود را از جمهوری اسلامی ایران ابراز داشته ایم و حتی در دادگاه عالی جنایات عراق، ما به عنوان بخشی از شاهدان پرونده دادگاهی کردن سران رژیم بعث، واقعیات این جنایت را بیان کردیم، ادعاهای سران رژیم بعث که جمهوری اسلامی ایران را مسبب و عامل بمباران شیمیایی حلبچه معرفی می کردند، تکذیب کردیم و بر دروغ گویی آن ها شهادت دادیم و ما به عنوان معرفی کننده بخشی از جنایات صورت گرفته علیه ملت ایران و کردها عمل کردیم، در حال حاضر نیز از جمهوری اسلامی ایران درخواست داریم که در اوضاع بحرانی کنونی در اقلیم کردستان همچون گذشته همکار و همراه خوبی برای حلبچه باشد. ازنظر فرهنگی و اجتماعی، حلبچه دارای اشتراکات و روابط عمیق و ناگسستنی با ایران است. ما خواهان تداوم و تعمیق هرچه بیشتر این روابط هستیم و امیدواریم ایران به مانند گذشته که حامی و پشتیبان ما بود، به یار و همراه این استان کوچک در توسعه و پیشرفت تبدیل شود. برای عضویت در کانال کردپرس در تلگرام کلیک کنید.
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[مشاهده در: www.kurdpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
گوناگون
پربازدیدترینها