جذام همچنان در هند قرباني مي گيرد

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش خبرنگار ايرنا، متكدياني كه به دليل ابتلا به جذام در خيابان هاي هند ديده مي شوند، تنها قربانيان اين بيماري نيستند و در ميان ازدحام جمعيت خيابان هاي عريض و يا كوچه هاي تنگ و باريك شهرهاي هند، دست هايي با انگشتان به هم چسبيده نيز هست كه در جيب ها پنهان مي شود. شش سال پس از اينكه به طور رسمي اعلام شد كه جذام در هند محو شده، مقام هاي رسمي و پزشكان هندي هشدار مي دهند كه چهره ناخوشايند اين بيماري به دليل فقر هنوز در كشور مشاهده مي شود. جذام در يك سوم از مناطق هند چنان در حال گسترش است كه اين مناطق نياز به توجه فوري دارند. ناتا منابد، رييس سازمان بهداشت جهاني (WHO) در هند اعلام كرد كه در 209 منطقه از 640 منطقه اي كه موارد جديد جذام در آن گزارش شد كه در آنها از 10 مورد ابتلا در هر يكصد هزار نفر فراتر رفته است. مبتلايان به جذام در هند تنها متكدياني كه اعضاي بدن خود را در معرض نمايش مي گذارند تا پولي به دست بياورند نيستند و لكه هاي روشن روي پوست كه نشانگر مراحل ابتدايي ابتلا به جذام است، چنان در سراسر كشور گسترده شده كه با وجود شناسايي نشدن بسياري از موارد ابتلا به آن ، آمارهاي رسمي حكايت از آن دارند كه سالانه 120 هزار مورد جديد جذام شناسايي مي شود. به اين ترتيب مي توان هند را بزرگترين انتقال دهنده جذام در دنيا محسوب كرد. جذام يك بيماري قديمي است كه منجر به آسيب هاي پوستي مي شود و در مرحله پيشرفته تر، اعصاب دست ها و پاها را تحت تأثير قرار داده و به معلوليت مي انجامد. نخستين نشانه هاي آن را مي توان با فشار دادن عصب آرنج دست كه با عصب انگشتان مرتبط است دريافت؛ آزمايشي ساده كه مددكاران سازمان هاي غيردولتي كه براي بيماريابي محله هاي فقيرنشين را خانه به خانه جستجو مي كنند انجام مي دهند. ويويك پاي، رئيس پروژه غيرانتفاعي جذام بمبئي در باره موارد ابتلا به اين بيماري كه در ايالت ماهاراشترا وجود دارد، مي گويد: همين چند ماه پيش دايره جذام مركزي متوجه شد كه شمار موارد جديد ابتلا در ثروتمند ترين ايالت هند كه مركز اقتصاد كشور است، از 10-9 مورد در هر يكصد هزار نفر جمعيت (در سال 07-2006) اكنون به 13 مورد در هر يكصد هزار نفر رسيده است. او اين آمار را بسيار نگران كننده توصيف كرده و مي افزايد: كاهش تخصيص بودجه به اين منظور از سوي بخش دولتي و خصوصي به تلاش هايي كه براي مبارزه با اين بيماري صورت گرفته آسيب زده است. اين فعال اجتماعي مي افزايد: آژانس هايي كه پيش از اين ما را حمايت مي كردند فكر مي كنند كه ديگر نيازي به اين حمايت نيست. اين مشكلي بزرگ است. ما بيماران را رها نمي كنيم اما مجبوريم كه درمان را به دليل محدوديت هاي مالي به تعويق بيندازيم. سازمان بهداشت جهاني به دولت ها اجازه داده در صورت رسيدن نرخ شيوع به كمتر از يك مورد در هر 10 هزار نفر، اعلام كنند كه جذام ديگر خطر سلامت عمومي نيست. رئيس پروژه غيرانتفاعي جذام بمبئي در اين باره توضيح مي دهد: بعد از سال 2005 كه اعلام شد جذام از هند رخت بربسته است، حس خشنودي به سراغ دولت هند آمد. خيلي زود دولت مسير خود را تغيير داد و از تمركز بر اين بيماري كاست. اين موضوع موجب شد كه اكنون شاهد افزايش موارد ابتلا به آن باشيم. اكنون گزارش هاي سازمان بهداشت جهاني حاكي از آن است كه 10 درصد از موارد جديد جذام كه در هند رخ مي دهند، قربانيان آن كودكان هستند. رئيس سازمان بهداشت جهاني (WHO) در هند ضمن هشدار به دولت اين كشور براي انجام اقدامي فوري، تأكيد مي كند: نرخ بالاي بروز اين بيماري در ميان كودكان نشان مي دهد كه ميزان انتقال اين بيماري بسيار بالاست. اين مقام سازمان بهداشت جهاني در هند هشدار مي دهد كه با اقدامات كنوني، جذام مي تواند افزايش يايد و هند موقعيت خود را به عنوان كشوري كه جذام را از ميان برده است از دست بدهد. وي ضمن اشاره به اينكه قربانيان جذام از طبقات اقتصادي پايين جامعه هستند و از اينكه بيماريش آشكار شود و به عنوان فردي معيوب در جامعه شناخته شوند وحشت دارند، مي گويد: تابويي كه در باره اين بيماري وجود دارد موجب مي شود كه افرادي كه نشانه هاي بيماري را روي پوستشان دارند، از گزارش بيماري خود و مراجعه براي درمان خودداري كنند. او بسياري از موارد جديد ابتلا به جذام را مربوط به مناطق با تراكم جمعيت بالا همچون محله بزرگ زاغه نشين داراوي بمبئي عنوان مي كند و مي گويد: مسائل بهداشتي، تراكم بيش از حد جمعيت، فقر و ... همگي محيطي براي رشد جذام فراهم مي آورند. ياحيل ساساكاوا، سفير حسن نيت سازمان بهداشت جهاني براي از بين بردن جذام كه از سال 2001 در اين زمينه فعاليت مي كند، در اين باره اظهار داشت: هند بايد تلاش بيشتري براي از ميان بردن تبعيضي كه بيماران مبتلا به جذام از آن رنج مي برند انجام دهد. به گفته وي يكي از كارهايي كه بايد انجام دهيم اين است كه آگاهي نسبت به چالش هاي پزشكي و اجتماعي اين بيماري را بالا ببريم. او ضمن تصريح اينكه رسوم غيرمشهود بسياري وجود دارند كه ما بايد با آنها مقابله كنيم تأكيد مي كند: اهداف آماري كه هند در سال 2005 به آنها دست يافته موفقيت بزرگي محسوب مي شود اما اين تنها يك هدف ميان مدت است و ما هنوز در اين نبرد پيروز نشده ايم. آساق **589**2047**

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 191]