تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868181557
مردم هنوزمراقبان سلامت را نمی شناسند
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> کارشناس بهداشت اند، اما در کنار کاردانی های بهداشت به عنوان مراقب سلامت خدمت می کنند. زمان زیادی از حضورشان در شهرها نمی گذرد و برای مردم ناشناخته اند.به گزارش شفا آنلاین ، به نقل از سپید آنها مهم ترین چهره های عرصه پیشگیری و بهداشت کشور هستند. آنچه برای مسئولان حوزه درمان شاید خیلی پیش از اینها حل شده باشد، برای کارشناسان بهداشت و مراقبان سلامت یک مطالبه اصلی و جدی است که باید مدت ها برای رسیدن به آن نقشه بکشند و برنامه بریزند. از حقوق نامشخص و با تاخیر تا حجم کاری زیاد و ناشناخته بودن بین مردم که خود یک مانع مهم در برقراری ارتباط و ارائه خدمات به متقاضیان است، رشته مطالبات کارشناسان بهداشت که نه پایانی دارد و نه به این زودی ها، پاسخی. سپیده.ص که ساکن تهران است و بیش از 6 سال سابقه خدمت به عنوان کارشناس بهداشت دارد، می گوید: «آنچه به عنوان خدمات معمولی و هرروزه باید ارائه دهیم، مراقبت از کودک، تنظیم خانواده و زنان باردار بود اما حالا معاینات مربوط به سالمندان، و ارائه خدمات به هر بیمار و حتی مشکلی نظیر قند خون یک بیمار دیابتی، وظیفه ماست. علاوه بر این باید برای هر مراجعه کننده پرونده تشکیل دهیم. درحالی که ما زمان کافی برای ارائه این حجم از خدمات را نداریم.» به گفته او «حجم زیاد کار باعث تشکیل صف مراجعانی شده که برای دریافت خدمات سلامت ساده ای نظیر قد و وزن نوزادشان یک ساعت منتظر نمی مانند، به همین دلیل دفعه بعدی به این مرکز نمی آیند و ما عملا بیماران خود را از دست می دهیم.» او در خصوص ناظران وزارت بهداشت و توقعاتشان از مراکز بهداشت توضیح می دهد: «روزی که ارزیابان به پایگاه می آیند، از ما می پرسند چرا تعداد پرونده های تشکیل شده کمتر از حد انتظار بوده یا تعداد پرونده ها نسبت به مراجعه کنندگان کم است. درحالی که شما موظفید برای تمام مراجعان پرونده تشکیل دهید. درحالی که شرایط کاری ما با میزان انتظارات و وظایفمان انطباق ندارد.» وی می گوید: «فرایند تشکیل پرونده برای هر فرد، زمان معاینه ای که باید به هر بیمار اختصاص داده شود را افزایش می دهد. ساکنان تهران برای دریافت خدمات ساده ای که در مراکز بهداشت ارائه می شود، این همه انتظار را تحمل نمی کنند. این منطقی نیست که هر فرد حدود یک ساعت برای معاینه ساده کودکش صبر کند. از سوی دیگر اگر برای هر بیمار 40 دقیقه وقت صرف شود، ما در طول ساعت کاری خود فقط می توانیم 20 بیمار را معاینه کنیم؛ درحالی که همکاران ما در شرایطی که مراجعه کنندگان پشت سرهم کارشان انجام شود، به حدود 40 نفر خدمات ارائه می دهند.» نیرو های بهداشت در تسخیر پیمانکاران سپیده.ص و اعظم.ر از تهران، حامد.ا و جاوید.ش از مشهد و بسیاری از دیگر نیروهای بهداشتی که دیروز دانشجوی بهداشت بودند و حالا فارغ التحصیل شده اند و به عناوین مراقب سلامت یا مسئول پایگاه یا کارشناس بهداشت مشغول به کار هستند، در یک چیز باهم اشتراک دارند و آن هم انتقاد عدم نظارت دقیق بر رفتاری است که پیمانکاران با آنها انجام می دهند. یکی از آنها می گوید: «دانشگاه می گوید حقوقی که برای کارشناسان بهداشت و مراقبان سلامت درنظرگرفته شده، حدود 2 میلیون تومان است درحالی که مبلغی که پیمانکاران به ما پرداخت می کنند، حداکثر 1میلیون تومان است، ضمن اینکه اغلب حقوق ماهیانه را با تاخیر پرداخت می کنند و کسی بر کار آنها نظارت نمی کند.» وی ادامه می دهد: «به ما وعده داده اند که 30 در صد از حقوق کارشناسان بهداشت بعد از پایش سه ماهه عملکرد آنها پرداخت می شود، اما زمانی که باقیمانده حقوق خود را مطالبه می کنیم، می گویند وزارت بهداشت پولی به ما نداده است که به حسابتان واریز کنیم.» مردم ما را نمی شناسند اعظم.ر که او هم یکی از ساکنان تهران و مراقبان سلامت فارغ التحصیل رشته بهداشت است، می گوید: «به ما گفته شده که در طی سه ماه باید 7500 نفر را تحت پوشش قرار دهیم. درحالی که پایگاهی که من در منطقه 4 تهران مشغول به کار هستم تازه به راه افتاده و تعداد مراجعان آن بسیار کم است. نمی دانم چرا باوجود تازه تاسیس بودن پایگاه باید 30 درصد حقوق ما به میزان مراجعه کنندگان وابسته باشد.» او می گوید: «یک فرد به عنوان مراقب سلامت باید به صورت فعال عمل کند و خودش به دنبال مردم برای درمان آنها و ارائه خدمات و افزایش آگاهی آنها برود. به همین دلیل بخشی از وظیفه ای که به ما سپرده شده، مراجعه به منازل منطقه تحت پوشش و دریافت اطلاعاتی در مورد تعداد افراد، سن، تحصیلات و ... هر خانواده است. اما مردم ما را نمی شناسند. آنها نمی دانند مراقب سلامت کیست و پایگاه سلامت چه فرقی با مرکز بهداشت دارد و فکر می کنند جمع آوری این اطلاعات برای ما نفع شخصی دارد.» اعظم از رسانه ها می خواهد که پایگاه های سلامت و مراقبین سلامت را به مردم معرفی کنند. او صداوسیما را مخاطب خود قرار می دهد و می گوید: «زمانی که به پایگاه مراجعه می کنند، نمی دانند دقیقا کارکردش چیست. وقتی برای پرسیدن اطلاعات به درب منازل می رویم، اعتماد نمی کنند و فکر می کنند دانشجو هستیم و برای کار تحقیقاتی آمده ایم.» آموزش پیش از خدمت کافی نیست حامد.ا یکی از کارشناسان بهداشت که در پایگاه های مراقب سلامت حاشیه مشهد مشغول به کار است، می گوید: «مراحل آموزش تبدیل کارشناسان بهداشت به نیروهای چندظرفیتی که به اصطلاح(polyvalent) گفته می شود بسیار فشرده و کوتاه است. و در طول دو هفته اصول مقدماتی و 13 بسته خدمات سلامت را آموزش می دهند. ما در طول کارمان با افرادی مواجه شده ایم که درمورد برخی موضوعات پیش پاافتاده هم اطلاع ندارند.» حامد در پایان می گوید: «شاید نبود یک گروه صنفی برای پیگیری مسائل بهداشتی، دلیل اصلی ایجاد شدن تمام این مشکلات است. اگر ما کارشناسان بهداشت هم مثل نظام پزشکی و نظام پرستاری می توانستیم در قالب یک گروه صنفی موضوعات و چالش های موجود را بررسی کنیم، شاید نتیجه بهتری می گرفتیم. اما در شرایط کنونی که همه مجبوریم مشکلات خود را به صورت فردی و موردی پیگیری کنیم، به نتیجه نمی رسیم.»
سه شنبه ، ۱۸اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها