محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855107627
آداب و رسوم نوروز در ایل بختیاری
واضح آرشیو وب فارسی:جهان بین نیوز: آیین استقبال از عید نوروز در چهارمحال و بختیاری با خانه تکانی که به طور معمول دو هفته قبل از عید شروع می شود به استقبال سال نو می روند و همه اقوام ایرانی این پدیده طبیعی را جشن می گیرند.به گزارش جهانبین نیوز به نقل از کوهرنگ خبر ، آیین استقبال از عید نوروز در چهارمحال و بختیاری با خانه تکانی که به طور معمول دو هفته قبل از عید شروع می شود به استقبال سال نو می روند. آداب و رسوم نوروز در منطقه بختیاری فرشهای آویخته از در و دیوار بیشتر از هر چیز دیگر به انسان یادآوری می کند که عید نزدیک است، آب ریختن دانه هایی مانند گندم، عدس و ماش برای تهیه سبزه سفره هفت سین نیز از حدود ده روز قبل از عید آغاز می شود. در بختیاری به خاطر موقعیت طبیعی و اقلیم کشاورزی به سبزه عید اهمیت زیادی داده می شود و سبزه ها اغلب یک یا سه نوع است چراکه سبزه نشانه شروع سالی سبز و پر برکت به خصوص در زمینه زراعی است. در گذشته ای دور سبزه را از صحرا می چیدند، آنرا در بشقابی می گذاشتند و پای آن را خاک ریخته و برای سبز ماندن به آن آب می دادند. چهارشنبه سوری نیز در این منطقه از قدمت زیادی برخوردار است شب چهارشنبه آخر سال مردم با روشن کردن آتش و پریدن از روی آن سلامتی و رزق و روزی و پایان غم را طلب دارند، پریدن از روی آتش سه بار تکرار می شود، هنگام پریدن از روی آتش شعر زیر را می خوانند: تش تش نوروز ایکنم شادی هر روز ایکنم سرخی تو سی مو زردی مو سی تو غم بره شادی بیا محنت بره روزی بیا تعداد آتش ها را نیز مانند سبزه ها فرد می گیرند و معتقدند کسی از روی آتش زوج بپرد سال آینده چهارشنبه سوری نخواهد داشت. در مناطق بختیاری به چهارشنبه سوری "چهارشنبه سیری" یا "تش پرک" می گویند. تهیه گندم برشته که به آن گندم بو داده می گویند از رسوم دیرینه این منطقه است به طور معمول گندم برشته را با شاهدانه مخلوط می کنند و در روز عید، عیدی می دهند. برای تهیه گندم برشته، گندم را پس از شستن در شیر می جوشانند و بعد روی ساج یا تاوه تهیه می کنند. یکی دیگر از رسوم این منطقه برگزاری عید رفتگان است، این عید که یک روز پیش از روزعیدبرگزار می شود "عید علفه" یا عید کوچک نیز خوانده می شود، در این روز مردم به زیارت اهل قبور می روند و روی مزار آنها سبزه می گذارند.زنان در روز قبل از عید به سر و دست های خود حنا می گذارند.رسم سمنوپختن نیزازرسومی است که دراین نقطه به آن اهمیت زیاد داده می شود. با توجه به پیوند سنتهای ملی و مذهبی سمنو را از حضرت زهرا (س) می دانند و معتقدندسمنو وقتی کامل پخته می شودکه حضرت زهرادست خودرا روی آن بگذارند.قبل ازتحویل سال نوسفره هفت سین را پهن می کنند علاوه بر هفت سین گذاشتن قرآن، گلاب، آینه، تخم مرغهای رنگی، و انواع آجیل ها و میوه و شمع یا چراغی (که تاهنگامی که خودش خاموش نشود خاموش نمی کنند) در سفره مردم مرسوم است.عشایر بختیاری همزمان با تحویل سال به مکان سبزتری رفته و سیاه چادر خود را در آنجا برپا می کنند، در هنگام تحویل سال بزرگ خانواده قرآن می خواند و همه برای شروع نیک یا قرآن می خ.انند یا روی آیات قرآن نگاه می کنند. پدر خانواده بین صفحات قرآن پول گذاشته و بعد از تحویل سال آن پول را بین اعضای خانواده تقسیم می کند این پول نشانه برکت و رزق و روزی است. تاریخچه نوروز فرهنگ ایرانی عید نوروز که به عنوان میراث زنده و پویای فرهنگی ریشه در اعتقادات دینی و تعلقات و اصالتهای میهنی دارد. نوروز یکی از کهن ترین جشن های به جا مانده از دوران باستان است. با اینکه پیشینه آن به بیش از سه هزار سال می رسد اما هنوز بیش از 300 میلیون نفر که به حوزه فرهنگ ایرانی تعلق دارند ، مستمر و بدون انقطاع هر سال آن را جشن می گیرند. آنچه باعث جاودانی و ماندگاری نوروز شده است همان کارکردهای کاربردی آن است: هر جزیی از نوروز نمادی از ستایش زیبائی ، اخلاق انسانی ، مهرورزی و دوستی است. همچنین یکی از نمادهای بزرگ و وحدت بخش ملت ایران با همه تکثرهای قومی، مذهبی، فرهنگی و زبانی است. به علاوه جلوه ای از اعتقادات و باورهای مذهبی است که طی آن هویت دینی و تاریخی این مردمان را به نمایش می گذارد. از منظر دیگر نوروز مبین رابطه و تعامل انسان با محیط زیست و تغییرات و دگرگونی هایی اشت که در آن رخ می دهد. خاستگاه نوروز بسیاری از صاحب نظران خاستگاه نوروز را ایران باستان می دانند در برخی از متن های کهن ایران ازجمله «شاهنامه فردوسی» ، «تاریخ طبری» ، « التفهیم...» ، « آثار الباقیه» و « نوروزنامه» جمشید و در برخی دیگر از متن ها، کیومرث به عنوان پایه گذار نوروز معرفی شده است. پدید آوری نوروز در شاهنامه، بدین گونه روایت شده است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان، دستور داد تا در آنجا برای او تختی بگذارند و خودش با تاجی زرین بر روی تخت نشست. با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نو نامیدند.در کتاب « نوروزنامه» آمده است: « چون کیومرث ، اول ملوک عجم ، به پادشاهی نشست. خواست که ایام سال و ماه را نام نهد و تاریخ را سازد تا مردمان آن را بدانند. بنگریست که آن روز بامداد ، آفتاب به اول دقیقه حمل آمد. موبدان را گردکرد و بفرمود که تاریخ از اینجا آغاز کنند و موبدان جمع آمدند و تاریخ نهادند.» در همین کتاب آمده است: «چون بدانستند که آفتاب را دو دور بود: یکی آنک هر سیصد و شصت و پنج روز و ربعی از شبانروز ، به اول دقیقه حمل بازآید. لیک در سال بعد بدین دقیقه نیامد و چون جمشید آن روز را دریافت نوروز نام نهاد و جشن و آیین آورد» اما شواهد و مدارک فراوانی وجود دارد که نشان می دهد شاید نوروز از جشن ملی مردمان سومر و بابل الهام گرفته باشد. جشن ملی بابلیان چند ویژگی بارز داشت: مقارن با اعتدال بهاری و زایش و رویش در طبیعت بود ، نمادی آیینی و نشانه تغییر ، تکرار و بازگشت فصول بود ، با جشن پادشاه دروغین همراه بود ، جشنی که بعدها در بین ایرانیان به میر نوروزی شهرت پیدا کرد. از طرفی در اوستا هیچ اشاره ای به جشن نوروز نشده است. به نظر می رسد که آیین نوروز با نظام کشاورزی و معیشت اهالی بابل در بین النهرین بیشتر مرتبط است حال آن که آریاییها زندگی و معیشت شبانی داشتند. بر همین اساس عده ای معتقد هستند که خاستگاه اولیه نوروز فرهنگ های رایج در بین النهرین یا فرهنگ اولیه مردمی بود که به بین النهرین سرازیر شدند و در آنجا اسکان گزیدند. برخی مورخین و محققین نیز معتقد هستند که آریائی ها پس از مهاجرت به فلات ایران و هم مرز شدن با تمدن میان رودان سال را به دو قسمت تقسیم می کردند که هر یک با انقلابی شروع می شد و دو جشن نوروز و مهرگان سرآغاز این دو انقلاب بودند. یعنی هنگام انقلاب تابستانی جشن نوروز گرفته می شد و زمان انقلاب زمستانی جشن مهرگان پاس داشته می شد. عده ای نیز معتقدند که جشن نوروز و مهرگان جشنی بوده است که در ایران قبل از ورود آریائی ها وجود داشته است و اقوام قبل از آریائی ها که در فلات ایران ساکن بوده اند به آن عمل می کرده اند. «مهرداد بهار» در این رابطه می نویسد: « در سرزمین سومر ، جشن های آغاز سال با ازدواج مقدس در رابطه است. گستره نفوذ سومر تا داخل فلات ایران هم هست. ممکن است نوروز و جشن های اول سال را سومری ها از داخل فلات ایران با خود برده باشند.» معنا و مفهوم نوروز نوروز واژه ای است مرکب از دو جزء که روی هم به معنای« روز نوین» است و بر نخستین روز از نخستین ماه سال خورشیدی آن گاه که آفتاب به برج حمل انتقال می یابد گذارده می شود. و اصل پهلوی این واژه « نوک روچ» یا «نوک روز» بوده است. «ابوریحان بیرونی»(متوفی 440 هجری قمری) در کتاب«آثار الباقیه» در تعریف نوروز نقل می کند « نخستین روز است از فروردین ماه و از این جهت روز نو نام کردند، زیرا که پیشانی سال نو است و آنچه از پس اوست از این پنج روز همه جشن هاست.» او همچنین می نویسد: « سال نزد فارسیان چهار فصل بود ... بر حسب این فصول عیدهایی داشتند که به اهمال در کبیسه روز این عیدها جابه جا می شد. از جمله این اعیاد یکی روز اول فروردین ماه یعنی نوروز بود. که روز بس بزرگ است که به علت زنده شدن طبیعت گویند. آغاز خلقت جهان در آن روز بوده است. چنین به نظر می رسد که پنج روز نخستین سال « نوروز عامه» یعنی جشن همگانی بود. حال آنکه روز ششم که «خرداد روز» نام داشت، « نوروز خاصه» یعنی جشن پادشاهان و بزرگان بوده است.» بطور کلی نوروز دو معنی به کار می رود: • نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری و آغاز سال نو • نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد» ایرانیان باستان از نوروز به عنوان« ناوا سرِدا » یعنی سال نو یاد می کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه نیز در زمان سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را « نوسارد» و « نوسارجی» به معنای سال نو می نامیدند. جشن نوروز از لحظه اعتدال بهاری آغاز می شود. در دانش ستاره شناسی، اعتدال بهاری یا اعتدال ربیعی در نیم کره شمالی زمین به لحظه ای گفته می شود که خورشید از صفحه استوای زمین می گذرد و به سوی شمال آسمان می رود. این لحظه، لحظه اول برجحمل نامیده می شود، در تقویم هجری خورشیدی با نخستین روز «هرمز روز یا اورمزد روز» از ماه فروردین برابر است. نوروز در تقویم میلادی با ۲۱ یا ۲۲ مارس مطابقت دارد جغرافیای نوروز نوروز در کشورهایی مانند ایران و افغانستان که تقویم هجری شمسی به کار برده می شود، روز آغاز سال نو است. اما در کشورهای آسیای میانه و قفقاز، تقویم میلادی متداول است و نوروز به عنوان آغاز فصل بهار جشن گرفته می شود و روز آغاز سال محسوب نمی شود. در تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان، ترکمنستان، قزاقستان، آذربایجان، مناطق کردنشین عراق، سوریه و ترکیه و حتی در بسیاری از شهرهای روسیه نیز جشن نوروز برگزار می شود. جغرافیای نوروز با نام نوروز یا مشابه آن، سراسر خاورمیانه، بالکان، قزاقستان، تاتارستان، در آسیای میانه چین شرقی )ترکستان چین(، سودان، زنگبار، در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و نیز آمریکای شمالی، هندوستان، پاکستان، بنگلادش، بوتان، نپال و تبت را شامل می شود. در تاریخ ۸ مهر ۱۳۸۸ خورشیدی، نوروز توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد(یونسکو) به عنوان میراث غیر ملموس جهانی، به ثبت جهانی رسید. مجمع عمومی سازمان ملل در نشست ۴ اسفند ۱۳۸۸ )۲۳ فوریه ۲۰۱۰) ۲۱ ماه مارس را به عنوان روز جهانی عید نوروز، با ریشه ایرانی به رسمیت شناخت و آن را در تقویم خود جای داد. در ۷ فروردین ۱۳۸۹ نخستین دوره جشن جهانی نوروز در تهران برگزار شد و این شهر به عنوان «دبیرخانه نوروز» شناخته شد. نوروز از منظر اسلام با ورود اسلام به ایران ، مسلمانان برخورد مسالمت آمیز ی با آیین ها و سنت های ملی ایرانیان داشتند. این مساله موجب شد که مراسم و آداب مربوط به نوروز، از جامعه اسلامی ایران رخت بر نبندد، فقط با مسلمان شدن ایرانیان از وسعت آن کاسته شد و همراه اعتقادات دینی اسلام گردید. با گذشت زمان ایرانیان کوشیدند این سنت کهن ملی را با سنت های اسلامی در آمیختند و به آن آب و رنگ و صبغه ای اسلامی بخشیدند به گونه ای که تفکیک عناصر باستانی و اسلامی در این آیین باشکوه کاری دشوار است.در نتیجه از میان انبوه جشن های ایرانی قبل از اسلام آنچه میان ایرانیان مسلمان به قوت باقی ماند منحصر به عید نوروز است که با سنت های اسلامی شکوه و جلالی دیگر یافته است. امروزه تقدس دینی لحظه تحویل سال چنان در نظر مردمان پر رنگ است که بسیاری تلاش می کنند در این لحظه در اماکن متبرک حضور داشته باشند و سال نو را با تلاوت قرآن ، خواندن دعا ، نماز و زیارت آغاز نمایند. گروههای زیادی از ایرانیان و اهالی شهر مشهد به پابوس حضرت رضا (ع)می شتابند. بسیاری از مردم قم در بارگاه حضرت معصومه(س) و بعضی از مردم ری و تهران در حرم شاه عبدالعظیم گرد می آیند. شیرازی ها به حرم شاهچراغ و در بسیاری از شهرها و روستاها نیز مردم به امامزاده ها و اماکن متبرکه می روند. احترام نوروز در اسلام به ویژه در بین شیعیان فراگیر است. مذهب شیعه نه تنها با عید نوروز مخالفتی نکرد بلکه به دلیل برخی ویژگی های مثبت آن مانند: صله رحم ، تمیزی و نظافت ، محبت و دوستی ، نشاط و شادابی و تکریم و احترام دیگران مورد توجه قرار گرفت. «برتولد اشپولر» ایران شناس بزرگ آلمانی در این باره می گوید: « از جشن های قدیمی ایرانی، بیش از همه جشن سال نو (نوروز؛ شکل عربی آن نیروز) و نیز در پایان تابستان جشن پاییز (مهرگان) طبیعتاً بر اساس تقویم قدیمی برگزار می شد. البته مسلمانان، به ویژه در زمان عمر دوم (عمربن عبدالعزیز) کوشش کردند تا این اعیاد را ملغی کنند و کسانی را که در این مواقع به طور کلی هدایای متداولی برای مقامات بالاتر می فرستادند، تحت فشار قرار دادند. اما این رسم چنان عمیق با اندیشه و احساس مردم ایران وابسته بود که به زودی پیروز مندانه برای خود جایی باز کرد و با اوج گرفتن کار عباسیان، اما به ویژه در زمان آل بویه کاملاً در همه جا متداول شد و حتی در بین النهرین (درست در بغداد و حتی در بصره) رسمی همه گیر شد. در سوریه، مصر و شمال آفریقا نیز این جشن در برخی از زمان ها به طور نامنظم برگزار می شد.» نوروز در روایات و احادیث اسلامی با اینکه در قرآن کریم به نورور و دیگر اعیاد اسلامی اشاره ای نشده است و تنها یک بار در آیه 114 سوره مائده واژه «عید» آمده است اما به نظر می رسد پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمد صلی الله علیه وآله ، حضرت علی علیه السلام ، دیگر امامان و بسیاری از بزرگان دینی نوروز را گرامی می داشتند و مخالفتی با آن نداشته اند. روایاتی از معصومین علیهم السلام در بزرگداشت نوروز نقل شده است. که به برخی از آنها اشاره می شود انتهای پیام1022ج /610ک
یکشنبه ، ۲۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان بین نیوز]
[مشاهده در: www.jahanbinnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
گوناگون
پربازدیدترینها