واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۶:۳۹
پژوهشگر تاریخ باستان گفت: جشنها و آیینها نمودهای بارز فرهنگ یک ملت است و با شناختن همین جشنهاست که میتوان به هویت و ماهیت یک ملت پی برد. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه البرز، سعیده پراش در مراسم جشن اسفندگان و آیین پیشواز نوروز که در دانشگاه خوارزمی برگزار شد، اظهار کرد: ما ایرانیها آیینهای ملی و دینی خود را در کنار هم ارج مینهیم و این همان ویژگی فرهنگ با ارزش ایرانی است که در سراسر تاریخ زبانزد همه پژوهشگران بوده است. این پژوهشگر تاریخ باستان با بیان اینکه تقویم ایران در سالیان دور پر از جشنها و آیینهای متنوع بوده است، افزود: متاسفانه در حال حاضر بسیاری از این جشنها از بین رفته است و بسیاری مردم ما فقط نوروز و چهارشنبه سوری و یلدا را در ذهن خود دارند. وی با ارائه توضیحی کوتاه در خصوص واژه جشن اظهار کرد: نخستین نکتهای که در مورد جشن میتوان گفت این است که واژه جشن از یزشن در زبان پهلوی گرفته شده است. پراش در خصوص برگزاری جشنها در ایران باستان افزود: در تقویم باستان هفته وجود نداشت و سال به 12 ماه 30 روزه تقسیم میشد که هر کدام از روزهای ماه یک نام مخصوص به خود را داشتند. روزهای ماه با نام هورمزد شروع و به نام فروغ روشنایی ختم میشد؛ نام همه ماههای سال در این 30 روز وجود داشت و زمانی که نام آن روز با نام همان ماه تطبیق پیدا میکرد آن روز را جشن میگرفتند مانند جشن تیرگان، مهرگان و ... وی به جشن اسفندگان یا سپندارمذگان اشاره کرد و گفت: در این تقویم پنجمین روز ماه به نام سپندار است و فلسفه برگزاری جشن در این روز تطبیق آن با نام ماه اسفند است. این پژوهشگر تاریخ باستان تاکید کرد: با توجه به اینکه سال 365 روز است اما تقویم باستان 360 روز را شامل میشود؛ ایرانیها پنج روز باقیمانده در آخر سال را به نام پنجه نامگذاری کرده و آن پنج روز را با برنامههای گوناگون جشن میگرفتند. وی به یکی از آیینهای جشن پنجه اشاره کرد و گفت: یکی از اقدامات ایرانیان در این جشن تعیین میر نوروزی بود. میر نوروزی به صورت نمادین و طنز گونه به عنوان حاکم انتخاب میشد و در این پنج روز احکامی را صادر میکرد که جنبه طنز به خود میگرفت. پراش با بیان اینکه انتخاب میر نوروزی نوعی انتقاد و طنز سیاسی نیز به حساب میآمد، اضافه کرد: حافظ نیز در خصوص جشن پنجه و میرنوروزی شعر سروده است:" سخن در پرده میگویم چو گل از غنچه بیرون آی/که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی" وی، آیین ها و جشنها را شناسنامه و هویت فرهنگی یک ملت دانست و عنوان کرد: اسفند یا سپندارمذگان نماد باروری، عشق، فروتنی و بردباری است. پراش افزود: تمام نمادهایی که در اسفند وجود دارد نماد زن به ویژه بانوی ایرانی است زیرا بانوی ایرانی هم نماد عشق، فروتنی و بردباری بدون چشم داشت است. وی خاطرنشان کرد: زن در ایران باستان برخلاف یونان که اسطوره شهوت و برهنگی است؛ اسطوره پاکی و عشق و پوشیدگی است. این پژوهشگر تاریخ باستان در خصوص آیینهای ایران یادآور شد: یکی از ویژگیهای دیگر این آیینها این است که به هیچ دین و قومیتی محدود نمیشوند و میتوانند نماد انسجام ملی تمام ایرانیان باشند. وی با بیان اینکه جشن اسفندگان هم به زنان تعلق دارد و هم به دختران گفت: یکی از مراسمهایی که در خلال این جشن برگزار میشد این بود که مدیریت و امور اجرایی شهرها به زنان واگذار میشد و مردان هم از دستورات اطاعت میکردند. پراش به اهمیت خوراک در جشنهای ایرانی اشاره کرد و گفت: یکی از خوراکهایی که در این جشن پخته میشد و در میان اهالی یک محل تقسیم میشد آش اسفندی بود. آش اسفندی رنگی سرخ دارد و در آن از هفت نوع حبوبات استفاده میشود؛ پخت این آش از شب اول اسفند، شروع و روز بعد بین همسایگان تقسیم میشود. پراش بیان کرد: امیدوارم از سالهای آینده همه مردم ما به آیینهای ملی خود افتخار کنند و با دوری از غرب زدگی و شرق زدگی فرهنگ و هویت ملی خود را بهتر دریابند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]