تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804331554
حجت الاسلام علوی تهرانی: دلایل عدم تحریف قرآن
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: وارث: جلسه هفتگی تفسیر قرآن با سخنرانی حجت الاسلام علوی تهرانی در مسجد حضرت امیر علیه السلام برگزار شد. در ادامه خبر متن سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید: اتهام اهل تسنن به تشیع اگر در منابع روایی شیعه، روایاتی داریم که دلالت بر تحریف آیاتی از قرآن کند، باید 4 مساله را در آن بررسی کنیم. اولا بررسی سند روایت است. علمی به نام "علم رجال" آمده است. که سلسله ی سند را بررسی میکنیم. اینکه می گوییم عن محمدابن فلان فلان... سلسله سند است. دوم: بررسی دلالت روایت را بررسی می کنیم. یعنی عبارتی که آمده است بر چیزی که شما می گویید دلالت می کند یا نه. که به این علم، "فقه الروایه" یا علم درایه گفته می شود. یعنی یک علمی برای بررسی این کار بوجود امده. اینطور نیست که هرچه مثلا در یک CD آمده باشد صحیح باشد. یک عالم میتواند تشخیص دهد کدام روایت صحیح است و کدام صحیح نیست. به ما ضابطه می دهند مه مضمون این روایت همان است که شما بیان می کنید. سومین علمی که لازم است، این است که باید به مرجحات روایی مسلط باشیم. یک روایت زمانی تمامیت دارد که معارض نداشته باشد. یعنی حرفی مخالف خودش نداشته باشد. در تعارض یک اصولی داریم، باید ببینیم کدامشان بر دیگری می چربد، تا بتوانیم به آن استناد کنیم. در مفهوم واحد یک روایت می گوید این را انجام بده و روایت دیگر می گوید انجام نده. علم فقه به ما میگوید به کدام باید عمل نمود. آن وقت اهل سنت میگویند ما یک سری روایت در منابع شیعه دیده ایم که می گوید قرآن تحریف شده؟ به این سادگی نمی شود گفت. سند و دلالتش را باید ببینید. بررسی کنید که آیا معارض دارد یا نه؟ اگر داشت ببینید کدام را قبول می کنند. چهارمین جهت این است، خبری که درباره ی تحریف آمده، آیا خبر واحد است؟ مستفیض است؟ یا خبر متواتر؟ اگر خبر واحد باشد و قرینه نداشته باشد، اصلا به آن استناد نمی کنیم. پس در باب تحریف قرآن، اگر روایتی آمده باشد، ابتدا باید سندش را نگاه کنیم، بعد دلالتش، داشتن معارض را بررسی کنیم و ببینیم خبر واحد است یا نه؟ بعد از بررسی این 4 مرحله باید دید روایت را انتخاب می کنند یا نه؟ این 4 جهت بررسی در باب روایت تحریف انجام شده است، و هیچ کدام از آنها را انتخاب نکرده اند. فرق شیعه و اهل سنت در تدوین کتابهای روایی این است که آنها با سلیقه ی خودشان، روایات را قلع و قمع کردند. اما منابع روایی شیعه همه را جمع آوری کرده اند و گفته اند عالمان با این 3 علم بررسی کنند. تعارضات را در علم فقه، بخشی را در علم درایت و علم رجال بررسی میکنند. به صرف اینکه روایتی در کتب شیعه امده، اعتقاد شیعه نیست. مرحوم محدث نوری بنابراین طبق روایات ما هم نمی توانید چنین اعتقادی پیدا کنیم(بگویید در روایات شیعه آمده قرآن تحریف شده) مگر اینکه بگویید یک عالمی به نام میرزا حسین نوری 1 معروف به محدث نوری، یک کتابی به نام "فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الارباب" نوشته، یعنی حرف آخر در تحریف قرآن. اولا اگر مرحوم محدث نوری این حرف را زده باشد، میشود نظر شخصی، که در مقابل اجماع تاب ندارد. یک قول شاذ است. در تمام اعصار 14 قرن شیعه، وقتی فقط یک نفر یک حرفی را گفته باشد می شود "قول شاذ". قول شاذ در مقابل قول معروف و اجماع است. در بحثهای گذشته متن مرحوم محدث نوری را خواندم و بررسی کردیم. مرحوم محدث نوری حدیث شناس بوده. یک تتمه ای بر وسائل الشیعه نوشته به نام مستدرک الشیعه. اما معصوم که نیست، بالاخره اشتباهی میکند. علامه شیخ آقابزرگ تهرانی 2 که شاگرد مرحوم محدث نوری است. عالمان ما هدف دار کار می کردند. صاحب کتاب "الذریعه" می باشد.علامه امینی شهید روایت غدیر است. بیش از 10 هزار جلد کتاب را دیده است. آن زمان که کامپیوتر نبوده بتواند جستجو کند. مگر در آن زمان میشد راحت درباره ی شیعه کار کرد؟ در حالی که متمولین شیعه کاری با تشیع ندارند، هنوز در فکر مسجد ساختن هستند، در حالی که مسجدی نداریم، هنوز می خواهند کتابخانه بسازند. مشکل پولدارهای شیعه ی ایران که با تمام ادیان تفاوت کلی دارند، و این است که کاری که دلشان بخواهد را انجام میدهند، نه آن کاری که مسولیتشان است. علامه آقا بزرگ تهرانی در کتابشان می فرماید: استاد ما حاجی در اواخر عمر خویش می گفت: من در نام گذاری کتابم اشتباه کردم و سزاوار بود نام آن را "فصل الخطاب فی عدم تحریف الکتاب" بگذارم، چرا که در آن ثابت می کنم قرآن شریف موجود بین دو جلد که در همه عالم منتشر شده است با تمامی سور و آیات و جملاتش وحی الهی است که هیچگونه تغییر یا تبدیل و زیاده و نقصان از هنگام جمع آوری آن تا به امروز در آن واقع نشده است. من در مواضع متعددی از کتاب به جهت جلوگیری از تیرهای سرزنش و ملامت دیگران در تصریح به عقیده خودم اهمال نمودم، بلکه از روی غفلت برخلاف عقیده خود سخن گفتم. 3 اگر یک علامت تعجب در نام کتابش می گذاشت، این اشکالات پیش نمی آمد. شاید از نظر ویراستاری در آن زمان این مسائل نبوده است. علامت تعجب وقتی می آید یعنی من به این مطلب اعتقادی ندارم. عبارت مرحوم محدث در کتاب مستدرک، که کتاب خودش هم هست امده است، پس منظورش این است که تحریف نشده است. وقتی قولی شاذ باشد، نمی شود گفت نظریه علمای امامیه. نظریه های شیخ طوسی، سید مرتضی، محقق کرکی، حر عاملی, شیخ صدوق، شیخ مفید، علامه حلی، شهید قاضی نورالله بعد از عالمان معاصر امام خمینی، علامه بلاغی، علامه طباطبایی را بیان کردیم. اینها علمای امامیه و شیعه هستند. انصاف یکی از عالمان سنّی آیه اللّه شرف الدین عاملی رحمه اللّه از یک عالم سنّی به نام "الامام الهندی " یاد می کند، که کتابی دارد به نام اظهار الحقّ، او در کتاب خود منصفانه قضاوت کرده و درباره تهمتی که به شیعه می زنند نوشته است : نزد جمهور علمای شیعه اثنا عشری، قرآن کریم از تغییر و تبدیل مصون و محفوظ است و اگر کسانی از شیعه به وقوع نقصان در قرآن کریم اعتقاد پیدا کرده اند ( اخباری ها) قول آنان نزد جمهور شیعه، مردود و غیر مقبول است . سپس امام هندی به کلمات بزرگان شیعه مانند: صدوق، سید مرتضی، طبرسی، حرّ عاملی و ... استدلال می کند. و بعد می گوید: پس ظاهر شد که حقیقتا نزد علمای امامیه اثنا عشری، قرآنی که خداوند متعال بر پیامبر نازل فرمود و قرآنی که اکنون نزد مسلمانان است، در آن تغییری رخ نداده. نظرات علمای اهل سنت در باب تحریف علمای اهل سنت در مقابل روایات و احادیث تحریف به سه گروه تقسیم میشوند. گروه اول: برخی کسانی هستند که فقط روایات تحریف را در کتب خود نقل کرده اند، ولی نظری نداده اند، لذا مشخص نیست که این روایات را صحیح می دانند یا نمی دانند. شبیه همین روایات در منابع روایی شیعه است. گروه دوم برخی از آنان برخی از آنان نیز صریحا معتقد شده اند که در قرآن تحریف رخ داده و احادیث تحریف را صحیح و معتبر می دانند. این قول به «حشویّه» از اهل سنت نسبت داده شده . حشویه، اصحاب «ابو الحسن بصری» اند. گروه سوم، عده ای نیز احادیث تحریف را در کتاب های خود آورده و ملتزم شده اند که هر چه ما در کتاب هایمان نوشته ایم صحیح و معتبر است و به صدور آنها از پیامبر و صحابه قطع داریم. نتیجه این است که انها قائل به تحریف هستند، نظیر: مالک بن انس در کتاب موطّأ، احمد بن حنبل در مسند، بخاری، مسلم، ترمذی، نسائی و ابن ماجه در صحاح خود، حاکم نیشابوری در مستدرک، طبری در تفسیرش و غیر اینان. وقتی می گویند صحیح بخاری، یعنی هر چه روایت آورده است صحیح است، برخی هم روایات تحریف است. پس یعنی قائل هستند. خودشان در کتبشان این را آورده اند اما تهمتش را به شیعه می زنند. به خاطر شیطنت این کار را می کنند. احادیثی که دلالت بر حذف سوره ها و آیاتی از قرآن دارد احادیثی که به آن قائل هستند، عبارتند از: از ابن عباس نقل شده است که عمر بن خطاب در خطبه ای که خواند گفت: خداوند، محمد صلّی اللّه علیه و آله را به حق مبعوث و کتاب را بر او نازل نمود، پس در آن چه بر او نازل گردید، آیه رجم بود و ما آن را قرائت می کردیم و حفظ می نمودیم و رسول خدا رجم می فرمود و ما هم بعد از او رجم می کردیم و من می ترسم از این که اگر زمان بر مردم طول بکشد، گوینده ای بگوید: ما نیافتیم آیه رجم را در کتاب خدا پس گمراه گردند به ترک فریضه ای که خداوند آن را نازل فرموده است، پس رجم حق است بر کسی که زنا می نماید از مردان و زنان هر گاه محصن باشند هنگامی که بیّنه قایم شود یا زن باردار شود یا اعتراف نماید، قسم به خداوند! اگر نمی گفتند که عمر در کتاب خدا زیاد نمود، هر آینه آن را در قرآن می نوشتم 5 . مراد از آیه رجم این آیه است : الشیخ و الشیخه اذا زنیا فارجموهما ألبتّه 6 پیرمرد و پیر زن، هر گاه زنا نمودند، پس آنان را حتما رجم کنید . آیه ی رغبت آیه ای بوده به نام "رغبت"، ماخذش صحیح بخاری است. از عمر بن خطاب نقل شده است که می گوید: إنّا کنّا نقرأ فیما نقرأ من کتاب اللّه: أن لا ترغبوا عن ابائکم فإنّه کفر بکم أن ترغبوا عن ابائکم أو انّ کفرا، بکم أن ترغبوا عن ابائکم 7 ؛ ما می خواندیم از کتاب خدا این آیه را: «أن لا ترغبوا عن ابائکم ...» مفاد این آیه است که روگردان نشوید از پدران خود، زیرا این کفر است که از پدران خود روگردان شوید . در حالی که یکی از ادله مستدل ضد بت پرستی همین است که در قرآن آمده وقتی به بت پرستان میگفتند چرا بت پرستی می کنید، میگفتند دین پدرانمان است، آن وقت این نامرد می گوید برنگردید، خلاف قرآن حرف میزند، دریغ از یک جو عقل. خدا می فرماید: حدا به فحشا امر نمی کند، دین آبا و اجدادییتان بت پرستی است، پدر بت پرست پیروی ندارد. تغییر در سوره ی احزاب، ادعای اهل سنت یکی از سوره های قرآن کریم، سوره احزاب است. و 73 آیه دارد. ولی روایاتی در کتاب های اهل سنت هست که مضمون آنها این است که این سوره بیش از این مقدار آیه داشته است؛ از جمله این که «عروه بن زبیر» از عایشه درباره سوره احزاب چنین نقل می کند : وقتی سوره احزاب در عصر و زمان رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله قرائت می شد دویست آیه بود؛ ولی هنگامی که عثمان قرآن را نوشت، جز همین مقداری که اکنون موجود است نیافت. یعنی عثمان آنرا 73 آیه کرده است. یا این نفرات راست می گویند، یا راست نمی گویند. اگر راست بگویند شما مخالف قرآن عمل می کنید. اگر هم راست نگویند، شما مطیع آدمهای دروغگو شده اید. در هردوصورت فرقی نمی کند. موجودات عجیب و غریبی هستید. لجبازی هم حدی دارد. اشکال مختلف تحریف تحریف در قرآن به 5 شکل است. یک شکل تحریف در معانی قران واقع شده است. یعنی در الفاظ، هیچ تغییر و تبدیلی واقع نشده؛ ولی معنا و محتوا تغییر یافته است؛ به عبارت دیگر «تحریف معنوی» وقتی صورت می گیرد، که الفاظ بر غیر معانی حقیقی و مجازی خود حمل شود؛ مثلا درباره "یدالله" حمل می کنند به اینکه واقعا خدا دست دارد. در معنا تحریف می کنید، تفسیر به رای میکنید. چیزی از قرآن کم یا زیاد نشده است، بلکه برداشت غلطی است که انجام شده است. در آیات متشابه خیلی اتفاق می افتد. گاهی هم با وقاحت تمام، شان نزول را عوض میکنند. مکرر اتفاق افتاده. معاویه از سمره بن جندب پرسید آیه: وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ. 8 را- که در شأن مولای متّقیان علی علیه السّلام است- در شان کیست؟ گفت در شان حضرت علی علیه السلام است. گفت اگر 400 هزار درهم بدهیم چظور؟ گفت چیزی یادم نمی آید، معاویه گفت اگر 800 هزار درهم بدهیم چطور؟ گفت از پیغمبر شنیدم در شان ابن ملجم مرادی است. تغییرات معنوی اتفاق افتاده اما چیزی زیاد و کم نشده است. تحریف لفظی نوع دیگر تحری در الفاظ است. مترادف یک کلمه را بگذارند. این قسم از تحریف را هیچ یک از بزرگان و علمای شیعه و سنی ادعا نکرده و اتفاق نظر بر خلاف آن است. هیج جا نبوده که پیامبر به دلخواه خودش عوض کرد باشد. تنها به «ابن مسعود» نسبت می دهند که تبدیل کلمه به مرادف آن را در تلفظ ممکن دانسته، فقط قول به امکان دارد، قول به وقع را قائل نیست. هر حقیقتی که بخواهد تحقق پیدا کند، در دو مرحله از آن بحث می شود، امکان و وقوع، ابن مسعود گفته جائز است، اما هرگز نگفته اتفاق افتاده است. تحریف موضعی منظور آن است که ترتیب فعلی آیات و سوره ها، مطابق با ترتیب نزول نیست بلکه در مواردی ترتیب فعلی با ترتیب نزول تفاوت دارد و به طور مسلم و قطعی، در قرآن کریم جا به جایی موضعی رخ داده است. آیاتی که بر پیامبر اکرم نازل شده، در سوره علق است و طبق معمول می بایست این آیات در ابتدای قرآن باشد ولی چنین نشده و «سوره علق» در اواخر قرآن کریم قرار داده شده است. ترتیب نزول با ترتیب کتابت متفاوت است، به این هم تحریف می گویند، اما تحریف مخل نیست. یعنی ضرر نمی زند. تحریف در زیاد کردن و نقیصه یعنی آیاتی را به قرآن اضافه کنید. تحریف در نقیصه، یعنی آیاتی را از قرآن کم کنید. ما روایات دقیق داریم که "بسم الله" جزء قرآن و جزء هر سوره است. ولی این آقایان در نماز نمی گویند. مگر یک طایفه شان که در تلویزیون می آیند. در 2 مورد میخواهیم صحبت کنیم. تحریف در الفاظ را کسی قبول ندارد. تحریف معنوی و تفسیر به رای اتفاق افتاده، اما ضرری به قرآن و حجیت و تمامیت آن نمی زند. تحریف موضعی هم اتفاق افتاده اما اشکالی ندارد. ما جامعیت قرآن را می خواهیم و تدبر در آن را می خواهیم. تحریف به زیاده و نقیصه است که مخل تمامیت قرآن است. تحریف به زیاده قطعا در قران اتفاق نیفتاده، اینکه بخواهند آیه ای را به قرآن اضافه کنند. چون در باب تحدی پاسخ این را دادیم. استدلال در رد تحریف نقیصه، استدلال به عقل قاعده لطف، یک قاعده عقلی است. طبق قاعده ی لطف آیت الله جوادی آملی چنین استدلال می کند. بر اساس این استدلال، با تکیه بر دو مقدمه نزاهت قرآن از تحریف نتیجه گیری می شود: 1. خداوند حکیم، برای هدایت بشر قرآن را فرستاده است و با توجه به خاتمیت دین و پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله اگر قرآن تحریف شود، پیامبر دیگری که راه درست را به مردم نشان دهد، نخواهد آمد و مردم گمراه خواهند شد، بدون آنکه در این گمراهی تقصیری متوجه آنان باشد، بلکه این گمراهی مستند به عدم حفظ الهی می شود؛ 2. و این امر با ساحت اقدس خداوند ناسازگار و نقض غرض و مخالف با حکمت الهی است 8 . استدلال با کمک قرآن دلیل دوم از خود قرآن است. تحریف به زیاده قائل ندارد، بلکه تحریف به نقیصه و کم کردن است که قائل دارد. از طرفی تحریف به زیاده با آیات تحدی رد می شود. نتیجه این می شود که چیزی که دست ماست قطعا قرآن است یعنی دست نوشته ی مردم نیست، باید ببینیم چیزی از آن کم شده است یا نه؟ إِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنّا لَهُ لَحافِظُونَ 9 ؛ ما خود، ذکر (قرآن) را فرو فرستاده، خود نگهبانان آن هستیم. "انّ" و "لام تأکید" در لحافظون، "نحن" ضمیر فصل برای تاکید. سه تکید برسر جمله آورده که بگوید من حفظش می کنم. پس قطعا قابل استناد است. آیه ی بعدی: إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ 10 در آیه می فرماید: این کتاب عزیز است. "عزیز" یعنی موجودی که به هیچ وجه من الوجوه تحت تاثیر عوامل خارجی قرار نمیگیرد. شکست ناپذیر است. هم خودش عزیز است و هم کتابش. و بعد می فرماید: لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ اصلا باطل به آن راه ندارد. پس این آیات قرآن است و با استناد به این آیات چیزی از قران کم نشده است. استدلال با روایت یکی از مهمترین روایات جهان تشیع است. در بیش از 70 منبع اهل سنت نوشته شده است. إنّی تارک فیکم ما إن تمسّکتم به لن تضلّوا بعدی أحدهما أعظم من الاخر( : کتاب اللّه حبل ممدود من السماء إلی الأرض و عترتی أهل بیتی و لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض فانظروا کیف تخلفونی فیهما. 11 اگر به قرآن تمسک کنید هرگز به ضلالت دچار نمیشوید. این یعنی تمامیت قرآن. خدا در قرآن می فرماید پیامبر طبق هوا و هوس خودش حرف نمی زند. خداوند می فرماید: خودتان را بر پیامبر مقدم نکنید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ 12 شما صلاحیت ندارید بر قول پیامبر حاشیه بزنید. پیامبر قرآن و اهل بیت را باهم دلیل قرار داده، هیچ کدام به تنهایی دلیل معتبر نیستند. یک روایات به نام "عرض" داریم. برای اینکه صحت برخی احادیث و روایت را بفهمیم باید آنرا به قرآن عرضه کنیم. چیزی را که اهل بیت علیهم السلام ملاک قرار داده اند، یعنی قابلیت استناد دارد. یعنی ائمه هرگز قائل به تحریف در قران نیستند. امام صادق علیه السلام فرمودند: اذا اتاکم عنی حدیث فاعرضوه علی کتاب الله وحجة عقولکم فان وافقهما فاقبلوه والا فاضربوا به عرض الجدار 1 3 " هر وقت دو حدیث مختلف بر شما وارد شد پس آن دو را بر کتاب خدا عرضه کنید . پس آنچه موافق کتاب خدا بود اخذ کنید و آنچه مخالف کتاب خدا بود رد کنید . در روایات داریم در فتنه ها، تاریکی ها و ظلمات به قرآن پناه ببرید. یعنی از دیدگاه رهبران الهی، قرآن کاملا مصون از تحریف است. خواندن سوره کامل در نماز یکی دیگر دلایل عدم تحریف قرآن، «خواندن سوره کامل در نماز در رکعت اول و دوم بعد از حمد» است. روایات و احادیثی از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام رسیده سوره کامل خوانده شود؛ اگر قرآن کریم تحریف شده بود، دیگر نمی شد به طور قطع، مشخص کرد که سوره کامل در قرآن چه سوره هایی است؛ چون ممکن است تمام سوره های قرآن به گونه ای تحریف شده باشند، وقتی اطمینان به کامل بودن یک سوره وجود نداشته باشد، می فرمایند دو سوره را باهم بخواند، سوره ایلاف و الم نشرح، و سوره فیل و الم نشرح، این دو در حکم یک سوره می شود و به ما گوشزد کرده اند. مهمترین دلیل عدم تحریف همان دلیل عقلی است. و اینکه رسول گرامی قرآن را مایه ی تمسک ما قرار داده، نشان می دهد هیچ خللی در آن وجود ندارد. پی نوشت: 1- این فقیه امامیه، مفسر و شاعر در ۱۸ شوال ۱۲۵۴ قمری در روستای یال رود از توابع نور مازندران به دنیا آمد و در ۲۷ جمادی ۱۳۲۰ هجری قمری در نجف درگذشت. 2- آقابُزُرْگِ تِهْرانی، محمدمحسن بن علی بن محمدرضا بن محسن بن علی اکبر (۱۱ ربیع الاول ۱۲۹۳-۱۳ ذی الحجه ۱۳۸۹ق/۷ آوریل ۱۸۷۶-۲۰ فوریه ۱۹۷۰م)، فقیه و کتاب شناس شیعی امامی می باشد. 3- الذریعه، ج 16، ص 231. 4- اظهارالحق، جلد 2 صفحه 206 5- سنن ابی داوود، کتاب الحدود، ج 4، ص 144- 145، باب فی الرجم؛ سنن ترمذی، ج 4 ، ص 38، ح 1432، کتاب الحدود، باب ما جاء فی تحقیق الرجم؛ صحیح مسلم بشرح النووی، ج 11، ص 191 کتاب الحدود، باب حدّ الزنا؛ موطّأ، ج 2، ص 824، کتاب الحدود، باب ما جاء فی الرجم؛ سنن، ج 2، ص 179، کتاب الحدود، باب فی حدّ المحصنین بالزنا؛ اورده البخاری من الصحیح، ج 8، ص 208، کتاب حدود، باب رجم الحبلی من الزنا إذا أحصنت و سنن ابن ماجه، ج 2، ص 853، ح 2553، کتاب الحدود، باب الرجم . 6- صحیح مسلم بشرح النووی، ج 11، ص 191، کتاب الحدود، باب حدّ الزنا . 7- صحیح بخاری، ج 8، ص 210، کتاب الحدود، باب رجم الحبلی . 8- عبدالله جوادی آملی، نزاهت قرآن از تحریف، ص 42 ـ 44؛ در کتاب البیان فی تفسیر القرآن دلیل دیگری ذکر شده که در برخی از منابع علوم قرآن به عنوان دلیل عقلی از آن یاد شده است (ر.ک: محمد فاضل لنکرانی، مدخل التفسیر، ص 225 ـ 229)، ولی تکیه گاه اصلی آن، شواهد تاریخی است. ر.ک: سیدابوالقاسم موسوی خویی، همان، ص 215 ـ 220 9- سوره ی هجر آیه 9 10- سوره فصلت آیه 41-42. 11- زید بن ارقم: این حدیث به شش طریق از او در کتاب های سنن نسائی، المعجم الکبیر طبرانی،سنن ترمذی، مستدرک حاکم، مسند احمد و کتاب های دیگر نقل شده است. 12- سوره حجرات آیه 1. 13- شرح اصول کافی 2/343 .
سه شنبه ، ۲۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها