تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850312554
سناریوی مطلوب رژیم صهیونیستی: سوریه یکپارچه یا تجزیه شده؟
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: یکی از موضوعاتی که امروزه و با گذشت 5 سال از بحران سوریه به آن بسیار پرداخته می شود، تجزیه سوریه و حالت مطلوب رژیم صهیونیستی است. به نظر می رسد برای درک سناریوی مطلوب رژیم صهیونیستی در خصوص سوریه، باید با الگو و چارچوبی منسجم، این موضوع را مورد بررسی قرار داد تا به نتیجه ای صحیح رسید. در این نوشتار، «استراتژی پیرامونی بن گوریون» به عنوان الگو و چارچوبی جهت پاسخ به چیستی سناریوی مطلوب رژیم صهیونیستی در سوریه، مورد بررسی قرار خواهد گرفت.سخنان «باراک»، مدیرکل موساد در مورد بحران سوریه و تأکید بر تجزیه به عنوان تنها راه حل ممکن، دوباره توجه رسانه ها و تحلیلگران را نسبت به سناریوی مطلوب رژیم صهیونیستی در سوریه جلب نمود.[1] سید حسن نصرالله در خصوص اظهارات مقامات رژیم صهیونیستی در مورد تجزیه سوریه واکنش نشان داد. او معتقد است: «اسرائیلی ها در نشست های اخیر خود، فهمیده اند که فروپاشی نظام سوریه ممکن نیست و با وقاحت تمام، تجزیه سوریه را خواستار شده اند و از حکومت های سنّی، علوی و کردی سخن می گویند. اسرائیل بر این باور است که اکنون فرصتی طلایی برایش فراهم شده تا خود را به عنوان دوست اعراب سنّی در جهان عرب و اسلام معرفی نماید.»[2] پس از بیداری اسلامی در منطقه، تحلیل ها و مقالات مختلفی در مورد تأثیر این اتفاقات بر امنیت و سیاست خارجی رژیم صهیونیستی به نگارش درآمده است. یکی از موضوعاتی که امروزه با گذشت 5 سال از بحران سوریه به آن بسیار پرداخته می شود، تجزیه سوریه و حالت مطلوب رژیم صهیونیستی است. به نظر می رسد برای درک سناریوی مطلوب رژیم صهیونیستی در خصوص سوریه، باید با الگو و چارچوبی منسجم، این موضوع را مورد بررسی قرار داد تا به نتیجه ای صحیح رسید. در این نوشتار، «استراتژی پیرامونی بن گوریون»[3] به عنوان الگو و چارچوبی برای پاسخ به چیستی سناریوی مطلوب رژیم صهیونیستی در سوریه، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. به نظر می رسد استراتژی پیرامونی، امروزه در تداوم مسیر خود حرکت می کند و حالت مطلوب رژیم صهیونیستی پس از بیداری اسلامی نیز، در این چارچوب باید مورد بررسی قرار گیرد. ذکر این نکته ی اساسی ضروری است که رفتار و کنش رژیم صهیونیستی پس از بیداری اسلامی را باید به دو مرحله تقسیم نمود: مرحله اول که می توان «صبر و انتظار» نامید (از سال 2011 تا 2014) که شاهد ظهور جدّی داعش در سوریه و عراق بودیم و مرحله دوم که خروج از انفعال و اتخاذ رفتارهایی تهاجمی تر است و از 2014 تا کنون را شامل می شود. در مرحله دوم بروز و ظهور داعش، فعالیت ایران و حزب الله در جولان، موجب شد تا رژیم صهیونیستی رفتارهای تهاجمی تری اتخاذ نماید. حمله چندین باره به حومه دمشق، سخن گفتن از تجزیه سوریه، جنگ 51روزه غزه و... را می توان بخشی از تصمیمات تهاجمی و کنشی رژیم صهیونیستی در مرحله دوم بیداری اسلامی دانست.[4] 1- استراتژی پیرامونی بن گوریون پس از بیداری اسلامی رژیم صهیونیستی همواره در سیاست خارجی خود استراتژی ها و راهبردهای مختلفی را اجرا نموده است. معروف ترین و شاید کلیدی ترین کلیدواژه ای که بتوان با آن، سیاست خارجی منطقه ای تل آویو را بررسی نمود، استراتژی پیرامونی بن گوریون است. یکی از اصلی ترین موضوعات رژیم صهیونیستی پس از تشکیل، دیدن خود در محاصره ی کشورهای اسلامی و عربیِ مخالف خود بود. بن گوریون در این شرایط استراتژی پیرامونی را مطرح کرد. هدف از این استراتژی در حقیقت، مقدمه ای برای رسیدن به هدفِ عادی سازی و صلح با پیرامون و دفع خطر گروه های ضد صهیونیستی بود. اصلی ترین هدفِ ایجاد یک استراتژی پیرامونی برای رفع تهدید رژیم صهیونیستی در منطقه، به باور بن گوریون، به دست آوردن دوست در کشورهای آسیا و افریقاست که ضمن تأمین این استراتژی، کینه ی اعراب را نسبت به رژیم صهیونیستی کاهش دهد.[5] «افرایم سنیه»، یکی از بهترین نویسندگان صهیونیستی است که طرح استراتژی پیرامونی را در کتاب «اسرائیل پس از 2000» (چاپ شده در سال 1996) توضیح داده و تکیمل نموده است. تجزیه سوریه، برای صهیونیست ها با چند مؤلفه از جمله تعیین حالت هایی چون کشور جنوبی سوریه و هم مرز با اردن و جولان، شیوه و مدل تجزیه سوریه (فدرالی، خودمختاری و تجزیه کامل)، محدوده حاکمیت علوی ها و بشار اسد و قدرت کشور یا فدرال نزدیک به مقاومت همراه خواهد بود.حالت های گفته شده به علاوه ی سخت بودن امکان کنترل گروه ها و نیز رسیدن سونامی تجزیه به دیگر کشورهای پیرامونی، مجموعه عواملی است که سبب می شود سوریه یکپارچه ی بدون بشار یا بسیار تضعیف شده، سناریوی مطلوب تری نسبت به تجزیه سوریه برای رژیم صهیونیستی باشد. افرایم سنیه در این کتاب به خوبی نشان می دهد که استراتژی پیرامونی دارای مراحلی است. مرحله نخست که سخنان بن گوریون در دهه 50 میلادی است، برای نجات از محاصره ی کشورهای عرب همسایه است. رژیم صهیونیستی برای فرار از این محاصره باید با کشورهای پیرامونِ همسایگان رژیم صهیونیستی ارتباط برقرار نماید و آن ها را محاصره نماید. این کشورهای پیرامونی یک حلقه پیوسته از ترکیه، اقلیم کردستان، ایران شاهنشاهی، کشورهای حاشیه خلیج فارس و کشورهای شمال افریقا چون اتیوپی است. این حلقه، کشورهای سوریه، عراق، عربستان، اردن، مصر و سودان را که در دهه های اولیه تشکیل رژیم صهیونیستی از مخالفان تل آویو بودند، محاصره می نماید.[6] اما هدف نهایی این سناریو را به صورت مرحله ای می توان اینگونه خلاصه کرد: 1- محاصره ی دشمنان رژیم صهیونیستی توسط متحدین پیرامونی آن کشورها (در بالا توضیح داده شد) 2- درک اعراب مبنی بر شکست ناپذیری رژیم صهیونیستی از طریق جنگ: این درک به این منظور است که روش و راهبرد مقاومت را کاملا دچار اختلال خواهد نمود که متاسفانه این درک تا حدودی میان اعراب ایجاد شده است؛ هرچند جنگ 33 روزه یک نقطه عطف در آغاز تغییر این درک خصوصا میان افکار عمومی بود. 3- ایجاد درگیری و ناامنی در پیرامون رژیم صهیونیستی: درگیری از اعراب و رژیم صهیونیستی به درون حوزه ی پیرامونی رژیم صهیونیستی منتقل گردد تا پس از تضعیف بازیگران منطقه ای، توازن قوا برقرار گردد. به نظر می رسد این سناریو به طور عام پس از 2001 و به طور خاص از 2013 آغاز شده است. 4- عادی سازی روابط و رسیدن به صلح با کشورهای پیرامونی و همسایه : در این مرحله که ناشی از درگیری در جهان عرب و اسلام است، نیاز به ایجاد روابط سیاسی و اقتصادی و حل موضوع فلسطین از سوی کشورهای اسلامی حسّ خواهد شد. با آغاز عادی سازی روابط با کشورهای عربی و تسرّی این همکاری ها از مسائل اقتصادی به سیاسی، در پایان، باید یک صلح با دنیای عرب و اسلام رخ دهد؛ زیرا تشکیل رژیم صهیونیستی بزرگ را تنها در صلح و نابودی گروه های مقاومت با کمک کشورهای مخالف آن در منطقه امکان پذیر می دانند.[7] «دوری گلد» سرپرست وزارت خارجه رژیم صهیونیستی در گفتگو با روزنامه وال استریت ژورنال می گوید: «روشن است که منافع اسرائیل و بسیاری از کشورهای عرب سنّی با یکدیگر همخوانی دارد، به خصوص با توجه به اینکه هر دو طرف با چالش هویتی در منطقه مواجه هستند.»[8] منظور از این استراتژی، صلحی است که دنیای عرب به اجبار به آن تن دهد و از مبارزه بپرهیزد و به تعبیری دقیق تر صهیونیسم و باورهای آن را به رسمیت بشناسد.[9] با بررسی شرایط امروزی غرب آسیا می توان مشاهده نمود که استراتژی پیرامونی با گذشت دهه ها، بر طبق اصول خود در حال پیشروی است؛ هرچند پس از بیداری اسلامی و با تغییر برخی حاکمیت ها، روند صلح اعراب- صهیونیست دچار چالش شد، اما با سقوط مرسی و بازگشت ثبات به اردن، دیگر خطری این صلح را تهدید نمی کند. امروزه رژیم صهیونیستی در تلاش برای گذر از مرحله سوم استراتژی پیرامونی یعنی تضعیف کشورهای منطقه با استفاده از درگیری میان کشورهای پیرامونی و رسیدن به مرحله ی چهارم یعنی عادی سازی روابط با همسایگان است. رژیم صهیونیستی در حالی در دهه 70 میلادی به دنبال محاصره ی کشورهای مخالف خود بود که امروزه با برقراری صلح و یا رساندن سطح روابط به عدم تخاصم با بسیاری کشورها چون مصر، اردن، ترکیه، عربستان و... تنها سوریه را مانعی برای تکمیل این پازل در پیش روی خود می بیند. در طی یک سال اخیر، طرح ها و سخنان مختلفی برای تجزیه سوریه از سوی مسئولین و نخبگان صهیونیستی مطرح شده است. با بررسی طرح های پیش بینی شده در چارچوب مرحله چهارم راهبرد کلان رژیم صهیونیستی برای رسیدن به صلح دائمی با اعراب و کشورهای اسلامی، میزان مطلوبیت سناریوهای پیشِ روی سوریه برای رژیم صهیونیستی را می توان تخمین زد. 2- راه حل های پیشنهادی نخبگان رژیم صهیونیستی برای سوریه 1-2- طرح « عاموس یادلین» رئیس سابق اطلاعات نظامی و رئیس مرکز پژوهش های امنیت ملی رژیم صهیونیستی: عاموس یادلین پس از ورود نظامی روسیه به سوریه، طی مقاله ای، با بررسی سناریوهای محتمل، خواستار اقدامات عملی رژیم صهیونیستی به منظور سرنگونی بشار و شکست استراتژیک ایران در سوریه شد. وی در این طرح، 4 سناریو برای بشار اسد و دولت حامی مقاومت محتمل می داند:[10] 1. «سوریه بسیار کوچک» که یک دولت علوی در کنار مدیترانه و مناطق علوی نشین است. این سناریو به باور رئیس سابق اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی مطلوب ولی کافی نیست؛ زیرا همچنان مقاومت و جمهوری اسلامی در مرزهای اشغالی و جولان حضور دارند، هرچند این فاصله از مرزها افزایش یافته است. البته باید این نکته را متذکر شد که در صورت تجزیه سوریه به قسمت های کوچک، آنچه در جنوب سوریه و مرکز تشکیل خواهد شد، بسیار حائز اهمیت است که در این طرح به آن پرداخته نشده است؛ زیرا در صورتی که سوریه مرکز از طیف اسلام گرایان رادیکال تشکیل شود، نه تنها خط ارتباطی مقاومت با عقبه آن یعنی عراق و ایران قطع خواهد شد، بلکه به دلیل عدم راه داشتن حاکمیت مرکزی سوریه به دریا همواره با آنچه عاموس یادلین سوریه بسیار کوچک می نامد درگیر خواهد شد و این دو عامل موجب خواهد شد مقاومت در سوریه بسیار تضعیف شود و این یک گزینه مطلوب برای رژیم صهیونیستی است. درحالی که طرح به این موضوعات نپرداخته و این گزینه را مطلوب نمی داند. 2. «سوریه کوچک» ، حکومت علوی بشار اسد در کل حاشیه دریای مدیترانه از دمشق تا حلب و حماه را شامل می شود. این گزینه با توجه به رفتار روسیه بسیار محتمل تر از گزینه نخست است، اما با تداوم حضور محور مقاومت در مرزهای جولان، گزینه ای مطلوب نیست. این طرح از سوی عاموس یادلین به دلیل شیوه حضور و عملکرد روسیه در درگیری ها، بسیار محتمل است. وی معتقد است این سناریو روسیه را راضی خواهد نمود؛ لذا یادآور می شود که رژیم صهیونیستی باید وارد عمل شده و سناریو مطلوب خود را پیاده نماید. 3. «سوریه پیش از 2011» را بدترین حالت ممکن معرفی می کند؛ زیرا ضمن آنکه بشار و سوریه بسیار تضعیف شده اند، اما همچنان یک سوریه ی کامل با حفظ بشار است. این سناریو با شکست تمام مخالفان و گروه های تروریستی رخ خواهد داد که در صورت وقوع، هرچند بشار اسد، قدرت گذشته را نخواهد داشت اما همچنان تهدیدی پیرامونی برای رژیم صهیونیستی و بازوی اتصال محور مقاومت از ایران به لبنان و غزه خواهد بود. 4. «سوریه بدون بشار اسد» آخرین سناریوی ممکن از دید عاموس یادلین است. وی پذیرش چنین حاکمیتی را از سوی روسیه در صورت تداوم جنگ، امکان پذیر می داند. در این طرح ممکن است فرد دیگری به جای بشار اسد به ریاست جمهوری برسد و در عین حال قطعه بزرگی (تمام سوریه) از حکومت حفظ و در اختیار دولتی نزدیک به بشار یا سوریه باشد. عاموس یادلین این سناریو را پس از ورود روسیه به معادلات، گزینه ای مطلوب برای رژیم صهیونیستی می داند زیرا ضمن محتمل بودن، یکی از دشمنان پیرامونی رژیم صهیونیستی حذف و به تبع آن نقش ایران و قدرت مقاومت فلسطین و لبنان کاسته خواهد شد. به باور یادلین در این حکومت که سنی ها حاکم خواهند بود، تمایل چندانی به همکاری با ایران و حزب الله از سوی حزب الله نخواهد بود. افرایم سنیه، استراتژی پیرامونی را در 4 مرحله معرفی می نماید: اولاً محاصره ی دشمنان رژیم صهیونیستی توسط متحدین پیرامونی آن کشورها؛ ثانیاً درک اعراب مبنی بر شکست ناپذیری رژیم صهیونیستی از طریق جنگ؛ ثالثاً ایجاد درگیری و ناامنی در پیرامون رژیم صهیونیستی؛ رابعاً عادی سازی روابط و رسیدن به صلح با کشورهای پیرامونی و همسایه. رئیس مرکز «پژوهش های امنیت ملی اسرائیل» در پایان یادآور می شود که تل آویو در مقابل تلاش تهران برای هژمونی منطقه ای و اقداماتی چون گسترش برنامه موشکی و حضور نظامی در مرز مشترک رژیم صهیونیستی، لبنان و سوریه (منطقه جولان و قنیطره)، هیچ اقدامی انجام نداده است. لذا رژیم صهیونیستی باید از فرصت حضور روسیه در سوریه استفاده نماید و اقدام عملی انجام دهد. او برای رژیم صهیونیستی دو فرصت در شرایط فعلی مطرح می کند: فرصت اول؛ تقویت اتحاد با دولت و ملت های سنی از جمله عربستان و ترکیه. فرصت دوم؛ که البته بسیار بااهمیت است، یک فرصت طلبی پس از شکست احتمالی ائتلاف غرب و روسیه در شکست داعش است. او معتقد است رژیم صهیونیستی پس از شکست ائتلاف غرب در نابودی داعش، باید برای تحقق گزینه چهارم تلاش کند و عملاً برای حذف بشار وارد عمل شود، زیرا آن زمان می توان اثبات نمود طرح اقدام ائتلاف غرب هم زمانی بشار اسد و داعش شکست خورده است و راه حل تنها در کنار گذاشتن بشار اسد است. 2-2- طرح «گدعون ساعر» وزیر امور داخلی و «گابی سیبونی» ژنرال بازنشسته ارتش رژیم صهیونیستی: این طرح، نسبت به نگاه عاموس یادلین- که در بالا گفته شد- نگاهی بسیار متفاوت به سوریه دارد. گدعون ساعر معتقد است حفظ سوریه واحد امروزه امکان پذیر نیست و هر راه حلی برای حل بحران این واقعیت را باید بپذیرد. در ادامه مقاله با ذکر سخنان جان کری که معتقد است ایالات متحده و روسیه برای آینده سوریه توافق کرده اند که سوریه متحد و سکولار بماند و با داعش بجنگد، این ایده را فاقد اعتبار معرفی می کند. گدعون ساعر و گابی سیبونی راه حل را در پذیرش اقلیت های موجود در کنار اکثریت سنی در مرکز سوریه معرفی می کنند. سه اقلیت مورد اشاره صهیونیست ها، علوی ها در غرب و در طول کرانه ساحلی، دروزی ها در کوهستان دروز در شمال اردن و جولان و نهایتاً کردها در قسمت شمال نزدیک به سوریه هستند. گدعون ساعر معتقد است، هرچند تشکیل کشوری کردی از سوی ترکیه قطعاً با مخالفت روبرو خواهد شد، اما در صورتی که بازیگران و قدرت های جهانی تصریح نمایند که این دولت کردی فراتر از مرزهای سوریه گسترش نیابد، در آن صورت می توان منتظر کاسته شدن مخالفت ترکیه بود. او در مورد دروزی ها یادآور می شود که هرچند آرمان ملی گرایانه و استقلال طلبی آنان به میزان کردها نیست، اما پیشنهاد استقلال برای حفظ بقا می تواند مورد استقبال آنان قرار بگیرد. این طرح این نکته را هم فاش می سازد که اصرار بر تشکیل حکومت دروزی همانند دولت جبل الدروز در سال های 1920 از سوی فرانسه، موجب یک حائل میان اردن در جنوب سوریه و کشور سنی ها در مرکز خواهد شد و رژیم صهیونیستی مستقیماً با آنان همسایه نخواهد بود.[11] این سناریو، بسیار شبیه به سناریوهای اول و دوم عاموس یادلین یعنی «سوریه بسیار کوچک» و «سوریه کوچک» است. 3- سناریو مطلوب در سوریه برای رژیم صهیونیستی با کمی دقت در استراتژی پیرامونی و مراحل 4گانه ی آن، می توان درک بهتری از سناریو مطلوب رژیم صهیونیستی پس از بیداری اسلامی و آینده سوریه داشت. به نظر می رسد از منظر نخبگان صهیونیستی چون عاموس یادلین، منطقه پس از گذر از جنگ و تضعیف کشورهای پیرامونی رژیم صهیونیستی، باید به ثبات و صلح برسد. کشورهای عربی و حامیان مقاومت پس از تضعیف یا شکست در دوره بی ثباتی، اجباراً به عادی سازی و سپس صلح با رژیم صهیونیستی خواهند پرداخت. در استراتژی پیرامونی بن گوریون، صلح سناریو مطلوب تری نسبت به ناآرامی و ایجاد مجال برای گروه های مقاومت و جهادی هر چند تضعیف شده در منطقه است. هرچند بسیاری شخصیت های صهیونیستی سخن از تجزیه سوریه به عنوان تنها راه به زبان می آورند، اما تجزیه سوریه برای صهیونیست ها با چند مؤلفه از جمله تعیین حالت هایی چون کشور جنوبی سوریه و هم مرز با اردن و جولان، شیوه و مدل تجزیه سوریه (فدرالی، خودمختاری و تجزیه کامل)، محدوده حاکمیت علوی ها و بشار اسد و قدرت کشور یا فدرال نزدیک به مقاومت همراه خواهد بود. حالت های گفته شده و سخت بودن امکان کنترل گروه ها و رسیدن سونامی تجزیه به دیگر کشورهای پیرامونی، مجموعه عواملی است که به نظر می رسد، سوریه یکپارچه بدون بشار یا بسیار ضعیف شده، سناریوی مطلوب تری نسبت به تجزیه سوریه برای رژیم صهیونیستی خواهد بود. محمدمحسن فایضی/ کارشناس اندیشکده راهبردی تبیین [1] http://217.218.67.231/Detail/2016/02/15/450425/IsraeliofficialSyriasectarianpartition [2] http://www.farsnews.com/printable.php?nn=13941127001547 [3] Israel's Periphery Doctrine [4] دهشیری، محمدرضا، بررسی منابع تاثیرگذار بر سیاست خارجی و استراتژی امنیتی رژیم صهیونیستی پس از تحولات بیداری اسلامی، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، تابستان 94 شماره 41، ص 29-50 [5] محمدتقی تقی پور، استراتژی پیرامونی اسرائیل، موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، 1383 ص 32 [6] افرایم سنیه، اسرائیل پس از 2000، ترجمه عبدالکریم جادوری، نشر دوره عالی جنگ، 1381 ص 70-100 [7] http://tabyincenter.ir/index.php/menu-examples/child-items-5/راهبرد-پسابرجام-از-دیدگاه-مسئولین-و-نخبگان-رژیم-صهیونیستی [8] http://fna.ir/U88NFD [9] مطالعه بیشتر: محمدتقی تقی پور، استراتژی پیرامونی اسرائیل، موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، 1383 [10] http://www.eshraf.ir/6042 [11] http://www.eshraf.ir/6020
یکشنبه ، ۱۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها