تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868317652
طنزنویس نباید بنده یک جریان سیاسی باشد
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه ستاره صبح: فریور خراباتی از طنزنویسانی است که حدود 6 سال است پا در عرصه طنز مطبوعاتی گذاشته است و در روزنامه های مختلف ستون ثابت طنز دارد. طنز مطبوعاتی از جمله حوزه های پر مخاطب و حساس است که موفقیت در آن نیازمند دقت و هوشیاری است. خبرگزاری ایلنا مصاحبه ای با این طنزپرداز انجام داده است که در ادامه بخشی از آن را می خوانید: چرا طنزنویس ها زود تر از نویسنده های دیگر مطرح می شوند؟ طبیعی است طنزنویس ها به واسطه جنس و نوع نوشته هایشان در مطبوعات بیشتر دیده می شوند، به این دلیل که زبانی که استفاده می کنند زبانی متفاوت و نامتعارف و به واقع، به ادبیات عامیانه مردم نزدیک تر است، بنابراین مردم با آن ها بیشتر ارتباط برقرار می کنند؛ حتی اگر بخواهیم نگاهی به سینما و تلویزیون داشته باشیم، بازیگران طنز برای مردم شناخته شده تر هستند نسبت به سایر بازیگر ها به همین دلیل طنزنویس ها نسبت به روزنامه نگاران سایر حوزه ها زود تر مطرح می شوند. مسیری که طنز در کشور ما طی کرده، چگونه بوده؟ طنز در کشور ما مسیر سختی را می پیماید تا می رسد به چیزی که امروز شاهد آن هستیم؛ اگر الان معاونت مطبوعاتی می آید به ستون های طنز امتیاز مثبت می دهد به این دلیل است که پیشینه ای پشت این مسیر است؛ ۲۰ سال پیش اگر به مدیرمسئولی می گفتید ستون طنز، ممکن بود از آن به عنوان مسخره بازی یاد کند و این که امروز به این جا رسیده ایم که معاونت مطبوعاتی به روزنامه ها به واسطه ستون طنزشان امتیاز بیشتری می دهد، مدیون آن تلاش هاست؛ اما امروز داریم از آن سوی بام می افتیم؛ یک سری طنز ها وجود دارند که معلوم نیست به چه دلیلی نوشته شده اند؛ طنز پرداز با کمدین خیلی فرق دارد؛ اولین هدف یک کمدین خنداندن مردم است؛ اما طنزنویس مطبوعاتی، یک نگاه جدی به یک مسئله جدی دارد که آن را به زبان متفاوتی بیان می کند اما حالا تبدیل به یک شوخی شده؛ نویسنده طنز گاهی اوقات دست به هر کاری می زند که بتواند مردم را بخنداند و این تبدیل می شود به فکاهه، به هجو؛ آن چه امروز به عنوان «جوک» میان مردم رد و بدل می شود؛ همان طنزی است که کمی با تغییر ممکن است به عنوان طنز مطبوعاتی به خورد مردم داده شود. آیا طنزهای امروز باکیفیت هستند؟ انتقادی که به طنز مطبوعاتی فعلی دارم همین است؛ به این دلیل که ما چند مشکل در این حوزه داریم و مشکل اول عدم مطالعه است؛ کسی که می خواهد طنز مطبوعاتی بنویسد، باید آثار گل آقا و کیومرث صابری را جویده باشد نه این که تنها بخواند. کسی که شعر طنز می نویسد باید وزن و قافیه را بلد باشد نه این که صرفا یک شعر بامزه بنویسید. من فکر می کنم «اتل متل توتوله» هم وزنی داشت اما این شعرهای طنز مملو از اشکالات قافیه ای است و اصلا در تعریف شعر نمی گنجند. تنها چیزی بین نظم و نثر و نوعی مقاله نویسی است؛ قبول دارم که ما سبکمان متفاوت است اما قرار نیست مقاله ما از نظر ساختاری اشتباه باشد و باید آغاز و پایان و بدنه مشخص باشد اما حالا افرادی که احساس می کنند بانمک هستند و می توانند مردم را بخندانند بدون هیچ آگاهی از اصول طنزنویسی وارد این عرصه می شوند. چرا امروز طنز سیاسی بیشتر از مدل های دیگر طرفدار دارد؟ در کشور ما هوشیاری سیاسی مردم بالاست زیرا در کشور ما اغلب حوزه ها دولتی هستند؛ وقتی پای دولت به حوزه های مختلف باز می شود، سیاست هم اتوماتیک وارد آن می شود اما به نظر من یک نویسنده و یک طنزنویس نباید بنده و پیرو یک جریان سیاسی باشد باید نگاه منصفانه ای داشته باشد؛ من اگر طرفدار دولت یازدهم هستم و به آقای دکتر روحانی رای داده ام، دلیل نمی شود که اگر اشتباهی از سوی یکی از وزیران ایشان صورت می گیرد به واسه طرفداری یا رایی که داده ام، نادیده بگیرم. شرایط و اتفاقات سیاسی در تولید آثار طنز موثر هستند؟ این را نمی توانیم منکر شویم که شخصیت های سیاسی و دولتمردان در تولید آثار طنز نقش دارند، به عنوان مثال در دوره آقای احمدی نژاد مصاحبه ها و اتفاقات سیاسی باعث شد خیلی ها طنزنویس شوند و این را نمی توانیم منکر شویم؛ در آن دوره مصاحبه هایی را می خواندید که از دل آن ها می شد پنج ستون مطبوعاتی بیرون کشید اما این شرایط در دولت روحانی خیلی کمتر است و دلیلش می تواند این باشد که یا احتیاط بیشتری می کنند یا این که ادبیاتشان فرق می کند. به بازنشستگی هم فکر کرده اید؟ هنوز که اول راه هستم و به قول معروف «اول چل چلیمه!» اما از شوخی گذشته طنز نوشتن هم سنی دارد و از آن به بعد یا آدم ها انگیزه خود را از دست می دهند یا آزادسازی ذهن دیگر وجود ندارد؛ اما به خاطر شرایط بد اقتصادی مجبور هستند که بنویسند خیلی از طنزنویس های قدیمی ما الان در فقر زندگی می کنند؛ مسافرکشی می کنند یا هر کار دیگری که زندگی را بگذرانند؛ ما از روزی که ننویسیم بازنشسته می شویم بدون حقوق و کسی ما را حمایت نمی کند و این دوران حتی از نوشته های طنزنویسان هم بامزه تر است!
دوشنبه ، ۱۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه ستاره صبح]
[مشاهده در: www.setaresobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها