محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831310433
«برجــام» ابزار دولت برای ورود بــه مجلس بود
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: قدس آنلاین/ساحل عباسی: ۲ماه از آغاز اجرای برجام می گذرد اما برجام همچنان یک توافق هسته ای ناشناخته است و مردم فقط آن قدر می دانند که قرار است ارتباط ایران را با جهان تسهیل کرده و گشایش اقتصادی به دنبال داشته باشد. متأسفانه تناقضات مطرح شده از سوی برخی مسؤولان و شفاف سازی نکردن مفاد برجام و دورنمای آن ابهام برانگیز شده است و این پرسش را که علت اصلی امتناع دولت از واگویی دستاوردهای برجام چیست؟ به میان می آورد. مهدی محمدی، کارشناس مسائل سیاسی در گفت و گو با قدس به این پرسش ها پاسخ داده است.به نظر می رسد برجام آنگونه که باید و شاید به اهداف مدنظری که مردم از آن انتظار داشتند، نرسیده تحلیل شما از این مسأله چیست؟ در بهترین حالت برجام دارای دستاوردهای به شدت حداقلی است. مهمترین دستاوردی که دولت با استناد به برجام بر روی آن مانور می دهد کاهش برخی از تحریم های یک دهه ای است که در گذشته علیه ایران اعمال شده بود. این مسأله نیز آنچنان باید و شاید عملی نشده به طوری که هفته گذشته مسؤولان به صراحت خاطرنشان کردند تحریم ها به صورت محدود و مقطعی کاهش یافته و در برخی موارد نیز محقق نشده است. به عقیده بنده، برجام به دلایل متعدد فاقد هر گونه دستاورد قابل توجهی است و در عین حال مضرات، خسارات و نگرانی های جدی به دنبال دارد. برای شفاف سازی این خطرات باید چند نکته اساسی را مورد توجه قرار داد. نکته اول آن است که برجام اولین موافقت نامه بین المللی جامع میان ایران و طرف غربی است که با هدایت آمریکا منعقد شده و تلاش می کند که مسایل مهم مرتبط با امنیت ملی ایران را متوقف کند. اصول حاکم بر برجام و مجموعه کارنامه ای که 2طرف در انجام به تعهدات در برجام به نگارش درآورده اند، الگویی است برای تعاملات آینده میان 2طرف. متأسفانه باید گفت تا این مرحله اتفاقات برای ایران چندان دلچسب نبوده، در واقع برجام معاهده ای نیست که بتوان آن را به سایر حوزه ها سرایت داد. نگرانی و درگیری امنیت ملی میان ایران و آمریکا به چند دلیل قابل بررسی است؛ اول اینکه اصل اساسی حاکم بر برجام اصل اعتمادسازی است و معنای اعتمادسازی در توافق این است که ایران پذیرفته نیازمند طی دورانی از اعتمادسازی با کشورهای غربی است. بنابراین این مدل به تدریج به یک مسأله عادی در جامعه بین المللی تبدیل می شود که ایران باید دوره ای را برای اعتمادسازی سپری کند. بنده معتقدم اساساً استراتژی اعتمادسازی استراتژی خوبی برای استیفای حقوق ملت ایران نیست چراکه در طول فرایند اعتمادسازی و به بهانه انجام اعتمادسازی، عموماً ایران باید از بخشی از حقوق خود صرف نظر کند. دلیل دوم اینکه برجام یک برگ برنده نیست، در این است که ضمانت های عمل به اجرای تعهدات طرفین در برجام مستحکم نیست. آنچه مشهود است اینکه در این بین ایران متعهد به ضمانت های عینی و قابل توجهی در برجام شده است و به محض اینکه ایران در اجرای تعهدات خود کوچکترین تخلفی کند طرف غربی می تواند بدون مراجعه به شورای امنیت تحریم های سازمان ملل را احیا کند. از آن سو، طرف غربی نه در داخل برجام و نه در معاهدات و اسناد برجام مکانیسم روشنی برای داوری و رسیدگی به اینکه به تعهداتش عمل کرده و در صورت تخلف غرب چه عواقبی برایش اندیشیده شده در نظر گرفته نشده است! یکی از مهمترین چشم اندازهای برجام، گسترش و توسعه اقتصادی و تعامل با دنیا بود. از نظر شما برجام توانسته این مهم را محقق کند؟ بیش از 2ماه از آغاز اجرای برجام می گذرد. آمریکا نشان داده در تعلیق تحریم ها و عمل به تعهدات خود به شدت گزینشی، کند وبا اکراه عمل می کند. جملات گزینشی، کند و توأم با اکراه جملاتی است که عیناً از سوی مقامات دولتی ایران بازگو شده است. جریان های سیاسی که برجام را یک دستاورد می دانند و از آن با عناوین آفتاب تابان یاد می کنند، می دانند که تحریم های بانکی به صورت کامل تعلیق نشده و بانک های اصلی و شرکت های بزرگ غربی همچنان از کار کردن با ایران پرهیز می کنند. شرکت هایی که ریسک فعالیت و سرمایه گذاری در ایران را دنبال می کنند همچنان معتقدند که ریسک سرمایه گذاری در ایران بسیار بالاست. علاوه بر اینها، طرف غربی در حال آماده شدن برای اعمال دور جدیدی از تحریم ها علیه ایران است. سیزده طرح روی میز مجلس سنای آمریکا قرار دارد که برخی از آنها شانس بسیار بالایی برای تبدیل شدن به قانون دارند و حتی می توانند تحریم های تعلیق شده ایران را به بهانه فعالیت تروریستی در زمان کوتاهی احیا کنند. اما در تمام مدتی که شاهد رفتارها و فعالیت های به شدت نگران کننده از سوی غرب بودیم طرف ایرانی حتی هیچ انگیزه ای برای انجام مراجعه به مکانیسم های تعیین شده در برجام از خود نشان نداده یعنی بی توجه به مراجعه به کمیسیون مشترک یا هر روش داوری دیگری که بتواند همان مقدار حقوقی که در داخل برجام به رسمیت شناخته شده را نگهبانی کند. علت اصلی بی توجهی دولت به مکانیسم هایی که می تواند غرب را محکوم به بی تعهدی و اجرای آن کند را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا برجام آن گونه که از آن یاد می شود توانسته حقوق ملت را تأمین کند؟ در صورت مراجعه به اعضای 1+5 برای داوری، مکانیسم ها به گونه ای نوشته شده که شانسی برای پیروزی ایران وجود ندارد. علت اینکه برجام یک تفاهم نامه مناسب نیست این است که اساساً امکانی برای داوری در مواردی که اختلاف نظر وجود ندارد تعبیه نشده است. متأسفانه با گذشت زمان متوجه می شویم که اصولاً برجام ابزاری برای حل و فصل تحریم ها نبوده بلکه ابزاری است برای دستکاری در محیط سیاست داخلی و واگذاری معادله قدرت در ایران! در آستانه انتخابات 7 اسفند بارها این مسأله از آمریکایی ها شنیده شد که اساساً هدف از اجرای برجام موفقیت جریان دولت بوده است تا دولت بتواند نیروهای هوادار خود را وارد مجلس کند. بعد از انتخابات هم علی الظاهر جریانات پیروز مکرر اعلام کردند که پیروزی خود را مدیون برجام هستند. قبل از انتخابات و یک سال قبل از توافق دیدیم آقای وزیر امور خارجه آمریکا در نشست شورای روابط خارجه آن کشور به صراحت گفت ما برجام را می خواهیم برای اینکه در انتخابات حذف نشویم. همه شواهد این نگرانی را به وجود می آورد که اصلاً هدف از برجام استیفای حقوق ایران و تعلیق تحریم ها نبوده بلکه هدف از برجام این بوده که ابزاری برای قدرتمندتر شدن یک جناح سیاسی خاص در داخل ایران فراهم شود. غربیها هم به همین دلیل به برجام روی خوش نشان می دهند؛ از این جهت می توان گفت برجام یک ابزار مداخله جویانه است، یعنی می تواند برای محیط داخلی ایران نگرانی های جدی ایجاد کند. بنابراین با توجه به تمام موارد یاد شده، تصور می کنم تجربه برجام تجربه ناموفقی است. یکی از مسائلی که دولت بعد از برجام بر آن مانور می دهد ماجرای پایان بخشیدن به ایران هراسی است که دستاورد برجام است. آیا پروژه ایران هراسی به تاریخ پیوست؟ درباره مسأله پایان ایران هراسی در اثر برجام باید به این نکته توجه کنیم که ایران هراسی بعد از برجام به پایان نرسیده و به حوزه های دیگری منتقل شده است. ایران هراسی به حوزه منطقه ای و تروریسم حقوق بشرتقسیم شده است. در بهترین حالت می توان گفت شاید ایران هراسی در موضوع هسته ای و تهدیدات هسته ای تمام شده است، البته این مسأله هم صد درصد نیست. در غرب و منطقه برخی معتقدند که برجام تهدید هسته ای ایران را تنها به تعویق انداخته و آن را برطرف نکرده و به زعم خود شاید برجام این تهدید را 10سال به تأخیر انداخته باشد. ضمن اینکه باید به این نکته توجه کرد که اساساً غرب با چه انگیزه ای پروژه ایران هراسی را گسترش داده است. از ابتدا هدف پروژه ایران هراسی ارائه یک تصویر امنیتی از ایران بود تا ایران تحت فشار قرار گرفته و در حوزه امنیت ملی خود وادار به امتیازدهی شود. متأسفانه این اتفاق براثر برجام رخ داده، یعنی می توان گفت برجام پایان پروژه ایران هراسی نیست بلکه برجام به نتیجه رسیدن پروژه ایران هراسی است. طرح خاتمه حمله نظامی به ایران یکی از دستاوردهای برجام عنوان می شود. آیا این موضوع می تواند در قالب دستاوردهای برجام گنجانده شود؟ با توجه به اینکه دستاوردهای برجام از نظر دولت در حوزه اقتصادی، پایان ایران هراسی و جنگ نظامی عنوان شده و مردم همین مقدار از برجام اطلاعات دارند نظر شما در این باره چیست؟ اساساً از اواسط دولت بیل کلینتون به بعد، حمله نظامی علیه ایران منتفی شد و این مسأله به دلیل توافق هسته ای نبوده، چراکه دلائل آن مشخص است. بنابراین با صراحت می توان گفت مدت هاست که گزینه حمله نظامی علیه ایران گزینه ای واقعی نیست. در ادبیات راهبردی طرف غربی هم به جای اینکه از گزینه نظامی صحبت شود از معتبرسازی تهدیدات نظامی صحبت می شود که به معنای تلاش تبلیغاتی برای ترساندن ایران است. ضمن اینکه خود برجام منجر به دستاوردهایی برای طرف غربی شده که خود معترفند حتی از طریق حمله نظامی هم قادر به دستیابی به آن نبودند. می توان گفت برجام به یک معنا برای ما از حمله نظامی خطرناک تر است چرا که برای طرف غربی دستاوردهایی خلق کرده که در صورت حمله نظامی به ایران هم قادر به دستیابی به این دستاوردها نبوده اند. مسأله اقتصادی و نکته کلیدی این است که اساساً طرف غربی اعتقادی به ایجاد رونق اقتصادی در ایران ندارد، استنباط غربی ها این است که اگر گشایش اقتصادی در ایران از حد معینی بالاتر رود ممکن است ایران با احساس بی نیازی به برجام در شرایطی قرار بگیرد که دیگر نیازی به برجام و توافق با غرب ندارد. از این رو برای اینکه نیاز ایران به برجام همیشه حفظ شود و ایران همیشه خود را نیازمند مذاکره و تعامل با آمریکا و جلب همکاری با آمریکا ببیند هیچ وقت طرف آمریکایی اجازه نمی دهد رفاه برجام به رفاه اقتصادی کامل درایران تبدیل شود. نه تنها آمریکا حتی دولت هم تمایلی به گشایش اقتصادی بیشتر از حد معینی ندارد به این دلیل که بر بخش های دولت فشار می آِید، چراکه این دولت اهل کار نیست و مدیران و بدنه دولت علاقه زیادی برای به زحمت انداختن خود و پذیرش بار مسوولیت های سنگین ندارند. دلیل دیگر این است دولت تصور می کند اگر گشایش اقتصادی از حدی بیشتر شود تعامل بیشتر با غرب آن چیزی که به تعبیر رئیس جمهور برجام 2و 3 است بی معنا و غیر ضروری می شود در واقع از نظر یک تیم فکری خاص در دولت، رفاه اقتصادی در ایران گروگان تعامل بیشتر با غرب است؛ بنابراین رفاه اقتصادی نباید صورت بگیرد. با این توجیه که تا مسائل دیگر با غرب حل نشود قادر به حل مشکلات اقتصادی در کشور نخواهیم بود. از این رو با صراحت می توان گفت هم آمریکا و هم دولت نه می توانند و نه می خواهند گشایش اقتصادی در ایران ایجاد کنند. متأسفانه دولت نسخه اشتباهی برای اقتصاد ایران پیچیده چراکه به اذعان غربی ها فرمول اقتصاد مقاومتی، تمرکز بر تقویت تولید داخلی بهترین فرمول برای اقتصاد ایران است که به دلیل افزایش تولید اشتغال زاست. این در حالی است که دولت به جای تمرکز روی این مسأله همچنان به دنبال جلب حمایت سرمایه گذاران خارجی است که در واقع باز به معنای وابستگی بیشتر ایران به غربی ها در حوزه های مختلف است و امکان ابتکارعمل راهبردی را از ایران در حوزه های مرتبط با امنیت ملی سلب می کند. علت اینکه دولت تمایلی به شفاف سازی و اطلاع رسانی درباره دستاوردهای برجام ندارد را در چه ملاحظاتی ارزیابی می کنید؟ دولت مایل است برجام را به شکل هندوانه ای در بسته نگه دارد. مصداق این مثال محرمانه شدن شورای عالی نظارت بر برجام است که اساساً کسی نمی داند چه کسانی عضو آن هستند، جلسات چه زمانی برگزار می شود و اعضا تا کنون چه گزارش هایی تهیه کرده اند؟ بنده گمان می کنم مردم به تدریج با حقیقت مواجه شده و در سال های آینده خواهند دید مذاکره با آمریکا نه تنها به تولید رفاه اقتصادی منجر نشد بلکه با وابسته تر کردن ایران به اقتصاد جهانی شرایطی به وجود می آید که ایران هم از بحران های اقتصادی بین المللی تأثیر می پذیرد. در نتیجه بزودی کشور ما خواه، ناخواه مجبور است به فرمول اقتصاد مقاومتی و یک جریان سیاسی که این فرمول را عملیاتی کند توجه کند. گمان می کنم این مسأله اجتناب ناپذیر است حتی اگر دولت اطلاع رسانی شفافی نداشته باشد در آینده نزدیک مردم به صورت ملموس با عواقب برجام درگیر خواهند شد.
پنجشنبه ، ۲۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها