محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830401458
سی و یکمین بخش از «دفترچه خاطرات افغانستان» منتشر می شود
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: بخش دیگری از دفترچه خاطرات افغانستان، منتشر می شود.این کتاب ترجمه فارسی کتاب خاطرات ج.ان.دیکسیت (J.N.Dixit) ، وزیر خارجه سابق هند پیرامون یکی از ماموریت های حساس او در کابل افغانستان استخبرگزاری ذاکرنیوز : افغانستان سرزمین ظاهرا شناخته شده و در عین حال پر از ابهامی در مرزهای شرقی سرزمینی ایران، تاریخ پرپیچ و خم، ملتهب و در عین حال پر از سوالی برای تمام جهان است. جنگ با شوروی، حضور جنگجویان مجاهد، ظهور طالبان، حمله آمریکا و... اتفاقات بزرگی برای نیم قرن تاریخ سرزمینی با مردمان پیچیده در قلب غرب آسیاست.حوادثی که هر کدام به تنهایی می توانند سرنوشت یک کشور را برای قرن ها تحت تاثیر قرار دهد.اما این تاریخ پیچیده، پرمساله و پرداستان بیش از همه برای خود مردمان سختکوش افغانستانی پوشیده نگه داشته شده است.اما علاوه بر افغانستانی ها، بخش مهمی از تاریخ ایران به تاریخ معاصر افغانستان گره خورده است و خطر ندانستن آنچه در این سالها بر سر افغانستان آمد و نداشتن یک نگاه تاریخی به مساله افغانستانی کم کم در حال نمایان شده است. ج.ان.دیکسیت (J.N.Dixit) ، وزیر خارجه سابق هند از سال 1981 تا سال 1985 به عنوان سفیر هند در افغانستان مشغول به فعالیت می شود.دوره ای که اقتدار و سلطه شوروی بر این کشور در حال به پایان رسیدن است و مجاهدین در حال قدرت گرفتن. او در کتابی تحت عنوان «دفترچه خاطراتی از افغانستان» یادداشت های روزانه خود را از خضور در افغانستان در این دوره حیاتی وتاریخ ساز منتشر کرده است. خبرگزاری ذاکرنیوز به منظور به وجود آوردن آن دید تاریخی که ذکرش رفت، ترجمه فارسی کتاب خاطرات ج.ان.دیکسیت (J.N.Dixit) ، وزیر خارجه سابق هند پیرامون یکی از ماموریت های حساس او در کابل افغانستان را منتشر می کند. سید عبدالحسین رئیس السادات، رایزن فرهنگی ایران در پاکستان و مسئول خانه فرهنگ ایران در پیشاور این کتاب را ترجمه کرده است و در اختیار خبرگزاری ذاکرنیوز قرار داده است و قرار است به تناوب همه بخش های کتاب منتشر می شود. برای ارتباط مستقیم با مترجم می توانید با این آدرس ایمیل در ارتباط باشید:[email protected] 23 نوامبر موضوع اصلی در برنامهٔ دفتر سیاسی حزب در نشست هفدهم نوامبر بررسی نقش سازمان جوانان دموکراتیک در حمایت از دولت و انقلاب بود. کارمل در دفتر سیاسی حزب به تفصیل سخن گفت و در آن بر اهمیّت آوردن جوانان به مسیر اصلی فعّالیّت های سیاسی پافشاری کرد. در حالیکه از فعّالیّت های سازمان جوانان دموکراتیک افغانستان قدردانی می کرد تأکید کرد عضویّت در آن می بایستی افزایش یافته و فعّالیّت هایش تا مناطق روستایی توسعه یابد. تصمیم مهمّی که در این گردهمایی گرفته شد، آغاز ثبت نام عضویّت برای سازمان جوانان و سازمان پیشگام از سطح دبستان بود. مؤسّسه های آموزشی شروع به انتشار فرم های ثبت نام در بین دانش آموزان کم سنّ و سال از سنّ هفت سالگی به بالا کرده اند. فرم ثبت نام چنان طرّاحی شده است که هدفش گرفتن اطّلاعات شغلی، جزئیّات شخصی والدین و نیز گرایش های سیاسیشان است. در این ثبت نام و عضویّت عنصری از اجبار و فشار به چشم می خورد. به بچه هایی که والدینشان نسبت به ثبت نام افراد کم سنّ و سال بعنوان اعضای سازمان های جوان ـ پیشگام بی توجّهی نشان داده اند گفته می شود وضعیّت ادامهٔ تحصیلشان خراب خواهد شد و ادامهٔ تحصیلشان در مراکز آموزشی مشکل خواهد بود. این بی توجّهی تنها در میان خانواده های شهرنشین مرفّه افغانی دیده می شود. بچه هایی که از خانواده های فقیر تر هستند کاملاً آماده اند اسمشان را در سازمان حزب، برای منافعی که قرار است از عضویّت بدست آورند ثبت کنند. شورشیان به نسبت در برابر هواپیماهای افغانی و شوروی موفّق بوده اند. طیّ هفته تعدادی از هواپیما های حمل و نقل زده شدند، (حدود سه فروند)، که نسبتاً در ارتفاع بالا پرواز می کردند. پُرس و جو ها موجب بدست آوردن اطّلاعات موثّقی شد که گروه های شورشی اکنون نه تنها مجهّز به سام-7 شده اند بلکه ضدّهوایی های سام– 9 و استینگری دارند که از آن ها علیه هواپیماهای افغانی و شوروی استفاده می کنند. آنچه که مسئولین افغانی و شوروی را آشفته کرده این است که ازین ضدّ هوایی ها هنگام درگیری استفاده نمی شود بلکه علیه هواپیماهایی که حمل و نقل و باربری را بر عهده دارند بکار برده می شود. تنش بیش از پیش با پاکستان بالا گرفته و موجب حوادثی در مرز ننگرهارـ پکتیا شده است. کاردار پاکستان بار ها برای دریافت یادداشت اعتراضیّه فراخوانده شده و عمل مشابهی از سوی دفتر وزارت خارجه ی پاکستان علیه کاردار افغانستان صورت گرفته است. اطّلاعاتی از منابع رده بالای حزب دریافت کرده ام که نیروهای افغانی و شوروی دارند طیّ زمستان جاری (دسامبر 1984 تا مارس 1985) عملیّات تلافی جویانه ای را علیه شورشیان در درون خاک پاکستان برنامه ریزی می -کنند. این هفته دکتر نجیب عضو دفتر سیاسی حزب برای گفتگوهایی با همتایش از مسکو دیدار کرد. فکر کنم ازجمله اهداف گفتگو ها بررسی این موضوع هم باشد که آیا می شود در بلوچستان و ایالت سرحدّ شمالغربی (NWFP) مقداری نارضایتی ایجاد کرد تا فشار سیاسی – نظامی بر پاکستان وارد شود و در نتیجه دست از حمایت شورشیان بردارد، یا خیر؟ روز پانزدهم نوامبر در نشست عمومی سازمان ملل در مورد قطعنامهٔ پاکستان پیرامون افغانستان که مجموعاًً چهل و شش کشور مشترکاً از آن حمایت کردند رأی گیری شد. طبق اطّلاعات موجود در کابل مجموع 119 کشور در مقایسه با 116 کشور در سال 1984 از قطعنامه پشتیبانی کردند. بیست کشور متعلّق به بلوک سوسیالیستی با قطعنامه مخالفت کردند و 14 کشور رأی ممتنع دادند. مالاوی، گرانادا و گینهٔ نو سه کشور جدیدی بودند که به استناد گزارش های دریافتی در اینجا از قطعنامه حمایت کردند. کشتمند نخست وزیر روز 21 نوامبر به من گفت دولت افغانستان قدردان سخنران هیأت هندی پیرامون موضوع در نشست عمومی سازمان ملل است. افغانستان همچنین از رفتاری که ما در رأی دادن به قطعنامه داشتیم خوشحال بود. دوست، وزیر خارجه روز نوزدهم نوامبر از نیویورک بازگشت و گزارش کاملی از سخنرانی های نشست عمومی سازمان ملل هم به شورای وزیران و هم دفتر سیاسی حزب ارائه کرد. اگرچه پاکستان بیش از حدّ در مورد آن سه رأیی که قطعنامه اش نسبت به سال گذشته بیشتر آورد سخن می گوید، مسئولین افغانی و شوروی بنظر نمی رسد چندان آشفته و ناراحت از نتیجهٔ سخنرانی سازمان ملل باشند. دوست اواسط نوامبر ملاقاتی با دبیر کلّ سازمان ملل داشت. بطور کلّی انتظار می رود دور بعدی گفتگو های تقریبی [نزدیک ساز] در ژنو طیّ فوریه یا مارس 1985 برگزار شود. گفتگوهای اواسط نوامبر یعقوب خان با رئیس جمهور ریگان، شولتز، وزیر خارجه و واینبرگر، وزیر دفاع با دقّت مورد توجّه و نقد دولت و رسانه های گروهی افغانستان قرار گرفت. ارزیابی افغانستان اینست که یعقوب خان طیّ این گفتگو ها و با استفاده از بهانهٔ افغانستان بر گرفتن کمک مالی و نظامی بیشتر تمرکز داشته است. مسئولین شوروی و افغانی انتظار افزایش فعّالیّت های شورشیان و در نتیجهٔ آن درگیری های نظامی بیشتر دارند. اختلاف دیدگاه بین رئیس جمهور ضیاءالحق و یعقوب خان نیز مورد توجّه بود. یعقوب خان در یک اظهار نظر در آمریکا تأکید کرد پاکستان علیه نیروهای افغانستان و شوروی دست به عملیّات تلافی جویانه می زند اگر به حمله به خاک پاکستان ادامه دهند. وقتی در اسلام آباد از ضیاءالحق در مورد این تأکید پرسیدند گزارش رسیده که گفته است در حالیکه پاکستان اقدامات دقیق دفاعی را انجام خواهد داد، قصد ندارد علیه نیروهای شوروی و افغانستان دست به اقدام تلافی جویانه بزند، بویژه اینکه پاکستان علاقمند نیست به هیچ وجه به رویارویی نظامی با اتّحادشوروی بپردازد. مرگ فیض احمدفیض [شاعر و غزلسرای مشهور اردوزبان پاکستان] در بیستم نوامبر در افغانستان در سطح گسترده ای موجب عزاداری شد. سازمان مقاومت، صلح و دوستی افغانستان پیام تسلیتی ویژه و رسمی برای خانوادهٔ فیض و شورای صلح پاکستان فرستاد. 14 نوامبر شورای انقلابی و دفتر نخست وزیر مشغول بحث و گفتگو دربارهٔ سازمان دهی مجدّد وزارت داخله بودند. بنظر می رسد انگیزه ها سیاسی و سازمانی باشند. نشانه هایی وجود دارد که رئیس جمهور کارمل مایل است از نفوذ وزیر خلقی داخله، گلاب زئی که مشهور است غیر قابل پیش بینی و اغلب غیر قابل کنترل است، بکاهد. گزارش های تأیید نشده ای می گویند مسئولیّت گلاب زئی تا حدّ یک شهروند عادّی کاهش خواهد یافت. پیش بینی شده است کارکردهای امنیّتی و شبه نظامی وزارت داخله به «خاد» زیر نظر دکتر نجیب منتقل شود. مقاومت زیادی در برابر این تصمیم از سوی عناصر خلقی درون حزب و دولت نشان داده می شود. مشاورین روسی کمیتهٔ مرکزی و شورای انقلابی مخالف ایجاد نارضایتی بین خلقی ها هستند در عین حال نمی خواهند مسئولیّت و قدرت رهبران پرچمی، کارمل و کشتمند، زیر سؤال برود. فضای اطراف فعّالیّت دولتی بر همین اساس از اندیشه و عدم اطمینان انباشته شده است. رئیس جمهور کارملدر یک ملاقات با من در دهم سپتامبر تأکید کرد حزب حاکم و نیروهای مسلّح افغانستان هر دو در وضعیّت خوبی به سر می برند و قدرتشان در حال افزایش است. در پاسخ به سؤال من در مورد مراسمی که قرار است برای یاد بود بیستمین سالگرد تأسیس PDPA برگزار شود کارمل گفت عضویّت حزب به حدود 150000 نفر رسیده است. قدرت نفراتی نظامی و شبه نظامی به حدود 180000 تا 200000 نفر می رسد. وی افزود شبکهٔ حزب تا مناطق روستایی در تمامی مناطق افغانستان بجز پکتیا، پکتیکا و کنر گسترش یافته است. درحالیکه تأکید می کرد اختلاف هایی بین خلقی– پرچمی در بین بعضی اعضای حزب وجود دارد، ادّعا کرد شکاف، اختلاف و دشمنی حزبی بین رهبری رده بالا و در ارگان های مرکزی حزب از بین رفته است. او اظهار داشت تصمیم بر برگزاری جشن های یادبود بنیانگذاری حزب بر پایهٔ رشد اعتماد بین حزب و دولت برنامه ریزی شده و اینکه تمامی موضوع های مربوط به حزب و دولت بطور رضایت بخش در حال پیشرفت است. من با این ارزیابی رئیس جمهور کارمل موافق نیستم. حزب با وجود مردم افغانستان اعتبار پیدا می کند. عضویّت در آن و نظم و انضباط، اگرچه در مقایسه با سال 1979 خمیرمایه شان درست شده، امّا هنوز رقیق هستند. اتّحاد، هماهنگی و تعهّد عقیدتی [ایدئولوژیکی] اعضا شکننده است. این تنها حضور روسیّه و مشاوره روسیّه است که ساختار قدرت و عملکرد و استحکام حزب را نگه داشته است. ولایت های کنر و پکتیا شاهد درگیری های عمده ای بین شورشیان و نیروهای افغانی و شوروی بود. مناطق باریکوت و جاجی میدان صحنهٔ جنگ هایی سخت بین دو طرف بودند. شورشیان متعلّق به گروه های سیّاف و حکمتیار تقریباً یک لشکر از نظامیان افغانی و یک تیپ از نظامیان شوروی را تار و مار کردند. عظیمی، معاون وزیر دفاع خودش از کابل راهی کنر شده است تا از نزدیک بر عملیّات نظارت داشته باشد. توپخانه پاکستان با آتشباری از محدودهٔ پاراچنار به داخل افغانستان بر باریکوت مشغول پشتیبانی از فشار شورشیان بر این منطقه بوده است. مناطق شمال هرات هم در طول هفته شاهد فعّالیّت های شورشیان بوده است. دو رهبر شورشیان افغانی کاپیتان اسماعیل و قاری یکدست علیه نیروهای افغانی و شوروی در هرات فعّال بوده اند. این موضوع حجم عظیمی از عملیّات هوایی و اعزام و استقرار بیشتر نیروهای شوروی در منطقه را طلبید. کابل بار دیگر هدف حمله های راکت و خمپاره بود و شب ها بازهم با آتش توپخانه و سلاح های سبک در پاسخ به شورشیان سوراخ سوراخ شد. آما علیرغم فعّالیّت شورشیان دولت توانسته است جاده های اصلی و خطوط ارتباطی بین کابل و تمامی شهر های عمده و مراکز مهمّ افغانستان را تحت کنترل خود داشته باشد. عبدالقادر وزیر دفاع از کار برکنار و سرلشکر نظرمحمد جانشین وی شده است. انتصاب نظرمحمد به عنوان وزیر دفاع مورد استقبال و خشنودی از بالا تا پایین در نیروهای مسلّح شده است به دو جهت، هم برتری حرفه ای و هم وابستگی های قبیله ای وی به عنوان یک پشتون اصیل. (قادر پشتون نیست. او به قبیلهٔ چیمک (Chaimak) که در مناطق شمال هرات ساکن هستند تعلّق دارد.) نظرمحمد در رابطه با نیروهای مسلّح امتیاز های مثبت بیشتری دارد زیرا او یک عضو خلقی وفادار حزب است. روز دهم دسامبر با رئیس جمهور کارمل ملاقات کردم و یک نامه از رئیس جمهورمان و دو نامه از نخست وزیرمان تسلیم وی کردم. نامهٔ رئیس جمهورمان پاسخی بود به پیام کارمل که بخاطر خانم گاندی تسلیت گفته بود. یکی از نامه های نخست وزیرمان با همین موضوع بود. نامهٔ دوم در مورد کار مربوط به جنبش غیرمتعهّد ها بود. رئیس جمهور کارمل پنجاه دقیقه با من گذراند که طیّ آن دیدگاه ها و ارزیابی هایش را در مورد اوضاع داخلی در افغانستان و در مورد روابط خارجی افغانستان برایم گفت. نکته ای که آقای کارمل مطرح کرد و ارزش بیان دارد این بود که وی هیچ انتظار از به نتیجه رسیدن گفتگوهای سازمان ملل در مورد افغانستان که قرار است در فوریه 1985 در ژنو برگزار شود، ندارد. او گفت تا پاکستان گرایش هایش را تغییر ندهد و خودش را از نفوذ آمریکا آزاد نکند آینده ای برای حلّ سیاسی موضوع های مربوط به افغانستان نمی توان داشت. رئیس جمهور کارمل بخاطر حادثهٔ ناگواری که در بوپال اتّفاق افتاد و گازهای سمّی از کارخانهٔ «یونیون کارباید» در آن شهر نشت کرد [و تعداد زیادی را کشت] برای رئیس جمهورمان پیام نگرانی و همدردی فرستاد. تنش با پاکستان در حدّ اعلا ادامه دارد. فدا یونس کاردار پاکستان در طول هفته تقریباً هر روز به دفتر وزارت خارجه فراخوانده شد تا یادداشت اعتراضیّه ای در مورد فعّالیّت نظامی پاکستان در حمایت از شورشیان در ولایت های شرقی افغانستان تسلیم وی شود. گزارش هایی در مورد توپخانهٔ افغانستان دارم که آن هم از باریکوت به منطقهٔ پاراچنار آتش گشوده و هواپیما هایش در ایالت سرحدّ شمالغربی وارد خاک پاکستان شده اند. دولت افغانستان با خشونت از دیدار ژنرال آمریکایی وس (Vess) و نیز رهبران کنگره و سنا از پاکستان انتقاد کرد. دیدار سناتور سام نان (Sam Naunn) از بعضی از اردوگاه های پناهندگان افغانی بعنوان عملی مداخله جویانه علیه افغانستان به حساب آمد. دیدار ژنرال ورنان والترز (Gen. Vernon Walters) از کلمبو [سریلانکا] و حضور دیگر سران دیپلمات آمریکا در منطقه بعنوان عملی تحریک آمیز از سوی امپریالیسم شمرده شد. تمایل مصر نسبت به افغانستان بر اساس برآورد رهبری افغانستان دارد دچار تغییراتی می -شود. دو هیأت مصری از افغانستان دیدار کردند: یکی در ارتباط با نشست AAPSO دربارهٔ نظم جدید اطّلاعات جهان و دیگری شامل نمایندگانی از وزارت امور مذهبی مصر. رئیس جمهور کارمل به من گفت با گرایش واقع گرایانه و عملی رئیس جمهور مبارک به سمت اتّحادشوروی، روابط افغان– مصر ممکن است کم کم بهبود یابد. او اظهار داشت در حالیکه حمایت فعّال مصر از شورشیان از تابستان 1984 رو به کاهش نهاده است، اکنون چین، پاکستان و ایران هستند که در بین همسایگان بی واسطهٔ افغانستان به حمایت از عناصر شکست خورده ادامه می دهند. 21 دسامبر جلساتی از دفتر سیاسی حزب، کمیتهٔ مرکزی، جبههٔ ملّی میهن و بعضی دیگر از سازمان ها برای نهایی کردن اسناد، قطعنامه ها؛ اظهارنامه ها و شعارهایی برای راهنمایی اعضای حزب در جشن های بیستمین سالگرد بنیانگذاری PDPA تشکیل شد. روزنامهٔ حزبی «حقیقت انقلاب ثور» به تجدید چاپ سند ایدئولوژیک اصلی PDPA با عنوان «نظریهٔ دموکراتیک مردم» که برای بار نخست در سال 1967 چاپ شده بود، اقدام کرد. پیش نویس این سند را خود رئیس جمهور کارمل که در آن زمان دبیر کلّ کمیتهٔ مرکزی PDPA بوده است، تهیّه کرده بود، امّا سند تجدید چاپ شده با توجّه کردن به رویدادهای اخیر آنطور که ویرایشگران قباله ها و اسناد حزبی اعلام کرده اند به روز شده است. این سند در چهاردهم سپتامبر منتشر شد. نکات عمده ای که در سند آمده به قرار ذیل اند: 1) هدف از انقلاب ثور این است که یک حکومت و جامعهٔ ملّی دموکراتیک ایجاد شود. به اینجامعه و حکومت بایستی از طریق زدودن عقب افتادگی اقتصادی و تغییر اساسی در نظام های فئودالی و سلطنتی استبدادی دست یافت. گام های سیاسی و نظامی که پس از انقلاب ثور برداشته شده نظام و روش های فئودالی و سلطنتی استبدادی را نابود کرده، امّا هنوز تا رسیدن به اهداف اقتصادی و اجتماعی راه زیادی است. نیروهای سابق فئودالی و سلطنت طلب که در افغانستان جا خوش کرده اند اکنون بوسیله نیروهای امپریالیستی بعنوان نشانی از دخالت خارجی و شورش و طغیان نگهداری می شوند. 2) هدف PDPA این است که به توسعهٔ اجتماعی و اقتصادی افغانستان از طریق روش های سوسیالیستی غیر کاپیتالیستی دست یابد. 3) انقلاب افغانستان به سمت برپائی یک جامعهٔ چند قبیله ای – چند قومیّتی حرکت می کند که در آن مساوات بین قبایل و قومیّت های گوناگون سازندهٔ جامعهٔ افغانستان را نشانه گیری کرده است. هیچ قبیلهٔ خاصّی حاکم مطلق ساختار قدرتی جامعه-ی نوینی که بوجود می آید نخواهد بود. جنگ های توپخانه ای بین پاکستان و افغانستان و نیز تجاوز هوایی از سوی افغانستان به داخل خاک پاکستان ادامه دارد. تبادل یادداشت های اعتراضیّه هم بین دو کشور در جریان است. مبارزه انتخاباتی موجود در هند با علاقمندی و با تفسیر هر روزه دنبال می شود. امّا تبلیغات و انتشارات مربوط به مبارزهٔ انتخاباتی ما بیشتر گزینشی است تا توصیفی. سخنرانی های مبارزاتی، فعّالیّت ها و دیدگاه ها فقط مربوط به کنگره (شاخهٔ ایندیرا)، حزب کمونیست هند CPI و (M) CPI در افغانستان منتشر می شوند. فعّالیّت دیگر احزاب سیاسی هند مثل BJP، DMKP، جاناتا و دیگر حزب های منطقه ای کاملاً نادیده گرفته می شوند. دولت افغانستان و رسانه های افغانی علاقمندند کنگره (ایندیرا) به قدرت بازگردد. آن ها توصیه می کنند CPI و (M) CPI هم از سیاست-های داخلی و خارجی کنگره (ایندیرا) حمایت کنند. رسانه های گروهی رسمی کابل از قول یک روزنامهٔ آلمان غربی «اونزر زیت» (Uuser. Zeit) برای برجسته کردن این حقیقت که جمهوری آلمان فدرال کمک نهانی بسیار زیادی به شورشیان می کند خبری را نقل کردند. طبق گفتهٔ این روزنامه، آلمان غربی، ارزشی معادل 60 میلیون مارک آلمان از طریق کانال های سرّی به شورشیان کمک می کند. این مبلغ برای خرید سلاح و تجهیزات نظامی در اروپا در اختیار شورشیان گذاشته می شود و این سلاح ها از اشتوتگارت در آلمان غربی به پاکستان ارسال می گردد. رسانه های افغانی همچنین مشخّص کردند که اخیراً آلمان غربی برای ایجاد یک سازمان خبری، رادیویی را سرمایه گذاری و تجهیز کرده است که آنهم در فرانکفورت آلمان غربی است. دولت افغانستان گفته است آلمان غربی هم مثل بریتانیا زیر سایهٔ سیاست های آمریکا در افغانستان شروع به حرکت کرده است. خانم آناهیتا راتب زاد روز شانزدهم دسامبر راهی قاهره شد تا در گفتگوهایی با همتا هایش در سازمان تحکیم صلح و دوستی در مصر شرکت کند. رئیس جمهور مبارک ایجاد تدریجی ارتباط بین رهبری افغانستان و رهبران مذهبی و سیاسی را کاملاً مورد تأیید قرار داده است. 28 دسامبر روز بیست و دوم دسامبر رئیس جمهور کارمل ریاست جلسه ای از دفتر سیاسی حزب را بر عهده داشت. جلسه به بررسی رویدادهای اقتصادی داخل کشور اختصاص داشت. در این جلسه دفتر سیاسی حزب نخستین پیش نویس برنامهٔ پنجسالهٔ افغانستان را هم مورد بررسی قرار داد. رئیس جمهور کارمل تأکید کرد برنامه بر اصلاحات ارضی، بهداشت عمومی، آموزش و اصلاحات امور بانکی متمرکز گردد. دفتر سیاسی حزب همچنین از کمیتهٔ برنامه ریزی دولتی خواست تضمین دهد در هدف گذاری برنامه ریزی ملّی بین آموزه های سنّتی اجتماعی و فرهنگی از یک طرف و مرکزیّت بخشی به سوسیالیزم در توسعهٔ اقتصادی در افغانستان از طرف دیگر رویکردی علمی و ارتباطی منطقی مورد توجّه قرار گیرد. رئیس جمهور کارمل در پنجمین پلنوم شورای مرکزی جبههٔ ملّی میهن در روز بیست و یکم دسامبر سخنرانی کرد. او تأکید کرد در حالیکه PDPA سازمان دهندهٔ انقلاب است، جبههٔ ملّی میهن می بایستی تلاش کند نمایندهٔ تمامی نیروهای سیاسی و اجتماعی باشد که در بردارندهٔ تمامی طبقات جامعه افغانی است. جبههٔ ملّی میهن می باید پایه ای باشد که کادرهای PDPA و نیروی حزبی بر آن ساخته شود. او نگاهی به سیاست های داخلی و خارجی افغانستان و ارزیابی این کشور از موضوع هایی داشت که روابط بین المللی را تحت تأثیر خویش قرار می دهد. متن کامل سخنرانی که به انگلیسی ترجمه شده و در مطبوعات اینجا منتشر گردیده جداگانه برای وزارتخانه [خارجهٔ هند] ارسال می گردد. بیست و چهارم دسامبر رئیس جمهور کارمل برای رهبران قبایل هزاره هم سخنرانی کرد. هزاره ها همانگونه که می دانید مظلوم ترین و تحت استثمار ترین گروه قبیله ای در افغانستان بوده اند. در حقیقت آن ها تامین کنندهٔ کارگر یدی و نیروی بردگی طبقه های پشتون حاکم بر سیاست افغانستان طیّ دو و نیم تا سه قرن گذشته بوده اند. رئیس جمهور کارمل به ایشان اطمینان داد که جایگاه پایین سیاسی و اجتماعیشان در افغانستان نو که انقلاب ثور تلاش می کند آنرا بسازد بطور کامل برطرف خواهد شد. وی همچنین به هزاره ها تعهّد سپرد که نقش صحیح و برابری در ساختار قدرتی کشور به آن ها داده خواهد شد. (لزومی نیست یادآوری کنم نخست وزیر کشتمند یک هزاره است) مراسم جشن، سمینار ها، کارهای داوطلبانه، نمایشگاه ها و دیگر فعّالیّت های مربوط به برگزاری جشن های بیستمین سالگرد بنیانگذاری PDPA در کابل و نیز دیگر شهرهای مهمّ افغانستان ادامه داشت. با پیش بینی تهدید ها و حملات شورشیان به کابل بعضی از نظامیان شوروی که از درهٔ پنجشیر محافظت می کردند از دره بیرون کشیده شدند تا طیّ آخرین هفتهٔ دسامبر که با پنجمین سالگرد ورود ارتش شوروی به داخل افغانستان همزمان می شد به تأمین امنیّت برای شهر کابل بپردازند. شورشیان وابسته به گروه حکمتیار و بعضی از هواداران مسعود از امتیاز این رویداد استفاده کرده و به پادگان های افغانی در درهٔ پنجشیر حمله کردند که موجب شد بعضی از پاسگاه ها در بخش مرکزی درهٔ پنجشیر به کنترل شورشیان درآید. نیاز است که بار دیگر نیروهای شوروی دست به اقدام بزنند. فشار شورشیان بر ولایت های کنر، پکتیکا و بخش هایی از هرات ادامه می یابد. توپخانهٔ پاکستان بار دیگر به داخل خاک افغانستان در منطقهٔ باریکوت در کنر آتش گشود. از وابستهٔ نظامیمان خواستم برآوردی از فرار از ارتش افغانستان در سال 1984 به من ارائه کند. با تکیه بر اطّلاعاتی که در یادداشت هایمان داریم و آنچه را که تاکنون گردآوری کرده ایم تخمین ما اینست که حدود 18000 تا 23000 نظامی و شبه نظامی طیّ این سال نیروهای مسلّح را ترک کرده اند. فرار الزاماً به معنی پیوستن به نیروهای شورشی نیست. خیلی از این افراد به سادگی همراه با سلاح هایشان در مناطق روستایی پنهان شده اند و یا بطور پراکنده با گروه های شورشی در عملیّات شرکت می کنند یا در اقدام به تبه کاری مشخّصی سرگرم اند. در شب های بیست و پنج و بیست و شش دسامبر، پس از فاصله ای تقریباً سه هفته ای، کابل باردیگر با حملات موشکی و تبادل آتش سلاح سبک مواجه شد. من انتظار فشار شورشیان بر شهر کابل را طیّ سالگرد ورود شوروی به افغانستان و جشن های مربوط به بیستمین سالگرد بنیانگذاری PDPA دارم. شورشیان تلاش خواهند کرد حضورشان را از هم اکنون تا حدوداً سومین هفتهٔ ژانویه به اثبات برسانند. مسئولین شوروی و افغانی هم اقدام های متقابل را با برنامه های امنیّتی بیشتر برای شهر اجرا کرده اند. رئیس جمهور ریگان در بیانیّه ای که روز 26 دسامبر بمناسبت پنجمین سالگرد ورود نظامی شوروی به داخل افغانستان صادر کرد اظهار داشت ایالات متّحدهٔ آمریکا حضور نظامی شوروی در افغانستان را عاملی می داند که بر روابط آمریکا– شوروی تأثیر منفی می گذارد. وی ابراز داشت حمایت بیشتری در اختیار گروه های شورشی که مخالف رژیم کارمل هستند گذاشته خواهد شد. او تعهّد آمریکا برای یافتن راه حلّی سیاسی برای مسئلهٔ افغانستان را تکرار کرد و به روشنی اظهار داشت راه حلّ سیاسی می بایستی به خروج بی قید و شرط نظامیان شوروی و بعضی تغییرات کیفی در دولت افغانستان بیانجامد. در هفتهٔ گذشته کاردار پاکستان دو بار دیگر به وزارت خارجه فراخوانده شد تا یادداشت اعتراضیّه در مورد فعّالیّت های نظامی پاکستان در شرق افغانستان به وی داده شود. جهت گیری تهاجمی علیه سیاست های داخلی و خارجی پاکستان و رژیم ضیاء در رسانه های گروهی افغانستان بی وقفه ادامه یافت. یادداشت روزانهٔ سال 1985 4 ژانویه 1985 از یکم ژانویه جشن های مربوط به بیستمین سالگرد بنیانگذاری PDPA در کابل و دیگر مراکز شهری آغاز شد. این برنامه ها شامل گردهمایی ها، سمینار ها، گفتگو ها و غیره می شود که روز دهم ژانویه به اوج می رسد. در آن روز گردهمایی بزرگی از اعضای حزب برگزار خواهد شد و در آن رئیس جمهور کارمل سخنرانی می کند. قرار است هیأت های خارجی هم برای برنامهٔ اصلی در کابل باشند. برجسته ترین حرکت یادمان انتشار شعار هایی برای کار حزبی بوسیلهٔ کمیتهٔ مرکزی PDPA بود. شعار هایی که روز اول ژانویه مورد توجّه قرار گرفتند سند سیاسی مهمّی است، چنانکه این کار در مورد دیگر کشورهای سوسیالیست-کمونیست هم صدق می کند. کمیتهٔ مرکزی 25 شعار برای مراسم اعلام کرد. شعار ها بر خطوط مورد انتظار در مسائل داخلی و بین المللی بودند. شعارهای مربوط به سیاست خارجی افغانستان مشخّص و برجسته اند و می بایستی مورد توجّه قرار گیرند. در این رابطه شعارهای زیر جلب توجّه می کند: 1) زنده باد تحکیم بین المللی PDPA و تمامی احزاب رفیق. 2) زنده باد حزب کمونیست اتّحادشوروی، حزب بزرگ لنینیست 3) زنده باد دوستی جدایی ناپذیر بین احزاب، دولت ها و توده های افغانستان و کشورهای سوسیالیستی 4) بادا که دوستی برادرانه بین توده های افغانستان و اتّحادشوروی قوّت بیشتری بدست آورد. در شعار ها هیچ اشاره ای به غیرمتعهّد بودن، اصول آن یا اهدافش یا تعهّد PDPA به جنبش غیرمتعهّد ها نشده است. رسانه های گروهی افغانستان سلسله ای از مقالات و تفسیر ها از پراودا، رودو– پراوو و مفسّر شوروی اولیانووسکی (Ulyanovsky) پیرامون وضع فعلی انقلاب افغانستان، گذار اجتماعی و سیاسی جمهوری دموکراتیک افغانستان و ازین قبیل منتشر کردند. روزنامهٔ حزبی «حقیقت انقلاب ثور» و دیگر مطبوعات مقاله ها و تفسیر هایی را در مورد فعّالیّت های رئیس جمهور کارمل از سال 1965 به بعد بعنوان رهبر حزب، بعنوان عضو مجلس و بعنوان رهبر سیاسی که نهایتاً در انقلاب ثور به اوج خویش رسید چاپ و منتشر می کند. نکات عمده ای که در همهٔ این مقاله ها به چشم می خورند عبارتند از: 1- برای رفاه تودهٔ افغانستان انقلاب ضروری بود. 2- علیرغم شرایط سخت امنیّتی و نظامی، برنامه ها و اهداف انقلاب ثور، بویژه در زمینه-ی اجتماعی، اقتصادی اگرچه آرام ولی رضایت بخش در حال پیاده شدن هستند. 3- افغانستان، با حمایت از سوی اتّحادشوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی تصمیم دارد با شورش و دخالت خارجی برخورد کند و در این رابطه کامیاب خواهد شد. اعضای دفتر سیاسی حزب با هدایت رئیس جمهور کارمل و نخست وزیر کشتمند به جلسات خود با رهبران قبیله ای و مذهبی مناطق گوناگون کشور ادامه می دهند. نمایندگانی از بدخشان، پنجشیر، کنر، هرات و نیمروز به پایتخت آمدند تا جلسه هایی را با رهبران افغانستان داشته باشند. بنظر می رسد ارتباط داخلی بین رهبری افغانستان و مردم نقاط دور دست روستایی کم کم دارد رو به افزایش می رود. نیروهای شوروی و افغانی بالاخره پس از جنگ مداوم با شورشیانی که حدود سه ماه در ولایت کنر و پکتیکا فعّال بودند توانستند قدرت بر تر را کسب کنند. آن ها توانسته اند اوضاع در هرات را هم تحت کنترل درآورند. برف سنگینی که از 24 نوامبر بر بیشتر افغانستان در حال باریدن بوده است، هوا را هم به کمک نیروهای شوروی و دولتی آورده است. با اعزام نیروهای تازه نفس که به سوی درهٔ پنجشیر سرازیر شده اند، توانسته اند از فشار شورشیان به پادگان های دولتی افغانستان مستقر در دره پیشگیری کنند امّا باید توجّه داشت که این نظامیان و هواپیماهای شوروی هستند که مجبورند کار مقابله با شورشیان را در دره بعهده بگیرند. رئیس جمهور کارمل و کشتمند، نخست وزیر، روز 31 دسامبر 1985 پیام مشترک تبریکی برای نخست وزیر راجیو گاندی به مناسبت پذیرش مسئولیّت نخست وزیری ارسال کردند. پیام رهبری شری گاندی را بخاطر کسب پیروزی چشمگیر مورد ستایش قرار داد. پیروزی راجیو گاندی بعنوان «پاسخی محکم به دشمنان اتّحاد و اقتدار ملّی هند» ارزیابی شد. رهبری افغانستان ابراز اطمینان کرد که آقای راجیو گاندی سیاست های استقلال طلبانه، صلح آمیز، مترقیانه و غیروابسته را همانگونه که مهاتما گاندی، جواهرلعل نهرو و خانم ایندیرا گاندی طرّاحی کرده بودند، ادامه خواهد داد. پیام تأکید کرد «افغانستان توجّه زیادی مصروف دوستی و روابط تاریخی و طولانی مدّت با هند می کند و اینکه این کشور تلاش خواهد کرد روابطش را با هند مستحکم، قوی و گسترده سازد.» این پیام در سطح گسترده ای در رسانه های گروهی افغانستان منتشر گردید. وزارت خارجهٔ افغانستان در تاریخ 29 دسامبر 1984 بیانیّه ای در مورد فعّالیّت های دشمنانهٔ پاکستان علیه افغانستان منتشر کرد. در آن تأکید شده است که توپخانهٔ پاکستان بین29 اکتبر تا28 دسامبر، 19 بار به خاک افغانستان حمله کرده و ولایت های شرقی کشور را مورد تجاوز قرار داده است. پاکستان متّهم شده بود به اینکه واسطهٔ خرید تجهیزات و تسلیحات بهتری برای شورشیان شده است. در بیانیّه پافشاری شده بود که پاکستان «جنگ ناخواستهٔ تازه ای علیه افغانستان و به نمایندگی از طرف امپریالیسم، تفکّر توسعه طلبانه و ضدّ انقلاب به راه انداخته است.» بیانیّه به پاکستان اخطار می داد حرکات دشمنانه بر گفتگو های در حال انجام ژنو برای یافتن یک راه حلّ سیاسی تأثیر منفی خواهد گذاشت. بیانیّه همچنین یادآوری می کرد تجربهٔ افغانستان این بوده است که پاکستان «دست به اینگونه اقدام های از پیش طرّاحی شده با هدف تأثیر گذاری بر شرایط دور بعدی گفتگو های ژنو و آشفتن آن فضا» می زند. اینگونه فعّالیّت ها از سوی پاکستان با ادّعاهای این کشور مبنی بر تعهّدش برای یافتن نتیجه در مسائل سیاسی مربوط به افغانستان که پیرامون آن بحث و تبادل نظر شده، تضادّ دارد. وزارت خارجهٔ افغانستان روز یکم ژانویه بیانیّهٔ دیگری از طریق سخنگوی رسمی اش صادر کرد که در آن نسبت به بیانیّهٔ 26 دسامبر 1984 رئیس جمهور ریگان، در مورد افغانستان واکنش نشان داد. رئیس جمهور ریگان بار دیگر حمایت از شورشیان را تکرار کرد و اعلام نمود کمک بیشتری در اختیار آن ها خواهد گذاشت و بر این خشنودی تأکید نمود که شورشیان تا پایان سال 1985 علیه رژیم کارمل پیروزی بدست خواهند آورد. سخنگوی افغانستان تأکید کرد بیانیّهٔ ریگان ثابت می کند امپریالیسم آمریکا بخش جدایی ناپذیر از سیاست خارجی آمریکا در قبال کشورهای در حال توسعه است. رئیس جمهور ریگان با زبانی تند مورد انتقاد قرار گرفته بود. تصمیم افغانستان برای مقاومت در برابر سیاست های آ مریکا مورد تأکید سخنگو بود. 11 ژانویه طی این هفته جشن های بیستمین سالگرد PDPA به اوج خود رسید. از هفتم ژانویه هیأت هایی از احزاب سیاسی خارجی شروع به وارد شدن به کابل کردند. مراسم اصلی روز دهم ژانویه با اجتماع عمومی اعضای حزب و اعضای سازمان های پیشرو برگزار شد. رئیس جمهور کارمل سخنران اصلی بود که سخنانش همان مطالب آشنای تأکید بر پیشرفت داخلی و ارتباط های خارجی و حول همان محورهایی بود که در مناسبت های گوناگون در طول سال 1984 به آن ها اشاره کرده بود. دو سخنرانی مهمّ دیگری که در این مراسم ارائه شد یکی را آقای عثمان خواجه علی اف دبیر اوّل حزب کمونیست ازبکستان ایراد کرد که نمایندگی اتّحادشوروی را داشت و دیگری را بی. آر. باگات (B. R. Bhagat) از حزب ملّی کنگره (شاخهٔ ایندیرا) از هند که نمایندهٔ اصلی از هند بود. حدود سی و پنج هیأت خارجی برای مراسم آمده بودند. بیشتر رؤسای این هیأت ها دبیر کلّ های کمیته های مرکزی احزاب خودشان بودند. نمایندهٔ تمامی کشورهای سوسیالیستی اروپا حضور داشتند. جالب اینکه هیأت هایی هم از حزب کمونیست عربستان سعودی (مستقر در اتیوپی) از جمهوری دموکراتیک مردمی یمن، از حزب بعث سوریّه و احزاب کمونیست ژاپن، آلمان غربی، هیأت هایی هم از مغولستان، کرهٔ شمالی، ویتنام، کامبوج و کوبا شرکت کردند. جدا از حزب کنگره (ایندیرا)، CPI، (M) CPI نیز در این مراسم نماینده داشتند. آنگولا، موزامبیک و نیکاراگوئه هم نمایندگانی داشتند. طی این هفته کابل تحت تدابیر شدید و فوق العادّهٔ امنیّتی بود زیرا احتمال برهم زدن مراسم اصلی از سوی شورشیان می رفت. قابل توجّه اینکه شوروی هیأت بلند پایه ای را که انتظار می -رفت اعزام نکرد. انتظار عمومی این بود که در این مراسم پونوماریف (Ponomariev) عضو علی-البدل دفتر سیاسی حزب ریاست هیأت شوروی را برعهده داشته باشد. رئیس جمهور کارمل مادّه واحده ای بر قانون نظام وظیفهٔ نیروهای مسلّح افغانستان افزود. این اصلاحیّه تصریح می کند که هر تبعهٔ افغانستان، اگر تحت قانون نظام وظیفهٔ اجباری بطور داوطلب خدمت در ارتش را انتخاب کند بجای چهار یا شش سال فقط دو سال خدمت خواهد کرد. من گمان نمی کنم این هم تأثیر چندانی در عکس العمل عمومی برای خدمت در نیروهای مسلّح افغانستان داشته باشد. به هر صورت اصلاحیه تنها یک مسکّن موقّتی است زیرا قانون اصلی نظام وظیفه خدمت در ارتش را اجباری می داند و آنرا بار ها تکرار کرده است که هر تبعهٔ افغانی بین 18 تا 45 سال باید آنرا انجام دهد. اصلاحیّه تنها یک امتیاز گزینشی و مشخّص شده است. شری بی. آر. باگات عضو مجلس و رئیس بخش روابط خارجی حزب کنگره (ایندیرا) روز هشتم ژانویه وارد کابل شد و مورد استقبال دکتر زیری و آقای بریالی اعضای دفتر سیاسی حزب قرار گرفت. او را در مهمانسرای نخست وزیری و در کنار دیگر هیأت ها جا دادند در حالی که روس ها را در هتل بین-المللی اسکان دادند. آقای باگات روز هشتم ژانویه (ه مان روز ورود) با آقایان بریالی، دوست، وزیر خارجه و کشتمند، نخست وزیر ملاقات کرد. وی روز نهم ژانویه با رئیس جمهور کارمل دیدار کرد. او تقریبا با هرکدام از این رهبران افغانی یک ساعت گذراند. رئیس جمهور کارمل به آقای شری باگات گفت از نظر وی کنگره (ایندیرا) به رهبری نخست وزیر موثّر ترین نیروی ملّی و مترقّی نه تنها برای پیشرفت و رفاه هند بلکه برای صلح و ثبات منطقه است. وی افزود ریاست نخست وزیر بر جنبش عدم تعهّد برای جنبش مناسب است و اینکه افغانستان به حمایت کامل خویش از نخست وزیر بعنوان رئیس جنبش ادامه خواهد داد. کارمل افزود او اهمیّت فراوانی برای روابط هند- افغانستان قائل است و این نه تنها به دلایل روابط تاریخی بلکه منافع مشترک، اندیشه های امنیّتی مشترک و تهدیدهای مشترک سیاسی– اقتصادی و استراتژیکی است که افغانستان و هند در شرایط جاری منطقه ای و بین المللی با آن روبرو هستند. کارمل از نامه هایی که نخست وزیر در ماه نوامبر برای وی فرستاده بود تشکّر کرد. او ابراز امیدواری کرد نخست وزیر به پشتیبانی از تقویت و گسترش روابط افغانستان– هند ادامه دهد. نخست وزیر کشتمند و آقایان بریالی و دوست تقریبا همان ها را تکرار کردند که رئیس جمهور کارمل به آقای شری باگات گفت. آقای کشتمند بویژه بر نیاز به گسترش همکاری فنّی، اقتصادی و فرهنگی افغانستان– هند تأکید کرد. آقای بریالی خواست که روابط بین کنگره (ایندیرا) و PDPA رسمی و و نهادینه شود. وی به همین منظور پیش نویس تفاهمنامه ای برای بررسی به شری باگات تسلیم کرد. دوست وزیر خارجه به شری باگات گفت آیندهٔ ابتکار سازمان ملل در خصوص پیدا کردن یک راه حلّ سیاسی برای مسائل مربوط به افغانستان پیچیده و کند است. این، به دلیل لجاجتی که ایران و پاکستان به خرج می دهند، مرحله ای طولانی را می طلبد. شری نامبو دریپات نمایندگی (M) CPI را دارد و CPI دو هیأت به رهبری آقای فاروقی وآقای هارکیشان سورجیت فرستاد. روز نهم ژانویه هر دوی این احزاب هندی یادداشت تفاهم همکاری باPDPA امضاء کردند. 18 ژانویه در زیر خلاصه ای از مجموعه ارزیابی ها و برداشت های بیستمین سالگرد بنیانگذاری PDPA ارائه می گردد. 1) مراسم اصلی در مقایسه با چنین مراسمی که از سال 1982 در آن ها حضور یافته ام خوب برنامه ریزی شده بود. تدارکات برای گفتگو ها، نشست ها و پیشرفت امور و غیره در مقایسه با برنامه های پنجمین سالگرد انقلاب که در سال 1983 برگزار شد هماهنگ تر بود. 2) این بار جشن ها را خود افغان های آموزش دیدهٔ کادر حزب اداره می کردند، در مقایسه با برنامه های پیشین که برنامه ریزهای روسی بیشتر به چشم می خوردند. کار اجرایی در دست آقای بریالی و آقای اسد کشتمند برادر کوچک تر نخست وزیر بعنوان دستیار ویژهٔ آقای بریالی بود. 3) کارگزاران رده بالای حزبی از تمامی مناطق افغانستان از نیروهای نظامی و شبه نظامیان در مراسم شرکت کردند. من شخصا تعدادی از دبیر کلّ های منطقه ای و سران حزبی را ملاقات کردم که طیّ سه سال گذشته با ایشان آشنا شده بودم. 4) رهبری PDPA توانست از راه ترغیب و فشار نمایندگانی از تقریباً تمامی گروه های قبیله ای در مراسم اصلی حزب گرد آورد. ابتدا حدس زده می شد به دلیل تمایلات جناحی خلقی ها در رده های پائین تر و نارضایتی ایشان تعداد کمی پشتون در مراسم شرکت کنند. این اتّفاق نیفتاد. در حقیقت اقبال ویژه ای نسبت به خلقی ها نشان داده شد. رئیس جمهور کارمل رهبران خلقی چون گلاب زئی، گلداد، وطن جار و نظرمحمد را بخاطر خدماتشان به انقلاب مورد عنایت ویژه قرار داد. تلویزیون و رادیو تمامی برنامه های اصلیشان را طیّ پنج روز از نهم تا چهاردهم ژانویه به زبان پشتو پخش کردند. 5) رئیس جمهور کارمل در سخنرانی طولانی اش در مورد اوضاع داخلی در افغانستان محکم و پابرجا به نظر می رسید و در مورد تهدیدهای خارجی مطمئن. وی تأکید کرد پیشرفت های سیاسی در افغانستان بر پایهٔ پیمان فشرده با اتّحادشوروی و ادامهٔ حمایت گسترده از جانب آن کشور استوار خواهد بود. 6) در حوزهٔ سیاست خارجی فقط دو کشور نامبرده شد. اشاره به روابط افغان– شوروی زیاد بود و به عنوان سنگ بنای اصلی که افغانستان پیشرفت و استحکام آتی خویش را وابسته به آن می داند یاد شد. مختصری هم از دوستی هند-افغانستان و یک اشارهٔ گذرا، تأکید می کنم، گذرا به عدم تعهّد. 7) شعارهای PDPA که برای مراسم تهیّه شده بود هیچ اشاره ای به هند یا عدم تعهّد نداشت. 8) مراسم سالگرد حزب در مقیاس بسیار کوچک تر در همهٔ شهرهای مهمّ افغانستان از جلال آباد و غزنی در جنوب تا مزارشریف و فیض آباد در شمال برگزار شد. مراسمی در هرات، شیندند و قندهار نیز برگزار شد. شرکت کنندگان مراسم عمدتاً وفاداران به حزب و کادر های اجرایی سازمان های پیشرو بودند. حتّی در کابل ارتباط دو جانبه ای بین مردم و حزب نبود. شهر البته با پرچم های ملّی و حزبی تزئین شده بود. امّا در مراسم، میهمانی ها و دیگر برنامه ها فقط کادرهای تأیید شده شرکت می کردند. ولی باید ذکر کرد که حضور در مراسم خوب بود و همهٔ سالن ها همیشه پر بودند. تنها بخش جمعیّت کابل که تا حدّی نسبت به مراسم شوق نشان دادند افراد جوانی بودند که می آمدند تا اجرای موسیقی و رقص هنرمندان افغانی و گروه های هنرمند شوروی را که برای مراسم به کابل آمده بودند، ببینند. رسانه های گروهی از رادیو و تلویزیون و مطبوعات همه پر بودند از گزارش مکّرر مراسم یا فیلم های مبارزاتی سوسیالیست ها با فاشیسم و نازیسم و پیشرفت هایی که این کشور ها داشته اند. 9) مراسم واقعاً نشان دادند که تا حدودی عضویّت در حزب افزایش یافته و حزب سازمانی تر، هماهنگ تر و مقرّراتی تر شده است. 10) رئیس جمهور کارمل بار دیگر در سخنرانی اش علاقمندی خویش را برای داشتن روابط عادّی با پاکستان و ایران ابراز داشت ولی در عین حال تأکید کرد با دخالت برخورد سخت خواهد شد و تحت هیچ شرایطی برنامه های سیاسی که در سال 79-1978 در افغانستان بنیان گذاشته شد بازگشت پذیر نیست.محافل دولتی و حزبی از اجرای برنامه ها عموماً رضایت داشتند. بویژه نسبت به برنامه های امنیّتی علیرغم طرح ها و شایعاتی که در مورد حرکت شورشیان می شد، هیچکدام از برنامه ها را به هم نریختند. 11) یکی از جنبه های مشخّص مراسم تلاش برای جلب نظر عناصر خلقی حزب بود. رئیس جمهور کارمل با هیأت های پشتونی که از ننگرهار، پکتیا، پکتیکا و قندهار آمده بودند جداگانه دیدار کرد. در ملاقات های نزدیک کارگزاران حزبی در مراسم، اعضای دفتر سیاسی این پیام را منتقل می کردند که رهبری عالی حزب مخصوصاً علاقمند به ایجاد اعتماد در پشتون های شرقی و جنوبی افغانستان است که نقش مهمّ ایشان در سیاست افغانستان و منافع آن ها می بایستی مورد توجّه قرار گیرد. تأکید شد که تنها با کمک جمعیّت پشتون می توان مسئلهٔ شورشیان و دخالت خارجی را حلّ کرد. هرکس در این روز ها اعضای خلقی حزب را می دید خوشحال تر و راضی تر بنظر می آمدند. گزارش هایی از دستگیری تعدادی پرسنل شبه نظامی پاکستان در شرق افغانستان در ولایت-های کنر و پکتیا دریافت شد. در تاریخ های هشتم و دهم هواپیمای افغانی وارد خاک پاکستان در ایالت سرحدّ و بلوچستان شد و به تعقیب مهاجمین پرداخت. امّا بطور کلّی طیّ این هفته بدلیل شرایط بد آب و هوایی و اقدامات امنیّتی که مسئولین افزایش دادند فشار شورشیان در تمامی افغانستان کمتر بود. نیروهای شوروی و افغانی تأیید کرده اند بعضی شورشیان افغانی که از اردوگاه های مهاجرین در پاکستان داوطلب شده اند، در مصر و آمریکا مشغول آموزش استفاده از تجهیزات زمین به هوا هستند. گزارش هایی رسیده است که کشورهای حامی شورشیان دارند سلاح های ضدّ هوایی خویش را برای عملیّات در بهار و تابستان آینده افزایش می دهند. 25 ژانویه نکته جالبی
جمعه ، ۱۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها