تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867334613
عمر دست خداست و مسئولیتش پای ما
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۴:۵۱
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) فرزین پورمحبی تا چشم رو هم گذاشتیم آخر سال شد. عید که می‌رسه دو چیز آدم رو خیلی قلقلک می‌ده: کم و کسری مال و منال، و اضافه شدن سن و سال. وقتی بشر فهمید با آب حیات نمی‌تونه جلو گذشت زمان رو بگیره، کلی فسفر سوزوند تا به کمک علم و دانش کاری کنه که طول عمرش زیادتر بشه و یا لااقل با رنگ مو و کرم ضدچروک و پنهون کردن سنش، جوری نشون بده که یعنی از پس گذشت زمان براومده! خلاصه به هر ضرب و زوری که شد امید به زندگی چند سالی بالاتر رفت. یعنی ابوالبشر فعلی 7- 8 سالی بیشتر از جد و آبادش عمر کرد و در نتیجه بیشتر از اونها تو پارک‌ها نشست و صبحهای بیشتری نون بربری داغ خرید و ماه‌های بیشتری حقوق بازنشستگی گرفت. اما بعدها احساس شد که این همه سرمایه‌گذاری برای نون بربری داغ، خیلی مقرون به صرفه نیست و به همین خاطر هم تئوری دیگه‌ای داد و گفت: «طول زندگی مهم نیست عرضش مهمه». ولی باز هم یه جای کار می‌لنگید. چون در مورد اینکه عرض زندگی دقیقا چی می‌تونه باشه میون علما اختلاف افتاد. یکی گفت: ثروت؛ یکی گفت: علم؛ یکی گفت: هنر و ادبیات؛ یکی گفت: عشق و حال؛ یکی گفت: خدمت به مردم؛ یکی گفت: بی خیال مردم؛ یکی گفت: خانواده و کنار پدر و مادر؛ یکی گفت: با سیاست بی پدر و مادر؛ یکی گفت: مذهب؛ یکی گفت: قدرت و... . جالب اینکه هر گروه هم اون گروهی رو که مثل خودش فکر نمی‌کرد آویزونش می‌کرد! مادرم همیشه می‌گه: تو آسمون یه سنگ هست و هر کی خودشو قبول نداشته باشه مستقیم می‌خوره تو فرق سرش! درسته خیلی خوبیت نداره که آدم آرزو کنه سر یکی به سنگ بخوره، ولی همه مشکلات کشور ما دقیقا از جایی شروع می‌شه که همچین سنگی تا حالا تو سر هیشکی نخورده! یعنی هر کی فقط عاشق قد و بالای خودشه و اونقدر کمالات و جمالاتشو قبول داره که دم به ساعت واسه خودش اسفند دود می‌کنه. اینجا نه بنی آدم اعضای یکدیگرند و نه حتی به فکر یکدیگر! ما با هم کشتی نمی‌سازیم تا دور همی با امکاناتش حال کنیم، با هم کشتی می‌گیریم تا هر کدوممون صاحب قایق خودش بشه! اینجوری می‌شه که با اولین موج غرق می‌شیم. یکی برای همه و همه برای یکی یعنی کشک. هر کی می‌خواد یکی دیگه رو مقصر نشون بده و خودشو با دروغ و ریا، بی‌تقصیر! واسه همینه که هر ساعت 20 طلاق ثبت می‌شه! واسه خاطر همینه که 84 درصد ثروت کشور دست 20 میلیون نفره و به همین خاطره که آمار فرار مالیاتی دوبرابر درآمد نفته! اینجوری می‌شه که کارخونه‌ها تعطیل می‌شن و یک‌سوم جمعیت کشور بیکار می‌مونه! واسه خاطر همینه که 2 میلیون نفر معتاد رو دستمون و این همه چک برگشتی تو دستمون مونده! تنها خواهشمون از دیگران اینه که جیبمون رو نزنند؛ محبتشون پبشکش! در و پنجره دوقفله است، دیوار خونه‌ها بلنده اما بازم هیچ دیواری واسه دزدی کوتاه‌تر از دیوار همه ما نیست! اینجوری می‌شه که یک‌چهارم کشور اختلال روانی پیدا می‌کنند و چون اعصاب مصاب ندارند هر سال یک میلیون نفر رو با مشت و لگد می‌فرستند پزشکی قانونی و 24 هزار نفر رو با ماشین و تصادفات جاده‌ای می‌فرستند تنگ قبرستون! چون هر کی فقط می‌خواد بگازه و گلیم خودشو از آب بیرون بکشه چون همه داریم با هم مسایقه می‌دیم! چون از ماست که بر ماست. همه داریم آشغال‌هامون رو تو خونه همدیگه خالی می‌کنیم و تا می‌تونیم آت و آشغال، تو انبارهامون جمع می‌کنیم! اون هم برای روز مبادایی که خودمون ساختیمش! هی به این جناح و اون جناح رای می‌دیم تا بلکه خوشبختمون بکنه اما نه از این ستون تا اون ستون و نه از این جناح تا اون جناح فرجی نمی شه! از هم ناامید شدیم و منتظریم یکی از راه برسه و کلید خوشبختی رو بده دستمون ! اگه رومون نمی‌شه که روی کیک تولدمون شمع بذاریم در اصل از سنمون خجالت نمی کشیم از عمری که واسه هیچ و پوچ رفته خجالت می کشیم.... - چند سالته؟ - چند بهم می خوره؟ وقتی می گن : چقدر خوب موندی، یعنی اینکه می تونیم بازم بیشتر از سنمون جمع کنیم! اگه هر چی پیرتر و پولدارتر می شیم حرصمون بیشتر می شه، اگه سیرمونی نداریم یعنی اینکه تو یه منفی اشتباه کردیم! یعنی دستمون خالیه و پشت سرمون هیچی نیست و دلخوشیم به این که تو همین مسابقه ای که خودمون راه انداختیم ، بلکه بهش برسیم! وقتی مسئول می شیم فکر خودمونیم! برامون پاچه خواری بالادستی مهمتر از تکریم ارباب رجوعه. وقتی هم که نمی شیم همه مصیبت ها رو می چسبونیم تنگ دل مسئول مربوطه ! به این مو قسم که اگه حق کسی رو نخوریم دیگه نیازی هم به دیوار مهربونی نیست... اگه جوری زندگی کنیم که مجبور نشیم با خیرات و مبرات رفع و رجوعش کنیم، اینطوری دیگه مجبور نیستیم به زور صندوق صدقات، رفتن به بهشتمون رو تضمین کنیم. صبح تا شب دنبال راهی نمی گردیم که عذاب وجدانمون رو کم کنه و کم نیاریم واسه کم کردن استرس و بی قراریمون! همه اینها تو مشت خودمونه. تو رو خدا خنده دار نیست که با پا دنبال چیزی بدویم که تو دست خومونه؟ حالا کامنت بگذارید این کجاش طنز بود! عمر دست خداست و مسئولیتش پای ما.... به امید تحویل حالمون به احسن الحال. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 112]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها