محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827224542
قدیمی ترین هتل موزه جهان
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: در دوره صفوی ، شهر اصفهان چنان عظمت و شکوهی داشت که آن را نصف جهان نامیدند. در میان آثار معماری بازمانده از این عصر، مجموعه مدرسه و بازارچه و کاروانسرایی برجای مانده است که در کنار خیابان چهارباغ اصفهان چون گوهری یگانه می درخشد.به گزارش اتاق خبر و به نقل از کجارو، این مجموعه به دستور شاه سلطان حسین صفوی ساخته شد و آن را به مادر خویش پیشکش کرد. از این رو مدرسه و کاروانسرای مادر شاه نامیده شد. از مجموعه بناهای یاد شده، مدرسه از همه مشهورتر است و به اعتبار کاشیکاری ظریف و بی مانند، از زیباترین آثار تاریخی اصفهان و جهان است. این شاه بیت معماری اسلامی که با وقاری شکوهمند در کنار چهارباغ نشسته و بیشتر به نام مدرسه چهارباغ معروف است، بیش از سه قرن است که محل تعلیم و تعلم طالبان علوم دینی و الهی است. در آغاز، انگیزه اصلی ساخت بازار و کاروانسرا استفاده از عواید آن برای نگهداری مدرسه و تامین معاش اهل مدرسه بوده است. بازار که در کنار ضلع شمالی مدرسه قرار دارد با سقفی بلند از تاق ضربی های خوش نما پوشانده شده و حجره های دو طرف آن در دو طبقه ساخته شده است. این بازارچه را پیشتر بازارچه بلند می خواندند و امروز بازار هنر می نامند . اکنون در حجره های این بازار دست سازهای بومی و سنتی به مشتریان عرضه می شود و در حجره های فوقانی، صنعتگران بومی به ساخت این آثار مشغول هستند. هنوز هم در این بازار اشیایی به مشتریان فروخته می شود که نام های خاطره انگیزی را به یاد می آورد؛ مثل خاتم مینا، قلمکار، قلمزنی، منبت، سوخت، تذهیب، معرق، گلابتون، زریبافی، ... . از زمان ساخت مجموعه مدرسه و بازار و کاروانسرا سیصد سال می گذرد. به نظر می رسد بنای مدرسه مادر شاه در سال ۱۱۱۲ هجری قمری آغاز شده و تا سال ۱۱۲۸ به طول انجامیده است. تاریخ های نقش شده در گوشه و کنار این مدرسه زمان ساخت آن را مشخص می کند. در کتیبه ای سال ۱۱۱۴ و بر کتیبه چوبی دیگری سال ۱۱۱۹ و در نقش حک شده بر در مدرسه، سال ۱۱۲۰ و در کتیبه ای به خط عبدالرحیم جزایری سال ۱۱۲۲ نقش بسته است. با شکوفایی اقتصاد ایران در عصر صفوی، ساخت بناهای عظیم و سودمند همچون بازار، پل، سد، آب انبار، برج کبوتر، رباط، مسجد و مدرسه رواج یافت، اما شاخص ترین بناهای آن دوره، مجموعه کاروانسراها است که هنوز هم برخی از آنها، اگر چه ویران، در گوشه و کنار این سرزمین، چه در کنار راه ها و چه در گوشه و کنار شهرها، به چشم می خورد. کاروانسراها تنها محل اطراق شبانه کاروانیان و رهگذران و باراندازی و بارگیری کاروان ها نبود، بلکه فضایی مناسب برای نگهداری کالا و مبادلات بازرگانی نیز بود. شاردن، سیاح اروپایی که در زمان صفوی از اصفهان دیدن کرد، تعداد کاروانسراهای اصفهان را بیش از ۱۸۰۰ مورد خوانده است. استواری و زیبایی از ویژگی های اصلی کاروانسراهای صفوی است و شابهتی که کمابیش در ساختمان بیشتر آنها دیده می شود، این گمان را تقویت می کند که همه آنها از روی طرحی نمونه ساخته شده اند. اگرچه گاهی تفاوت های اصلی در اجزای این بناها دیده می شود، اما عناصر عمده، همچون حیاط چهارگوش مرکزی با اتاق های یک یا دو طبقه در گرداگرد آن به صورت قرینه و صفه ها با ایوان های جلوی اتاق ها ویژگی مشترک بیشتر آن ها است. در بازسازی کاروانسرای مادر شاه کوشش شده است که شکل کلی آن محفوظ بماند و تنها تغییر ظاهری، درختکاری و آرایش صحن مرکزی آن به شکل باغ های اصیل ایرانی است. در آب و هوای کویری و نیمه کویری ایران، حیاط قلب تپنده معماری است؛ فضایی باز و مفرح که طبیعت مهربان را با آب و گیاه به کاشانه ما می آورد و آن را از خشکی و سرمای بیرون حفظ می کرد. کاروانسرای مادر شاه نیز همچون دیگر کاروانسراهای صفوی حیاطی مربع شکل در میان دارد که طول هر ضلع آن هشتاد متر است. در نوسازی کاروانسرا، این حیاط خاکی باغی پر گل و گیاه شده است که نهری به نام فرشادی (farreshadi) از میان آن می گذرد. در هر ضلع حیاط ایوانی قرار دارد که حجره های دو طبقه سفید رنگ در کنار آن صف کشیده است. به گفته تاورنیه، سیاح اوپایی، بازرگانان متمکن آن روزگار اتاق های پایین را به اتاق های بالا ترجیح می دادند؛ زیرا هم در تابستان خنک تر و هم به انبارها و باراندازهای آنان نزدیک تر بود. در آن زمان در صحن مرکزی کاروانسرا سکویی دراز برای پیاده کردن بارها تعبیه شده بود و اصطبل هایی نیز برای تیمار چهارپایان بارکش وجود داشت. ایوان شمالی کاروانسرا به بازارچه شاهی و ایوان جنوبی به باغ فتح آباد باز می شد که امروز چیزی از آن باقی نمانده است. سادگی و استواری این بنا با فضایی دلگشا و آرام، شکوه و زیبایی میدان نقش جهان را به یاد می آورد که گوهر بازمانده از عهد صفوی است. اما شکوفایی عصر صفوی نیز پایدار نماند و در تند باد یورش افغان ها به تاراج رفت. در دوره های بعد کاروانسرای مادرشاه نیز همچون بسیاری از بناهای دیگر متروک ماند و تنها در زمان حکومت ظل السلطان، شاهزاده سفاک قاجار، یک بار تعمیر شد. سپس در عهد معاصر از این بنا به عنوان آمادگاه پادگان اصفهان استفاده می شد که امروز نام خیابان آمادگاه یادگار آن دوران است. فضای نسبتا وسیع این کاروانسرا موجب شد که در سال های بعد توقفگاه کامیون های حمل قند و شکر باشد و در سال ۱۳۳۶ شمسی که بازسازی این بنا آغاز شد، با قرار ماهانه ۳۰ هزار ریال در اجاره اداره قند و شکر بود. همین بهره برداری نامناسب بود که همراه با باران و آفتاب و بی اعتنایی مردمان، بر سرعت ویرانی کاروانسرا افزود. دیوارهای آجری نمای داخلی بر اثر ضخامت کاهگل که هر بار لایه ای بر لایه پیشین افزوده می شد، شکاف برداشته و در زیر وزن روز افزون بام ها قد خم کرده بود. پی های ضلع شرقی دیگر تاب نگهداری بنا را نداشت و دیوارها در آستانه سرنگونی بود. وضع دیگر قسمت ها نیز چندان بهتر نبود. هم بنیان بنا و هم رنگ و آب آن را گذر بی امان روزگار بر باد داده بود. کاشی ها فروریخته، درها و پنجره های قدیم به یغما رفته و سنگ های کف ایوان ها و نبش دیوارها به مرور زمان ساییده و فرسوده شده بود. در همین زمان (سال ۱۳۳۶) بود که شرکت سهامی بیمه ایران گام پیش نهاد و با پیشنهاد آندره گدار که زمانی رییس و در آن زمان مشاور اداره کل باستان شناسی بود، تبدیل کاروانسرا به مهمانخانه و طرح ساختمان مهمانسرا را که بعدا مهمانسرای شاه عباس نامیده شد، تصویب کرد. با این کار هم یک بنای ارزشمند تاریخی از انهدام نجات یافت و هم خاطره کاربری نخستین آن یعنی اقامتگاه مسافران و سیاحان، در شکل جدید مهمانسرا زنده ماند و هم فضایی بسیار چشم نواز و آبرومند در این شهر پرآوازه ایرانی به وجود آمد. در اجاره نامه منعقد شده بین شرکت بیمه ایران و متولی وقت مدرسه چهارباغ، در مورد تعمیر و یا احداث و نگهداری قسمت های مختلف بنا چنین آمده است : «شرکت بیمه ایران ملزم است به هزینه خود مهمانخانه ای در مورد اجاره بسازد و تمام اعیان ساختمانی که به وسیله شرکت مذکور انجام خواهد شد متعلق به شرکت مزبور است. نقشه مهمانخانه و عملیات ساختمانی باید با قانون عتیقات از لحاظ ابنیه تاریخی مغایرت نداشته باشد. آنچه از ساختمان سرای فتحیه (کاروانسرا) که به موجب تشخیص اداره کل باستانشناسی برای بقای آن لازم باشد، شرکت بیمه ملزم است به هزینه خود و بلاعوض تعمیر و به حال فعلی حفظ نماید. با خرید مقداری از زمین های اطراف از شهرداری اصفهان و خرید و پرداخت سرقفلی مغازه هایی که در بدنه جنوبی کاروانسرا احداث شده بود، سرانجام در تابستان ۱۳۳۷ شمسی، ساختمان مهمانسرا شروع به کار کرد. در بازسازی کاروانسرا دو هدف در نظر بود: حفظ اصالت نمای بیرونی و تبدیل حجره های کاروانسرا به اتاقهای مهمانسرا. نخست دیوارها و سقف ها بازسازی شد. سپس اجزای آسیب دیده مهار و قالب بندی شد و خشت خام با آجر یا بتون جایگزین شد. اکنون در اتاق های مجلل سمت شمالی، می توان نمونه کامل و تقریبا دست نخورده دیوارهای قطور و تاق ضربی های مشهور به تاق و چشمه و تاقچه ها و رف های سیصد سال پیش را مشاهده کرد. در بازسازی کوشش شده است که درها و پنجره ها اسلوب و چهره پیشین خود را حفظ کند. هر آنچه قابل مرمت بود تعمیر شد و آنچه را دست زمان بر باد داده بود، از نو ساخته شد. اداره چنین مهمانسرایی حساسیت ویژه ای داشت. برای این کار، پس از مطالعه و دقت فراوان، گروه هتلداری نگرسکو از فرانسه انتخاب شد که از مهر ۱۳۴۴ به مدت دو سال این مسئولیت را عهده دار بود. از آن پس مدیریت مهمانسرا به مدیران ایرانی سپرده شد. این مدیران بیشتر از میان کارمندان عالیرتبه شرکت بیمه ایران انتخاب می شدند. در سال ۱۳۵۱ شرکت بیمه ایران تصمیم گرفت به توسعه مهمانسرا بپردازد. این توسعه تنها از جانب شرق امکان پذیر بود. بنابراین با خرید یازده هزار و پانصد متر مربع زمین کناره ضلع شرقی، بخش ضمیمه مهمانسرا که می توان آن را مهمانسرایی مستقل و مجهز دانست، با هشتاد اتاق، سرسرای ورودی، رستوران، تالار سخنرانی بزرگ و تمامی امکانات یک مهمانسرا ساخته شد. اینجا هم کار آراستن دیوارها و سقف ها به مهندس ابراهیمیان سپرده شد و همان هنرمندان و صنعتگران پیشین اجرای طرح های تازه و اصیل را برعهده گرفتند. منبع: کجارو 94104
سه شنبه ، ۱۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[مشاهده در: www.otaghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها