تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869544738
آیا آل سعود به پایان حیات سیاسی اش نزدیک می شود +عکس
واضح آرشیو وب فارسی:پیک هشترود: با سست تر شدن قبضه سلمان بر قدرت، چند رویداد در عرصه سیاسی عربستان سعودی بسیار محتمل خواهد بود؛ تشدید درگیری ها درون خاندان سلطنتی، درگرفتن آتش جنگ خارجی و در گرفتن شورش های داخلی.به گزارش پیک هشترود به نقل از مشرق، در ۲۲ سپتامبر سال گذشته، نامه ای به مطبوعات درز کرد که یکی از اعضای خانواده سلطنتی عربستان خطاب به سایر شاهزادگان سعودی نوشته و خواستار «تغییر» برای جلوگیری از سقوط حکومت سعودی شده است. نویسنده نامه، یکی از نوه های ملک عبدالعزیز، بنیانگذار پادشاهی سعودی بود و شاه سلمان را به دلیل ایجاد مشکلات غیرمنتظره که ادامه حیات سلطنت را با چالش مواجه کرده است، سرزنش می کرد: «ما نمی توانیم جلوی خالی شدن خزانه، ناپختگی سیاسی و خطرات نظامی را بگیریم، مگر این که شیوه های تصمیم گیری را عوض کنیم، حتی اگر لازمه آن تغییر شخص شاه باشد.» برای نیم قرن، عربستان سعودی محور سیاست خاورمیانه ای آمریکا بوده است. تامین نفت تضمین شده از سوی عربستان، امنیت تضمین شده از سوی آمریکا را برای آن به دنبال داشته است. واشینگتن فارغ از دیکتاتوری سرکوبگرانه خاندان سعود و صدور بی وقفه وهابیت تکفیری، در کمال وقاحت این متحد راهبردی خود را «میانه رو» نامیده است. در تمام این سال ها برای آمریکا تنها این اهمیت داشته که در منطقه پرآشوب غرب آسیا، عربستان یک دولت باثبات است که استمرار جریان نفت را حفظ می کند. تاکنون ثبات حکومت عربستان، کلید واژه اتحاد ریاض با واشینگتن بوده است، اما آیا اوضاع همچنان بر همین منوال باقی می ماند؟ طلای سیاه، بلای سیاه فروش نفت، حدود ۹۰ درصد درآمد ملی سعودی را تشکیل می دهد. در یکی دو سال اخیر، عربستان به بهای سقوط شدید قیمت نفت، سطح تولید خود را به بالاترین حد ممکن رسانده و با این کار به کشورهای صادرکننده نفت آسیب شدیدی وارد کرده است، به نحوی که کم کم سود فروش نفت به پایین ترین حد ممکن رسیده است. سعودی ها قصد داشتند رقبا را از بازار بیرون برنند و سلطه خود را بر آن تثبیت کنند. طبق مطالعه ای که در ژورنال معتبر «علم و مهندسی نفت» به چاپ رسید، پیش بینی شده که عربستان در نهایت تا ۲۰۲۸ به پیک تولید خود می رسد و از آن پس لاجرم با افت روزافزون تولید مواجه می شود. اما تولید تنها بخشی از ماجراست. طبق گزارشی که جفری براون و سم فوشر، دو تن از برجسته ترین کارشناسان نفت مستقر در تگزاس تهیه کرده اند، قابلیت تولید برای صادرات، با توجه به رشد جمعیت و مصرف داخلی، کم کم به یک چالش بزرگ برای حکومت سعودی تبدیل می شود. در ۲۰۰۸ این دو کارشناس پیش بینی کرده بودند که صادرات خالص نفت سعودی از سال ۲۰۰۶ رو به کاهش گذاشته است. آن ها پیش بینی کرده بودند که این روند ادامه خواهد داشت. پیش بینی آن ها درست درآمد. آمارها نشان می دهد که از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵، صادرات خالص نفت سعودی افت سالانه ۱٫۴ درصد را تجربه کرده است. گزارشی که اخیرا توسط گروه تجاری «سیتی گروپ» آمریکا منتشرشده، پیش بینی کرده است ظرف ۱۵ سال آینده، صادرات خالص نفت سعودی به صفر سقوط می کند. یعنی میزان تولید و مصرف داخلی برابر می شود. از اوج به حضیض معنای این آمار این است که درآمد ملی سعودی که تا ۹۰ درصد به فروش نفت وابسته است، با افت فاحش رو به رو خواهد شد. عربستان خود بزرگ ترین مصرف کننده انرژی در منطقه است. در ۵ سال گذشته نرخ مصرف داخلی آن، ۷٫۵ درصد رشد داشته است که نتیجه رشد جمعیت است. پیش بینی می شود که جمعیت کل عربستان از ۲۹ میلیون نفر امروز به ۳۷ میلیون نفر در ۲۰۳۰ برسد. با افزایش تقاضا برای انرژی به واسطه این رشد، طبیعی است که در دهه آینده ظرفیت صادراتی این کشور هم محدودتر می شود. سران عربستان به سرمایه گذاری در منابع تجدیدپذیر انرژی هم دست زده اند تا نفت تولیدی بیشتری برای صادرات، آزاد کنند. اما اوایل همین امسال، چالش های مالی عربستان با اعلام این که برنامه ۱۰۹ میلیارد دلاری توسعه انرژی خورشیدی، برای تامین یک سوم برق مصرفی کشور، به مدت ۸ سال به تعویق می افتد، آشکارتر شد. از سوی دیگر، عایدات سعودی به دلیل راهبرد تنگ نظرانه و جاهلانه سعودی ها برای از میدان به در کردن رقبا، با افزایش تولید با وجود افت شدید قیمت، هم ضربه خورده است. خزانه سعودی نتوانسته است از اثرات این چاهی که خود برای رقبا حفر کرده است، در امان بماند. ذخیره ارزی عربستان از پیک خود در آگوست ۲۰۱۴، ۷۳۷ میلیارد دلار، به ۶۷۲ میلیارد دلار در می ۲۰۱۵ رسیده است. یعنی به طور میانگین، ماهانه ۱۲ میلیارد دلار کاهش. با این نرخ کاهش، ذخیره ارزی کشور در آخر ۲۰۱۸ می تواند به ۲۰۰ میلیارد برسد. اما نکته مهم تر این که، به دلیل ماهیت درهم تنیده بخش های مختلف اقتصاد، با ادامه این روند، بسیار پیش از پایان ۲۰۱۸، به دلیل افت اعتبار اقتصادی عربستان، خروج سرمایه ها از آن آغاز خواهد شد. نتیجه این که، اولین نمود بارز این کسری بودجه، در کاهش بودجه های عظیم رفاهی و یارانه های دولتی جلوه گر خواهد شد. بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸، همین نتیجه را در کشورهای عربی داشت و کاهش یارانه های سوخت و غذا، یکی از دلایل مهم خیزش های موسوم به «بهار عربی» بود. سعودی ها تنها به واسطه حجم عظیمی از یارانه ها که روی مسکن، غذا، سوخت و اقلام مصرفی دیگر می دهند، تاکنون توانسته اند اعتراضات و نارضایتی های داخلی خود را کنترل کنند. یک پنجم تولید ناخالص داخلی عربستان، فقط صرف پرداخت یارانه انرژی در داخل کشور می شود. خرابی سوپاپ اطمینان در حالی که عایدات ملی حاصل از فروش نفت کاهش می یابد، توان حکومت هم برای سرپوش گذاشتن به نارضایتی های داخلی کاهش می یابد. حدود یک چهارم جمعیت عربستان در فقر به سر می برند. نرخ بیکاری حدود ۱۲ درصد است و ۳۰ درصد جوانان بیکارند. البته لازم به ذکر است که بخش زیادی از مشاغل در عربستان، به دلیل اقتصاد تک پایه ای رانتی، مشاغل مولد نیستند و عملا به تقسیم پول نفت به شکل فرمالیته شبیه هستند. تغییرات اقلیمی هم توان عربستان را برای تامین آب و مواد غذایی کاهش و وابستگی آن را به به خارج از مرزها افزایش می دهد. عربستان همین حالا هم با عوارض گرم تر شدن هوا دست و پنجه نرم می کند. کشاورزی عربستان به دلیل عدم مدرنیزاسیون و عدم سرمایه گذاری جدی از سوی حکومت، دچار معضلات جدی است. این وضعیت آب و هوایی، کشاورزی سنتی عربستان را عملا به تعطیلی خواهد کشاند. هم اکنون ۸۰ درصد مواد غذایی کشور از طریق واردات تامین می شود و با یارانه های سنگین دولتی توزیع می گردد. با کاهش درآمدهای دولتی قطعا توان اختصاص یارانه ها هم توسط دولت کاهش می یابد و در نتیجه شاهد افزایش بهای مواد غذایی خواهیم بود. عربستان یکی از کم آب ترین کشورهای دنیا با سرانه آب ۹۸ متر مکعب در سال است. بخش عمده این از طریق حفر چاه عمیق از منابع تجدیدناپذیر آب تامین می شود و حدود ۹۰ درصد این آب صرف کشاورزی بسیار پرهزینه در خاک نامرغوب آن می گردد. اما نکته حیاتی تر این که حدود ۷۰ درصد آب شرب مصرفی این کشور طی روند بسیار گران «شیرین کردن آب» تامین می شود. هزینه شیرین کردن آب بسیار سنگین و مصرف انرژی آن فوق العاده بالاست. حدود نیمی از مصرف انرژی داخلی صرف شیرین کردن آب می شود. با کاهش فروش نفت و بالتبع کاهش عایدات دولتی، تامین آب از طریق شیرین کردن، با توجه به رشد جمعیت و افزایش تقاضا، تبدیل به یک چالش جدی برای دولت سعودی خواهد شد. حماقت سیاسی در چنین شرایط بغرنجی، دولت سعودی به جای تلاش برای آرام کردن منطقه جهت جلوگیری از سرریز شدن ناآرامی ها به درون خاک خود، با هزینه های سنگین در آتش نزاع در منطقه می دمد تا به خیال خود، نفوذ ژئوپلیتیک منطقه ای خود را حفظ کند و برتری نفتی خود را استمرار بخشد. کسری بودجه عربستان در سال ۲۰۱۵، به ۱۵ درصد تولید ناخالص داخلی رسید. صندوق بین المللی پول، سال گذشته، برآورد کرد که عربستان باید نفت بشکه ای ۱۰۶ دلار بفروشد تا بتواند دخل و خرج خود را متوازن سازد. اما سقوط قیمت نفت به دامنه ۳۰ تا ۳۵ دلار در هر بشکه، به روشنی معضلات فعلی و پیش روی عربستان را در سامان دادن به اقتصاد خود به نمایش می گذارد. عربستان برای جبران کسری بودجه، به فروش سهام خارجی خود روی آورده است. صندوق بین المللی پول یک پیش بینی بدبینانه دیگر هم دارد و آن این که با ادامه روند فعلی، خزانه ذخیره ارز خارجی سعودی تا ۵ سال آینده خالی خواهد شد. بالاخره در اواخر سال گذشته میلادی، حکومت تلاش کرد که یک واکنش نسبتا معقول به نشانه های بحران نشان دهد و خبر از به کارگیری یک بودجه «انقباضی» داد. لیکن انقباضی بودن بودجه یک مفهوم کاملا نسبی است و معنایی متفاوت در کشورهای مختلف دارد. برای مثال، شهروندان سعودی مالیات نمی پردازند. نفت و انرژی بسیار بسیار ارزان است (به دلیل یارانه های سنگین دولتی). اما اصل صرفه جویی بودجه انقباضی قرار است از قطع بودجه پروژه های عمرانی برنامه ریزی شده حاصل شود. اما با وجود کسری بودجه، بودجه دفاعی عربستان که بعد از بهار عربی ۲۰۱۱ و آن چه افزایش نفوذ منطقه ای ایران خوانده می شد، افزایش قابل ملاحظه ای یافته، دست نخورده باقی مانده است. از سوی دیگر، درباره چشم انداز ادامه راهبرد سعودی بری حفظ یا کاهش سطح تولید، هنوز قطعیتی وجود ندارد. پیر کهنه کار عرصه نفت، وزیر نفت چندین ساله عربستان علی النعیمی (که عضو خاندان سلطنت نیست)، قرار است با عبدالعزیز بن سلمان، پسر سلمان و برادر محمد بن سلمان (وزیر دفاع و جانشین ولیعهد و تقریبا همه کاره امروز عربستان) جایگزین شود. علی النعیمی، وزیر نفت فعلی عربستان در اجلاس اپک عبدالعزیز بن سلمان گماردن یک جوان بی تجربه دیگر بر مصدر یک تشکیلات حیاتی و اساسی برای سعودی، گویی بناست اشتباهات فاحش محمد بن سلمان را در عرصه نظامی در حوزه نفت هم تکرار کند. محمد بن سلمان در کنار وزیر دفاع امریکا شرکت سهامی تبهکاران اگر سیستم حکومتی خاندان سعودی بر عربستان را یک شرکت خانوادگی در نظر بگیریم که پادشاه در آن رییس هیات مدیره و سایر اعضای خاندان سلطنتی، سهامداران هستند، آن گاه کارویژه اصلی شاه، فروش نفت و تقسیم سود میان سهامدارارن و خرید وفاداری سیاسی است. سهامداران و مدیران برجسته این شرکت از دو طریق اصلی منتفع می شوند: دریافت سهم خود به صورت پول های نقد کلان، دریافت رانت های اقتصادی از طریق انحصار بر بخش های مختلف تجارت. البته با افزایش چشمگیر تعداد سهامداران و اضافه شدن ده ها و صدها شاهزاده به راس شرکت، مدیریت تاراج و تقسیم غنایم برای رییس شرکت روز به روز دشوارتر می شود. چون سهم کیک برای هر یک از شاهزاده ها به نسبت گذشته، با توجه به زیاد شدن میراث خواران، لاجرم کوچک تر و رقابت بر سر گرفتن تکه بزرگ تر بیشتر می شود. اما مدیر شرکت، یک چماق بزرگ هم برای کنترل شرکت خود به روش سخت، در اختیار دارد: دستگاه امنیتی و پلیسی بی رحم و سرکوب گر که توسط آمریکایی ها تجهیز و تعلیم می شود. بالا نگه داشتن سطح بالای تولید، با وجود سقوط فاحش قیمت، نشان از آن دارد که سعودی تا چه حد برای بقای خود وابسته به نفت است. کار به جایی رسیده که صحبت از فروش سهام شرکت «آرامکو» (بزرگ ترین شرکت نفتی جهان) و موتور پولسازی خزانه سعودی، در بورس های جهانی هم مطرح شده است. شکی نیست که بازار سیاست هم چون بازار اقتصاد، تابعی از عرضه و تقاضاست و بر همین مبنا، وفاداری سیاسی هم در شرایط مختلف، قیمت های مختلفی دارد. آیا هزینه های وفاداری سیاسی در عربستان بالا رفته است که چنین سعودی به اموال خود چوب حراج زده اند؟ اگر قیمت وفاداری سیاسی به همین ترتیب در سعودی رو به صعود باشد، آن گاه ممکن است که شاه عربستان در آینده ای نزدیک با بحران ناتوانی در تسویه بدهی سیاسی رو به شود. الیت حاکم بر عربستان همچون یک سازمان تبهکار پیچیده بر عربستان حکومت می کند. در یک شبکه به هم پیچیده سیاسی- اقتصادی- امنیتی، حجم کلانی از پول های بی حساب حاصل از فروش نفت به جیب اعضای این سازمان می رود که صرف سرمایه گذاری های خصوصی و خرج های پرتجمل و تشریفاتی در خارج از عربستان می شود. در واقع، کارکرد اصلی دولت، در درجه اول، تامین منافع عضای این شرکت سهامی فرضی است. این شبکه در هم پیچیده فاسد، جلوی هرگونه اصلاحات یا بروز مطالبات عمومی برای تغییر را می گیرد. با این حال، مطالبات فروخورده سیاسی اقشار مختلف کم کم به صورت های مختلف بروز و ظهور پیدا می کند. علاوه بر شیعیان که مورد ظلم تاریخی سعودی ها هستند و بیشترین پتانسیل مخالفت با حکومت را دارند، اکنون جوانان سنی که برای تحصیل به خارج از کشور می روند و با تحولات روز دنیا از نزدیک در ارتباط هستند، روز به روز مطالبات سیاسی بیشتری پیدا می کنند. به علاوه، شمار نیروی کار خارجی که بار اصلی کارهای خدماتی و احیانا تولید را بر دوش دارند، به حد قابل ملاحظه ای رسیده است که توان موج آفرینی را به صورت بالقوه دارد. سلمان، شاه جدید سعودی، همان اندک انعطاف عبدالله، شاه قبلی، را هم ندارد و بری اداره حکومت، بیش از هر چیز به همان ابزارهای سنتی دیکتاتورهای سرکوب گر متکی است: اعدام مخالفان، به راه انداختن جنگ های خارجی و دامن زدن به اختلافات مذهبی برای تخریب وجهه شیعیان این کشور و استفاده از احساسات ملی گرایانه سنی ها، و اشاعه هر چه بیشتر وهابیت تکفیری. همه این روش ها بدون ریسک های بزرگ جانبی نیستند و دیر یا زود اثرات آن بر خود حکومت سعودی آشکار خواهد شد. سناریوهای محتمل با سست تر شدن قبضه سلمان بر قدرت، چند رویداد در عرصه سیاسی عربستان بسیار محتمل خواهد بود: نخست، درگیری و نزاع درون خانواده سلطنتی تعمیق و تشدید شود، این برای وقتی است که قیمت وفاداری سیاسی اعضای خاندان سلطنت به پادشاه افزایش یابد و عایدات دولتی کفاف پرداخت آن را ندهد. دوم، درگرفتن آتش جنگ خارجی است. همین حالا هم در سوریه و یمن، جنگ های نیابتی در جریان است، و هرگونه بی درایتی و حماقت بیش از این از جانب سعودی ها می تواند به رو در رویی مستقیم نظامی منجر شود. سوم، در گرفتن شورش ها در خاک عربستان است که می تواند به دو صورت غیرخشونت بار یا مسلحانه باشد. همین حالا هم محافل اطلاعاتی و سیاسی و نظامی در آمریکا، بررسی احتمال سقوط حکومت عربستان و تبعات آن را بر منافع آمریکا در دستور کار قرار داده اند. در عصر پیچیده امروز که شاهد درهم آمیختگی حوزه های مختلف حیات بشری هستیم، راهبرد تک پایه ای حکومت بر اساس خرج کردن بی حساب پول توسط یک ساختار سیاسی عقب مانده که هیچ قرابتی با قرن بیست و یکم ندارد، قطعا محکوم به فروپاشی است. گمانه زنی ها تنها درباره دیر و زود این فروپاشی است و نه سوخت و سوز آن. منابع: http://www.voltairenet.org/article189846.html http://www.middleeasteye.net/columns/collapse-saudi-arabia-inevitable-1895380679 http://www.middleeasteye.net/columns/us-saudi-war-opec-prolong-oil-s-dying-empire-222413845 http://www.independent.co.uk/news/business/comment/saudi-arabias-troubled-economy-could-bring-down-ruling-house-of-saud-a6799746.html http://www.theatlantic.com/international/archive/2016/02/saudi-arabia-collapse/463212/?single_page=true http://www.alternet.org/economy/there-will-be-chaos-big-oils-collapse-and-birth-new-world-order http://foreignpolicy.com/2015/10/07/will-the-united-states-help-if-saudi-arabia-starts-to-fall-apart/ پسندیدن ( 0 ) نپسندیدن ( 0 )
پنجشنبه ، ۱۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پیک هشترود]
[مشاهده در: www.peykehashtrood.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها