تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833746405
مهربانی دیوار ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:نما: ای کاش به جای بازی روی این دیوارها که جلوی چشم همه هستند، کمک های خودمان را به شکلی آبرومندانه و با حفظ شأن و تخفیف محرومان مثل قدیم ها به آنها برسانیم، مهربانی دیواری ندارد بلکه آنچه که دیوار دارد حیثیت و شخصیت مردم است.به گزارش نما به نقل از فارس از شهرستان تنکابن، عصر یک روز آخرین ماه سال، در جمع زنانه همکلاسی ها، گوشه حیاط مقدار زیادی وسیله روی هم انباشته شده خودنمائی می کرد، دوستی گفت: «شما هم مثل من تو خونه تکونی آخر سال کلی لباس وسیله اضافی دارین که نمی دونیم چکارش کنید؟!» صاحب خانه با تکان دادن سر، تأیید کرد و دوست دیگری گفت: «حتی من به کمیته امداد و بهزیستی زنگ زدم و حضوری هم رفتم، گفتن: لباس و وسایل دست دوم و کهنه قبول نمی کنند.» یکی از جمع همکلاسی های حاضر گفت: «پس با این همه وسیله که رو دست مان مونده چه کار کنیم؟!» صاحب خانه گفت: «بهتر نیست هر کدام از ما توی کوچه خودمون روی دیوار خانه هامون دیوار مهربونی درست کنیم و این وسایل رو بذاریم اونجا؟» مردم کشورمان همواره در نیک اندیشی و یاری رساندن به هم نوعان شهره خاص و عام بودند و این حقیقت بر کسی پوشیده نیست، در تاریخ و ادبیات این مرز و بوم نیز شواهد و نمونه های بسیار بارز و شناخته شده ای از این ادعا وجود دارد که غیر قابل انکار هستند. این مهم به حدی در اعمال و آداب ایرانیان نمایان است که در ادبیات کهن و امروزی ما نیز به عنوان بخشی از فرهنگ ویژه مردم این سامان نهادینه شده است و امروزه این حقیقت را می توان از سرایش شعر معروف شاعر بزرگ و بلندآوازه ایران سعدی بر سر در سازمان ملل متحد به عینه دید که در آن آمده است: «بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند، چو عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماد قرار، تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی... .» منظور از عنوان مطالب فوق که حقیقت آن بر هیچ ایرانی و ایرانی شناسی پوشیده نیست نگاهی اجمالی به یک پدیده اجتماعی نوظهور در دنیای امروز است که با هدف جلب رضایت خدا و خلق او و نیز کمک به افرادی که در شرایط بد زندگی قرار دارند پدیدار شده و با یک حرکت خودجوش از قاره آمریکای جنوبی در کشور برزیل آغاز و با در نوردیدن مرزهای آن قاره از اوایل امسال به کشورمان رسیده است. هرچند در کشورمان برای این منظور نهادهای مردمی کم نیستند اما این طرح با یک ویژگی هایی در خود به شکل خاص و در حجم گسترده ای مورد استقبال ایرانیان قرار گرفته و بر دیوار شهرهای کوچک نیز خیزش و تثبیت آن دیده می شود. در ظهور هر پدیده ای یک سری مسائل، مقدمات و الزاماتی وجود دارد که در صورت انتقال آن به سایر نقاط دنیا باید این موارد را به نحوی درنظر گرفت تا در اجرا و انجام، همگام و همسو با فرهنگ بومی آن سرزمین باشد تا احیاناً مورد سوء تعبیر و سوء استفاده ها قرار نگیرند و نفس عمل در انجام و اجرا برآورده شود. دیوار مهربانی طرحی مقطعی و نوین بود که به صورت ضربتی و توسط بخشی از مردم دوستدار کمک به جامعه محروم برای گذر از تنگنا های موجود اجرا شد و در کشورمان هم امروزه از تهران به سایر شهرهای کشور وارد شده است اما آنچه که در این میان اهمیت اساسی دارد آن است که اجرای چنین طرحی آیا برای این جغرافیا و فرهنگ یا خرده فرهنگ های موجود در آن کاربردی است یا نه باید بومی سازی شود؟! یا احیاناً در اجرای این طرح به جای حصول به نتایج درست و اثرگذار مسیر به بیراهه نرود. آنچه در این میان حائز اهمیت است اصل موضوع و مسأله است نه حرکت های احساسی و تحریک مقطعی و برای انجام کار باید اندیشه و برای حل موضوع راه حل اساسی تدبیر شود. باید دید در بحث دیوار مهربانی هم منظور از اجرای آن چه بوده و به چه هدفی فکر شده است، آیا همه این اقدامات صرفاً جهت انجام یک کار احساسی و یا احیاناً تبلیغاتی بوده یا خیر؟! هرچند در بررسی های اولیه این طرح در کشورمان نقطه نظرات متفاوتند اما در ابتدا و اجرای طرح دیوار مهربانی آنچه که بیش از هر موضوعی مدنظر بوده است یک حرکت خودجوش، مقطعی، برای گذر از یک بحران و جلوگیری از تبعات منفی آن بوده نه حل ریشه ای یک معضل اجتماعی. آنچه واضح است دیوار مهربانی متعلق به قشر خاصی نیست و هرکسی نیاز دارد می تواند از آن بردارد اما این حرکت خودجوش، مهرآمیز اجتماعی می تواند محل مناسبی برای سودجویی های برخی برای رسیدن به مقاصد خاص شخص یا گروهی کوچک از اجتماع هم شود و یک نکته مهم تر اینکه در اجرای این حرکت آن است که زمان اجرا و پایان آن نیز مشخص نیست و همین مسأله موجب می شود تا در برخی از موارد اهداکنندگان گاه بدون مدنظر دادن قرار اصل موضوع به بیراهه رفته و به نحوی که خود صلاح می دانند عمل کنند. مثلاً هرچه لباس کهنه و رنگ و رو رفته یا نشسته و مندرس دارند را هم بر روی دیوار مذکور می آویزند، این یک ایراد اساسی است و این سوال مطرح می شود که لباس کهنه و یا مندرس اصولاً چه کاربری می تواند داشته باشد؟! یا در مواردی گروهی در حین انجام این کار با پوشش شاخص خود و گرفتن عکس یادگاری به تبلیغات از این محل برای مقاصد خودشان بپردازند و همه مسائل به واسطه ایراداتی است که در اجرای این طرح به مرور به آن اضافه شده و آن را با معضلاتی گوناگون مواجه کرده است. کارتن خواب ها یا طردشدگان از کانون های خانوادگی و اجتماع که بی سرپناه هستند یکی از مهم ترین افراد مدنظر و مورد هدف دیوار مهربانی و برای گذر از یک مقطع زمانی کوتاه در کشور مبدأ و از ابتدا بوده اند و اگر این دیوار دائمی شود آیا تداوم آن، نهادینه کردن این نوع زندگی که در شرایط بد بهداشتی، جسمی و روحی و نیز در بدترین وضعیت شخصیتی و فارغ از هر مسئولیت و بلاتکلیفی قراردارند، نخواهد بود؟! و یا با پرسه زدن برخی از معتادان و متکدیان در مکان های عمومی و پر رفت و آمد شهر که دیوارهای مهربانی معمولاً در آن مکان ها قرار دارند چهره شهر مخدوش نخواهد شد؟! در حالی که اهم برنامه های سازمان های متولی سامان دهی و جمع آوری این افراد است. دوست دیگری که تا این لحظه سکوت کرده بود، گفت: شبی دیر وقت از مهمانی برمی گشتیم از کنار یکی از دیوار های مهربانی رد می شدیم دیدم افرادی با پارک کردن یک خودرو و ظاهری که نشان می داد نیازمند نیستند در حال جمع آوری هر چی که پای این دیوار بود هستند، در حالی که فکر نمی کنم کسی به خودش اجازه بدهد به آنها آن هم در آن وقت شب چیزی بگوید یا مانع شان شود. صحبت دوستان که به اینجا رسید من رو کردم به آنها گفتم: «اگر قرار باشد هر کسی می خواهد کار خیری بکند، برود رأساً و خودجوش عمل کند پس نهادهای مردمی رسمی و یا متولیان اموری که باید به این مسائل بپردازند برای چه ایجاد شده اند؟! در حالی که آن نهادهای مردمی و یا دولتی با کار کارشناسی شده و شناخت دقیق و درست از نیازمند واقعی و اشرف بر نیازهای آنها عمل می کنند و ما نباید با حرکت احساسی و اتلاف وقت یا موازی کاری به جای رسیدن به نتیجه مطلوب کاری بکنیم که در آن شرایط سوء و استفاده زیاد است.» در بررسی های اولیه به سادگی می توان دریافت نهادهای متولی امور خیریه و ساماندهی معضلات اجتماعی از این دست از پذیرش لباس یا وسایل دست دوم امتناع می کنند و این دلیل مهم و منطقی دارد زیرا اصل اول در کمک به جامعه هدف، حفظ شأن و منزلت اجتماعی افراد است. آیا در اجرای دیوار مهربانی کسی که واقعاً نیاز دارد به خود این اجازه را می دهد تا از این بخشش و مهربانی همشهریانش در انظار عمومی بهره مند شود؟! یا خیر کرامت انسانی به او این اجازه را نخواهد داد. این که مردم مهربانی داریم و در همه رویدادهای تلخ یا حوزه آسیب های اجتماعی با اولین بازتاب حضوری گسترده و مشارکتی مثال زدنی دارند بر کسی پوشیده نیست اما باید خاطرنشان کنیم در این روال باید به گونه ای عمل کنیم که دریافت کننده کمک علاوه بر حس خوب از این حمایت ها رو به جلو و در مسیری قرار گیرد که مشکلاتش ریشه ای حل شود، به نحوی که بتواند روی پای خود بایستد و از مشکل یا معضلات و نابه سامانی هایی که به هر عنوانی گریبان گیر او شده است، رهایی یابد. چند دقیقه ای همه به فکر فرو رفتند... . دقایقی بعد جمع دوستان به کمک هم، وسایل کهنه و غیرقابل مصرف گوشه حیاط را جمع کردند داخل کیسه های زباله ریختند، لباس های نو و استفاده نشده بسته بندی شدند تا بخشی به مراکز یا نهادهای مرتبط تحویل داده، بسته و بخش دیگری از آنها با افزودن مقداری مواد غذایی به صورت بسته های هدیه درآمدند تا به نیازمندان ساکن محل تحویل داده بشود. در این حال و هوا با نگاهی به چهره دوستان که هر کدام نظری برای موضوع طرح شده داشتند با خودم فکر کردم به سال نو نزدیکیم خیلی از همشهریان مان دست شان خالی ست و از آن آدم هایی هم نیستند که برای حل مشکل شان پای این دیوارها بروند، چون آبرومندند. ای کاش به جای بازی روی این دیوارها که جلوی چشم همه هستند، کمک های خودمان را به شکلی آبرومندانه و با حفظ شأن و تخفیف محرومان مثل قدیم ها به آنها برسانیم، در همین افکار به این نکته مهم رسیدیم و دریافتیم که مهربانی دیواری ندارد بلکه آنچه که دیوار دارد حیثیت و شخصیت مردم است.
یکشنبه ، ۱۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نما]
[مشاهده در: www.namanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
گوناگون
پربازدیدترینها