محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803698563
روایت در عکاسی: عکس های باربارا پرابست
واضح آرشیو وب فارسی:عکاسی: مطابق نظر پل ریکور، روایت رابطه ی انسان و زمان است؛ به عبارتی روایت ابزار بنیادینی است که انسان از رهگذر آن زمانمندی را درمی یابد. بااین وجود، می دانیم که تحول روایت از انواع کلاسیک تا پسامدرن بسیار زیاد بوده است. اگر در دوران کلاسیک، سخن از روایت های خداباورانه بود، در دوران مدرن روایت به ساحت انسان مدارانه وارد شد. در این دوران، سوژه و فردیت در هنرهای تجسمی اهمیت یافت و اوج هنر در خرد ستایی بود. در دوران پسامدرن، اثر هنری زیر سلطه ی قوانین از پیش تعیین شده نیست. در این دوران، هنگامی که امری به زبان برگردانده می شود، یک مرحله فاصله گذاری اتفاق می افتد و با انتقال روایت میان افراد، این فاصله گذاری تشدید می شود. عدم قطعیت و ناروشنی معنا در روایت پسامدرن جایگاه ویژه ای می یابد؛ عدم قطعیتی که در بسیاری موارد عینی و در برخی موارد ذهنی است. به تعبیری می توان گفت در گذر روایت از دوران کلاسیک به مدرن، شاهد تبدیل آن از ذهن به عین و از ذهن جهان شمول به ذهن متکثر پسامدرن هستیم. اگر زمانمندی عنصر اصلی روایت در یک متن (عکس) باشد، چگونه می توان از یک تصویر ایستا، انتظار زمانمندی و به تبع آن روایتمندی داشت؟ در پاسخ به چینن سؤالی است که سارکوفسکی ( John Szarkowski ) روایت در عکس را منتفی و نافرجام می داند و پیتر وولن ( Peter Wollen ) عکس را فقط به منزله ی عنصر روایت و نه خودِ روایت در نظر می گیرد. با این وجود، در تعاریف جامع تر، روایت درونی عکس و به تبع روایت های نادقیق ناشی از سویه های ذهنی مطرح می شود. باربارا پرابست ( Barbara Probst )، عکاس آلمانی است که با انتخاب تصاویری از لحظه ای واحد، روایت را با تقلیل زمان مدلول و با تأکید بر نگاه ناظر به شکل نامعین به مخاطب منتقل می کند. او در مجموعه ی نوردهی، با تصاویر متعدد از یک صحنه که در زمان واحد و با دوربین های مختلف در زوایای گوناگون گرفته شده اند، به یک عکس می رسد و به این ترتیب یکتایی ناظر را در هم می شکند و مشخص نیست که ناظر در کدام موقعیت قرارگرفته، زاویه ی دید او کدام است. عکس های او به گونه ای است که مرز آغاز و پایان ترکیب بندی ناواضح است. باربارا پرابست همواره تأکید دارد که آثار او الهام گرفته از فیلم های سینمایی ژان لوک گدار است. در مجموعه ی نوردهی، با آثار متفاوتی مواجه هستیم که واجد درجات مختلف پیچیدگی هستند. در یک سوی این طیف، عکس ۶۵ قرار دارد که از دو تصویر سیاه وسفید پرتره (؟) دو زن تشکیل شده است. Exposure #65: NYC, 555 8th Avenue, 11.26.08, 6:11 pm در تصویر سمت راست، زن سمت چپ و در تصویر سمت چپ به دوربین (عکاس؟) نگاه می کند. دو زن دقیقا در کنار هم هستند و تفاوت دو تصویر، ناشی از اختلاف اندک زاویه ی دو دوربین است. آیا این دو تصویر، پرتره هستند یا پرتره نگاری؟ اختلاف اندک دو تصویر، نوعی رازگونگی را به عکس می افزاید و مخاطب را از جنبه ی روان شناختی درگیر می کند. آیا راوی (عکاس) با انتخاب زوایای دوربین به نوعی مخاطب را با پرسونای این دو شخصیت درگیر می سازد؟ اما در سمت دیگر این پیچیدگی، عکس ۹ قرار دارد که خود متشکل از شش تصویر است که در ژانرهای متفاوت عکاسی شده اند. Exposure #9: NYC, Grand Central Station, 12.18.01, 1:21 pm زنی که در این عکس حضور دارد، یکی از زن های تصویر ۶۵ است. اصولا باربارا پراست از مدل های محدودی در این مجموعه استفاده می کند و شاید به این ترتیب به جای سوژه، ماهیت ابژه به آن ها می بخشد. این عکس از دو تصویر سیاه وسفید و چهار تصویر رنگی تشکیل می شود. عکاسی در ژانرهای مختلف همراه با زاویه ی دیدهای متفاوت، شش دیدگاه موضوعی متمایز را درباره ی این عکس فراهم می آورد که منتج به روایت های مختلفی می شود که درمجموع روایتی متکثر را به ذهن مخاطب متبادر می سازد. از منظر روایت شناسی، هر روایت داستانی دو جزء دارد: داستان و متن. داستان شامل رخدادها و افرادی است که رخدادها را در مکان تجربه می کنند و دست به انجام کنش می زنند و متن، ابزاری است که نقلِ رخدادها را بر عهده دارد و سرراست در اختیار مخاطب قرار می گیرد. با چنین تعریفی عکس های باربارپرابست دارای متن (عکس) و داستانی هستند که حوادثِ آن نه معلول مکان که معلول عملِ عکاسی است. در روایت شناسی، بحث «کانون شدگی» به معنی دیدگاهی است که اشیاء و اشخاص، از آن زاویه دیده، احساس، ادراک و سنجیده می شوند. نکته ی مهم در مواجهه با آثار باربار پراست، جنبه های ادراکی و روان شناختی است که در فرآیند خوانش متن (عکس) نقش ایفا می کنند و به غنای متن (عکس) می افزایند. یک نکته ی جالب درباره آثار باربارپراست، قطعِ ارائه ی آثار است که معمولا بسیار بزرگ است و در نتیجه مخاطب نیازمند حرکت مکانی در خود متن (عکس) خواهد بود تا روایت های متفاوت هر تصویر را دریافته، آن ها را با جزییات به یکدیگر پیوند دهد و به تحلیل نهایی برسد. در مجموع می توان گفت روایت های عکاسانه باربارا پرابست، تجربه ی ما در مقابل زندگی و روش رسیدن به واقعیت و حقیقت را به چالش می کشد. منابع: ۱- سجودی، ف. و رودی، ف. ۱۳۸۹. بررسی تحول روایت: از روایت کلاسیک تا روایت پسامدرن. فصلنامه ی پژوهش های زبان و ادبیات تطبیقی. ۱۵۵-۱۷۱. ۲- قاسمی پور، ق. ۱۳۸۷. زمان و روایت. نقد ادبی ۱(۲): ۱۴۴-۱۲۳. ۳- مقیم نژاد، م. ۱۳۹۳. عکاسی و نظریه. انتشارات سوره مهر. تهران. ۴- Rasmussen, J.R. 2013. Sulpting in Time in “Barbara Probst” ed. by Hatje Cantz, Ostfildern, Germany نویسنده مولف: محبت محبی
دوشنبه ، ۱۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عکاسی]
[مشاهده در: www.akkasee.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها