تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868076029
پاسخ چند کودک به سوالی درباره اعتیاد
واضح آرشیو وب فارسی:لحظه نیوز: چند نفر از دانش آموزان، در پاسخ به این پرسشی درباره تصورشان از اعتیاد، پاسخ های جالب و البته قابل تأملی داده اند.روزنامه شهروند: چند نفر از دانش آموزان، در پاسخ به این پرسشی درباره تصورشان از اعتیاد، پاسخ های جالب و البته قابل تأملی داده اند. برای دهه شصتی ها و حتی هفتادی ها که دیر شد. روزگاری که دانستن برای کودکان جرم بود، غیرممکن بود بگذارند بچه ها از چیزهایی که بیشتر از سن شان بود، سردربیاورند. هنوز هم یک سری از آن تابوها در هیبت خودشان باقی هستند و گذر از آنها ممنوع است. با این حال در سال های گذشته به واسطه تغییر سبک زندگی، نقش دنیای اینترنت و فضای تبادل اطلاعات، مرز بین دانستن و ندانستن کودکان نسل ما با نسل کنونی باریک شده است، اما هنوز هم واژه هایی پر رمز و راز فاصله بین دانسته ها و ندانسته های کودکان با آدم بزرگ هاست. پدرها و مادرها، همان کودکان دیروز هستند، همان کودکانی که وقتی در نقش والدین قرار می گیرند، جسارت پاسخ به سوالات فرزند شان را ندارند. بسیاری از بزرگترهای سرد و گرم چشیده روزگار ما، ورود کودکان را به دنیای ناشناخته ها صلاح نمی دانند و همچنان صحبت کردن از اعتیاد، حتی برای آموزش هایی که کودکان لازم دارند تا از خودشان محافظت کنند، ناهنجار به نظر می رسد. آنها بر این باورند که پاسخ به برخی سوالات، قبح مسأله را می شکند و چشم و گوش بچه ها را باز می کند. برخی هم اگر جسارت حرف زدن با کودکشان را به خود می دهند، قطعا صادقانه پاسخ نمی دهند و همین عاملی می شود تا کودک در دنیای شخصی اش دست به کنکاش بزند. برای تهیه گزارشم دانش آموزانی را پیدا کردم که از تصویر ذهنی شان در رابطه با اعتیاد می گویند. پدرها و مادرهایشان را قانع کردم تا اجازه دهند فرزندانشان از تابوی اعتیاد، حرف بزنند. از بچه ها پرسیدم که آیا می دانند موادمخدر چیست؟ اصلا از اعتیاد چیزی می دانند؟ و نکته جالب ماجرا این بود که همه آنها دانسته هایشان را هیچ وقت با پدر و مادرهایشان مطرح نکرده بودند. تنها موضوعی که به شکل غالب در پاسخ کودکان بود، همین است که می خوانید و ظاهرا کسی وقت ندارد به کودکی شان رسیدگی کند. هیلا 9 ساله، دانش آموز کلاس سوم ابتدایی صدای چق چق قیچی و سشوار صدابه صدا نمی رساند. دخترک با مادرش آمده تا موهای بلندش را کوتاه کند. نگاهش را به نقطه برخورد قیچی و شانه دوخته، از نگاهش معلوم است دلش نمی خواهد موهایش را بچینند. مادرش مجله مد را ورق می زند و برای مصاحبه ام با دخترش واکنش تندی ندارد: «اشکالی نداره ازش بپرسی، خودمم کنجکاوم بدونم از اعتیاد چی می دونه، ولی یک جوری نباشه که پررو شه». با مقدمه چینی سوالم را در ذهن دخترک جا می اندازم. به من نه، به مادرش نگاه می کند: «همون هایی که از بدن شون کرم درمیاد؟» - این باور درستی نیست عزیزم، موادمخدر و اعتیاد گرفتاری های بیشتری داره. مادرش نگاه تندی می کند و زیر گوشم می گوید: «نه بزار همین جوری فکر کنه تا بترسه.» - تو مدرسه راجع به موضوع اعتیاد باهاتون صحبت می کنند؟ «نه.» - تصور خودت از اعتیاد چیه؟ «هیچ کس آدم های معتاد رو دوست نداره.» اعتیاد در جامعه ایران تابوست و به همین خاطر منفور کردن مواد مخدر صنعتی و شیمیایی در ذهن کودکان، تنها با آموزش های علمی و نوین شکل خواهد گرفت. دکتر آذردخت داوری، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی در این باره به «شهروند» می گوید: «بچه ها چیزی را که می بینند، باور می کنند، بنابراین نباید در رابطه با درک دنیای اطرافشان به آنها اطلاعاتی غلط داد. بیرون آمدن کرم از بدن معتادان شاید مختص به مصرف یک نوع مواد خاص باشد، در صورتی که اعتیاد پدیده ای گسترده است و مواد مختلف تاثیرات متفاوتی دارند. ما در روان شناسی کودک هیچ وقت توصیه نمی کنیم که بچه ها را از چیزی بترسانیم، بلکه می گوییم باید به آنها آگاهی بدهیم. پدر و مادرها به خاطر نگرانی و ترس از این که مبادا فرزندشان برداشت خوشایندی از مواد مخدر داشته باشد، سعی می کنند آنها را بترسانند، درصورتی که ماهیت تبلیغاتی مصرف موادمخدر در نگاه نخست ایجاد حس سرخوشی است و اگر در طول زمان کودک با این تبلیغ اغواگرانه روبه رو شود، ممکن است نسبت به اطلاعاتی که پدر و مادرش به او داده اند، دچار تردید شود. پس بهتر است به جای ترساندن کودکان از آسیب ها و عوارض موادمخدر برای فرزندان مان صحبت کنیم.» شایان 10 ساله، دانش آموز کلاس پنجم ابتدایی پسرها بعد از زنگ آخر مدرسه از سر و کول هم بالا می روند. چند دقیقه قبل، از مرد جوانی که دنبال پسرش آمده بود، اجازه مصاحبه با فرزندش را گرفتم. پسرش را نشانم داد، توی شلوغی پیاده رو با دوستانش ایستاده بود: «تو برنامه شوک که از تلویزیون پخش شد، معتادها رو نشون داد. همشون کنار خیابون افتاده بودند، بی حال بودن و سرنگ کنارشون افتاده بود.» - تو مدرسه راجع به اعتیاد باهاتون صحبت می کنند؟ «یک بار تو سالن اجتماعات راجع به این موضوع سخنرانی کردند. راجع به قلیون و سیگار.» - تا حالا از پدر و مادرت راجع به موادمخدر چیزی شنیدی؟ بهت گفتن اعتیاد چیه؟ «نه هیچ وقت حرفی نزدن. منم خجالت می کشم برم ازشون بپرسم. یعنی می ترسم ازشون بپرسم.» - چرا بترسی؟ «ترس که نه، خجالت می کشم.» - تصور خودت از اعتیاد چیه؟ یواشکی به پدرش نگاه می کند که ما را می پاید و بعد بلند می خندد: «منم خودم معتادم، معتاد بازی کلش آف کلنز.» پسرک 12 ساله می دانست استفاده مکرر و انجام متعدد یک کار، به معنای اعتیاد است. اعتیادی که حتی می توان به یک بازی رایانه ای نسبتش داد. به این معنی که کودکان، چیزهایی را که از آنها پنهان می کنیم یا می خواهیم قبحش را فرو نریزیم، می دانند. این را آمارها نیز نشان می دهند، چراکه نیمه دوم بهمن ماه دکتر علی اکبر سیاری، معاون بهداشت وزارت بهداشت در نشست معاونان بهداشت دانشگاه های علوم پزشکی کشور آمار جدیدی را درباره مصرف قلیان و سیگار میان دانش آموزان تهرانی اعلام کرد. آماری تکان دهنده که از مصرف قلیان در بین 51.2 درصد دانش آموزان تهرانی و مصرف سیگار 31 درصد آنها حکایت داشت. آماری که قطعا در خانواده ها پنهان است. گلنار 14 ساله، دانش آموز پایه هشتم دوره متوسطه «سیگار نکش، موزیک با صدای بلند گوش نکن، مهمونی نرو، این کار را نکن، آن کار را نکن، اگر قرار باشه همه این کارها رو نکنیم، دیگه چطور می تونیم بگیم جوونیم؟ اصلا اگر این کارها را نکنیم، چه کار کنیم؟» دیالوگ کوبنده دخترکی که در دوره نوجوانی، خودش را جوان می دانست، هنگام خرید سه نخ سیگار از سوپرمارکت آغاز شد. وقتی پرسیدم: «سیگاری هستی؟» پشت سر هم جوابم را داد، اما بعد قانع شد تا بگوید گاهی به دور از چشم مادر و پدرش، چپقی سیگار دود می کند. «پدرم سیگاریه. ناشتا سیگار می کشه. اما همیشه می ره رو بالکن و پشتش رو می کنه به ما. بوی سیگارش می پیچه و دودش می ره هوا، مثلا می خواد روی ما به این مسأله باز نشه. ولی ما که می فهمیم. من نمی فهمم اگه سیگار کشیدن درست نیست، چرا پدرم سیگار می کشه و اگر درسته چرا مخفی می کشه مثلا؟!» - از دودش خوشت میاد یا از ژستش؟ «حالش خوبه» - من نمی گم دروازه ورود به اعتیاد با سیگار شروع می شه، ولی باید خیلی قوی و آگاه باشی که نخواهی چیز های دیگه ای رو که ممکنه بهت بگن حالش «خوبه»، امتحان کنی! «نه بابا. همین سیگار از سرم زیاده. این قدر سست نیستم. می دونم مواد چی کار می کنه با آدم.» - چی کار می کنه؟ تصورت از اعتیاد چیه؟ «اصلاً مهم ترین بخشش این که پولش رو ندارم. مواد خز مثل تریاک و شیشه که آدمو بدبخت می کنه، کوکایین، اکس و اینجور چیزها هم که مال مهمونی های بچه پولدارهاست. برای همین، سیگار ما را بس.» یاد 13 سالگی خودم افتادم. 13 سالگی من در دوره راهنمایی خیلی فراموش شده است. آن دوره فراموش شده نوجوانی نسل های گذشته، آن قدر کودکانه بود که از ندانسته هایمان چیزی یادمان نیست. چندی پیش پرویز افشار، سخنگوی ستاد مبارزه با موادمخدر اعلام کرد: «130 هزار نفر از دانش آموزان ایران از یک تا چند بار سابقه مصرف مواد مخدر دارند و تعداد کمی از آنها ممکن است مصرف کننده خاص مواد مخدر باشند.» با این حال ستاد مبارزه با موادمخدر در ابتدای امسال نیز درباره اعتیاد دانش آموزان در ایران آماری را منتشر کرده بود اما وزیر آموزش وپرورش اعلام کرد که این آمار را قبول ندارد. علیرضا 12 ساله هفتم، دانش آموز پایه ابتدایی پدر و مادرش جوانند و یک برادر بزرگتر از خودش دارد. در همسایگی ما زندگی می کند و هر بار که در لابی یا راه پله دیدمش پسر اجتماعی و مودبی به نظرم می رسید. پدرش کارهای هنری می کند و از آن آدم های روشنفکر است. خودش می گوید به بچه هایش آزادی داده و درحالی که هن وهن کنان ته مانده نیروی ام را برای بالا رفتن از پله ها، پابه پای او می گذارم، راضی اش می کنم تا درباره معضل اعتیاد با پسرش مصاحبه کنم. او هم که به روابط دوستانه با بچه هایش می نازد، برای اثبات این نکته اجازه می دهد تا در لفافه سوال هایم را از پسر 12 ساله اش بپرسم اما قبل از این مصاحبه گوشزد می کند: «من به مسائل تربیتی و پرورش بچه ها بی توجه نیستم؛ اما گاهی محدودیت هایی برای بچه ها درنظر می گیرم تا مرزشان را بشناسند و پایشان را از گلیم شان درازتر نکنند.» برای مصاحبه جلو در خانه منتظر می ایستم و با تأخیر 10 دقیقه ای بالاخره می آید. سوال من را از پدرش شنیده: «تو فیلم ها و سریال های تلویزیون همیشه یک آدم معتاد رو نشون می دن.» - تو می دونی اعتیاد چیه؟ «اونایی که موادمخدر مصرف می کنن معتادن دیگه.» - فکر می کنی اون آدم ها چه جور آدم هایی بودن که معتاد شدن؟ «حتماً خیلی بدبخت و فقیر بودن. شاید پدر و مادر خوب نداشتن یا مدرسه نرفتن، درس نخوندن، آموزش ندیدن.» - مگه تو مدرسه راجع به معضل اعتیاد و موادمخدر بهتون آموزش می دن؟ «نه، ولی مامانم هر وقت می خواد به من بگه درس بخون، یه معتادی رو که توی جوب افتاده واسم مثال می زنه و می گه این درس نخونده و برای همین معتاد شده و گوشه خیابون افتاده.» نتیجه یک تحقیق نشان داده است که اگرچه تجربه مصرف مواد، بیشتر در دوره نوجوانی و جوانی رخ می دهد اما پایه های آگاهی و باورها در سنین قبل از نوجوانی گذاشته می شوند، بنابراین ارایه آموزش و آگاهی به میزان پذیرش و فهم کودکان، ارایه الگوی مناسب به آنها و توجه به نیازهای کودکان سنین پیش دبستانی و به ویژه ابتدایی، نقش بسزایی دارد و نباید ناشیانه و بی گدار به آب زد. نباید از معتادان انسان هایی منفور یا درمانده بسازیم، چراکه در اطراف همه ما آدم هایی وجود دارند که شاید بنا بر دلایلی، ظاهری موجه داشته اما گرفتار اعتیاد شده باشند. تصویرسازی غلط و دوگانگی ذهنیتی در کودکان شاید باعث می شود تا حس کنجکاوی شان را در مسیری غلط بیندازند. پارسا 11 ساله، دانش آموز ششم دوره ابتدایی «ترسوندن بچه بهتر از اینه که موضوعی رو ازش مخفی کنی» اینها را مادری می گوید که با بچه هایش درباره موضوعاتی که خودش در کودکی جرأت ابراز آنها را نداشته، حرف می زند و می خواهد آن جوری که او چشم وگوش بسته بار آمد، بار نیایند. پسرش هم کنارمان ایستاده و به حرف های ما گوش می دهد: «پسرم خودت بگو از اعتیاد چی می دونی؟» «نخستین بار تو برنامه تلویزیون معتاد ها رو دیدیم. اون موقع 9 سالم بود. این موضوع رفته بود روی مخم. می ترسیدم داداشم که از من بزرگتره معتاد بشه. برای همین از مامانم راجع به اعتیاد پرسیدم.» - چرا می ترسیدی داداشت معتاد شه؟ «آخه تو اون برنامه پسره می گفت که دوستش معتادش کرده، منم از دوستای داداشم خوشم نمیاد. یه جوری لباس می پوشن و حرف می زنن. تازه سیگار هم که می کشن. برای همین می ترسم.» مادرش می گوید: «پسر من خیلی دلسوزه و برای همین موضوعاتی مثل اعتیاد خیلی ذهنش رو درگیر می کنه.» - فکر می کنی اعتیاد چیه؟ «نمی دونم چیه. نمی خوام امتحان کنم تا بدونم چیه، چون مطمئنم همه معتادها هم اولش می خواستن بدونن مواد چیه و بعدش معتاد شدن.» شناخت مفاهیم از این جهت که به گسترش میدان دید فرد منتهی می شود، بدون شک در کسب موفقیت بیشتر، عاملی مهم و اساسی است. کودکی یک دوره زمانی و مرحله ای از عمر است، درحالی که خیلی ها معتقدند این دوره تنها یک دوره زمانی از عمر نیست، بلکه تعیین کننده مرحله ای از عمر است. بزرگترها یا به قول معروف «آدم بزرگ ها» کودکی را به خاطر کوچک بودن نقص می دانند؛ اما هیچ وقت نمی دانند که خودشان هم همان کودکانی بودند که شازده کوچولو را درک کردند، همان شهریار کوچکی که سیاره اش را برای درک زندگی یک گل سرخ ترک و سعی کرد تا جهان را بشناسد. همان شازده کوچولویی که همه آدم بزرگ های دنیا برایش عجیب بودند. آدم بزرگ ها فقط برداشت خودشان را از اعتقادات شان قطعی می دانند و به نسل ما که هیچ، به کودکان آینده هم میدان نمی دهند.
دوشنبه ، ۳اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: لحظه نیوز]
[مشاهده در: www.lahzenews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها