تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860732636
لاریجانی، عارف یا …/ چه کسی روی “صندلی داغ” ریاست مجلس دهم می نشیند؟
واضح آرشیو وب فارسی:آرمان خبر: سهمیه بندی جناحین سیاسی در پارلمان دهم، موضوعی است که امروز به تیتر یک اذهان سیاسیون تبدیل شده است. اصلاح طلبان بر این باورند که غالب کرسی های مجلس دهم به رنگ آبی فیروزه ای درآمده اما در مقابل، راستی ها، قاطبه صندلی های سبزرنگ بهارستان را زرد می بینند. خلاصه قصه، قصه ظن است و یار! اما سوژه ای که به مراتب داغ تر و پر حرارت تر از چالش فوق به نظر می رسد، موضوع ریاست مجلس دهم است. شاید با مشخص نبودن سویه گیری های سیاسی ۷۵ نماینده مستقل ورودکرده به مجلس و نیز راهیابی ۶۷ نامزد به دور دوم انتخابات، پرداخت به اینکه چه کسی و از کدامین جناح سیاسی بر سریر ریاست تکیه خواهد زد، موضوعی عجولانه و از سر کنجکاوی رسانه ای باشد؛ اما چه کنیم که تحلیل را جلوداری نیست! انشقاق در لیست امید اصلاح طلبان با کاربُن بستن به مشق سیاست ورزی شان در سال ۹۲، این بار و در آستانه انتخابات اسفند ۹۴ نیز با اصولگرایان میانه رو هم دست و هم داستان شدند و پیوسته “تکرار کردند” که باید به لیست ائتلافی خود با اصولگرایان اعتدالی و حامیان دولت که آن را “امید” نام نهاده بودند، رأی داد. لیست مزبور در تهران، مجالی برای راهیابی اصولگرایان به مجلس فراهم نکرد و تمام ۳۰ نفر عضو آن با لبخند وارد مجلس دهم شدند. با این وجود، چالش مبتلابه اصلاح طلبان، این است که اصولگرایان عضو لیست امید، باتوجه به آنکه میثاق نامه اصلاح طلبی را انگشت نزده اند، عملا در معادلات یارگیری برای ریاست مجلس، در صف اصولگرایی حضور خواهند داشت. موضوعی که وزن سیاسی اصلاح طلبان برای چانه زنی جهت ریاست عارف را کم و کمتر خواهد نمود. اصولگرایان معتدل را خوش تر آن است که یک اصولگرا به ریاست نائل شود تا اصلاح طلبی هرچند نرمش پذیر به نام عارف. اصولگرایان برخواسته از مکتب علی لاریجانی، قُوای اجتماعی چپ ها را تنها بهانه جهت همراهی با رِفُرمیست ها می دانستند و با ورودشان به مجلس، دیگر دلیلی برای همراهی نخواهند دید. با احتساب این تحلیل، آنچه می تواند یاری رسان چپ گرایان در مجلس آینده باشد، یارگیری از انبوه مستقلین است. “احمد حکیمی پور” دبیرکل حزب اراده ملت ایران در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به امید اصلاح طلبان به مستقلین اظهار داشت: جریان سیاسی نمایندگان مستقل در همان ماه های ابتدایی مشخص خواهد شد. مستقلین عملا هیچ گاه در مجلس به عنوان یک جریان و جناح، مطرح نبوده اند. امیدبستن به مستقلین راه پر ریسک و خطری برای اصلاح طلبان خواهد بود؛ چراکه فضای کلی حاکم بر مجلس آینده، هر وضعیتی را می تواند مترتب نه تنها چپ ها بلکه دیگر گروه ها و گعده های سیاسی نماید. ممکن است، قاطبه مستقل ها، بِِرَند اصلاح طلبی را برای خود انتخاب کنند یا حاظر شوند در زمین اصولگرایی بازی سیاست را تمرین کنند. از طرف دیگر، باید دید که در اتاق فکر جریان اصلاحات چه مِنویی برای ذائقه اصلاح طلبان جهت ریاست مجلس آینده آماده خواهد شد. اینکه در این مِنو، علی لاریجانی بر عارف ترجیح داده شود، چندان دور از ذهن نیست؛ چراکه اولا لاریجانی نسبت به عارف در بدنه حاکمیت متنفذتر است؛ ثانیا لاریجانی در دو سال گذشته و در حمایت از دولت برخواسته از رأی اصلاح طلبان، چیزی کم نگذاشته است و ثالثا عارف نشان داده که در وضعیت فشارهای سیاسی، همواره “تعامل” را بر “تقابل” ترجیح داده است؛ مسئله ای که چندان با روح اقتدارگرای برخی اصلاح طلبان جور درنمی آید. لاریجانی و لاغیر! اصولگرایان برای حضور در انتخابات ۷ اسفند و جبران ناکامی انتخابات ریاست جمهوری ۹۲، دست به تشکیل شورایی تحت عنوان “شورای ائتلافی” زدند. شورایی که نهایتا با اجماع نظر، لیست های انتخاباتی خود در سراسر را کشور ارائه کرد. در لیست تهرانِ اصولگرایان، جبهه پایداری و تحول خواهان این جریان(رهپویان و ایثارگران) حرف اول و آخر را زدند. موضوعی که نقد برخی محافل اصولگرایی را به دنبال داشت. هر چه که بود و هر چه که شد، لیستِ راست هایِ پایتخت نشین با وادادن قافیه رقابت به رقیب، در ورود متبوعین خود به بهارستان ناکام ماند. حتی “غلامعلی حدادعادل” که در ۳ دوره اخیر مجلس، رتبه نخست لیست تهران را در قبضه خود نگاه داشته بود، با قرارگرفتن در رتبه ۳۱، غائب بزرگ مجلس دهم از جبهه اصولگرایان لقب گرفت. همان طور که در سطور قبل به آن اشاره داشتیم، اصولگرایان قاعدتا ترجیح می دهند تا رئیس مجلس آینده از میان طیف خودی باشد تا شخصی همچون عارف از طیف اصلاحات. این گمانه سیاسیِ قریب به واقعیت، با راه نیافتن رئیس مجلس هفتم به پارلمان آینده، دوچندان تقویت خواهد شد. حتی اصولگرایانی که در شرایط به وجودآمده در سال های اخیر، چندان سنخیت فکری و سیاسی با لاریجانی نداشتند، حاضر خواهند بود، مقابله وی با رئیس جمهور سابق، حمایت از برجام و آن ۲۰ دقیقه معروف و همچنین حضور مستقل رئیس مجلسین هشتم و نهم در رقابت های انتخاباتی ۷ اسفند را به باد فراموشی بسپارند تا مبادا فردی از تبار اصلاح طلبی بیاید و همه چیز را به باد تغییر بگیرد. در کنار نام لاریجانی و عارف، گزینه های دیگری نیز برای ریاست مجلس دهم مطرح هستند که البته چندان محلی از اعراب ندارند. اما پرنده خوشبختی است و مختار به انتخاب شانه های میزبان خود. منبع: باشگاه خبرنگاران ۶ Total Views 6 Views Today
پنجشنبه ، ۱۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آرمان خبر]
[مشاهده در: www.armanekhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها