تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805312626
نگاهی به کتاب جدید «اورهان پاموک»
واضح آرشیو وب فارسی:شما نیوز: ردپای «پاموک» و علاقه ی وافرش به شهر استانبول در تمام رمان هایش پیداست، حتی اگر قهرمان داستان یک دوره گرد فقیر و حاشیه نشین باشد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، روزنامه «گاردین» جدیدترین کتاب «اورهان پاموک» نویسنده ترکیه ای برنده نوبل را سوژه یادداشتی قرار داده و آن را با دیگر آثار این نویسنده مطرح مقایسه کرده است. «بیگانگی در ذهنم» اولین بار دسامبر 2014 به زبان ترکی منتشر شد و ترجمه انگلیسی آن در سال 2015 روانه بازار کتاب شد. در ادامه این یادداشت را می خوانید: جدیدترین رمان «پاموک» در 600 صفحه، داستانی درباره زندگی یک خیابان گرد فقیر را طی 40 سال در شهر استانبول روایت می کند. «بیگانگی در ذهنم» در بهترین حالت با تلفیق داستانی خصوصی با درونمایه اجتماعی، مشابه آن چه را دیکنز برای لندن دوره ویکتوریایی کرد برای استانبول مدرن می کند. ممکن است این سطح ِ بالاترین کار پاموک نباشد، اما مسلما در میان یکی از لذت بخش ترین شان قرار می گیرد. این نویسنده برنده نوبل در بسیاری از رمان هایش روی مردم طبقه متوسط و بالای استانبول که گاهی "ترک های سفید" خوانده می شوند، تمرکز دارد. در این کتاب اما تمرکز او روی قشر کم بضاعت یا به اصطلاح "ترک های سیاه" است؛ قشر پراکنده ای از مهاجران آناتولی که خانه های متزلزل خود را در حاشیه استانبول بنا کرده اند، به سنت های روستایی خود وابسته مانده اند، شغل هایی پست و موقت را از طریق رابطه های خانوادگی پیدا می کنند و در انجمن های حمایتی زادگاهشان گردهم جمع می شوند. این قلمرو ممکن است زادگاه پاموک نباشد، اما در کل این تغییر را به طور متقاعدکننده ای در اثرش از کار درمی آورد. شخصیت محوری کتاب، «مولود» است که شب های زمستان را به فروش «بوزا» می گذراند. بوزا نوعی نوشیدنی تخمیری است که با دارچین و نخود سرو می شود و در زمان حکومت عثمانی که نوشیدنی های الکلی غیرمجاز بود، مورد علاقه مردم بود. بوزا امروزه نوشیدنی تقریبا منسوخی در ترکیه است و نسل جوان کمتر آن را می شناسند و پیرها هم به ندرت آن را به عنوان کنجکاوی نوستالژیک به یاد می آورند. «مولود» در این کتاب به عنوان "عتیقه ای زنده از دوران قدیم که هنوز از مد نیفتاده" توصیف می شود. «بیگانگی در ذهنم» خواننده طی سال ها، با پس زمینه آشفته شهری، شاهد نامه نگاری های عاشقانه «مولود»، شغل عوض کردن های مداوم او، پدر شدنش و قطع شدن رابطه اش با دوستان قدیمی است. در گیرودار تغییر و تحولات زندگی، «مولود» به رفت وآمد به حاشیه های دورافتاده شهری برای فروش بوزا ادامه می دهد. او این کار را می کند تا به زعم خودش "بیگانگی در ذهنش" را ارضاء کند. کتاب در کنار راوی سوم شخصش، مملو از بخش هایی است که از زبان شخصیت های متعدد داستان روایت می شود. این به اثر، احساس چندص دایی می دهد که یادآور کارهای «فاکنر» است. پاموک این تکنیک را در کار قبلی خود هم استفاده کرده بود، اما «بیگانگی در ذهنم» سادگی مسحورکننده ای دارد که در آثار پیش تر به ندرت به دست آمده است. «موزه معصومیت» هم که به زبان انگلیسی ترجمه شده به همین اندازه قطور بود و روایت آن به طور مشابهی پریشان. اما این اثر به نحوی صبوری خواننده را به بوته آزمایش می گذاشت. در مقایسه با این کتاب، «بیگانگی در ذهنم» برای خواننده درگیرکننده و راضی کننده و مملو از حس طنز و حساسیت های روانشناسانه است. نقطه مرکزی ندارد و پر از پیچ وخم است اما هرگز خسته کننده نیست. ترجمه «اکین اوکلاپ» از این اثر به خوبی کار مترجم پیشین پاموک یعنی «مائورین فریلی» است. اما این کتاب همچنین مشکلی دارد که در طول دوران حرفه ای نویسنده، او را دنبال می کند. درست مثل شخصیت اصلی اکثر رمان های پاموک، «مولود» در اصل خود اوست. وقتی قهرمان مثل یک فرد احساسی و ادبی باورپذیر است، این مشکلی ایجاد نمی کند اما وقتی شخصیت اصلی یک بوزا فروش زبون استانبولی است، یک جای کار می لنگد. و این شرم آور است، چون با این وجود «بیگانگی در ذهنم» می تواند با مهارت تمام بافت ملال آور زندگی روزمره را به تصویر بکشد. این بخصوص برای نویسنده ای برجسته در ترکیه که سال ها مجبور بود با محافظ شخصی در مجامع عمومی ظاهر شود، امری بسیار تأثیرگذار است. رویدادهای اجتماعی مهمی اتفاق می افتند، خشونت های خیابانی چپ و راست در دهه 1970، کودتای نظامی 1980، زلزله سال 1999، اما همه این ها در پس زمینه داستان قرار داده شده اند. در «بیگانگی در ذهنم» ما شاهدیم که دگردیسی استانبول با چنان سرعتی اتفاق می افتد که انگار خاطرات به شکل "قصه های جن و پری" به نظر می رسند. وقتی اولین بار «مولود» به این شهر پا می گذارد، جمعیت آن سه میلیون نفر است اما طی سه دهه نرخ رشد جمعیت آن چنان دچار تورم می شود که استانبول به متروپلیسی خارج از کنترل بدل می شود. اواخر داستان، قهرمان اظهار می کند که خیابان های شهر به "بخشی از وجود او" تبدیل شده اند، اما دارند به سرعت تغییر می کنند. *** اورهان پاموک به عنوان یکی از مطرح ترین رمان نویسان ترکیه، خالق آثاری چون «زندگی نو»، «موزه معصومیت»، «برف»، «کتاب سیاه»، «نام من سرخ» و اثر زندگی نامه ای «استانبول» است. پاموک اولین رمانش «جودت بیک و پسرانش» را در سال 1982 به چاپ رساند و یک سال پس از آن «خانه خاموش» را منتشر کرد. او نوبل ادبیات را در سال 2006 به خود اختصاص داد. پاموک در سال 2003 جایزه «ایمپک دوبلین» را برای «نام من سرخ» دریافت کرد. آثار این نویسنده تاکنون بیش از 11 میلیون جلد در سرتاسر جهان فروش داشته است. انتهای پیام
جمعه ، ۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شما نیوز]
[مشاهده در: www.shomanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها