تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806423230
خطرات اتکا به نیروهای کُرد در مبارزه با داعش/ موسسه مطالعات جنگ
واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: سرویس جهان- اتکا بیش از اندازه آمریکا به نیروهای کُرد به عنوان شریک اصلی در مبارزه با دولت اسلامی عراق و شام (داعش) موفقیت طولانی مدت کمپین ضد داعش را تهدید می کند. ائتلاف ضد داعش به رهبری ایالات متحده در حال حاضر از طریق ارسال محموله های سلاح، انجام ماموریت های مشاوره ای و پشتیبانی هوایی نزدیک، حمایت گسترده نظامی از کردهای عراق و سوریه بوجود آورده است. این همکاری نیروهای کُرد را قادر ساخت تا در طول سال 2015 چندین قلمرو، از جمله اکثریت مرز سوریه و ترکیه و منطقه ای کلیدی در مجاورت موصل را از داعش پس بگیرند .باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده این دستاوردها را به عنوان نمایشی ستود "در صورتی که [ایالات متحده] دارای شریکی موثر بر روی زمین باشد، می تواند صورت گیرد . " با این حال، این همکاری با دو مشکل اساسی روبرو است که اهداف امنیت ملی گسترده تر ایالات متحده را به چالش می کشد. اولا، حملات هوایی تحت رهبری آمریکا در سوریه باعث تقویت حزب کارگران کردستان (پ ک ک) می شود که از سال 1984 شورشی را علیه دولت ترکیه صورت داده است. این همکاری تهدیدی برای هماهنگی قوی تر ترکیه با ائتلاف ضد داعش است. دوماً، ایالات متحده به دلیل توانمند سازی نسبی کردها به قیمت تضعیف دیگر عوامل محلی، که اغلب اعراب سنی هستند، خطر دامن زدن به درگیری های قومی دراز مدت در عراق و سوریه را بوجود می آورد. این تهدیدات می توانند باعث افزایش اختلالات منطقه ای در آینده شوند و مانع آن شوند که بتوان با موفقیت داعش را تضعیف کرده و از بین برد. تهدید نخست: در ترکیب کردهای سوریه افرادی وجود دارند که وابسته به نهادی هستند که تروریست نامیده شده است ائتلاف نیروهای کرد مورد حمایت ائتلاف ضد داعش به رهبری آمریکا دارای مبارزان زیادی است که وابسته به حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) هستند. پ.ک.ک شورشی طولانی مدت را از سال 1984 تا 2013 علیه ترکیه به راه انداخت که شامل استفاده گسترده از قتل های هدفمند و بمب گذاری های انتحاری بود. وزارت امور خارجه آمریکا، در پاسخ به این اقدامات در سال 2002 این گروه نظامی چپ کُرد را یک سازمان تروریستی خارجی نامید. خشونت میان پ.ک.ک و ترکیه که برای چندین سال متوقف شده بود، در جولای 2015 پس از یک حمله انتحاری نسبت داده شده به داعش علیه فعالان کرد در جنوب ترکیه، که باعث شد پ.ک.ک هم چندین افسر پلیس ترکیه را به دلیل همدستی احتمالی آنها با داعش ترور کند، از سر گرفته شد. ترکیه با حملات هوایی علیه مواضع پ.ک.ک در شمال عراق و عملیات امنیتی روزافزون در مناطق اکثرا کردنشین جنوب شرقی ترکیه (این اقدام پ.ک.ک را) تلافی کرد. از سرگیری درگیری ها چالش های امنیتی ای که ترکیه در عین مواجه با تهدیدهای مرزی از سوی داعش و روسیه با آنها روبرو است را بیشتر می نماید. همکاری کنونی ایالات متحده با نیروهای کرد سوریه که تحت نفوذ پ.ک.ک هستند باعث گسترش سازمانی می شود که ایالات متحده آن را تروریستی خوانده و با ترکیه – یکی از متحدان کلیدی ناتو - عملا در جنگ است. پ.ک.ک با ظهور حزب کردی اتحاد دمکراتیک کردها ( PYD ) سوریه وابسته به خود و شاخه نظامی آن یعنی واحدهای مدافع خلق ( YPG )، قدرت بی سابقه ای را به دست آورده است. در موضع رسمی، ایالات متحده، تعریف YPG به عنوان یک سازمان تروریستی را انکار می کند و وجود YPG به عنوان شریکی موثر در کمپین ضد داعش را تبلیغ می کند. با این وجود، PYD و YPG ارتباط نزدیکی با پ.ک.ک دارند. حزب اتحاد دموکراتیک کردها در سال 2003 و پس از آنکه حافظ اسد رئیس جمهور سابق سوریه در سال 1998 عبدالله اوجالان رهبر پ.ک.ک را از سوریه اخراج کرد به عنوان شاخه سیاسی پنهان پ.ک.ک تشکیل شد. حزب اتحاد دموکراتیک دارای گرایش ایدئولوژیک نزدیک به فلسفه سیاسی پ.ک.ک است؛ از جمله استفاده ویژه از مبارزان زن و احترام مقدس مآبانه برای عبدالله اوجالان. همچنین پ.ک.ک دارای نفوذ نظامی قابل توجهی بر YPG است. ظاهرا پ.ک.ک در اواسط سال 2013 بر آموزش نظامی نظارت کرده، استراتژی میدان جنگ را اجرا نموده و تشکل های مبارزه برای YPG را فرماندهی کرده است. پ.ک.ک فرماندهی بیشتر درگیری های نیروهای کُرد سوری در جریان عملیات باز پس گیری کوبانی در شمال استان حلب در ماه ژانویه سال 2015 را بر عهده داشت؛ طوری که پانزده فرمانده از بیست فرمانده این عملیات از مقر پ.ک.ک در قندیل در شمال عراق آمده بودند. بر اساس گزارش های YPG اکثریت کشته شدگان YPG بین ماههای ژانویه 2013 و ژانویه 2016 را کردهای ترکیه تشکیل می دادند نه کردهای سوریه. غالبا تفاوت های میان YPG و پ.ک.ک تعمدا مبهم به نظر می رسند. یکی از جنگجوهای پ.ک.ک در مصاحبه با واشنگتن پست اظهار داشت: " همه اینها (نیروهای) پ.ک.ک هستند اما شاخه های مختلف آن و ... گاهی اوقات من پ.ک.ک هستم، و گاهی اوقات YPG هستم. این واقعا چندان مهم نیست. همه آنها اعضای پ.ک.ک هستند." رجب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه و دیگر مقامات ارشد ترکیه بارها و بارها تاکید کرده اند که از نظر دولت ترکیه YPG یک سازمان تروریستی " و مساوی با پ.ک.ک " است. با این حال ائتلاف ضد داعش به رهبری ایالات متحده همچنان به پشتیبانی گسترده از YPG به منظور تضمین پیروزی در مبارزه علیه داعش ادامه می دهد. واحدهای مدافع خلق در سال 2015 و با کمک پشتیبانی هوایی نزدیکی که ائتلاف ضد داعش به رهبری ایالات متحده برای آنها فراهم نمود کنترل اراضی وسیعی را در شمال سوریه در دست گرفتند. اعضای پ.ک.ک به طور مستقیم در بسیاری از این عملیات ها شرکت کردند. پ.ک.ک حداقل 800 نفر از جنگجویان خود از ترکیه، عراق، سوریه و ایران را برای تقویت نیروهای کرد در محاصره چهار ماهه کوبانی (عین العرب) توسط داعش در اختیار (کردهای سوریه) قرار داد. بعدا نیروهای پ.ک.ک با نیروهای YPG برای شرکت در سایر عملیات ها توسط نیروهای کرد مورد حمایت ایالات متحده در شمال سوریه ادغام شدند. این همکاری به شمال عراق نیز گسترش می یابد؛ جایی که YPG نیروهای کمکی را مستقر کرده است. عملیات تحت رهبری کردها که در 12 نوامبر سال 2015 کنترل سنجار را بازپس گرفت، نشان دهنده قابلیت همکاری YPG و پ.ک.ک بود. پیشمرگه های کرد عراقی وابسته به حزب دمکرات کردستان ( KDP )، بزرگترین حزب در دولت منطقه ای کردستان، بخش عمده ی نیروهای دخیل در عملیات بازپس گیری سنجار را تشکیل دادند. حزب دموکرات کردستان به شدت مخالف حضور هر دو نیروی YPG و پ.ک.ک در شمال عراق است. با این وجود هر دو گروه نقش مهمی در پیشروی در روستاهای تحت کنترل داعش در غرب سنجار ایفا کردند. رسانه های محلی اشاره کردند که YPG و پ.ک.ک، با پرچم هایی که با نمادهای هر دو گروه و همچنین چهره عبدالله اوجالان بنیانگذار پ.ک.ک در کنار هم به اهتزاز در آمده بودند، عملیات های مشترکی را به منظور تامین امنیت منطقه انجام دادند. این همکاری در شمال عراق پدیده ای جدید نبود. مبارزان واحدهای مدافع خلق و پ.ک ک.در تخلیه غیرنظامیان ایزدی از کوه سنجار، زمانی که داعش آن منطقه را در اوت 2014 به کنترل خود در آورد، با هم همکاری کردند. تهدید دوم : گسترش نفوذ کردها به مناطق عرب باعث ایجاد تنش قومی در سوریه و عراق می شود. توانمندسازی کردها با (فدا کردن) اعراب محلی خطر ایجاد زمینه درگیری های قومی آینده در هر دو کشور عراق و سوریه را بوجود می آورد. نیروهای کرد با حمایت ائتلاف ضد داعش به رهبری ایالات متحده در مناطق مورد مناقشه در شمال عراق و مناطق اکثرا عرب نشین در شمال سوریه پیشروی کرده اند. این دستاوردها اختلافات قدیمی میان کردها و اعراب را تشدید کرده است. نیروهای کرد YPG در سوریه ظاهرا عملیات سیستماتیکی، شامل کوچ اجباری و تخریب خانه های روستاهای عرب در شمال استان الرقه را انجام شده اند. نیروهای امنیتی کرد عراق نیز تعداد زیادی از ساکنان عرب را در مناطق مشهور به "مناطق امنیتی" محدود کرده اند تا از بازگشت آنها به خانه هایشان جلوگیری کنند. بی اعتمادی و خصومت اعراب سنی نسبت به کردها در نگرش گروه های مخالف سوریه به YPG خود را نشان داده است. اکثر گروه های مخالف تمایلی به همکاری با کردهای سوریه ندارند. پانزده گروه مهم مخالف طی یک بیانیه مشترک در ماه ژوئن 2015 YPG را به دلیل پاکسازی قومی احتمالی در روستاهای عرب محکوم کردند. احتمال دارد جناح های عرب سنی مخالف، که شرکای بالقوه ایالات متحده را تشکیل می د هند ، به طور فزاینده در برابر YPG و در مقیاسی بزرگتر، ائتلاف ضد داعش به رهبری ایالات متحده به به نفع گروه های رادیکال با هم متحد شوند. واحدهای مدافع خلق ( YPG ) با گروه های سنی سوریه، از جمله هر دو گروه مخالف مورد حمایت ایالات متحده و همچنین گروه های اسلامی تندرو جنگیده اند. برخی از رادیکال ترین جناح های اپوزیسیون، شامل جبهه النصره ( JN ) وابسته به القاعده در سوریه و گروه اسلامی قدرتمند احرار الشام، در درگیری های خصمانه علیه YPG مشارکت داشته اند. جبهه النصره، احرار الشام، و دیگر جناح های مخالف - از جمله گروه های مورد حمایت آمریکا که موشک ضد تانک TOW دریافت کرده اند - در نوامبر 2015 و در شمال حلب با YPG و جناح های متحد مخالف در میان نیروهای دموکراتیک سوریه ( SDF ) مورد حمایت آمریکا در گیر شدند. نیروهای مخالف وابسته به ارتش ( FSA ) آزاد سوریه – بعدا طی بیانیه ای که در ژانویه 2016 منتشر کرد- از گروه های مخالف خواست تا به منظور حفاظت از خطوط تدارکاتی کلیدی در شمال شهر حلب در مقابل هم داعش و هم SDF اقدام کنند. مبارزان مخالف عرب مورد حمایت ایالات متحده که برای مبارزه علیه YPG ی مورد حمایت ایالات متحده به گروه های تندرو ملحق می شوند بر پیچیدگی های ارائه پشتیبانی مستمر به کردهای سوریه در طول پیشروی آنها به سمت مناطق عرب نشین می افزاید. عواقب بالقوه طولانی مدت ادامه پیشروی کردها را می توان در عملیات پس گرفتن سنجار در شمال عراق به رهبری کردها مشاهده کرد. تصرف این شهر مورد مناقشه (سنجار) از سوی نیروهای کرد به زودی به چپاول منازل عرب سنی تبدیل شد و تنش های سیاسی تاریخی بار دیگر سر بر آورد. علی رغم تلاش های حیدر العبادی نخست وزیر عراق در اعمال کنترل دولت فدرال بر این منطقه، هم پ.ک.ک و هم احزاب سیاسی اصلی کردستان عراق هیچ علاقه ای به بازگشت سنجار به (دامان) بغداد نشان نداده اند. رهبران حزب دموکرات کردستان و حزب رقیب اتحادیه میهنی کردستان ( PUK ) الحاق رسمی سنجار به اقلیم کردستان عراق، به عنوان یک استان را پیشنهاد کردند، اما پ.ک.ک پیشنهاد کرد شنگال به یک کانتون مستقل تحت کنترل ایزدی ها تبدیل شود. ممکن است کردهای عراق در نهایت به دنبال آن باشند تا بدون توجه به بغداد یا قانون اساسی عراق مناطقی را که دارای ترکیب جمعیتی خاصی است و در محدوده مناطق مورد مناقشه قرار دارند، به اقلیم خود ملحق کنند. رفتار و وضعیت کردها در عراق باعث بروز واکنش های تهاجمی روز افزون از سوی اعراب سنی شده است. مقامات سنی عراق حتی در زمان قدردانی از پیشمرگه های کُرد، نگرانی های خود را نسبت به وضعیت سنجار یا شنگال ابراز کرده اند. فرماندار عرب سنی استان نینوا در بیانیه ای در تاریخ 21 نوامبر سال 2015 خواستار حفظ نظم شد و از "احزاب" نامشخص خواست ساختمان های دولتی را اشغال نکنند. دیگر سیاستمداران سنی موضع جدی تری گرفتند. یکی از اعضای شورای نمایندگان عراق از ائتلاف اتحاد سنی، نیروهای ایزدی وابسته به حزب دموکرات کردستان را به از بین بردن خانه ها و مساجد در سنجار متهم نمود. در عین حال یک رهبر قبیله عرب مبارزان ایزدی را به ربودن اعراب محلی متهم کرد. این تنش های قومی منحصر به عرب ها و کردها نیست. پیشروی کردها همچنین باعث تحریک تنش های طولانی با اقوام ترکمن در شرق استان صلاح الدین شده است. پیشمرگه های وابسته به PUK در 12 نوامبر با جنگ جویان ترکمن عضو حشد شعبی در شهر دوزخورماتو در شرق تکریت درگیر شدند. اعضای شیعه ترکمن سازمان بدر، یک گروه شبه نظامی شیعه عراق مورد حمایت ایران نیز در این درگیری شرکت داشتند. این درگیری منجر به ویرانی تعداد زیادی از خانه ها و مغازه و همچنین آدم ربایی متقابل گروگان ها شد. مقامات برجسته تمام احزاب - از جمله شبه نظامیان وابسته به دولت عراق و ایران – در نهایت هیئت های سیاسی و نیروهای نظامی را برای ایجاد دوباره آرامش به منطقه اعزام کردند. آتش بس موجود میان نیروهای پیشمرگه و مبارزان ترکمن در بهترین شرایط ناپایدار است زیرا در حالی که درگیری های ضعیفی در شهر جربان دارد هر دو گروه مصرانه یکدیگر را به نقض صلح متهم می کنند. با این حال تشدید خشونت نشان دهنده اوج درگیری های مداوم کوچک در دوزخورماتو است که بلافاصله پس از آن شروع شد که پیشمرگه های کرد کنترل شهر را پس از خروج ارتش عراق در ژوئن 2014 بدست گرفتند. راه های کاهش خطرات استراتژی کنونی ایالات متحده در عراق و سوریه به نفع پیروزی های تاکتیکی کوتاه مدت علیه داعش در برابر ثبات منطقه ای بلند مدت است اما می تواند باعث به طول انجامیدن زمان شکست داعش شود. ادامه پیشروی کردها باعث فاصله گرفتن اعراب سنی می شود که اگر چنین نباشد آنها از گروه های ضد داعش در خاک خود حمایت و محافظت می نمایند. ایالات متحده با ادامه عملیات خود که کردها در آن نیروی زمینی اصلی محسوب می شوند همکاری با شرکای کلیدی منطقه ای از جمله دولت های ترکیه و عراق را به خطر می اندازد. کوتاهی در حمایت گسترده از سنی ها هر چشم اندازی در ایجاد یک نیروی توانمند در جلوگیری از ظهور دوباره داعش یا یک سازمان جهادی مشابه در طولانی مدت را از بین می برد. این پیچیدگی ها در هر گونه عملیات آینده برای باز پس گیری مقر های اصلی داعش، یعنی شهر الرقه در سوریه و موصل در عراق که به احتمال زیاد نیروهای کرد مشارکت بالایی در آن عملیات ها خواهند داشت، خود را نشان خواهند داد. نیروهای عرب سنی سوریه و دولت ترکیه مشارکت کردها در باز پس گیری شهر الرقه را غیر قابل قبول می دانند و در عین حال اعراب سنی عراق در مقابل هر گونه تلاش پیشمرگه های کرد برای داشتن نقش پیشرو در عملیات کنترل دوباره موصل خواهند ایستاد. سلسله اقدامات ایده آل برای غلبه بر این خطرات آن است که ایالات متحده گزینه های حمایت از اعراب سنی محلی در برابر کردهای عراق و سوریه ایجاد کند. بر اساس آن اولویت ایالات متحده تلاش برای تبدیل جنگجویان عرب سنی از قبایل محلی و یا جناح های مخالف به شرکای جدید در مبارزه با داعش باشد. از جمله این تلاشها در سوریه وارد کردن تعداد بیشتری از گروه های مخالف عرب سنی به درون ائتلاف نیروهای سوریه دموکرات و رفع وابستگی این نیروها به کردها از نظر پشتیبانی لجستیکی است. ایالات متحده در عراق نیز برای تشکیل شرکای عرب سنی در شمال عراق که به طور مستقل قادر به تامین امنیت و حفظ قلمرو خود در برابر داعش باشند اقدام کند. ایالات متحده می تواند برنامه اجرای عملیات جدید آموزش و تجهیز در سراسر مرز شمال شرقی سوریه یا ترکیه را به منظور غلبه بر چالش های سیاسی آموزش جنگجویان قبیله ای عرب سنی در مکان های کنونی آموزش آنها در نزدیکی بغداد و اربیل دنبال کند. این واحد ها به عنوان یک وزنه تعادل در برابر نیروهای کنونی کرد خدمت خواهند کرد و گزینه های دیگری برای ایالات متحده در رسیدن به اهداف امنیتی خود، بدون برانگیختن واکنش مردم محلی و یا دولت های منطقه فراهم می کند. ایجاد شرکای جدید زمینی عرب سنی، از نظر منابع، زمان و سرمایه سیاسی غیر منطقی است. ایالات متحده در نهایت به همکاری خود با کردهای عراق و سوریه به عنوان موثرترین نیروی زمینی در دسترس در مبارزه با داعش ادامه خواهد داد. بنابراین ایالات متحده باید تلاش های خود برای کاهش عواقب ناشی از ادامه اتکای بیش از حد به نیروهای کرد را اولویت بندی کرده و خطر ایجاد درگیری های قومی آینده را کاهش دهد. حمایت نظامی کنونی از کردها در عملیات مبارزه با داعش باعث می شود ایالات متحده به طور قابل توجهی به عملکرد نیروهای کُرد متکی باشد. علاوه بر این ایالات متحده به دلیل توانایی منحصر به فرد خود در جلب حمایت سیاسی برای کردها و منافع آنها در جامعه جهانی از تاثیر قابل توجهی برخوردار است. ایالات متحده باید از این اهرم ها برای مسیر دادن به همکاری خود با نیروهای کرد به سمت یک مجموعه اهداف به دقت تعریف شده در مبارزه علیه استفاده کند و همچنین فعالیت هایی را که دیگر شرکای بالقوه را تحریک می کند محدود کند. ایالات متحده برای ادامه کمپین ضد داعش خود در سوریه با چالش مواجه است. نیروهای سوریه دموکرات یا SDF تحت رهبری کردها پس از تصرف سد تشرین ( که در کنترل داعش بود) در 28 دسامبر از رودخانه فرات عبور کردند. جناح های مخالف عرب داخل SDF بعدا حمله به شهر منبج (تحت کنترل داعش) در 6 ژانویه را اعلام کردند. این پیشروی ها خطر واکنش نظامی از سوی ترکیه را به همراه دارند. ترکیه قبلا اعلام کرده بود هر گونه تلاشی برای عبور از رودخانه فرات توسط نیروهای کرد سوری YPG خط قرمز آن کشور است. ترکیه نگرانی های امنیتی زیادی در خصوص شکل گیری یک منطقه خودمختار بالقوه مورد دلخواه PKK توسط YPG در مرز جنوبی را دارد. به هر حال ایالات متحده مایل به کمک به SDF در کنترل منبج است تا در نتیجه آخرین ارتباط شهر الرقه، مقرر داعش با مرز سوریه و ترکیه را قطع کند. بنابر این ایالات متحده باید با عدم حمایت هوایی از هر گونه حمله به شمال منبج محدودیت های شدیدی بر پیشروی کردها در استان حلب اعمال کند. این تصمیم به ایالات متحده اجازه می دهد تا در رسیدن به هدف استراتژیک خود در قطع خطوط تدارکاتی داعش در مرز سوریه و ترکیه موفق شود و همزمان وضع موجود بر روی زمین را که پایین تر از آستانه مقابله به مثل ترکیه است حفظ کند. ایالات متحده باید برای کاهش اثرات درگیری های کنونی میان SDF و جناح های اپوزیسیون محلی که مخالف پیشروی بیشتر کردها در شمال سوریه، به ویژه کانتون دور افتاده عفرین در شمال غرب استان حلب هستند، تلاش کند. این تنش های مداوم مانع تعمیق همکاری همپیمانان بالقوه عرب سوری با ائتلاف ضد داعش به رهبری ایالات متحده می شود. ایالات متحده باید YPG و متحدانش را تشویق کند تا از حمله به خطوط تدارکاتی و دیگر قلمرو کلیدی مخالفان در شرق کانتون عفرین در آینده خودداری کند تا (آمریکا) بتواند این پیامدهای منفی را کاهش دهد. ایالات متحده همچنین باید کردهای سوریه را از اقدامات جدید در رسیدن به هدف استراتژیک اتصال کانتون عفرین به بقیه مناطق تحت کنترل YPG منصرف کند؛ این تلاش YPG بدون شک باعث تحریک ترکیه و مخالفان سوری خواهد شد. ایالات متحده می تواند با حمایت نظامی مشروط در قالب اعزام مربیان نیروهای عملیات ویژه ایالات متحده، حملات هوایی دفاعی و یا ارسال سلاح های سنگین برای YPG در دفاع از کانتون عفرین به عنوان یک اهرم فشار استفاده کند. ایالات متحده همچنین می تواند از قدرت سیاسی خود برای جبران عدم دعوت کردهای سوریه به مذاکرات ژنو در پایان دادن به جنگ داخلی سوریه استفاده کند. این اقدام باعث می شود کردهای سوریه مسیری جایگزین برای رسیدن به اهداف اصلی خود از طریق ابزارهای دیپلماتیک و نه قلمروگشایی داشته باشند. این اقدامات می تواند برای متوقف کردن حملات SDF و YPG به قلمرو تحت کنترل مخالفان و تلاش برای متصل کردن کانتون های کردی کافی باشد. ایالات متحده دارای انعطاف پذیری بیشتری در توانایی خود برای شکل دادن به فعالیت پیشمرگه های کرد عراق می باشد چرا که با آنها دارای رابطه تاریخی نزدیکی بوده و پیشمرگه ها نسبت به همتایان سوری خود تمایل کمتری برای گسترش قلمرو جغرافیایی خود دارند. در حال حاضر پیشمرگه ها در موقعیتی نیستند تا مناطق مهمی را که باعث برتری سریع می شود از کنترل داعش خارج کنند. ایالات متحده همچنین همکاری نزدیکی با نیروهای امنیتی عراق، به عنوان یک شریک جایگزین در مبارزه با داعش دارد. به علاوه ایالات متحده می تواند به منظور تضمین اهداف بلند مدت خود در ایجاد ثبات در عراق شرایط سختی را بر ادامه حمایت خود از کردهای عراق تحمیل کند. ایالات متحده می تواند به منظور جلوگیری از رفتار مخرب و زیان آور پیشمرگه های عراق و گروه های شبه نظامی متحد از طریق پایگاه های نظامی یا مشاوران نظامی دائمی، حضور خود در کردستان عراق را گسترش دهد. ایالات متحده باید بار دیگر بر مخالفت خود با هر گونه تلاشی برای ایجاد یک کردستان مستقل در عراق تاکید کرده و در مقابل حکومت اقلیم کردستان را تحت فشار قرار دهد تا به توافقی سیاسی با بغداد دست یابد. ایالات متحده باید بر بازگشت آوارگان داخلی به خانه هایشان در مناطق تحت کنترل پیشمرگه تاکید کرده و بازگشت آنها را هرچه زود تر تسهیل بخشد و دور نگه داشتن اعراب سنی را محدود کند. این اقدامات می تواند از طریق پیشنهادات مشروط کمک های مالی به دولت های بغداد و اربیل، که با مشکل نقدینگی مواجه هستند، نهادینه شود. همچنین ایالات متحده می تواند بر حمایت نظامی خود از کردهای عراق شرایطی را اعمال کند که در صورت لزوم، تعهد حکومت اقلیم کردستان به این مسائل را تضمین کند. ایالات متحده از طریق حمایت خود از ادامه پیشروی کردها، بدون توجه به میزان محدودیت این پیشروی، ناچارا با مقاومت ترکیه، عراق و اعراب سنی محلی روبرو خواهد شد. این نارضایتی ها خطر وقوع درگیری میان اعراب، کردها و ترکها را در آینده و پس از پاین یافتن کمپین ضد داعش بر سر سرزمین هایی که برای خود در نظر داشته اند، ایجاد خواهد کرد. سیاست گذاران ایالات متحده باید این خطرات را تشخیص داده و برای کاهش اثرات آن تا حد ممکن تلاش کنند. هر چند این واقعیت نیز وجود دارد که نیروهای کرد جزء همپیمانان زمینی توانمند در عراق و سوریه هستند. ایالات متحده برخی گزینه ها را برای محدود کردن این تنش ها، قبل از تبدیل شدن آنها به اشکال جدید خطرناک در بی ثباتی منطقه حفظ می کند. عدم در نظر گرفتن این خطرات صحنه را برای آغاز دور جدیدی از درگیری ها در خاور میانه آماده می کند. نویسندگان: پاتریک مارتین/ کریستوفر کوزاک ترجمه: خبرگزاری کُردپرس برای عضویت در کانال تلگرامی خبرگزاری ( کُردپرس) کلیک کنید.
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[مشاهده در: www.kurdpress.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها