تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804681729
چرا برخی سینماگران، جنبه دست خالی رفتن از کاخ جشنواره را ندارند؟
واضح آرشیو وب فارسی:وکیل ملت: وکیل ملت: هرچند نقدهای جدی به روند برگزاری جشنواره سی وچهارم وارد است، این نقدها ارتباط معناداری با داوری ها ندارد؛ بنابراین، اینکه با عدم نامزدی یا انتخاب یک اثر، سینماگران حاضر در آن اثر، حاضر به شرکت در اختتامیه جشنواره فیلم فجر نشوند و از تشویق همکارانشان استنکاف ورزند، نشان می دهد، هنوز سینمای ایران در برخی بخش ها به بلوغ کافی نرسیده است.ی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، ساعتی پیش در شرایطی به پایان رسید که همچون اختتامیه دوره های پیشین این رویداد، شاهد غیبت قریب به اتفاق چهره هایی بودیم که شانسی برای بردن سیمرغ های بلورین این رویداد نداشتند و به همین دلیل به این مراسم نیامده بودند؛ اما آیا چنین شیوه ای در دیگر نقاط دنیا نیز مرسوم است؟ به گزارش «تابناک»، سالن اصلی برج میلاد، امشب میزبان گروهی از سینماگران بود که نظاره گر آیین اختتامیه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر بودند؛ سینماگرانی که گروهی از ایشان امشب از پله های سن بالا رفتند، ادای احترام کردند و تندیس ها و سیمرغ های بلورین را از آن خویش ساختند؛ اما گروهی از این سینماگران با وجود آنکه حتی نامزد دریافت جایزه در هیچ بخشی نبودند، از فرش قرمز عبور کردند، روی صندلی ها مستقر شدند و همکارانشان را تشویق کردند. با این حال، این سعه صدر و شادی جمعی سینماگران از درخشش همکارانشان، آنچنان که انتظار می رود در این دوره و دوره های پیشین فراگیر نیست و عمدتاً سینماگرانی روی فرش قرمز اختتامیه گام می گذارند که اطمینان بالایی برای بردن جوایز دارند و یا در تماس با ایشان تأکید شده حتماً در مراسم حضور یابند، چون ستاره شب هستند و در واقع مهم ترین سینماگران حاضر در مراسم اختتامیه، سینماگران برنده هستند. این شیوه عجیب اعتراض که به یک سنت تبدیل شده، نشان می دهد با وجود همه ادعاها، هنوز رفتار طیفی سینماگران متکی بر حرفه ای گری نیست. در این دوره این عدم حرفه ای گری از پیش از آغاز جشنواره با برخی حواشی نمود عینی یافت و در اختتامیه، با تعدادی صندلی خالی که نشانه غیبت برخی سینماگران صاحب نام بود، جلوه پررنگ تری یافت. محمد حیدری دبیر جشنواره سی و چهارم برای آنکه این صندلی های خالی پر شود، رویه اختتامیه دوره های پیشین را در پیش نگرفت و با گشودن درها جمعیت را به سالن اختتامیه روان نکرد تا به قیمت یک هرج و مرج، قهر مرسوم برخی سینماگران از نظرها پنهان بماند و اجازه داد تا در شب درخشش جوانان سینمای ایران، واکنش مسبوق به سابقه و تأمل برانگیز برخی سینماگران پرسابقه تر نیز نمایان شود. واقعیت این است که جشنواره فیلم فجر، نه برای اولین یا دومین دوره، بلکه برای سی و چهارمین دوره برگزار شده و در این دوره ها، همواره رویه مشخصی وجود داشته و سینماگران به خوبی در جریان فضای جشنواره ـ چه در حوزه انتخاب و چه در حوزه داوری ـ هستند؛ بنابراین، سینماگران با پذیرش قواعد یک بازی مشخص با نتایج نامشخص، وارد این رقابت می شوند و به همین دلیل، انتظار می رود چه در این عرصه بازنده باشند و چه برنده، اصل بازی یا داوری را به چالش نکشند. بهرام رادان یکی از حرفه ای ترین رفتارها را نشان داد و علی رغم آنکه مشخص بود برگزیده نمی شود، نه تنها در اختتامیه جشنواره فیلم فجر حضور یافت، بلکه در اجرای این مراسم نیز مشارکت داشت هرچند نقدهای جدی به روند برگزاری جشنواره سی وچهارم وارد است، این نقدها ارتباط معناداری با داوری ها ندارد؛ بنابراین، اینکه با عدم نامزدی یا عدم انتخاب یک اثر، سینماگران نقش آفرین در آن اثر حاضر به شرکت در اختتامیه جشنواره فیلم فجر نشوند و از تشویق همکارانشان استنکاف ورزند، نشان می دهد، هنوز سینمای ایران در برخی بخش ها به بلوغ کافی نرسیده است. اگر چنین رفتاری در جشنواره های بین المللی شاخص نظیر ونیز، کن و برلین و همچنین جوایز مطرح همچون اسکار و بفتا باب می شد، تعداد قابل توجهی از صندلی های اختتامیه ادوار مختلف این رویداد خالی بود و بسیاری از سینماگران که بارها و بارها در این رویداد حضور یافته اند و دست خالی اختتامیه را ترک کرده اند، نباید دیگر در این رویداد حضور می یافتند و یا رفتارهای پرخاشجویانه در پیش می گرفتند. با وجود این، سینماگران شاخص جهان با پذیرش قواعد بازی در جشنواره های سطح اول سینما ـ که اتفاقا گاهی به شدت سیاسی هستند ـ نه تنها در مقابل عدم انتخابشان گارد نمی گیرد، بلکه همکاران برنده شان را با شادی در جشن اهدای جوایز تشویق می کنند. نکته جالب اینکه وقتی سینماگران کشورمان نیز با آثارشان به این رویدادهای بین المللی راه می یابند، پس از ناکامی با پذیرش قواعد آن جشنواره ها، اعتراضی نمی کنند و حتی در اختتامیه آن جشنواره ها نیز حضور می یابند! این رویه یادآور رفتار برخی شهروندان کشورمان در طول سفر به کشورهای اروپای غربی است که زباله بر زمین نمی اندازند، از چراغ قرمز عبور نمی کنند و دقیقاً شبیه آن دسته از شهروندان قانونمند اروپایی رفتار می کنند که همواره شاهد مثال قرار می گیرند؛ اما همین هموطنان به محض بازگشت به وطن، زباله در کف خیابان های پایتخت رها می کنند، چراغ قرمز را نادیده می گیرند و نشان می دهند هیچ جای دنیا وطن آدم نمی شود! ای کاش در دوره های بعدی جشنواره فیلم فجر، این منفعت گرایی فردی کمرنگ تر شود و سینماگرانی که با پذیرش قواعد بازی ـ امکان برد یا باخت با سلیقه ی خوب یا بد یک گروه داور ـ وارد این رقابت می شوند، حتی اگر بازنده شدند، در میدان بمانند، برنده را تشویق کنند و این آوردگاه بزرگ فرهنگی را با مشق اخلاق برای مردمی که ناظر هنر هفتم هستند، ترک و خود را برای دور بعدی این رقابت آماده تر کنند. ذکر این نکته ضروری است که این نقدها متوجه اختلاف نظرهای سیاسی و هنری میان گروهی از هنرمندان و مسئولان نیست، بلکه متمرکز بر فرصت بزرگ این جشن سینمای ایران برای همدلی و نزدیک شدن اهالی هنر هفتم از هر طیف فکری است و طبیعتاً انتظار می رود در چنین رویدادی شاهد عکس این رویه نباشیم و انفکاک اهالی هنر هفتم بیش از پیش نمود عینی نداشته باشد. هرچند برخی سینماگران نجیب کشورمان نظیر ابراهیم حاتمی کیا در مراسم اختتامیه حضور نیافتند، این رویداد را به چالش نکشیدند و به نوعی قاعده بازی را پذیرفتند؛ اما در مقابل برخی پدرخوانده های سینمای ایران، پس از اعلام نامزدها، بدترین توهین ها را متوجه جشنواره ای کردند که بارها منتخبش بوده اند و این نقد نیز متوجه همان هایی است که بیشترین سود را از این جشنواره برده اند، ولی در هر دوره ای که سود کافی نبردند، مشروعیت جشنواره را در ادوار معاصر به چالش می کشند. خلاصه آنکه تا این پدرخوانده بر خلاف نامشان به بلوغ نرسند، نمی توان امیدی به بهبود سینمای ایران داشت.
پنجشنبه ، ۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وکیل ملت]
[مشاهده در: www.vakilemelat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها