تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867856580
شرط و شروط افزایش تولیدات سینمایی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - امیرحسین علمالهدی میلتون فریدمن یکی از اقتصاددانان معاصر نقل قول جالبی درباره پول خرج کردن دارد به این ترتیب که چهار راه برای خرج کردن پول وجود دارد. یک: می‌توانیم پول خودمان را برای خودمان خرج کنیم. وقتی چنین کنیم وسواس به خرج می‌دهیم تا هزینه حداقل و منفعت حداکثر شود. دو: می‌توانیم پول خودمان را برای دیگری خرج کنیم. مثلا یک هدیه تولد بخریم. در این صورت خیلی به محتوای هدیه کاری نداریم، اما به قیمتش توجه داریم. سه: می‌توانیم پول دیگران را خرج خودمان کنیم. در این صورت من خودم را یک نهار خوب مهمان میکنم. چهار: در نهایت می‌توانیم پول دیگری را برای دیگری خرج کنیم. اگر چنین شود، نه دل نگران پول هستیم و نه نگران چیزی که کسب میشود. این حالت آخر، دولت است. خب، یاد برنامه‌ریزی برای تولید 300 فیلم در سال آینده افتادم که در شورای عالی سینما نیز بر آن تاکید شده است. 300 فیلمی که نمی‌دانیم چه تعدادش برای سینما و چه تعدادش برای نمایش خانگی و... است. فعلا تب 300 فراگیر شده است و قرار است در رنکینگ جهانی رتبه خود را در آمارهای تولیدی ارتقا دهیم. ابهامات این تعداد تولید از منظر سیاست‌های سینمایی همان حلقه گمشده است که اصرار داریم با ظرفیتهای موجود حوزه نمایش سینمایی بحران سینما را افزایش دهیم. اگر این تعداد تولید برای سینما است که هدف‌گذاری اشتباه است و اگر این تولیدات برای سینما نیست چرا دوست داریم با اعداد بازی کنیم و چشم‌انداز آینده را مبهم‌تر کنیم. لطفا طرفداران این سیاست نمونه‌ای از کشورهای دارای تولید سینمایی در حوزه بین‌الملل بیاورند که توانسته‌اند صرفا با افزایش تولید، کیفیت فیلم‌ها را ارتقا بخشند. سینما جرئی از فرهنگ، اجتماع، سیاست، هنر و... است که به تنهایی نمی‌تواند کیفیت خود را تضمین کند. ادبیات، نمایش، علوم انسانی، هنرهای تجسمی، موسیقی، ورزش و بالاخص ورزش‌های پایه، صنعت و بالاخص صنایع مادر، کشاورزی و بالاخص کشاورزی درون‌زا، بازرگانی علمی نه بازرگانی به روش دلال‌پروری، سیاست آن هم از نوع تدبیر و نه سیاست شعاری و... و از همه مهمتر رسانه‌های جمعی دیداری و شنیداری و مکتوب و... اگر در منظومه سیاست‌های جامع کشور دارای رشد همسو باشند می‌توان در برنامه حداقل 20 ساله شاهد رشد سینما، به عنوان پیش‌قراول رشد همه جانبه این شاخص‌ها باشیم و چنانچه در این میان ضمن افزایش زیرساخت‌های سینمایی شاهد به رسمیت شناختن حقوق قانونی مخاطب و امکان رقابت رشدزا در حوزه نمایش سینمایی کشور با استفاده از نمایش فیلمهای کیفی خارجی در کنار فیلمهای ایرانی خوب باشیم می‌توانیم نگاهی به افزایش تولید نیز داشته باشیم. در وضعیت فعلی سینمای ایران، تولید بدون پشتوانه فکری و در سایه رشد نیافتن و توسعه سایر حوزه‌های اقتصادی و علمی و سیاسی و ورزشی و... کوبیدن بر طبل خالی است؛ مصداق اینکه در نهایت می‌توانیم پول دیگری را برای دیگری خرج کنیم. اگر چنین شود، نه دل نگران پول هستیم و نه نگران چیزی که کسب میشود. این حالت آخر، دولت است! 54143
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 569]
-
گوناگون
پربازدیدترینها