واضح آرشیو وب فارسی:دایان: منافع مشترک تاجیکستان، چین و پاکستان زمینه را برای توسعه همکاری های سه جانبه آنها در عرصه های نظامی-امنیتی فراهم کرده است.«الکساندر کنیازف» کار شناس سیاسی روس در یادداشتی اختصاصی که در اختیار خبرنگار خبرگزاری فارس در دوشنبه قرار داد، به بررسی دلایل سفر مقامات بلندپایه نظامی و امنیتی چین و پاکستان به تاجیکستان پرداخته است. در این یادداشت آمده است: چند روز پیش، در ملاقات «رمضان رحیمزاده» وزیر کشور تاجیکستان با «گوا شنکن» وزیر امنیت عمومی چین در پکن مسائل همکاری های 2 کشور در امر مبارزه با تروریسم، افراط گرایی، جدایی طلبی، جرایم بین المللی، قاچاق سلاح و مواد مخدر مورد بررسی قرار داده شد. همچنین موضوع تامین امنیت شرکت های چینی و واحدهای اقتصادی این کشور در تاجیکستان و ایجاد مرکز مشترک ضد تروریستی وزارت کشور تاجیکستان و وزارت امنیت عمومی چین از دیگر محورهای مهم سفر این مقام امنیتی تاجیک به پکن بود. بازدید «فان فنگ هوی» رئیس ستاد کل ارتش و «چنگ گاپین» نماینده ویژه چین در مسائل امنیت و مبارزه با تروریسم از تاجیکستان و دیدار و مذاکرات آن ها با مقامات عالی تاجیک در راستای گسترش جدی همکاری های میان دوشنبه و پکن در بخش های نظامی و امنیتی قابل بررسی است. از این نظر، سفر «راحیل شریف» رئیس ستاد ارتش پاکستان به دوشنبه نیز اتفاقی نبوده بلکه برنامه از قبل هماهنگ شده به نظر می رسد. این موضوع قبل از همه به همکاری های نظامی بین چین و پاکستان ارتباط می گیرد که طی سال های اخیر نفوذ پکن در این حوزه در حال رشد سریع می باشد. متناسب با آن، نفوذ اقتصادی چین در کشورهای منطقه و به خصوص پاکستان، افغانستان و جمهوری های آسیای مرکزی تحقق می یابد. حضور نظامی چین در آسیای مرکزی در چند سال اخیر نمایندگان بلندپایه چین بار ها اعلام کردند که در صورت لزوم پکن از منافع اقتصادی خود از طریق نظامی حمایت خواهد کرد که این موضوع با سنت و دکترین های سیاست خارجی شناخته شده چین که حضور نظامی در بیرون از مرزهای خود را مردود می دانست، در تناقض قرار گرفته است. با این وجود، هم اکنون چنین سابقه ای ایجاد شده و از تابستان سال 2014 به این طرف نیروی نظامی چین در سودان مستقر می باشد که هدف از این اقدام تامین امنیت شرکت های چینی و شهروندان این کشور عنوان شده است. البته ایجاد ایجاد مرکز مشترک مبارزه با تروریسم در تاجیکستان لزوما به این معنی نیست که نظامیان چینی یا پاکستانی در آن حضور پیدا کنند بلکه احتمالا صحبت از برقراری سطح بالا تر همکاری های نظامی- فنی و هماهنگی اقدامات ضد تروریستی (به خصوص با توجه به اوضاع افغانستان) خواهد بود. شاید در پکن نسبت به احتمال توسعه نامطلوب تحولات داخلی تاجیکستان نیز حساس بوده و این موضوع را پیگیری می کنند. پیام های معنادار به مسکو البته تشدید فعالیت های سه جانبه چین، تاجیکستان و پاکستان ممکن است به نوعی عدم رضایت پکن از همکاری های ضد تروریستی در چارچوب سازمان همکاری های شانگهای و همچنین وضعیت بر تر روسیه در عرصه های امنیتی تاجیکستان را به نمایش بگذارد. از طرفی، دوشنبه نیز از این طریق احتمالا می خواهد رویکرد تنوع بخشی به حوزه امنیت خود را دنبال کرده و در کنار روسیه تضمین های را هم در این عرصه از جانب چین داشته باشد که در عین زمان معنای ه معنای تلاش برای کاهش وابستگی ار مسکو را نیز خواهد داشت. به اعتقاد بنده این موضوع از این نگاه برای دوشنبه بیشتر اهمیت پیدا کرده است که در صورت احتمال پیش آمدن بی ثباتی سیاسی، مقامات تاجیک مطمئن نیستند که روسیه همانند دوران جنگ داخلی دهه 1990 این کشور آماده مداخله نظامی باشد. شاید افزایش همکاری های نظامی و امنیتی با چین به نوعی این هدف را نیز دنبال می کند که مسکو باید در این زمینه حواسش را جمع کند. البته چین با سرمایه گذاری های جدی که در تاجیکستان انجام داده است بیشتر علاقه مند نسبت به حفظ ثبات نظام سیاسی موجود در تاجیکستان می باشد ولی باز هم مداخله مستقیم نظامی غیر محتمل به نظر می رسد. نگرانی از احتمال جدایی طلبی اسماعیلی ها جلب پاکستان به این روند ممکن است معنای دیگری داشته باشد و آن اینکه حلقات نظامی پاکستان از چندین دهه به این طرف بالای گروه های افراطی و تروریستی در افغانستان شامل گروه های مستقر در مناطق مرزی با تاجیکستان نفوذ ویژه دارند. احتمالا در چارچوب همکاری های سه جانبه امنیتی مسائل مربوط به تقویت نیروهای پاکستان در جهت ولایت های شمال غربی افغانستان (همسایه تاجیکستان) و همچنین منطقه نه چندان بزرگ هم مرز با چین مورد بحث و بررسی قرار داده خواهد شد. این منطقه برای چین و به طور خاص در جهت تحقق یک سری از پروژه های مربوط به کمربند اقتصادی جاده جدید ابریشم (از جمله جاده «کاشغر اشکاشم-فیض آباد - هرات») از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. بدون تردید در همکاری های نزدیک نهادهای نظامی و امنیتی پاکستان با تاجیکستان بیش از بعد نظامی در بعد سیاسی برای هند به عنوان رقیب منطقه ای چین و پاکستان پیام های را به همراه خواهد داشت. طی سال های گذشته هند نیز به منظور افزایش نفوذ خود در تاجیکستان و افغانستان و از جمله در مناطق محل سکونت اسماعیلی های اقداماتی را دنبال کرده است. تاجیکستان، پاکستان، افغانستان و چین چهار کشوری می باشند که در سطوح مختلف حساسیت موضوع جدایی طلبی اسماعیلی ها با هدف ایجاد دولت واحد به نظر می رسد که به طور طبیعی هم پکن و هم دوشنبه و اسلام آباد علاقمند نسبت به مقابله موثر با آن می باشند. انتهای پیام/ح http://fna.ir/PZGD5H
سه شنبه ، ۱۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دایان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]