واضح آرشیو وب فارسی:رویکرد: به گزارش گروه جامعه رویکرد؛ بسیاری از افراد در شهرهای بزرگ برای رهایی از ترافیک های سنگین و طولانی پشت چراغ قرمزها و جلوگیری از هزینه های زیاد رفت وآمد با تاکسی ها، هنگام عبور و مرور در سطح شهر به قطارهای تندروی زیرزمینی پناه می برند. قطارهای شهری در کوتاهترین زمان ممکن حجم زیاد مسافر را از شمال به جنوب و از شرق به غرب شهر با کمترین هزینه و خطرات احتمالی انتقال می دهند. به همین علت به منظور راحتی و ایمنی شهروندان برای عبور از مسافت های طولانی در تعداد زیادی از خیابان های کلان شهرها یک ایستگاه مترو وجود دارد؛ اما متأسفانه با وجود اینکه حدود ۱۷سال است که از عمر کاری اولین قطار شهری می گذرد، هنوز هم عده ای هستند که فرهنگ صحیح استفاده از این وسیله حمل ونقل عمومی را یاد نگرفته اند و با رفتارهای نامناسب خود سبب می شوند که مترو برای افراد به محیطی ناامن و پرفشار روانی تبدیل شود. * مترو هم قانون خودش را دارد! هنگام ایستادن در ایستگاههای مترو، برخی قوانین را از بلندگو ها مدام تکرار می کنند و از مسافران می خواهند این قوانین و توصیه ها را برای محافظت از خود و دیگران رعایت کنند و همچنین بسیاری از باید و نبایدهایی که هنگام استفاده از این قطارها بایستی مورد توجه قرار گیرد را به صورت تابلوهای راهنما و هشدار به دیوار واگنها و ایستگاههای مختلف نصب کرده اند اما مشکل از آنجایی آغاز می شود که تعدادی از افراد فقط به دنبال پیدا کردن یک صندلی خالی برای نشستن، بدون فکر و پیش بینی حادثه، با رفتارهای ناپسند خود مثل هل دادن و کنار زدن مردمی که جلو و قبل از فرد قرار دارند، سعی می کنند به داخل واگنهای قطار بروند. حسین، ۶۷ ساله، معلم بازنشسته آموزش و پرورش درباره نحوه برخورد انسانها با یکدیگر در مترو می گوید: "من هر روز برای رفتن به محل کارم از مترو استفاده می کنم و به علت فشار و هل دادن های نابه جای برخی از شهروندان، درد کمرم روزبه روز بیشتر شد تا جایی که پزشکها یک ماه استراحت مطلق در منزل را برایم تجویز کردند." گروهی دیگر از مردم نیز هستند که تحمل چند دقیقه صبر کردن و انتظار کشیدن را ندارند و با رفتارهای پرخطر و بی احتیاطی های ساده و پیش پا افتاده جان خود و گاهی هم جان دیگران را به خطر می اندازند. این وضعیت در صورتی است که با وجود اینکه بارها و بارها به آنها گفته شده است در موقع انتظار برای آمدن قطارها به منظور جلوگیری از خطر افتادن روی ریل ها و برق گرفتگی ناشی از این حادثه، پشت خط های زرد و قرمز بایستند، لبه پرتگاه سکوها را برای ایستادن انتخاب می کنند و یا با وجود اینکه می دانند نهایت مدت انتظار برای آمدن قطار بعدی ۱۰ دقیقه است، هنگامی که درها به حالت نیمه باز در حال بسته شدن است، با سرعت می دوند و خود را به داخل قطارها می اندازند.از پیامدهای این کار ناپسند، علاوه بر خط رهایی که خود فرد را تهدید می کند به افزایش جمعیت واگنها، کمبود جا و آزار دیگران نیز می توان اشاره کرد. "محمد علی، ۲۸ ساله، کاردان مکانیک و مسئول ایستگاه های مترو می گوید : با وجود هشدارهای فراوانی که به مردم می دهیم، باز هم هر روز بسیاری افراد را می بینیم که دوان دوان خود را از درهای نیمه باز عبور می دهند و برای ۵ دقیقه انتظار، خود و دیگران را به زحمت های فراوانی می اندازند." * وقتی فروش، با آزار مردم همراه شود! هر روز بسیاری از شهروندان برای رفتن به محل کار، دانشگاه و رسیدگی به امور روزانه شان از وسایل حمل و نقل عمومی به خصوص مترو استفاده می کنند؛ حجم کم واگن ها و ایستگاه های مترو و کمبود قطارها نسبت به جمعیت سبب شلوغی بیش از حد واگن ها در ساعات کاری روز می شود. تعداد زیادی از شهروندان بعد از گذراندن یک روز کاری ناگزیرند در قطارها سرپا بایستند و با صبر و تحمل با آن جمعیت زیاد کنار بیایند اما در این میان فروشندگان همیشه در صحنه مترو ، با کیف و وسایل جاگیر و بزرگشان علاوه بر تنه زدن و جروبحث مسافران باعث آلودگی صوتی در محیط نیز می شوند. این افراد با صدای بلند در میان جمعیت داخل قطارها مدام از این واگن به واگن دیگر در حال حرکت هستند و در صورت اعتراض شهروندان، گاهی اوقات، دهانشان را به ناسزا و حرف های نامربوط باز و با رفتارهای خشونت آمیز دیگران را به سکوت وادار می کنند. مریم، ۲۲ ساله، کارشناس ارتباطات، رفت وآمد با مترو را آزاردهنده می داند و در این باره با نارضایتی می گوید: "۴ روز در هفته برای رفتن به دانشگاه از مترو استفاده می کنم. در برخی ساعات روز در واگن ها جای سوزن انداختن نیست، آن وقت برخی دست فروشان با کلی وسیله و ساک های بزرگ، با زور و فشار و بی اعتنایی به مسافران،خود را از لابه لای جمعیت عبور می دهند." * الزام رعایت نکات فردی و بهداشتی متروها معمولا پر از اشخاصی است که به دنبال امور روزانه، ساعت ها پیاده روی و فعالیت های خسته کننده داشته اند. آنها بعد از یک روز پرمشغله وارد فضای محدود و بسته متروها می شوند. کمبود فضای کافی در قطارها باعث می شود که مسافران با فاصله های بسیار کم دقاقی را کنار یکدیگر باشند. یکی دیگر از معضلاتی که افراد را به شدت آزرده می کند، بوی نامطبوعی است که از بدن تعدادی افراد، به مشام می رسد. با این اوصاف، عدم رعایت بهداشت فردی در مکانی مانند مترو که تهویه مناسبی هم ندارد به شدت نمایان می شود و حضور در آن محیط را برای سایر شهروندان غیرقابل تحمل می کند. زهرا، ۴۱ ساله، کاردان زبان انگلیسی و خانه دار، از رفت وآمدش در مترو می گوید: "تقریبا یک بار در ماه برای رفتن به بازار از مترو استفاده می کنم، اما در این میان بسیار پیش آمده که به علت بوی بد و نامطبوعی که از برخی مسافران در محیط پخش می شد، مجبور به ترک واگن شده ام." * مترو سواری با اعمال شاقه! در حال حاضر بیش از یک دهه است که مردم سفرهای درون شهریشان را بوسیله قطارهای تندرو انجام می دهند و همچنین در شهر بزرگی مثل تهران تعداد زیادی ایستگاه مترو راه اندازی شده است اما رفتارهای پرخطر نامناسب عده ای، تبدیل شدن قطارها به بازار و عدم رعایت بهداشت فردی در مکانهای عمومی، بیانگر عدم آگاهی بعضی مردم نسبت به فرهنگ صحیح استفاده از این وسیله نقلیه عمومی و یا حتی حضور در اجتماعات و مکان های عمومی است.درست است که افزایش قطارها نقش مهمی در کاهش معضلات این روزهای مسافران همیشگی متروها دارد اما شاید خودمان بتوانیم به راحتی از بار این مشکلات ساده اما ناراحت کننده بکاهیم.
پنجشنبه ، ۲۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رویکرد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 234]