محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842502986
یادداشت: پایان عصر آرسن ونگر در آرسنال
واضح آرشیو وب فارسی:ورزش سه: یادداشت: پایان عصر آرسن ونگر در آرسنال
دو دهه بعد از گرفتن جای بروس ریوش روی نیمکت آرسنال، به نظر می رسد زمان وداع آرسن ونگر با توپچی ها فرا رسیده است.
به گزارش "ورزش سه"، اگر تا همین دو فصل قبل هم طعنه تند ژوزه مورینیو به ونگر که او را متخصص ناکامی توصیف کرده بود، کمی زیاده روی به نظر می رسید، دو شکست پیاپی این هفته مقابل منچستریونایتد و سوانسی، احتمالا خیلی از هواداران آرسنال را به این نتیجه رساند که عصر ونگر در این باشگاه به پایان رسیده است.؛ پایانی تلخ برای مردی که حضورش در لیگ برتر، آغاز یک عصر جدید بود.
وقتی ونگر هدایت آرسنال را برعهده گرفت، این تیم همچنان با نمایش های دوران جورج گراهام به یاد آورده می شد؛ با پیروزی های 1-0 و آفسایدهای گیری های پرتعداد اما فرانسوی بلندقامتی که بازیکنان تیمش را به یاد معلم های ریاضی می انداخت، نه تنها توپچی ها را متحول کرد، که متدهای تمرینی و اصول تغذیه ای اش، خیلی زود به سایر تیم های انگلیسی هم راه یافت.
آرسنال برای چند فصل رقیب اصلی منچستریونایتد در مسیر قهرمانی بود و وقتی در فصل 04-2003، بدون حتی یک شکست، لیگ برتر را فتح کردند، نام ونگر در تاریخ فوتبال انگلیس جاودانه شد. در آن روزها کسی تصور نمی کرد که در یک دهه بعد، ونگر و تیمش تنها به فتح دو جام حذفی اکتفا کنند؛ با دلخوش بودن به حضور در چمپیونزلیگ و راه یافتن به مرحله حذفی؛ جایی که حتی برای تیم هایی مانند وولفسبورگ، خنت و دیناموکیف هم دست یافتنی شده است.
رفتن به ورزشگاه جدید برای چند فصل بهانه اصلی ونگر در ناکامی بود؛ هزینه سرسام آور ساخت امیریتس، اجازه خرید بازیکنان درجه یک را نمی داد و او از هواداران انتظار داشت تا منتظر بزرگ شدن پسرانش باشند. اما حتی وقتی بدهی های گذشته صاف شد، خبری از خریدهای تازه نبود. اتفاقی که حتی ستاره های تیم را هم کلافه کرد؛ پس یکی بعد از دیگری امیریتس را ترک کردند. سمیر نصری، سسک فابرگاس، روبین فن پرسی و ... راهی تیم هایی شدند که می توانستند علاوه بر گرفتن دستمزد بیشتر، به فتح جام هم امید داشته باشند. هرچند پروفسور ترجیح می دهد انگشت اتهام را به سوی بازیکنانش بگیرد و ناکامی هایش را به پای آنها بنویسد:" حواس بعضی از بازیکنان به بستن قرارداد با باشگاه های دیگر بود تا رسیدن به قهرمانی زیرا در آن زمان ما بازیکنان مان را می فروختیم. وقتی به ماه آوریل می رسیدیم، بعضی بازیکنان به فکر رفتن بودند و این حفظ تمرکز را دشوار می کرد."
وقتی انتقادها به سیاست عجیب نقل و انتقالات باشگاه آرسنال بالا گرفت، ونگر در ابتدای هر تابستان مقابل خبرنگاران می نشست و از بودجه لازم برای خرید ستاره های جدید می گفت اما در پایان بازار نقل و انتقالات، ستاره جدیدی پای به امیریتس نمی گذاشت. در سه تابستان اخیر، آنها تنها سه بازیکن تاثیرگذار به خدمت گرفتند؛ مسوت اوزیل، الکسیس سانچز و پتر چک ( البته خوش شانس بودند که دروازه بان سابق چلسی مایل بود در لندن بمانند و گزینه دیگری جز آرسنال نداشت) اما آرسنال همچنان در خط دفاعی و حمله به گزینه های مورد اعتمادتری نیاز داشت.
لورن کوشیلنی و پرمرتساکر معمولی تر از آن بودند که زوج دفاعی تیم قهرمان لقب بگیرند و در خط حمله هم، تئو والکات و الیویه ژیرو، جرقه هایی بودند که آبی از آنها گرم نمی شد. والکات بعد از یک دهه حضور در آرسنال، همچنان برای پیدا کردن جایی در ترکیب اصلی دست و پا می زند و ژیرو همیشه وصله ناجوری در ترکیب توپچی ها به نظر می رسد.
اما اگر تا فصل گذشته، می شد ناکامی های آرسنال را با قدرت حریفان و توان مالی بیشتر آنها توجیه کرد، این فصل ونگر دیگر چنین بهانه ای هم ندارد؛ چه اینکه رقبای تیمش برای قهرمانی، نه چلسی و منچستریونایتد، که لسترسیتی و تاتنهام هستند اما به نظر می رسد آرسنال باز هم با همان اشتباهات همیشگی، در حال از دست دادن قهرمانی است. راضی بودن ونگر به دستاوردهای حداقلی مانند رسیدن به چمپیونزلیگ، تیمش را هم از جاه طلبی خالی کرده و به یک سد ذهنی بزرگ برای بازیکنان این تیم تبدیل شده است.
قرار گرفتن آرسنال پشت سر لسترسیتی و تاتنهام را می توان با شکست این تیم به موناکو در یک هشتم نهایی فصل قبل چمپیونزلیگ مقایسه کرد؛ زمانی که هواداران آرسنال امیدوار بودند با داشتن قرعه ای بهتر از روبرو شدن با بایرن و بارسا، بتوانند بعد از مدت ها به مراحل بالاتر لیگ قهرمانان برسند اما شکست سنگین خانگی برابر شاگردان ژاردیم، یک ناکامی دیگر را برای شان رقم زد.
ناکامی این فصل آرسنال در فتح لیگ برتر، اتفاقی که حالا دیگر غیرمنتظره نیست، پایان عصر ونگر در آرسنال خواهد بود؛ حتی اگر او چند فصل دیگر هم در امیریتس بماند. به هر حال او هنوز اخراج بروس ریوش در تابستان 1996 را فراموش نکرده؛ وقتی مربی وقت توپچی ها بعد از یک مشاجره بر سر خریدهای تابستان باشگاه، اخراج شد و ونگر در همه این سال ها نشان داده برای این "مسائل پیش پا افتاده" وقتش را هدر نمی دهد!
بهنام جعفرزاده
16:51 1394/12/13
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ورزش سه]
[مشاهده در: www.varzesh3.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
ورزش
پربازدیدترینها