واضح آرشیو وب فارسی:خوارزمی: همه ی ما سخنرانانی را دیده ایم که حضار را میخکوب کلام خود می کنند، چه یک سخنرانی کلیدی برای هزاران نفر باشد یا جلسه ای برای چند نفر- و همچنین سخنرانانی وجود دارند که باعث می شوند مخاطبین برای پایان سخنرانی و ترک محل لحظه شماری کنند. برخی از این افراد کاریزماتیک و ترغیب کننده هستند، حال آنکه بعضی سبب می شوند بار دیگری که مجبوریم سخنرانی کسی را گوش دهیم دلواپس شویم. ژوان دتز مدرس سخنرانی و نویسنده کتاب “چگونه سخنرانی بنویسیم و آن را ارائه دهیم” میگوید که سخنرانی برای عموم، چه روی سن باشد یا در اتاق کنفرانس، مهارتی جادویی و ذاتی نیست. زمانی که به پشت پرده نگاه می کنید، متوجه می شوید سخنرانان بزرگ تشابهات بسیاری در نحوه ی اجرا دارند. ۱- با آمادگی کامل روی سن می روند. دتز میگوید: مهمترین کاری که سخنرانان بزرگ انجام می دهند این است که قبل از آمدن بر روی سن فضایی ساکت برای خود ایجاد می کنند. شما برای اینکه از لحاظ ذهنی تمرین کرده و آماده شوید به زمان نیاز دارید، بنابراین به جای آنکه حواستان پرت شود و ازپا بیفتید متمرکز و پرانرژی می شوید. ۲- مطمئن می شوند که ۳۰ ثانیه ی آغاز و پایان را عالی اجرا می کنند. به عقیده ی روبی نیووِل لِگنِر پیش از این موضوع، شما باید زمانی را صرف درک و سازماندهی نوشته های خود کنید. هرچه بیشتر متن را بشناسید، برای جلب توجه مخاطب و اینکه خودتان باشید راحت تر هستید. نیوول توجه ویژه ای به ۳۰ ثانیه آغاز و پایان اختصاص می دهد. ” آنها در ۳۰ ثانیه ی اول تصمیم می گیرند که از شما خوششان می آید یا نه و شما باید بذر مهمترین موضوعات را در ۳۰ ثانیه ی آخر در ذهن آنان بپاشید.” ۳- آنها پیام خود را برای مخاطب متناسب می سازند. نیوول لگنر می گوید: بهترین سخنرانان پیام خود را برای مخاطب متناسب می سازند. مطمئناً شما اطلاعاتی دارید که می خواهید منتقل کنید، اما چرا آنان باید اهمیت دهند؟ وقتی نیوول سخنرانی خود را طراحی می کند، سه سؤال در ذهن خود دارد. می خواهم آنها چه چیزی را بدانند؟ می خواهم آنها چه احساسی داشته باشند؟ می خواهم آنها چه کار کنند؟ وی به منظور اینکه بتواند به پاسخ موردنظر در مورد این سؤال ها برسد، قبل از سخنرانی به جمع آوری اطلاعات درمورد مخاطب می پردازد تا از نگرانی ها و انگیزه هایشان مطلع شود. اگر شما این کارها را حتی درمورد گردهمایی های کوچک انجام دهید، سخنران بهتری خواهید بود زیرا مردم متوجه می شوند دید آنها را درک می کنید و صرفا حرف نمی زنید. ۴- آنها از زبان بدن استفاده می کنند. دتز می گوید زبان بدن برای سخنرانان بسیار حائز اهمیت است. او هنگام سخنرانی پاهای خود را محکم روی زمین قرار می دهد که به او تعادل فیزیکی و اعتماد به نفس بیشتر می دهد. احساس عدم تعادل با قرار گرفتن روی انگشتان یا این سو و آن سو حرکت دادن پاها ممکن است این حس را به شما بدهد که اعتماد به نفس کمتری دارید و ممکن است در چشم مخاطب نیز این طور به نظر برسید. جان پل انجل، سخنران و مشاور، بیان می کند که طی سال ها آموخته است که بسیاری از پیام ها از طریق نشانه های غیرکلامی منتقل می شود. از همان نشانه های زبان بدن که در مکالمات عادی به کار می برید به طریقی مبالغه آمیز استفاده کنید. مثلاً، وقتی سراغ پیام جدیدی می روید خودتان نیز حرکت کنید. زمانی که می خواهید مطلب مهمی را به مخاطب بگویید به آهستگی به سمت آنها و سپس به عقب بروید چنان که رازی را به آنها می گویید. ۵- آنها از سکوت نمی ترسند. دتز می گوید: مقداری سکوت بهترین دوست سخنران است- از آن استفاده کنید. اگر مضطرب هستید، یک دقیقه سکوت کنید. آرام تر پیش بروید و لحظه ای صبر کنید تا افکار خود را متمرکز کنید و بگذارید اضطراب از بین برود. انجل می گوید سکوت می تواند نشانه ی پیغام بعدی شما باشد و آنهایی را که توجه شان را کم کم از دست می دادند را دوباره متمرکز کند. بسیاری از مردم از سکوت می ترسند و این وقفه ها را با کلماتی چون “و” و “بنابراین” پر می کنند. در حالی که اگر از وقفه واقعی استفاده کنند چیزهای بیشتری بدست می آورند. اگر بیش از ۲۰ دقیقه مدام حرف بزنید مخاطب خود را از دست خواهید داد. ” اول، شما مخاطب را در سطح نیمه خود آگاه برمی انگیزید و توجه آنها را جلب می کنید زیرا اگر مدت کوتاهی چیزی نگویید…از خود می پرسند چه شده است” ۶- آنها نحوه ی اجرای خود را تلفیق می کنند. اگر اجرای طولانی مدتی دارید، نحوه ی اجرای خود را تلفیق کنید. شما نمی خواهید ۳۰ دقیقه یا بیشتر فقط حرف بزنید. اگر بیش از ۲۰ دقیقه مدام حرف بزنید مخاطب خود را از دست خواهید داد. از آنان سؤال بپرسید یا بگذارید از شما پرسش کنند، بگذارید تحرک داشته باشند، یا نحوه ی تعامل خود با آنها را طبق مدت زمانی که می توانید توجه شان را جلب کنید، تغییر دهید. ۷- تظاهر نمی کنند کسی هستند که در واقع نیستند. نیوول لگنر می گوید: هرکاری که می کنید، متظاهر نباشید. وقتی تظاهر می کنید و شیوه ای را برمی گزینید که خود واقعیتان نیست، مردم متوجه می شوند. به جای آن زمانی که پیامی را منتقل می کنید بهترین خود باشید. “اصالتی که با خود به همراه می آورید اجازه می دهد با مخاطب ارتباط برقرار کنید.” برگرفته از: www.fastcompany.com
یکشنبه ، ۲۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوارزمی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]