تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833722953
اوباما با برنامه قبلی به روحانی تلفن زد
واضح آرشیو وب فارسی:تازه نیوز: سخنگوی وزارت امور خارجه در دولت اصلاحات با وجود آنکه تاکید دارد، در برجام منافع ملی کشورمان تضمین شد اما می گوید نسبت به آن ملاحظاتی دارد.«از ابتدا می گفتم من این مذاکرات را مذاکراتی که به یک نتیجه آبرومند می رسد می بینم.»، حمیدرضا آصفی بی پرده سخن می گوید. 27 سال و 6 ماه حضور در وزارت امورخارجه که هشت سال آن به سخنگویی دستگاه دیپلماسی اختصاص داشت، شاید دلیلی باشد بر این که او چرا امروز این چنین رک و بی پرده سخن می گوید. آصفی که این روزها، بر تصمیمش برای دوری از کار رسمی دیپلماتیک استوار است، پس از وزارت امور خارجه به عرصه ورزش هم ورودی داشت. به همین دلیل، برای هر موردی در سیاست خارجی یک مثال ورزشی هم دارد از فوتبال تا کشتی. در گفت و گوی یک ساعته با حمیدرضا آصفی به گذشته بازگشتیم. او در این گفت و گو از مذاکرات سخن گفت و از پیش بینی هایش درباره آینده روابط ایران و آمریکا. مشروح این گفت و گو در دو بخش آماده شده است. بخش اول این گفت و گو را را می خوانید: مذاکرات سنگین با نتیجه آبرومند * شما از ابتدای مذاکرات گاهی در برخی از مصاحبه ها انتقادهایی در مورد برخی از عملکردها داشته اید. به طور مثال در زمان گفت وگوی تلفنی رئیس جمهوری با باراک اوباما، ایراداتی به نحوه کار داشته اید. اکنون که برجام به نتیجه رسیده است آیا همچنان بر همان نظر قبلی هستید؟ - همیشه کنار گود بودن و گفتن این جمله که «لنگش کن» آسان بوده است. چنین رفتاری مانند این است که فوتبالیستی چند موقعیت را از دست می دهد؛ اتفاق می افتد دیگر. بهترین بازیکنان دنیا گاهی اوقات موقعیت های به ظاهر آسان را که ما از تلویزیون تماشا می کنیم از دست می دهند. باید در آن موقعیت بود و دید که این امکان وجود داشت که کار دیگری انجام شود یا خیر. این یک مقدمه ای بود که روشن شود مذاکره کردن کار سختی است. کسانی می توانند در باب مذاکره اظهار نظر کنند که حداقل 500 مذاکره انجام داده باشند. نمی گویم یک یا دو مذاکره چرا که در یکی دو مورد اصلا نمی توان اسم مذاکره را روی آن گذاشت. آن افراد اگر چیزی بگویند می توان گفت که دقیق صحبت کرده اند. در کشور ما اینکه هر کسی در هر بابی اظهار نظر کند خیلی رایج است. همه دکتر هستند و نسخه می پیچند. عیبی هم ندارد اما هر کسی را باید در جا و قدر خود نشاند. مذاکره کردن کار سخت و پیچیده ای است و مذاکره با یک گروه حتما سخت تر است. این وضعیت در تمام مذاکرات صادق است و در مذاکرات هسته ای هم این طور بوده است. ما از ابتدای انقلاب در جمهوری اسلامی ایران چند مذاکره سنگین انجام داده ایم. اگر بخواهم اسم ببرم؛ یکی از آنها مذاکره بسیار سخت درباره قطعنامه 598 بود، مذاکره در موضوع سلمان رشدی از نظر من سخت ترین مذاکره بود، چراکه جای مصالحه نبود و پیچیدگی آن مذاکره این بود که یک راه وجود نداشت. اما در آن زمان چون فضای مجازی، اینترنت و رسانه های خاص وجود نداشت در دنیا خیلی بزرگ نمایی نشد. از مذاکرات دیگری که داشتیم موضوع دادگاه هایی بود که داشته ایم که از جمله آن دادگاه میکونوس و مذاکره دیگر هم همین موضوع برجام بود. این چهار مذاکره سخت جمهوری اسلامی ایران بود، البته مذاکرات دیگری هم داشتیم مانند مذاکرات با 6+2 درباره افغانستان و یا عراق که آنها در ظرف دیگری قرار داشت. موضوع برجام جزو مذاکرات بسیار سخت و نفس گیر ایران بود. تیم مذاکره کننده از صبح تا شب عرق ریخت و در شرایط نابرابر با طرف مقابل مذاکره کرد. * این سختی مذاکره به جای خود؛ آن ملاحظات سابقی که داشتید چه؟ من با کلیت مذاکرات برجام موافق بوده ام، اما از ابتدا می گفتم من این مذاکرات را مذاکراتی که به یک نتیجه آبرومند می رسد می بینم. برخی از دوستان می گفتند خجالت می کشی که بگویی یک نتیجه حداقلی، می گفتم شما می توانید هر نامی که تمایل دارید انتخاب کنید؛ یک مذاکرات محترمانه آبرومند من با کلیت مذاکرات برجام موافق بوده ام، اما از ابتدا می گفتم من این مذاکرات را مذاکراتی که به یک نتیجه آبرومند می رسد می بینم. برخی از دوستان می گفتند خجالت می کشی که بگویی یک نتیجه حداقلی. می گفتم شما می توانید هر نامی که تمایل دارید انتخاب کنید؛ یک مذاکرات محترمانه آبرومند. نکاتی که می گفتم نیز بی دلیل نبود. اکنون هم اگر نگاه کنید همان پیش بینی هایی که من داشته ام محقق شده است. * یعنی شما اکنون هم بر این باور هستید که ما در مذاکرات به نتیجه حداقلی رسیده ایم؟ - بله؛ یک مذاکرات حداقلی آبرومند بود و توفیق داشت، چاره ای نبود. من می گویم باید هر کسی خود را به جای مذاکره کنندگان بگذارد و اظهارنظر کند. نتیجه مذاکرات با توفیق همراه بود ولی توفیقی که در بسیاری از زمینه های آن هنوز با چالش روبه رو هستیم. اگر دستورالعمل 9 بندی که رهبری داشتند، نبود مذاکرات می توانست با شکست مواجه شود. مذاکرات، اعتبار جهانی به همراه داشت و فضای مناسبی برای ما ایجاد کرده و به تدریج موجب برطرف شدن تحریم ها می شود، ولی آن چه که من مطرح می کردم این بود که مذاکرات همه مشکلات ما را حل نمی کند و می گفتم که مذاکرات یک شبه به نتیجه نمی رسد. هنوز هم همین اعتقاد را دارم اما با این نکته که مذاکرات در بسیاری از زمینه ها منافع جمهوری اسلامی ایران را تأمین کرد. تماس تلفنی آقای روحانی و اوباما هم انجام نمی شد مذاکره به نتیجه می رسید * وجه دوم سئوال ما این بود که در حاشیه مذاکرات گفت وگوهایی به طور مثال بین ایران و آمریکا انجام شد که شما تا اندازه ای منتقد آن بودید. الان که برجام به نتیجه رسیده و برخی از تحلیلگران معتقدند که این حواشی به نتیجه بخش بودن برجام منجر شد، آن رویدادها و تماس ها را موثر می دانید؟ - به نظر من حواشی، ارتباطی به نتیجه مذاکرات نداشت. آمریکایی ها به دنبال چیز دیگری بودند. نتیجه مذاکرات حاصل چند چیز بود: هدایت رهبری، تلاش تیم مذاکره کننده، نیاز آمریکایی ها. باید واقع بین باشیم؛ آقای کری با پای شکسته 20 روز در وین مذاکره کرد چون کشورش به این مذاکره نیاز داشت. آن حواشی را هم آنها به این دلیل درست کردند که جناح های داخلی ایران را با هم درگیر کنند که تا حدی هم موفق بودند. حتی اگر تماس تلفنی آقای روحانی و اوباما انجام نمی شد مذاکره به نتیجه می رسید. آمریکایی ها از مذاکره تلفنی به دنبال چیز دیگری بودند. یا دست دادن آقای اوباما با آقای ظریف که خود ایشان در مصاحبه اخیرشان گفته اند که من در مقابل عمل انجام شده قرار گرفتم و آقای اوباما به من گفت که برایت در داخل مشکل ساز نشود. ظاهرا آقای اوباما می دانسته که مشکل ساز می شود، پس ایشان با نیت قبلی که برای تیم مذاکره کننده مشکل درست کند این کار را انجام داده است. وقتی شما به یک انسان بزرگ می رسید و می خواهید برایتان یک جمله بگوید دلتان می خواهد که عصاره تجربیات آن فرد را بشنوید نه اینکه جمله بی مفهومی بگوید. نکته من همین است. وقتی آقای اوباما می گوید امیدوارم مشکلی برای شما ایجاد نشود یعنی می خواست مشکل ایجاد شود. باید کمی حرف ها را ترجمه کنیم. آقای اوباما سیاست مداری است که هشت سال در کاخ سفید بوده است، وقتی می گوید امیدوارم برای شما مشکلی پیش نیاید مطمئن بوده که پیش می آید؛ چرا جمله دیگری نگفته است. در یک گفت وگوی یک دقیقه ای حرفی زده می شود که برایتان مهم ترین باشد. * چرا باید چنین قصدی داشته باشد؟ - منفعت آمریکایی ها در ایجاد مشکل در جناح های داخلی ایران است؛ این کاملا روشن است. زمانی که یک دولت و ملت منسجم باشد کارایی بیشتری دارد. همین انتخابات را می توانم مثال بزنم. انگلیسی ها از یک لیست حمایت کردند. آیا رسانه های انگلیسی از سر خیرخواهی این کار را انجام دادند؟ اگر انگلیسی ها نمی گفتند به این لیست رأی بدهید آیا مردم به آن لیست رأی نمی دادند؟ مردم در تهران به همان لیست رأی می دادند. آیا مردم در تهران دنباله رو انگلیسی ها بودند؟ معلوم است که این طور نیست. اگر چنین حرفی بزنیم به اصلاح طلب ها توهین کرده ایم. چرا این کار را کردند؟ برای اینکه می خواستند ایجاد بدبینی کنند و نشان دهند افراد این لیست طرفدار ما هستند، در حالی که اینطور نیست. آقای عارف و دوستان و آشنایان ایشان طرفدار انگلیس هستند؟ این را که همه می دانند درست نیست. منفعت انگلیس و آمریکا در درگیرکردن جناح های مختلف ایران است. تمام آن چیزها با این طراحی که برای کشور مشکل ایجاد کنند انجام شده است. خیلی سطحی انگاری است که ما فکر کنیم اوباما به دنبال خوش و بش با ظریف بوده است. ملاحظاتی که من داشتم از این دست بود. * و حالا فکر می کنید که برجام می تواند همان طور که اعضای تیم مذاکره کننده نیز گفته اند آزمونی برای برقراری ارتباط ایران و آمریکا باشد؟ می توانیم بعد از برجام در موضوعات دیگری همچون سوریه وارد مذاکره شویم؟ - اینکه می شود وارد مذاکره شد و اینکه آیا به نتیجه می رسد یا خیر دو موضوع جداگانه است. برجام نتیجه نیاز طرفین برای رسیدن به نتیجه بود. برجام نمی توانست به نتیجه نرسد چون هزینه زیادی داشت. در مورد سوریه دیدگاه های ما با آمریکا 180 درجه متفاوت است. 6 کشور حوزه خلیج فارس به تازگی حزب الله را تروریست اعلام کره اند و آمریکا استقبال کرد. آمریکا، سوریه را برای رسیدن به لبنان و حزب الله می خواهد. در این حوزه برخلاف برجام دیگر جای بده بستان نیست. در برجام ما گفتیم تعداد سانتریفیوژها را کم می کنیم، میزان غنی سازی را محدود کرده و اورانیوم را کاهش می دهیم و در قبال آن، شما تحریم ها را بردارید. یک چیزی دادیم و یک چیز گرفتیم. آنهایی که مخالف هستند می گویند داده ها بیشتر بوده است و موافقان می گویند گرفته ها بیشتر از داده ها بوده است. من گفت وگو با آمریکایی ها را مثل مسابقات کشتی در گذشته می بینم که نتیجه مساوی هم داشت. این برجام مانند کشتی ای بود که طرفین تا می توانستند از یکدیگر امتیاز گرفتند و داورها هم به نتیجه نرسیدند و دست دو طرف را بلند کردند؛ یعنی هر دو طرف را پیروز اعلام کردند * و شما چه می گویید؟ - من می گویم 50 – 50 یا 48- 52 یک چنین چیزهایی بوده است. به همین دلیل هم از ابتدا گفتم که برجام یک طرفه نیست. * در مورد مسائل دیگر هم می توان مذاکراتی با چنین نتیجه بینابینی داشت؟ - من گفت وگو با آمریکایی ها را مثل مسابقات کشتی در گذشته می بینم که نتیجه مساوی هم داشت. این برجام مانند کشتی ای بود که طرفین تا می توانستند از یکدیگر امتیاز گرفتند و داورها هم به نتیجه نرسیدند و دست دو طرف را بلند کردند؛ یعنی هر دو طرف را پیروز اعلام کردند. کار سختی بود. هیچ یک از دو طرف نمی تواند ادعای پیروزی مطلق کند اما مذاکراتی ضروری بود و یک نتیجه هم داشت. در مورد سوریه یا مسائل دیگر سئوال این است که چه می خواهیم بدهیم و چه بگیریم؟ اگر جواب این سئوال روشن بشود می توانیم در مورد سوریه وارد گفت و گو شویم. ما در مورد عراق هم با آمریکا گفت و گوی های سنگین داشتیم. در مورد عراق می دانستیم چه می خواهیم بدهیم و چه بگیریم که البته بعد سعودی ها شیطنت کردند و گفتند که در این مذاکرات، آمریکا عراق را در سینی گذاشت و به ایران داد. در سوریه نقطه قوت ما در عرصه میدانی بوده است. سوریه دارای چند بعد بوده است؛ پایداری خود مردم سوریه، صلابت حزب الله، مقاومت بشار اسد و اکثریت قابل قبول حمایت مردمی از بشار اسد، بی جایگاه بودن مخالفان و اختلاف بین مخالفان و معارضان با یکدیگر. همه این موارد در عرصه سوریه وجود داشت و از سوی دیگر جایگاه نداشتن گروه های مخالف موضوع مهمی بود. از سوی دیگر اجازه ندادن روسیه به صدور قطعنامه علیه سوریه، همکاری ایران و روسیه، کمک های مستشاری ایران به سوریه، رایزنی ها و حمایت های معنوی ایران و توفیقات ارتش سوریه که باعث شدند بشار اسد باقی بماند، نکات مهم دیگری بودند. این را هم باید یادمان باشد که سوریه قدم اول مخالفان است و آنها پس از آن به دنبال لبنان و حزب الله هستند. اگر همه اینها را روشن کنیم می توانیم تصمیم گیری کنیم. بعد از روشن شدن این موضوعات حاکمیت می تواند تصمیم بگیرد که باید مذاکره کند یا خیر؟ تغییر رفتار آمریکا به دلیل عوض شدن عرصه میدان سوریه است * ما بعد از برجام در مذاکرات وین در مورد سوریه حضور پیدا کردیم. این در حالی است که تحلیل گران بر این باورند که حضور ایران نشانه تغییر نگاه آمریکا در نتیجه برجام است. - خیر؛ من دو مصاحبه درباره سوریه داشته ام. یک بار ماجرای نشست ژنو بود که من همان زمان هم گفتم که اشتباه کردیم که این دعوت را پذیرفتیم چراکه آنها بعدا التماس ما را خواهند کرد. دلیل تغییر رفتار آمریکا عوض شدن عرصه میدان در سوریه بود. البته ممکن است برجام هم تأثیر داشته باشد. در عالم سیاست همه چیز به هم مرتبط است. اینجا من هم که نفس می کشم می توانید بگویید با فلان شهروند انگلیسی هم نفس هستید چرا که در دنیا باد می چرخد و... در دنیای ارتباطات همه چیز به هم مربوط است. در این راستا ممکن است برجام تأثیری داشته است اما در حقیقت آمریکا فلج شد و دید که نمی تواند جلو برود. آمریکا نتوانست بشار را ساقط کند که دلایل آن را هم ذکر کردم. صحبت های رهبری در این زمینه کاملا مشخص بود. ایشان فرمودند که ما در همه زمینه ها از سوریه حمایت می کنیم و اینکه در هر زمینه ای که بتوانیم علیه اسرائیل کار می کنیم. تجربه 27 سال و 6 ماه من در وزارت امور خارجه این است که شما باید در صحنه بین المللی جایگاه خود را تحمیل کنید. جایگاه را به کسی نمی دهند. الان سعودی ها فکر کردند در یمن می توانند جایگاهی بگیرند و بمانند اما محترمانه در گل مانده اند. نمی دانند چه کنند. آنها در یمن، سوریه و افغانستان ناموفق بوده اند. خاطره ای برای شما بگویم. زمانی که من سفیر فرانسه بودم، فرانسوی ها خیلی اصرار داشتند که حزب الله لبنان ترویست است اما هر تیم فرانسوی که به ایران می آمد درخواست می کرد که واسطه گفت وگوی آنها با حزب الله شویم. حزب الله به آنها وقت نمی داد. ما میانجیگری می کردیم و آنها با حزب الله ملاقات می کردند و وقتی باز می گشتند می گفتند که اینها تروریست هستند. ما به آنها می گفتیم چرا از این بازی دست بر نمی دارید؟ اگر ما ملاقات را ترتیب می دهیم به این دلیل است که فکر می کنیم منافع لبنان و حزب الله در این است. آنها خودشان هم می دانند حرفی که می زنند درست نیست اما آنقدر می گویند تا ما باور کنیم. یک بار کسی به من گفت چرا اینقدر تکذیب می کنی، گفتم از من نپرس چرا اینقدر تکذیب می کنی از آن خارجی بپرس چرا اینقدر به من اتهام می زند، اگر تا فردای قیامت هم این اتهام را تکرار کند من هم آن را تکذیب می کنم، برای اینکه همان خارجی معتقد است اگر ده بار اتهام بزند، من 9 دفعه تکذیب می کنم اما دفعه دهم جا می مانم و مطلب مورد نظر او تأیید می شود. پس موضوع اصلی در سیاست خارجی تحمیل مواضع است. هیچگونه مذاکرات نظامی در افغانستان با آمریکا نداشتیم * به گذشته هم نگاهی داشته باشیم. زمانی که آمریکا به افغانستان حمله کرد، خیلی ها می گفتند که بین ایران و آمریکا مذاکراتی نظامی در رابطه با افغانستان انجام شده است. حتی به صورت مصداقی رسانه های غربی می گفتند که ما اطلاعات مواضع طالبان را به نیروهای نظامی آمریکا می دادیم، آیا واقعا مذاکرات ما با آمریکایی ها در این سطح بود یا تنها درباره پروژه دولت سازی افغانستان گفت وگو کردیم؟ - اینکه ما گرا می دادیم و صحبت هایی از این دست، درست نیست. در سیاست های کلان نظام سازوکار ما پیچیده است، مانند برجام که خیلی از منتقدان تیم مذاکره کننده را متهم می کردند که چرا این برجام را قبول کرده است. مگر تیم مذاکره کننده هسته ای بدون اجازه مسئولان عالی رتبه می توانست حرکت کند. هنر تیم این بود که خواسته های مسئولان را بتواند عملیاتی کند که این کار را انجام داد و از این جهت باید از تیم تشکر کرد، ولی رئوس و کلیات که حتی بسیاری از آنها در سخنرانی های مقام معظم رهبری بود، به هیچ وجه در اختیار تیم نبود. چارچوب ها روشن است. در افغانستان نیز مهم ترین کار دولت سازی بود. دولت سازی با این هدف که یک گروه منعطف فراگیری باشد که بتواند برای منطقه ایجاد ثبات کند که البته این ضرورتا منافع ما را در برنمی گیرد. بعضی ها فکر می کنند ما همیشه به دنبال منافع خود هستیم؛ اینطور نیست، بعضی مانند سعودی ها در افغانستان به دنبال گروه های افراطی بودند برای اینکه بتوانند دولت این کشور را دست نشانده خود کنند و ما در گروه 6+2 در افغانستان ظرفیت های دیپلماسی خود را نشان دادیم. ما از اول انقلاب ظرفیت دیپلماسی بالایی داشته ایم و علت این امر نیز این بوده است که همیشه در تنگنا بوده ایم و آدم در تنگنا ساخته می شود. افراد راحت طلب که دچار مشکل نمی شوند به هیچ جا نمی رسند. ما در فن آوری هسته ای به این دلیل موفق شدیم که ما را تحریم کردند و تجهیزات مورد نیاز را در اختیار ما نگذاشتند. آلمان و ژاپن از مسئولیت خود در قبال نیروگاه بوشهر سر باز زدند و بالاخره بخشی از آن را روسیه قبول کرد و از آن به بعد ما فهمیدیم که باید خودمان کارمان را انجام دهیم. دیپلماسی هم همین جور است. ما از ابتدای انقلاب در تحریم بوده ایم لذا دیپلماسی شکوفا شد. در افغانستان هم در آن مذاکرات کار بزرگی انجام دادیم که یک دولت سازی کردیم که در جهت منافع منطقه بود که البته منافع ما هم در پرتو آن منفعت تأمین می شد. * پس اصلا مذاکرات نظامی در آن زمان نداشتیم؟ - نه چنین مذاکراتی نبود. اگر از آقای شمخانی و دیگر دوستان هم بپرسید همین امر را تأیید می کنند.
دوشنبه ، ۲۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تازه نیوز]
[مشاهده در: www.tazehnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها