واضح آرشیو وب فارسی:الف: مجلس دهم؛ نه اصولگرای اکثریت و نه اصلاح طلب اکثریت
کبری آسوپار؛ 12 اسفند 94
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۴۱
در پایتخت، اصلاح طلبان انتخابات مطلق مجلس دهم را برده اند؛ آنچنان که قابل حدس بود. نگاهی به آمار انتخابات دوره های اخیر در شهر تهران نشان می دهد که اغلب، تمایلات سیاسی تهرانیها با این جریان است. در جریان انتخابات سال ۸۸ هم رأی دهندگان به میرحسین موسوی بیشتر از رأی دهندگان به محمود احمدی نژاد بود. با این همه، نتایج انتخابات در شهرستان ها نشان می دهد که اقبال عمومی به اصولگرایان بیشتر بوده است. گرچه این آمار هنوز می تواند تغییر کند؛ چه آنکه هنوز نتایج برخی شهرها نیامده و از طرفی تعیین تکلیف تعداد نه چندان کمی از کرسی های مجلس به دور دوم انتخابات رفته است. اما اصلاح طلبان و رسانه های آنها در غوغای شادی پیروزی هستند؛ آنها ۳۰ کرسی تهران را کامل کسب کرده اند و همین را دست مایهی جشن های پیروزی کرده اند. ۸۸ هم ماجرا همین بود؛ آنها گزارش های میدانی تهران را دلیل پیروزی سراسری می دانستند و در برابر دیدن آرای شهرستان ها و روستاهای کوچک شدیداً مقاومت کردند. این روزها نیز چنین هیاهویی برای القای پیروزی در رسانه های اصلاح طلب و فضاهای اینترنتی شان در جریان است.با احتساب اینکه جریان پیروز در پایتخت معمولا می تواند بر وزن جریانات داخل مجلس تاثیرگذار باشد، خصوصاً که همین جریان، قوه ی مجریه را هم در دست دارد، اصلاح طلبان وزن قابل توجهی از مجلس دهم را با خود دارند و نمی توان بر اصلاح طلبان عنوان اقلیت را نهاد و احتمالاً بتوانند ریاست مجلس را هم از آن خود کنند (چرا که چهره های مشهور اصولگرا قریب به اتفاق در تهران کاندیدا شده بودند و از راهیابی به مجلس باز مانده اند) اما دولت برای پیشبرد لوایح خود، مسیر سهل و راحتی، آنچنان که دولت خاتمی در سال های مجلس ششم داشت، نخواهد داشت. در مجلس ششم، اصولگرایان فراکسیون اقلیتی در حد ۱۰ درصد مجلس بودند؛ اما مجلس دهم یک مجلس میانه است؛ کسی در آن چندان نمی تواند مدعی اکثریت باشد. اصولگرایان هم البته طبیعتاً راحتی کار در مجلس نهم در برخورد با خطاها و تخلفات دولت یازدهم را نخواهند داشت و مانع بزرگی به نام نمایندگان حامی دولت روحانی در مقابل آنها قد کشیده است. اگر برای «اعتدال» هویت مستقل از اصلاح طلبانی قائل شویم و به نادرستی آن را یک گفتمان بدانیم، دولت روحانی یقیناً شکست خورده ی این رقابت هاست؛ دولت یازدهم بر خلاف همه ی دولت های پیشین نتوانست مجلسی همسو با خود ایجاد کند؛ آنچنان که مثلاً دولت خاتمی توانست مجلسی همچون مجلس ششم را با ۹۰ درصد کرسی اصلاح طلب در کنار خود داشته باشد و آنقدر احساس قدرت کند که حتی فکر لایحه ی افزایش اختیارات ریاست جمهوری و مواردی از این قبیل هم باشد. آنچه هم که از نمایندگان حامی دولت یازدهم در مجلس دهم حضور خواهند داشت، اصلاح طلب هستند و این چند صباح، شعارهای خویش را به دولت روحانی نزدیک تر یافته اند؛ نه آنکه واقعاً اعتدالی باشند. با این همه، هویت اصلاح طلبی و اعتدالی آنچنان بهم درآمیخته که تفکیک آن، حداقل تا وقتی اجماع اصلاح طلبانه بر حسن روحانی وجود دارد، تفکیک ناپذیر نخواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]