واضح آرشیو وب فارسی:اندیمشک جوان: اندیمشک جوان ؛ یک اندیمشکی با ایثار و رشادت و نثار خود جان، از سقوط قطار به دره جلوگیری و جان بیش از ۷۰۰ رزمنده را نجات داد.اندیمشک جوان ؛ یک اندیمشکی با ایثار و رشادت و نثار خود جان، از سقوط قطار به دره جلوگیری و جان بیش از ۷۰۰ رزمنده را نجات داد. در ادامه داستان رشادت مردی از ایل و تبار بختیاری را برایتان بازگو می کنیم که با نثار جان خود و ایثار گری جان بیش از ۷۰۰ رزمنده دوران دفاع مقدس را نجات داده است. شاید نام ریز علی خواجوی و ماجرایی که برایش اتفاق افتاده است را شنیده اید، کسی که به دهقان فداکار مشهور است، و پس از اینکه از مسدود بودن راه آهن اطلاع پیدا می کند کت خود را آتش زده و از بروز سانحه جلوگیری می کند. اما حدود بیست و هشت سال پیش در چنین روزی ( ۲۵ اسفند ۶۴ ) مردی روستایی ساکن اندیمشک با رشادت تمام پس از اینکه مطلع می شود که خط راه آهن بر اثر بارش باران و ریزش کوه مسدود شده بلافاصله وارد عمل می شود. بسیجی شهید محمد اسماعیلی سزاری، در این شب وقتی می بینید که مسیر قطار مسدود شده با روشن کردن فانوس و اقدامات لازم از بروز سانحه خطرناک و سقوط قطاری که بیش از ۷۰۰ رزمنده را در خود جای داده جلو گیری می کند و در نهایت جان خود را در این راه از دست می دهد. در ادامه بمناسبت فرارسیدن سالگرد شهادت این بسیجی قسمتی از زندگی نامه وی منتشر می شود، همچنین مستندی از سوی صدا و سیما در این خصوص ساخته شده که در آینده لینک آن منتشر خواهد شد. محمد اسماعیلی سزاری در سال ۱۳۱۶ در روستای سزار ( ۹۰ کیلومتری بین ایستگاه های شهبازان و تله زنگ ) در خانواده ای مومن بدنیا آمد. وی در سال ۱۳۴۲ ازدواج کرد، اما پس از چهار سال همسرش فوت کرد و در سال ۱۳۴۶ مجددا ازدواج می کند، که ثمره آن ۴ پسر و ۲ دختر می باشد. این شهید در سال ۱۳۶۰ در اداره خط را آهن لرستان ایستگاه شهبازان مشغول بکار می شود. بعلت بعد زیاد مسافت منزل تا محل کار هر روز بایستی مسیری طولانی را از روستا تا محل کار طی کند به نحوی که در برخی از جاهای مسیر بعلت نبود پل بایستی با شنا کردن از رودخانه عبود کند. با توجه به اهمیت خط راه آهن در انتقال رزمندگان به جبهه های نبرد حق علیه باطل، شهید سزاری احساس مسئولیت دو چندانی می کند به نحوی که حضور خود در محل کار را کمتر از نبرد در جبهه ها نمی بیند. عشق و علاقه و احساس مسئولیت وی بحدی بوده که باوجود اینکه فرزند چهار روزه ای داشته و همسرش در بستر بیماری بوده ، خدمت به نظام و انقلاب را واجب دانسته و به اسرار همسر برای ماندن در خانه جواب رد می دهد. در تاریخ ۲۵ اسفند سال ۶۵ که هوا بشدت بارانی بود، این شهید در محل کار خود که تونل های ۱۰-۱۱ بین ایستگاه های راه آهن تله زنگ و شهبازان بود ، حضور پیدا می کند. پس از حضور وی در محل با حادثه ریزش کوه و مسدود شدن ریل قطار مواجهه می شود و در کمترین زمان ممکن اقدامات لازم را طبق مقررات راآهن انجام می دهد ، اما در همین زمان از سمت دیگر قطاری پدیدار می شود. در یک لحظه بدون هیچ تاملی فانوس را برداشته و در مسیر راه اهن به سمت قطار می دود تا جان بیش از ۷۰۰ رزمنده که در این قطار هستند را نجات بدهد، اگر قطار از ریل خارج می شد، دره عمیقی که در کنار آن وجود داشت بسرعت قطار را می بلعید. اما در ادامه قطار به این شهید برخورد می کند و پس از سقوط به دره به شهادت می رسد، و جان سرنشینان این قطار که رزمندگان جبهه های حق علیه باطل بودند نجات پیدا می کند. در همان روزها رسانه ها بازتاب گسترده ای از این رویداد منتشر می کنند اما پس از سالها و این حماسه و ایثارگری بزرگ به فراموشی سپرده شده، حماسه ای که اگر در هرجای دیگری بود بی مهری این چنینی به آن نمی شد. رشادت یک روستایی و احساس وظیفه و مسئولیت این دهقان فداکار واقعی هیچگاه از تاریخ پر افتخار این مرز و بوم پاک نمی شود اما این ما هستیم که باید این رشادت ها و ایثارگری ها را به یاد بیاوریم و به خاطر بسپاریم. شهید محمد اسماعیلی سزاری روحت شاد و یادت گرامی باد. سایت اندیمشک جوان، انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
دوشنبه ، ۲۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیمشک جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]