تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817119689
ضربه مرگبار بر رسانه های ترکیه
واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان: نت شنکان تحلیلگر سیاسی ترجمه: ساناز نفیسی| دادگاه ترکیه به دولت آنکارا برای تصاحب گروه رسانه ای «فضا»، چراغ سبز نشان داد؛ گروهی که مالک روزنامه «زمان» است، بزرگ ترین نشریه ترکیه و آژانس خصوصی خبری این کشور. جمعیت زیادی خارج از دفتر مرکزی روزنامه در استانبول جمع شده بودند تا از روزنامه نگاران در برابر حملات پلیس حراست کنند. با این حال به نظر می رسد که اگر حوادث قبلی رخ نمی داد، هواداران آزادی مطبوعات این گونه خود را سپر روزنامه نگاران نمی کردند. انگار هرچه می گذرد زندگی برای منتقدان رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه و دولتش سخت تر می شود، حمله اخیر به بزرگ ترین صدای مستقل ترکیه نمونه ای روشن برای اثبات این ادعاست. دولت بار دیگر نشان داد برای سرکوب مخالفان هیچ حد و مرزی نمی شناسد. دشمنی اردوغان با روزنامه زمان در رقابت میان اردوغان، رئیس حزب عدالت و توسعه و فتح الله گولن، رهبر جنبشی اسلامی و مخالف دولت ریشه دارد. روزنامه زمان مدتی طولانی در گسترش امپراتوری گولن نقش کلیدی ایفا کرد و حتی این اواخر نیز به صدای رسای منتقدان سیاست های اردوغان تبدیل شده بود. این طبیعی است که وقتی یک طرف دعوا در موضع ضعف قرار می گیرد سعی می کند قدرت متحدان طرف مقابلش را خنثی کند. درست از زمانی که حزب عدالت و توسعه سلطه خویش را گسترش داد، یعنی از سال 2000، زمینه را برای پاکسازی ادارات دولتی از حضور نیروهای سکولار فراهم کرد، در مقابل فتح الله گولن، روحانی تبعیدی که هم اکنون در آمریکا زندگی می کند دست به مقابله به مثل زد و افراد وابسته به خویش را در نهادهای دولتی جایگزین کرد. در سال های 2008 و 2010، دادگاه های جنجالی برگزار شد و دادستان بسیاری از مقام های نظامی سکولار را محاکمه کرد، اتهام شان تلاش برای کودتا علیه دولت بود؛ اتهامی ساختگی و صدالبته سیاسی که با واکنش تند تحلیلگران سیاسی روبه رو شد. محاکمه ها به پایان رسید، صدها نفر از نظامیان محکوم شدند و قدرت تحت سیطره گروه سیاسی حاکم قرار گرفت. در این میان رسانه ها و روزنامه نگاران وابسته به جنبش گولن جزئیات محاکمه ها را براساس اسنادی که به بیرون درز کرده بود، فاش می کردند. اعضای وابسته به این جنبش برای ارتباط با جهان غرب از رسانه های انگلیسی زبان استفاده می کردند تا به خوبی الگوی ترکیه جدید مورد نظر فتح الله گولن را به صورتی گسترده معرفی کنند. درگیری میان اردوغان و گولن در سال 2010 اوج گرفت، یعنی زمانی که رجب طیب اردوغان اسرائیل را محکوم کرد و خواستار قطع روابط دیپلماتیک با این سرزمین شد. این دو حتی در مورد نحوه مقابله با حزب کارگران کردستان (پ ک ک) که از سال 1978 حملات مسلحانه ای را علیه دولت هدایت کرده بودند نیز اختلاف نظر داشتند. اردوغان در سال 2013 با کردها توافقنامه آتش بس امضا کرد؛ توافقی که با واکنش گولنیسم روبه رو شد. در این میان نیز بعضی از اعضای ملی گرایان افراطی نیز از توافقنامه تحت عنوان خیانتی بزرگ علیه کردها یاد کردند. در اواخر سال 2013 تنش میان حزب عدالت و توسعه و گولنیست ها به اوج رسید، دولت بسیاری از مدارس و نهادهای وابسته به جریان گولن را بست و برای مسدود کردن منابع مالی تلاش هایش را آغاز کرد. درست در دسامبر همان سال دادستان ها و اعضای پلیس وابسته به جریان گولن بسیاری از مقام های حزب عدالت و توسعه را به اتهام فساد بازداشت کرد. ناگهان رسانه های اجتماعی از خبرهایی مربوط به فساد بسیاری از مقام های ارشد دولتی و حتی شخص رجب طیب اردوغان مملو شد. در حال حاضر به نظر می رسد دولت ترکیه به دنبال گرفتن انتقام است. پیروزی در انتخابات، اولین ضربه حزب عدالت و توسعه به هواداران جنبش گولن بود و حالا دولت ترکیه می خواهد کار را تمام کند. کماکان فتح الله گولن و هوادارانش متهم به طراحی کودتا علیه دولت هستند و دولت با توسل به همین اتهام، شبکه های رسانه ای چون «فضا» را تحت تصرفش قرار می دهد. رهبران حزب عدالت و توسعه مدام می گویند گولنیست ها به دنبال سرنگونی دولت هستند و گروهی تروریستی محسوب می شوند. با این حال دولت ترکیه تاکنون برای اثبات ادعاهایش مدرکی ارائه نکرده و در عوض فشار بر رسانه های خصوصی را افزایش داده است. نشریات وابسته به گولنیسم با تمام نواقص شان حداقل نظرات مخالفان و منتقدان دولت ترکیه را منعکس می کردند، اما امروز دولت ترکیه سیاستی را در پیش گرفته است که نهایتا منجر به مرگ آزادی مطبوعات در این کشور خواهد شد. با توجه به حملات پی درپی دولت به رسانه ها و حتی اعضای حزب (پ ک ک) به نظر می رسد ترکیه در آینده برای روزنامه نگاران، سیاستمداران و اقلیت ها کشوری امن نخواهد بود.
دوشنبه ، ۱۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان]
[مشاهده در: www.farheekhtegan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها