محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845027670
از روضه های مسجد ارک حاج منصور تا سنگر نبرد با داعش در حلب؛ خسته دنیا بود و به آرامش رسید
واضح آرشیو وب فارسی:ناصرون: مادر شهید میثم نجفی می گوید: نماز مغرب که تمام شد، یک لحظه احساس کردم تمام جانم از پاهایم خارج شده و زانوهایم شل شد. نتوانستم نماز عشاء را بخوانم. پیش خودم گفتم خدایا، من چرا این طور شده ام، حالم که خوب بود اما نمی دانستم همان موقع پسرم شهید شده است.به گزارش "ناصرون "، «نماز مغرب که تمام شد، یک لحظه احساس کردم تمام جانم از پاهایم خارج شده و زانوهایم شل شد. نتوانستم نماز عشاء را بخوانم. پیش خودم گفتم خدایا من چرا اینطور شده ام، حالم که خوب بود. اما نمی دانستم همان موقع پسرم شهید شده است...» خیلی از مادران شهدا هستند که لحظه عروج دلبندشان را اینگونه با عمق جان لمس کرده اند. این جملات هم حس و حال مادر یک شهید مدافع حرم است که این روزها با در آغوش گرفتن نوه کوچکش که بسیار شبیه پدرش شده خود را آرام می کند. او بهترین فرزندش را در سوریه از دست داده است اما با استقامتی مثال زدنی معتقد است اگر 10 فرزند دیگر هم داشت برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) می فرستاد. وقتی خبر شهادت پسرش را به او دادند، سجده شکر کرده و گفت: «میثم جان! شهادتت مبارک، شیرم حلالت، به آرزویت رسیدی» میثم نجفی همان شهیدی است که پای روضه های حاج منصور در مسجد ارک قد کشید و در سپاه آبدیده شد. مادرش می گوید از وقتی توانست ظرف گچ بنایی را بلند کند با پدرش بنایی می کرد و خرج خودش را درمی آورد. شهیدی که از آغازین روزهای جوانی گاهی خودش مربی برخی اخلاق های حسنه در خانواده برای پدر و مادر می شد و توانست یاد بدهد که چطور با یک موتور و 500 هزار تومان پول هم می شود ازدواج کرده و زندگی مشترکی را آغاز کرد. همان جوانی که در عین سرزنده بودن و نشاط روحی که به شوخ طبعی در میان خانواده و دوستانش معروف بود یک روز در حالی که به شدت از اوضاع دنیا ناراحت بود، سرش را در میان دستانش گرفت و با مادرش از دردی که بر دلش سنگینی می کرد سخن گفت و گلایه کرد که : «چرا اینقدر مظلوم کشی و آدم کشی؟ چرا اینقدر بچه های بی گناه را در سوریه و کشورهای دیگر می کشند؟ خدایا من دیگر از این دنیا بدم می آید و دوست ندارم در این دنیا بمانم.» سرانجام دوام نیاورد و برای التیام درد مظلومان سوریه داوطلبانه رهسپار شد. شاید سخنان آمیخته با رنج میثم در آن روز به یاد ماندنی این روزها مادر را آرام تر می کند. زیرا وقتی از پسرش سخن می گوید. تاکید می کند: «پسرم خسته دنیا بود و به آرامش کامل رسید.» حالا اکرم مقدسی مادر شهید مدافع حرم میثم نجفی روایتگر جوان رعناییست که در مقابل چشمش بزرگ شد و خیلی زود از میان خانواده پر کشید. شهید مدافع حرم«میثم نجفی» 27 ساله، ساکن قرچک ورامین و از تکاوران سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران بود. او دیگر طاقت این همه مظلوم کشی را نداشت و حلمایش که هنوز به این دنیا نیامده بود را به خانم حضرت زینب(س) سپرد و مردانه و داوطلبانه برای دفاع از حرم عقیله بنی هاشم راهی سوریه شد و در 12 آذرماه و همزمان با ایام اربعین سرور و سالار شهیدان امام حسین(ع) به دست تروریست های تکفیری به شهادت رسید. گفتگوی تفصیلی تسنیم با این مادر شهید در ادامه می آید: * تسنیم: از معرفی خودتان شروع کنید، اهل کجا هستید و چند فرزند دارید؟ اکرم مقدسی مادر شهید مدافع حرم میثم نجفی، متولد تبریز هستم که حدود 37 سال است همراه همسرم که اهل شهرستان خمین است، در ورامین زندگی می کنم. یک دختر و دو پسر داشتم که میثم، در راه دفاع حرم حضرت زینب(س) در سوریه شهید شد. اهل زیاده خواهی نبود/از 9 سالگی نماز امام زمان(عج) می خواند * تسنیم:دوران کودکی آقا میثم چطور گذشت؟ میثم 10 اردیبهشت سال 67 به دنیا آمد. از همان بچگی اهل زیاده خواهی نبود و تا زمانی که سرکار برود، هیچ وقت از ما درخواست پول توی جیبی نکرد. حتی وقتی به سن نوجوانی هم که رسیده بود، من به اجبار پول داخل کیفش می گذاشتم و می گفتم:«میثم تو باید داخل جیبت پول داشته باشی». روح خیلی لطیفی داشت. وقتی میثم 6 ساله بود یکی از خواهرانم که جوان بود، فوت کرد و من به خاطر غصه خوردن زیاد، ناراحتی اعصاب و افسردگی گرفتم و تحت معالجه دکتر بودم. محرم بود و با پدرش به هیئت می رفت، یک روز که برگشت، به من گفت: مامان تو خوب می شوی» گفتم:« چی شده؟» گفت:« مامان من رفتم زیر علم و گفتم مامان من را خوب کن». با این که سنش کم بود و اسم ائمه را به خوبی نمی دانست، ولی با همان زبان کودکی شفای من را از صاحب علم خواسته بود. در کوچه ما مسجدی به نام صاحب الزمان(عج) بود. میثم قبل از رسیدن به سن تکلیف به آنجا می رفت و نماز می خواند. وقتی من نماز امام زمان(عج) را می خواندم میثم شنیده و یاد گرفته بود. حدودا 9 ساله بود که این نماز را در مسجد خوانده بود و یکی از نمازگزاران مسجد که مرد مسنی بود، فکر می کرده میثم فقط خم و راست می شود و الکی این نماز را می خواند ولی خوب که دقت کرده بود، متوجه شده با وجود سن کم، تمام نماز را صحیح می خواند. بعد از تمام شدن نماز، او را بغل کرده، بوسیده و گفته بود:« تو با این سن و سال، نماز امام زمان(عج) را درست خوانده ای، ولی بعضی ها که سنشان هم زیاد است، این نماز را بلد نیستند.» بعد از آن ماجرا یک روز دختر همان آقا که منزلشان هم روبروی مسجد بود، به منزل ما آمد و گفت:«اکرم خانم خوش به سعادتت، پسر تو با این سن، نماز امام زمان(عج) می خواند.» از همان دوران کودکی عضو بسیج مدرسه شد و بعد از گرفتن دیپلم هم وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد. از وقتی توانست ظرف گچ بنایی را بلند کند با پدرش بنایی می کرد * تسنیم: دوران نوجوانی بیشتر مشغول چه کارهایی بود؟ همسرم بنا بود و وقتی میثم حدودا 12 ساله شد و توانست ظرف گچ را بلند کند، تابستان ها با پدرش سرکار رفت. اگر پدرش هم کاری نداشت، با شوهر همسایه مان که لوله کش گاز بود، می رفت. دوست داشت با همان سن کمی که دارد کار کند و پول توجیبی خودش را فراهم کند. هر کاری هم که می توانست انجام می داد و فقط پول حلال برایش مهم بود. ما هیچ وقت نگفتیم که کار کند ولی خودش غیرت داشت. هیچ گاه به ما نگفت به من پول بدهید مگر این که خیلی ضروری بود. دوم دبیرستان بود که برای اولین مرتبه تجدید شد و با پولی که تابستان کار کرده بود، هزینه کلاس تجدیدی را تهیه کرد. من همیشه حرص می خوردم چرا از ما پول نمی گیرد و گاهی به اجبار به او پول می دادم. حتی وقتی که به سپاه رفت و برای آموزش، به مدت 6 ماه به ارومیه رفته بود ما می گفتیم در شهر غریب هستی و وقتی می خواستیم به او پول بدهیم، می گفت: «همان پول کرایه ماشینم را که می دهید کافی است، من به پول احتیاج ندارم.» * تسنیم: اخلاقش چطور بود؟ همیشه خوش اخلاق بود. در کارهای خانه کمک حالم بود، حتی اگر همسایه ای احتیاج به کمک داشت، انجام می داد. دوستانش می گویند:« اگر ما یک عمر نوکری شما را کنیم نمی توانیم ذره ای از زحمات میثم را جبران کنیم». رضایت من هم برایش خیلی مهم بود. پای روضه های حاج منصور در مسجد ارک بزرگ شد * تسنیم: چقدر به اعتقاداتش پایبند بود؟ ایمان بسیار قوی داشت. از زمانی که به سن تکلیف رسید، غسل جمعه انجام می داد. جمکران هم زیاد می رفت. پای روضه های حاج منصور در مسجد ارک می نشست. با موتور به آنجا می رفت. چند سال بود از من اجازه می خواست که موتور بخرد ولی من اجازه نمی دادم. چون رضایت من برایش خیلی مهم بود، به حرفم گوش می داد. بعد از مدتی که گذشت، گفتم: «اگر قول بدهی خوب برانی اجازه می دهم موتور بخری.» در همه فعالیت های هیئتی که می رفت حضور داشت و اصلا به فکر خواب و استراحت نبود. دوست داشت همیشه به نحو احسنت، کار کند. به من می گفت: «مامان بعضی ها در هیئت، برای ریا کار می کنند» که من می گفتم: «میثم، تو به آن ها نگاه نکن، از خانه که بیرون می روی بگو من برای رضای خدا و خدمت به امام حسین(ع) می روم، قربه الی الله؛ آنوقت حتی اگر کفش هم جفت کنی و خالصانه باشد، خدا قبول می کند».یک بار که از هیئت برگشت، کله پاچه آورد که من گفتم: «چرا در این سرما آورده ای؟» گفت: «یک نفر گوسفند قربانی کرده بود و من کله پاچه اش را از او خریدم.» بعدها از طریق یکی از همشهریانم فهمیدم که خودش برای هیئت گوسفند قربانی کرده ولی دوباره پول داده و کله پاچه گوسفند را خریده بود. وقتی به سپاه رفت، گفت: مادرم، مشوق من بوده است * تسنیم: فکر می کنید چه رفتاری از شما روی تربیت و اخلاق آقا میثم تاثیر داشته است؟ همیشه دوست داشتم که با بدنی پاک به میثم شیر دهم. به حلال و حرام و محرم و نامحرم بسیار اهمیت می دادم و نماز و احکام شرعی را هم تا جایی که می توانستم خیلی رعایت می کردم. به کسی هم ظلم نکردم، به امر به معروف و نهی از منکر حساس بوده و معتقد هستم. میثم همه این ها را دیده بود و زمانی هم که به سپاه رفت، گفته بود: «مادرم، مشوق من بوده است.» ما واقعا معجزه خداوند را در ازدواج میثم دیدیم/ با یک موتور و 500 هزار تومان پس انداز ازدواج کرد * تسنیم: چطور ازدواج کرد؟ زمانی که میثم، وارد سپاه شد، گفت: «می خواهم ازدواج کنم» که گفتم: «میثم جان اجازه بده کمی بگذرد، چون آغاز زندگی تو حداقل 10 میلیون تومان پول می خواهد، دوست داریم سن تو کمی بیشتر شده، پخته تر شوی و بعد از مدتی کار کردن ازدواج کنی، همسردرای خیلی سخت است.» چون که پدرش کارگر فصلی بود، ما آنقدری در توان نداشتیم تا بتوانیم کمک کنیم. گفت: «مامان، ازدواج امر خدا و سنت رسول الله(ص) است، وقتی ازدواج می کنی، خداوند همه چیز را فراهم می کند، من هم به خدا توکل می کنم و نمی ترسم، چون خدا همه کارها را جور می کند». شب های محرم حاج آقایی در حسینیه محل، سخنرانی می کرد. درباره ازدواج خودش به میثم گفته بود: «من وقتی می خواستم عقد کنم، فقط پول یک شاخه گل و محضر را داشتم.» میثم به من می گفت: «اگر می ترسی، من شماره این حاج آقا را به شما بدهم و صحبت کنید» در واقع می خواست من را قانع کند، چون من راضی نبودم. ما واقعا معجزه خداوند را در ازدواج میثم دیدیم. نترسید و توکل کرد. وقتی می خواست ازدواج کند فقط یک موتور و 500 هزار تومان پول داشت که آن مقدار را هم، به من گفته بود برای ثبت نام مکه در بانک بگذارم، چون دوست داشت قبل از ازدواج، حج عمره برود. ولی زمان ازدواج، آن را برای مراسم عقد خرج کرد و خدا همه شرایط را فراهم کرد. بعد از ازدواج هم خدا همه کارهایش را درست کرد. * تسنیم: در انتخاب همسر، با شما هم مشورت کرد؟ میثم می گفت: «خیلی از همکارهایم برای ازدواج به من دختر معرفی می کنند ولی من اول به شما احترام می گذارم، اگر دختر خوب و نجیبی که با اخلاق و شرایط کاری من سازگار باشد سراغ دارید، پا جلو بگذارید و من تمام شرایطم را به او می گویم». من هم گفتم: «در بین آشناها، زهره خانم را سراغ دارم» که اتفاقا او هم در نهایت عروسم شد. من از قبل او را دیده بودم ولی میثم ندیده بود. عید نوروز به عنوان عید دیدنی، منزل آن ها رفتیم که میثم هم پسندید و برای خواستگاری قرار گذاشتیم. میثم تمام شرایط کاری و مالی را برای همسرش توضیح داده بود و بعد از ازدواج، زندگی خیلی خوبی داشتند. سرش را میان دستانش گرفت و گفت:چرا انقدر مظلوم کشی و آدم کشی/دیگر از این دنیا بدم می آید * تسنیم: شما از تصمیم آقا میثم برای دفاع از حرم اهل بیت(ع) و مردم مظلوم با خبر بودید؟حرفی در این مورد می زد؟ سال گذشته که داوطلبانه برای دفاع از حرم به عراق رفته بود، به من نگفت کجا می خواهد برود. شب آخر ماه صفر بود و ما منزل یکی از اقوام بودیم که میثم تماس گرفت و گفت: «مامان، من را حلال کن، می خواهم همین اطراف به ماموریت بروم» گفتم: «تو که خانه بودی، الان کجا هستی؟» گفت: «پادگان هستم و خواستم خداحافظی کنم و حلالیت بطلم» من ناگهان ته دلم کنده شد و گریه کردم. گفت: « مامان چرا گریه می کنی؟ ای کاش اصلا نگفته بودم» گفتم: «هر کجا هستی زیر سایه آقا امام زمان(عج) باشی و خدا پشت و پناهت باشد، میثم من از تو خیلی راضی هستم و خوبی های تو را به حضرت زهرا(س) و ائمه اطهار سپردم که ان شاءالله عوض خیر به تو بدهند، تو برای من بهترین هستی و کاری نکردی که تو را حلال کنم، تو باید من را حلال کنی که نتوانستم مادر خوبی برایت باشم.» البته به همسرش گفته بود کجا می خواهد برود و از او خواسته بود تا به من چیزی نگوید. دو سه روز مانده بود که برگردد، عروسم گفت: «مامان، چیزی می خواهم بگویم ولی نترس، دیگر الان به خیر گذشته است» گفتم: «چی؟»گفت: «میثم عراق بوده و چند روز دیگر بر می گردد.» حدود 2 هفته قبل از رفتن به سوریه، میثم پیش من آمد و در حالی که به شدت از اوضاع دنیا ناراحت بود، سرش را در میان دستانش گرفت، گفتم: «میثم چرا ناراحت هستی؟»گفت: «چرا اینقدر مظلوم کشی و آدم کشی؟ چرا اینقدر بچه های بی گناه را در سوریه و کشورهای دیگر می کشند؟ خدایا من دیگر از این دنیا بدم می آید و دوست ندارم در این دنیا بمانم.» من گفتم: «میثم جان، حرص نخور، خدا بزرگ است، ان شاءالله خودش جواب دشمنان را می دهد، همانطور که صدام خار شد، خدا این ها را هم خار می کند، دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد، ولی باید صبر و به خدا توکل کرد.» نظرش این بود که باید خاکریز را جلو ببرند تا دشمن، نتواند به کشور نفوذ کند چند روز دیگر آمد و گفت: «عده ای می خواهند برای دفاع از حرم اهل بیت(ع)، به سوریه بروند» گفتم: «تو هم می خواهی بروی؟» گفت: «مامان نروم؟» گفتم: «نه نمی گویم نرو»گفت: «اگر ما نرویم که نمی شود، نباید این طور باشد که کسی به بهانه این که پسرم یا شوهرم جوان است، اجازه رفتن، ندهد. باید برویم، خاکریز را جلو برده و سنگر بگیریم. هدف آن ها ایران است، اگر خاکریز را جلو نبریم، مثل عراق، یمن و دیگر کشورها، دشمن به کشورمان نفوذ می کند». بعد از این حرف ها، من دیگر حرفی نزدم و فقط گفتم:«ان شاءالله خودت و دوستانت به هر کجا که می روید، زیر سایه آقا امام زمان(عج) باشید.» قبل از این که برود و چون همسرش پا به ماه بود، خانه اش را هم مرتب و رنگ آمیزی کرد. بدون خداحافظی به سوریه رفت * تسنیم: چطور با شما خداحافظی کرد؟ اصلا با ما خداحافظی نکرد. روزی که رفت، ما مهمان داشتیم و پسرم و عروسم هم آمدند طبقه پایین با ما نهار خوردند. بعد از آن، به منزل خودشان رفتند تا آماده رفتن شود. خانمش می دانست که قرار است به سوریه برود و به او گفته بود می خواهم معمولی خداحافظی کنم تا مادرم ناراحت نشود. وقتی آمدند پایین، میثم گفت: «من زهره را منزل مادرش می برم و خودم هم به پادگان می روم، یکی دو روز کار دارم و بعدا برای خداحافظی می آیم.» خیلی معمولی به همه دست داد و خداحافظی کرد و رفت. دو سه روز که گذشت به عروسم گفتم: «زهره خانم، چرا میثم برای خداحافظی نیامد؟» که عروسم گفت:« نمی دانم، قرار بود بیاید» و او هم حرفی به من نزد. چند روز که گذشت، دوستانش به ما گفتند آن ها را برای دوره به همدان برده اند و ما هم خیالمان راحت شد. حدود 20 روز هیچ تماسی با ما نداشت. یک شب حدود ساعت 4 صبح بود که تلفن خانه به صدا درآمد، من و همسرم خیلی هول شدیم. در آخر، من گوشی را برداشتم و فهمیدم میثم است. حال و احوال کردم و قربان صدقه اش رفتم. چون دقیق نمی دانستیم کجا است، پرسیدم: «میثم کجا هستی؟» گفت: «همین اطراف هستم» گفتم: «ساعت 4صبح است، پس چرا نخوابیدی؟» گفت: «با دوستانم صحبت می کردیم و خوابمان نبرد، گفتم که با شما تماس بگیرم و صحبت کنم».چند روز بعد از این تماس بود که متوجه شدیم، سوریه است ولی ناراحت نشدم و پیش خودم می گفتم که بر می گردد. حتی در تماس هایی که میثم می گرفت به او نمی گفتم که دلم تنگ شده و برگرد، فقط می گفتم که زیر سایه آقا امام زمان(عج) باشید. بعد از رفتن میثم، به دلیل دلشوره و اضطرابی که داشتم، دچار نوسان فشار خون شدم. دکتر رفتم و اسکن و آنژیوگرافی انجام دادم که دکترها گفتند سالم هستی و همه این مشکلات به خاطر استرس است. میثم خواب دیده بود که من مریض هستم. یک روز زنگ زد و گفت: «مامان من خواب دیده ام، مریض هستی؟» گفتم: «نه، کسی چیزی گفته؟» گفت: «دروغ نگو، من خواب دیده ام که مریض هستی و خوابم هم راست است» که گفتم: «چیزی نیست، فشارم نوسان دارد که دکترها گفته اند سالمی». در نبودش هم، نگران حالم بود. * تسنیم: آخرین مرتبه ای که تلفنی با هم صحبت کردید را به یاد دارید؟ آخرین مرتبه که تماس گرفت، من منزل نبودم و برای نماز به مسجد رفته بودم. میثم به برادرش زنگ زده و سراغ من را از او گرفته بود، چون فکر می کرد حالم خیلی بد است و در بیمارستان بستری هستم. پسرم به او گفته بود که اگر باور نمی کنی دوباره تماس بگیر و صحبت کن. وقتی برگشتم میثم زنگ زد و حال و احول کرد. اگر ده پسر دیگر هم داشتم، دوست داشتم فدای حضرت زینب(ع) شود/میثم جان، شیرم حلالت، شهادتت مبارک * تسنیم: از حس و حال روزی که خبر شهادت پسرتان را دادند، برایمان بگویید. میثم قبل از شهادت، مجروح شده و به کما رفته بود ولی همه غیر از من، اطلاع داشتند. به مجالس روضه که می رفتم، برای مدافعان حرمی که سوریه بودند دعا می کردم. یکی از همان روزهایی که بعدا فهمیدم میثم در کما بوده، وقتی روضه حضرت زهرا(س) خوانده شد، به شدت منقلب شده، خانم را صدا زدم و از حال رفتم. به خدا می گفتم که چرا انقدر من بی تاب هستم. یکی دو روز بعد از اربعین بود که چون امام جماعت مسجد به کربلا رفته بود، نماز را در خانه خواندم. نماز مغرب که تمام شد، یک لحظه احساس کردم تمام جانم از پاهایم خارج و زانوهایم شل شد. نتوانستم نماز عشاء را بخوانم. پیش خودم گفتم خدایا من چرا اینطور شده ام، حالم که خوب بود. نمی دانستم که پسرم شهید شده است. همان طور نشسته بودم تا جانی تازه پیدا کرده و نمازم را ادامه دهم که تلفن خانه به صدا درآمد. همسرم گوشی را برداشت و متوجه شدم برادر عروسم بود و می خواستند به منزل ما بیایند. پیش خودم گفتم وقتی میثم و زهره نیستند چه کاری دارند، حتما چون مریض بوده ام، برای ملاقات می خواهند بیایند. خیلی طول نکشید که یک روحانی با مادر، پدر و برادر عروسم به منزل ما آمدند. روحانی را که دیدم، فکر کردم چون میثم سوریه است برای احوالپرسی آمده اند. می خواستم پذیرایی کنم که روحانی گفت: «ما چند دقیقه با شما کار داریم و رفع زحمت می کنیم و راضی به زحمت شما نیستیم». حاج آقا شروع به صحبت کرد و از من پرسید: «میثم چه جور بچه ای بوده و شما از او راضی هستید؟» گفتم: «ما از میثم خیلی راضی هستیم، می توانید حتی از دوستان و همسایه ها درباره اخلاق او بپرسید، چون به قدری خوب است که من نمی توانم تعریف کنم.» دوباره پرسید: «الان که رفته سوریه، چه حالی دارید، ناراحت نیستید؟» گفتم: «میثم که یکی است، اگر ده تا دیگر هم داشتم، دوست داشتم در راه دین و اسلام برود و فدای حضرت زینب(س) باشد» حاج آقا گفت: «حاج خانم، ما همان را که می خواستیم از شما بشنویم، شنیدیم، شهادت میثم مبارک باشد.» همان لحظه دلم کنده شد و گفتم: «میثم جان، مامان جان، شهادتت مبارک، شیرم حلالت، به آرزویت رسیدی» و سجده شکر کردم. پسرم خسته دنیا بود و به آرامش کامل رسید. مردانه از حرم حضرت زینب(س) دفاع کرد/هر روز حضور پسرم را درکنارم احساس می کنم و با او حرف می زنم * تسنیم: زمانی برای دیدن پیکر فرزندتان به معراج رفتید، چه درد و دلی با آقا میثم کردید؟ وقتی پسرم را در معراج دیدم، صورتش مثل یک فرشته بود. لب هایش را بوسیدم و گفتم: «قربان لب هایت شوم که به حرم حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) بوسه زده، سینه اش را بوسیدم و گفتم: «قربان سینه و قلب پاکت شوم که قلب رئوف و ایمان زلال داشتی» پیشانی اش را بوسیدم و گفتم: «قربان پیشانی ات شوم که بر تربت امام حسین(ع) سجده کرده است.» به میثم گفتم: «قربان ریش هایت شوم که ریش مردانگی گذاشته بودی.» چون مثل مرد زندگی کرد و به پدر، مادر و همسرش وفادار بود و مردانه برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) رفت. به او افتخار می کنم و ان شاالله بتوانم آن دنیا هم نزد ائمه اطهار، رو سفید باشم. * تسنیم: صبوری بعد از شهادت میثم سخت بود؟ این آرامش را خدا به من داد. به خدا گفتم: «همان طور که میثم را از من گرفتی، همان طور هم به من صبر بده تا بتوانم تا آخر عمر این صبر و استقامت را داشته باشم». هر روز حضور پسرم را درکنارم احساس می کنم و با او حرف می زنم و می گویم: «لحظه به لحظه، خدا آرامش و خوشی نصیبت کند». به او التماس دعا می گویم و وقتی سر مزارش می روم، می گویم: «همیشه تو به من التماس دعا می گفتی، تو که جایگاه خودت را پیدا کرده ای، برای ما دعا کن». * تسنیم: وقتی حلما را که 17 روز بعد از شهادت پدرش به دنیا آمد دیدید، چه احساسی داشتید؟ خیلی خوشحال شدم. دوست داشتم شبیه پدرش باشد و جای او را پر کند که همین طور هم هست. ان شاالله به حق حضرت زینب(س)، شجاعانه و دلیرانه بزرگ شود و راه پدرش را ادامه دهد. ---------------------------- گفت وگو از : نجمه السادات مولایی و زهرا ظهروند //تسنیم
چهارشنبه ، ۱۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناصرون]
[مشاهده در: www.naseron.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
گوناگون
پربازدیدترینها