تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819564813
نگاهی به سازوکارهای انتخاباتی ایالات متحده و ادعای دموکراتیک بودن سیستم حکومتی
واضح آرشیو وب فارسی:ریشه: به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ریشه : تقریباً تمام این روزها خبری مربوط به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا (8 نوامبر 2016، 18 آبان 95) شنیده می شود. در این گزارش بر آن شدیم تا با نگاهی به سازوکارهای انتخاباتی ایالات متحده، ادعای دموکراتیک بودن سیستم حکومتی این هژمونی جهانی را از دو زاویه بررسی کنیم. بخش اول- ایالات متحده آمریکا مردم سالاری را یکی از اصول اساسی در نظام سیاسی خود می داند، در حالی که یکّه تازیِ این ابرقدرت جهانی باعث شده صدای تحلیلگران و نخبگانی که انتقادات کلان و اعتراضات ریشه ای نسبت به سیستم دارند، ناشنیده و نادیده گرفته شود. در سطح ملی، رئیس جمهور آمریکا به عنوان رئیس کشور به طور مستقیم توسط مردم و از طریق مجمع گزینندگان (electoral college) انتخاب می شود. از سال 1776 قانونگذاران آمریکایی، سیستم "کالج های انتخاباتی" را جهت انتخاب رئیس جمهور در این کشور به تصویب رساندند. سازوکار این سیستم با عمری 300 ساله از این قرار است: وقتی نامزدهای منتخب از درون احزاب بیرون آمدند، شهروندان هر ایالت، علاوه بر رئیس جمهور و معاونش، نمایندگانی به عنوان رأی دهنده (Electors) و بر حسب تعداد سناتورهایی که در آن ایالت کنگره دارند را نیز انتخاب می کنند. سپس این هیأت های نمایندگی (الکترال ها) در پایتخت ایالت گردهم می آیند و آراء خود را برای انتخاب رئیس جمهور آمریکا، به صندوق می اندازند. حال یکی از انتقاداتی که عادلانه بودن این سیستم انتخاباتی را زیرسؤال برده، این است که در نتیجۀ اعمال این روند، میان "رأی مستقیم مردمی" و رأیی که در نهایت منجر به اعلام رسمی رئیس جمهور می شود، واسطه های مهمی به نام "الکترال کالج" وجود دارد ؛ به عبارت دیگر، میزان کسب آراء هیأت های انتخاباتی است که سرنوشت انتخابات را رقم می زند. به گزارش تلویزیون "راشاتودی" مثلاً در سال 2000 "آل گور" (Albert Arnold Gore) نامزد حزب دموکرات، از شمار آرای عمومی بیشتری برخوردار بود اما "جورج بوش" با کسب آراء الکترال کالج ها توانست رئیس جمهور شود: پس یک فرد مساویِ یک رأی نیست! راشاتودی در ادامه گزارش خود این طور می گوید: طبق قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، در صورتی که هیچ یک از نامزدها موفق نشوند حداقل آراء هیأت های انتخاباتی را کسب نمایند، وظیفه انتخاب رئیس جمهور به عهده کنگره کاخ سفید گذاشته خواهد شد. بخش دوم- دموکراسی یعنی حاکمیت مردم و حاکمیت مردم یعنی تأثیرگذاریِ مستقیمِ خواسته و خواسته های مردم یک کشور در تصمیماتی که برای همزیستی اجتماعی قانونگذاری می کنند. اما پرفسور "راینر ماوی فلد" استاد دانشگاه در شهر های کالیفرنیا، مانهایم و کیل در رشتۀ روانشناسی سیاسی، از عبارت "توهم دموکراسی" سخن می گوید و می نویسد: آنچه که اکنون در ایالات متحده جریان دارد این است که مردم با هر انتخاباتی، روز به روز عدم بلوغ سیاسی و عدم نقش آفرینی خود در تصمیمات را تثبیت می کنند. توهم دموکراسی در سیستم های نابرابر مانند آمریکا، به مذاق شهروندانی که هنوز به بلوغ سیاسی نرسیده اند خوش می آید چون مسئولیت خطیر خود را به دوش ابرقدرتی گذاشته اند که مطالبات آنان هیچ اهمیتی برایش ندارد. بدین ترتیب بقای سیستم تضمین شده است. این سیستم انتخاباتی، به همان اندازه با دموکراسی حقیقی نسبت دارد که منافع دولتمردان با منافع اقشار متوسط و رو به پایین سنخیت دارد. براساس نتیجۀ یک تحقیق دانشگاهی که در آمریکا صورت گرفته، مطالبات/باورهای مردمی کوچکترین اهمیتی برای کنگره ندارد: مدیران این پروژه پروفسور "مارتین جیلنز" (از دانشگاه پرینستون آمریکا) و "بنیامین پیج" (از دانشگاه نوردوسترن) یک سؤال کلیدی را با مردم مطرح کردند: "آیا هیچوقت احساس کرده اید که دیدگاه های شما اهمیتی برای دولت ندارد؟" سپس این دو استاد دانشگاه با جمع آوریِ داده ها (پاسخ ها به سوال فوق) طی 20 سال متوالی به این نتیجه رسیدند که موافقت یا مخالفت مردم آمریکا با تصمیمات سیاسی-مدنی، تأثیری نزدیک به صفر بر روی عملکرد کنگره دارد. همچنین در این پژوهش روشن شد که برعکس، منافع غول های اقتصادی، لابی ها و بزرگترین شرکت های تجاری دنیا ، تأثیر بسزایی در سیستم انتخابات دارد. البته تأمین مالی انتخابات در آمریکا همیشه بحث برانگیز بوده است زیرا منابع خصوصی بخش اعظم هزینه های تبلیغاتی را به ویژه در انتخابات های فدرال تأمین می کنند. سایت ووردپرس در همین خصوص می نویسد: کسی که قصد ورود جدی به رقابت های انتخاباتی آمریکا را دارد، نه فقط به جیب های صدها میلیون دلاری نیاز دارد، بلکه باید پا به سیستمی بگذارد که در آن خبری از شعار برابری خواهانۀ "هر فرد یک رأی" (One man, one vote) نیست. تنها در پنج سال گذشته 200 شرکتِ بانفوذ سیاسی 5.8 میلیارد دلار با هدف تأثیرگذاری بر دولت و احزاب، برای لابی گری هزینه کردند. نمودار مقایسۀ هزینه های انتخاباتی در آمریکا طی صد سال گذشته، نمودار عجیبی است: برای کسب یک کرسی در سنا، هر کاندید باید روزانه 14.351 دلار خرج کند. تنها 0.05% از شهروندان آمریکایی حاضرند برای انتخابات بیشتر از 10.000 دلار خرج کنند (یعنی رقمی نزدیک به صفر)، بنابراین طبیعی است که نامزدها به جای مردم، به فکر به دست آوردن دلِ شرکت های بزرگ باشند تا شانس عرضه اندام در انتخابات را بخرند. نامزدهای حزبی آمریکا، برای دستیابی به پیروزی، هزینه بالای تبلیغات در 50 ایالت را بر دوش می کشند و کاندیدی شانس بهتری در حزب دارد که قدرت مالی بیشتری برای تحت پوشش قرار دادن مجموعه ایالت ها داراست. مثلاً در انتخابات دور مقدماتی سال 1991 "بیل کلینتون" نامزد حزب دموکرات آمریکا، توانست با صرف ثروت هنگفت، رأی 198 نفر از هیأت نمایندگان 5 ایالت را از آن خود کرده و دو رقیب دیگر را از عرصه خارج نماید. ناگزیر وقتی نامزدها به برکت هزینۀ گزاف انتخاباتی توسط سرمایه داران بزرگ به چرخۀ قدرت وارد می شوند، در راستای وضع قوانین و ادارۀ حکومت به نحوی تصمیم سازی می کنند که باب میل حمایت کنندگانشان باشد. چنانچه ملاحظه کردیم، دو زاویه مورد بحث در سازوکارهای انتخابات ایالات متحده آمریکا موضوع پژوهش های بسیاری در علوم سیاسی قرار گرفته است: 1. واسطۀ مهمی به نام الکترال کالج ها میان آراء مردم و رئیس جمهورِ منتخب از یک طرف که چالشی برای دموکراتیک بودن سیستم محسوب می شود، 2. منشأ پول های گزافی که نامزدها برای تبلیغات انتخاباتی خرج می کنند و در صورت پیروزی در انتخابات باید بابت آن به لابی های اقتصادی باج بدهند. منابع: https://propagandaschau.wordpress.com/2016/03/02/rt-erklaert-den-alles-andere-als-demokratischen-ablauf-der-us-praesidentschaftswahlen/ http://bueso.de/node/8511 https://represent.us/action/theproblem-4/ https://www.youtube.com/watch?v=MVxe5r0oc98&t=30s
یکشنبه ، ۱۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ریشه]
[مشاهده در: www.rishe.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها