محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831355253
سازهای روی زمین مانده
واضح آرشیو وب فارسی:سیاست روز: پارسال حدود همین روزها بود که با سر و صدای فراوان عنوان می شد که کلید تدبیر قفل ارکستر سمفونیک را هم باز کرد. اما ظاهرا آن کلید چندان هم موثر نبود و دوستان تصمیم گرفتند تا دوباره دربِ ارکستر را قفل کنند. ۱۲ اسفند سال قبل بود که علی رهبری (هنرمند مقیم وین اتریش) به ایران آمد تا ارکستری را که سه سال متوالی در سکوت مانده بود، زنده کند و به صدا درآورد. احیای ارکستر سمفونیک تهران توسط یک هنرمند با سابقه ی فعالیت در ارکسترهای برخی کشورهای اروپایی، خبر خوشی برای نوازندگان و علاقه مندان به موسیقی کلاسیک در ایران بود؛ اما این خبر خوش فقط ۱۲ ماه دوام آورد. وقتی رهبری با شوق و انگیزه، کار با این ارکستر را آغاز کرد، معمولا در گفت وگوهایش با رسانه ها اظهار می کرد: «من قول داده ام این ارکستر را درست کنم و استعفا هم نخواهم داد. از اینجا هم نمی روم؛ مگر اینکه مرا بیرون کنند.» این رهبر ارکستر برای اولین بار برنامه ای سالانه را برای ارکستر سمفونیک تهران تدوین کرد و اتفاقا تا حد زیادی از پس اجرای این برنامه هم برآمد؛ اما در نهایت، او نتوانست سر قولش بماند و اتفاقا استعفا کرد. استعفایی که خودش دلیل آن را «کارشکنی بنیاد رودکی» می داند. رهبری در آخرین نامه ای که منتشر کرده، درباره ی استعفایش گفته است: «از نظر هنری ما روی صحنه به همه ثابت کردیم که در ایران هم امکان کار حرفه ای با کیفیت بالا وجود دارد و شما عزیزان آن را با نظمی بی نظیر و تحسین برانگیز به اجرا درآوردید، ولی متأسفانه وابستگی ارکستر به بنیاد رودکی و گردانندگانش، همواره مانعی برای ادامه کار و پیشرفت بود. بنیادی که مدیرعامل و همراهانش نه تنها کم ترین تجربه ای در زمینه مدیریت ارکستر نداشتند، بلکه با سوءمدیریت و در نتیجه، بی نظمی و بی بندوباری های فراوان اداری، روزانه با ایجاد مشکلات متعدد، آرامش را از مجموعه ارکستر سمفونیک تهران سلب کردند و به غیر از ایجاد تشویش، هیچ زمینه ای برای ایجاد بستری مناسب برای فعالیت هنری فراهم نکردند و هنوز با گذشت ۱۲ ماه هیچ قدمی درمورد اداره یک ارکستر ۷۵ نفری برنداشته اند.» او همچنین در بخش دیگری اظهار کرده است: «همین باعث شد که بنده که فقط برای مدیریت هنری دعوت شده بودم، بیشتر وقتم صرف مبارزه برای گرفتن حق قانونی نوازندگان شد، کما اینکه هر روز با دغدغه ای تازه به سراغ نوازندگان رفتم. بالاخره بعد از ماه ها به این نتیجه رسیدم که ادامه همکاری حرفه ای من با این بنیاد غیرحرفه ای اصلا به هیچ وجه امکان پذیر نیست و نمی توانم بی تدبیری و بی مسئولیتی های ماه های گذشته را تحمل کنم، به همین دلیل هم دو ماه پیش با اعتراض، مشکلات را به اطلاع عموم رساندم. این بنیاد می خواهد بنده فقط به عنوان رهبر میهمان کار کنم که دیگر مزاحم اعمال غیرحرفه ای و غیرانسانی شان نشوم، بنده هم قبول نکرده و نخواهم کرد.» اما شاید نقطه اوج نقدهای رهبری به جایی برمی گردد که او از شکل گیری شورایی با نام «شورای سیاست گذاری ارکستر سمفونیک» خبر می دهد. او نوک پیکان انتقادات را به سوی چهارچهره ای نشانه می گیرد که در این شورا حضور دارند: «۱- مدیرعامل آقای بهرام جمالی نوازنده متوسط سه تار ولی بدون داشتن هیچ گونه فرهنگ موسیقی کلاسیک و عدم سابقه در مدیریت ارکستر سمفونیک ۲- مشاور هنری و گرداننده تمام برنامه های پشت پرده، تهمورث پورناظری نوازنده متوسط تنبور و کاملاً ناآشنا و دور از فضای ارکستر سمفونیک، شخصی که در تلاش برای به انحصار درآوردن ارکستر سمفونیک، تحت سلطه شرکت هنری خودش است. ۳- مشاور هنری و رابط اعظم در خانه موسیقی و شوراهای دیگر، حمیدرضا نوربخش خواننده متوسط آواز سنتی و دارای هیچ گونه اطلاعاتی از ارکستر سمفونیک و موسیقی کلاسیک. ۴- دلال، مشاور هنری، اقتصادی، حقوقی، اجتماعی، سیاسی، امنیتی، استراتژی، دارای قدرت مطلق وتو و اختیار تام در تمام موارد و دارای داشتن حق گفتن حرف آخر به همه افراد، جلال مشفق که ایشان به طور کلی دور از فضای موسیقی هستند.» اتهاماتی که قطعا در همین صفحه و در همه فضاهای خبری جایی را برای پاسخگویی کسانی که از آنها نام آورده شده فراهم می آورد. او وجود این ۴ نفر را تنها دلیل استعفای خود اعلام می کند و می نویسد: «حال شما دوستان در هر مقامی که هستید خودتان قضاوت کنید که چطور می شود در کنار این افراد واقعاً بی ربط به موسیقی کلاسیک و ارکستر سمفونیک، چطور می توان کارهای جهانی انجام داد. این افراد در ۶ ماه گذشته با بیسوادی و ندانم کاری و تصمیمات غیرحرفه ای تماماً غلط و با سلب آرامش مدام، فعالیت را برای ارکستر سمفونیک غیرممکن ساختند.» او در پایان نامه خود خطاب به مردم ایران هم به این نکته اشاره می کند که: «امیدوارم روزی شرایط و زمینه مناسب بدون وجود چنین افراد ناکارآمد و کم سواد و به دور از شخصیت هنری برای حضور مجدد اینجانب و همکاری حرفه ای با ارکستر سمفونیک فراهم شود.» به گزارش ایسنا، یکی دیگر از مواردی که باعث دلخوری رهبر ارکستر سمفونیک تهران شد، بی توجهی به مطالبات مالی نوازندگان این ارکستر بود؛ دستمزدهایی که به موقع پرداخت نمی شدند وتا کنون هم تسویه نشده اند. البته موضوع مالی نوازندگان فقط به این دوره مربوط نیست و زمانی هم که ارکستر زیر نظر انجمن موسیقی ایران اداره می شد، مشکلات مالی برای نوازندگان وجود داشت. همین مشکلات مالی بود که ارکستر را در دولت قبل، سه سال به تعطیلی کشاند. اما زمانی که ارکستر سمفونیک تهران به دستور رییس جمهور احیا و بازگشایی شد، انتظار می رفت که برای بودجه ی آن نیز فکری شده باشد یا سازمانی ایجاد شود که ارکسترهای دولتی زیر نظر آن اداره شوند؛ اما این اتفاق عملا نیفتاد و ارکستر با واگذار شدن به بنیاد رودکی، راهی را که سال ها می رفت، همچنان ادامه داد. با این حال، ارکستر با مدیریت هنری علی رهبری پویا شده بود و تقریبا با هفته ای یک اجرا، به فعالیت خود ادامه می داد و حرف هایی برای گفتن داشت. علی رهبری بارها در سخنانش به این موضوع اشاره کرده بود که ارکستر را در دوره ی جدید، طوری پایه گذاری کرده است که اگر روزی هم نباشد، همین روال حرفه ای در آن طی شود؛ اما کمبود بودجه و برنامه ریزی های بنیاد رودکی، این امر را تأیید نمی کند و معلوم نیست پس از علی رهبری، چه آینده ای در انتظار ارکستر سمفونیک تهران است. ارکستری که پستی ها و بلندی های زیادی را طی کرده و اتفاقا چند بار هم زمین خورده است. تاکنون رهبرهای متعددی با دل شکسته از ارکستر سمفونیک خداحافظی کرده اند و علی رهبری هم یکی از آن هاست. حالا باید منتظر ماند و دید مسئولان امر چه راهی برای تعطیل نشدن مجدد این ارکستر در سر دارند و آیا با این اتفاقات می توان دوباره سازها را از روی زمین برداشت؟ نباید اعتبار ارکستر سمفونیک زیر سؤال برود سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نشست خبری روز گذشته خود در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران درخصوص استعفای علی رهبری از ارکستر سمفونی تهران تصریح کرد: درباره علی رهبری تلاش زیادی شد که از خارج بیاید، وی هم تلاش و زحمات زیادی کشید البته انتقاداتی مطرح شد اما قرارداد علی رهبری یک ساله بود و استعفایش مقارن با پایان قرارداد وی بود و اگر وی مایل باشد ما استقبال می کنیم در غیر این صورت باید صمیمانه استعفا حل و فصل شود. حسین نوش آبادی ادامه داد: ارکستر سمفونیک یکی از دغدغه های مسئولان است و باید مشکلات برطرف شود.ما آماده همکاری مجدد با آقای رهبری هستیم البته وی دلایلی دارد و ما و معاونت هنری هم دلایلی که باید دوستانه مطرح شود تا اعتبار ارکستر سمفونیک که متعلق به جمهوری اسلامی است زیر سؤال نرود.
دوشنبه ، ۱۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیاست روز]
[مشاهده در: www.siasatrooz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها