محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831238150
نفوذ دشمن به مجلس
واضح آرشیو وب فارسی:بوشهر نیوز: بوشهرنیوز: در آستانه انتخابات مجلس یازدهم دشمنان درپروژه جدید نفوذ خود دوباره به دنبال تکرار سناریوی مجلس ششم برای انجام کارها و برنامه های ناتمام خود در جهت مقابله و ضربه زدن به جبهه انقلاب اسلامی هستند. مرور حوادث تلخ گذشته درس عبرتی است برای همه مردم در راستای جلوگیری از تکرار دوباره نفوذ دشمن می باشد.به گزارش" بوشهرنیوز " انقلاب اسلامی ایران و نحوه شکل گیری، وقوع حوادث پس از آن و ایستادگی 37 ساله و سرافرازی ملت ایران درمقابل چالش های بین المللی ، موضوعی بسیار عظیم و فرهنگ ساز برای ملت هاست. نظام جمهوری اسلامی درطول 37 سال گذشته آزمون ها ، چالش ها ، بحران ها و فتنه هایی راپشت سر نهاده که هر کدام از این رخدادها به تنهایی نمونه مشابه آن در دیگر کشورها سبب فروپاشی رژیم های سیاسی یا اضمحلال ایدئولوژیک آنها گشته است. اما فرجام فتنه ها در ایران به گونه ای دیگر رقم خورد. جاسوسی، مهره سازی و نفوذ دادن عناصر فاسد در مراکز حساس نظام ، راه انداختن عملیات های تروریستی و براندازانه ، درگیر کردن نظام نوبنیان جمهوری اسلامی با یک جنگ فرسایش گر به مدت هشت سال و طراحی و ساماندهی چندین کودتا و عملیات نظامی ، تحریم های گسترده اقتصادی ، تهاجم فرهنگی ، به وجود آوردن فتنه های گوناگون در داخل و ده ها اقدام ایذایی دیگر ، ازجمله اقداماتی بود که به عنایت خداوند متعال و به خاطر حقانیّت این نظام اسلامی و قدسی ، هیچ یک از آنها نتوانستند جلوی درخشش و پرتو افشانی آن را بگیرند. البته تمامی این اقدامات را در طول دوران سیاه استعمار 200 ساله غرب در کشورمان در مقاطع مختلف زمانی در مقابله با افراد ، جریان ها و گروه های اسلامی و ضد استعماری و وابستگی شاهد بوده ایم. اما در مقطع انقلاب اسلامی به خاطر اینکه اساس حکومت جمهوری اسلامی و حاکمیت مستقر از حوزه نفوذ دول استکباری خارج شد ابعاد گسترده تر و فراگیر و پیچیده تری به خود گرفت . مداقّه در تمامی حربه های استکبار برای براندازی و مقابله با انقلاب اسلامی ایران مانند ترور ، کودتا ، تحریم ، استحاله و.... مسئله نفوذ به عنوان رشته اصلی و کلید عملیاتی شدن هر گزینه ای خودنمایی می کند . در قضیه بمب گذاری دفتر نخست وزیری و شهادت شهیدان رجایی و باهنر ، شخصی نفوذی از طرف دشمن بمبی را کار گذاری می کند که آن فاجعه بزرگ را به وجود می آورد. این اتفاق ساده ترین شکل نفوذ می باشد. اما وقتی دشمن درصدد جهت دهی به لایحه های مختلف اجتماعی و تغییر افکار عمومی مردم می باشد، مسئله نفوذ بسیار سخت و پیچیده می شود. چرا که باید در لایحه های مختلف عوامل تأثیر گذار بر افکار عمومی مانند رسانه ها، نخبگان، شخصیت ها، نهادها و درنهایت ساختار حکومتی و حاکمیتی نفوذ کند و با ظرافت خاصی درطول زمان مشخصی به اهداف مد نظر خود برسد. شناخت دقیق از تمامی ابعاد هر کدام از ترفندها و توطئه های دشمنان و پیدا کردن راهکارهای مقابله با آن از وظایف مهم نیروهای انقلاب اسلامی است. همانگونه که شناخت راه های نفوذ و ترور و خراب کاری و مقابله با آن باعث شد که به مرور پس از انقلاب، دشمن از بکار گیری این حربه نا امید شود در ابعاد سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و... نیز با بررسی دقیق این گونه توطئه ها و واکاوی ابعاد آن که مبتنی بر اصل نفوذ است، جهت مقابله با روند های مشابه بسیار راه گشا خواهد بود. باز شناسی جریان های نفوذی و مواضع و ویژگی های آنها سبب می شود افراد عکس العمل های آگاهانه ، هوشیارانه و سنجیده تری در حال و آینده از خود نشان دهند و به آنها برای درک بهتر راه طی شده و وضع موجود کمک می کند تا افق روشنی از آینده را فراروی خود ببینند. دشمن مکار و چندلایه است و هر روز در پی خدعه ای نو تا هدف اصلی و نهایی خود را که براندازی یا استحالة نظام اسلامی است، به سرانجام برساند . روزی با جنگ، روز دیگر با تحریم و امروز با «نفوذ» ! از منظرى مى توان گفت «نفوذ» ترفند جدیدى نیست و پیش از این نیز سابقه داشته است . دولت موقت، جریان نفاق، دوران سازندگی و دوران اصلاحات، جریانات انحراف و فتنه ، هرکدام نمونه ها و نشانه هایی تلخ و پرهزینه و بعضاً غیرقابل جبران از نفوذ وابستگان و دل بستگان به غرب در بخش ها و لایه هایی از نظام را به ما نشان داد که برخی آثار آن همچنان باقی است . اما به رغم این سوابق ، باید دانست «نفوذ» در دوره ی جدید متناسب با بلوغ نظام اسلامى دارای پیچیدگى های بیشترى است. اقدامات دشمن براى تحقق « نفوذ» را در دو بخش مى توان دسته بندى کرد : نخست، در بعد «بینش» و دوم ، در بعد «رفتار». یکی از مصادیق مهم این ترفند که دشمن توانست به درون نظام نفوذ کند و تا آنجا که برایش میسر بود برنامه های خود را اجرا کند و ضربه بزند مجلس ششم بود . مجلسی که بعد از دوم خرداد76 در سال 1379 شکل گرفت و درسال83 به کار خود پایان داد ، آمیزه ای است از عملکردها ، مواضع ، رفتارهای شخصی و گروهی طیف اکثریت حاضر در آن که تضاد و تقابل عیان و آشکار با خط انقلاب اسلامی و منافع ملت و همسویی فاحش با دشمنان داشت. رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای در تاریخ 5 مهر 1383 در دیدار اعضای هیأت رئیسه و رؤسای کمیسیون های مجلس هفتم فرمودند: «قبل از مجلس هفتم، متأسفانه دشمن توانسته بود در مجلس تا حدودی مقاصد خودش را اعمال و اجرا کند که ما ضربه اش را خوردیم؛ لطمه اش و آثارش بارز شد.» دشمنان انقلاب اسلامی و دشمنان ملت ایران همواره تلاش کرده و می کنند تا از طریق انتخابات وارد ارکان نظام بشوند و بر افراد تصمیم ساز و تصمیم گیر اثر بگذارند و حرف خود را از زبان مسئولین نظام بزنند و یا مسئولین تصمیم گیر بر اساس نگاه دشمن حرف بزنند و تصمیم بگیرند. نفوذ در مجلس شورای اسلامی، یکی از مهمترین نفوذهایی است که دشمن می تواند از مسیر آن فرهنگ کشور را دچارآسیب جدّی بنماید، سیاست مسئولین را دچار خدشه سازد، مردم را دچار تردید و شبهه کند، به اقتصاد کشور آسیب بزند و امنیت ایران را هم مخدوش نماید. در یک مقطع تاریخی، دشمن از این طرح بهره برد و از طریق نفوذ در مجلس ششم شورای اسلامی ضربات جدّی ای را به انقلاب اسلامی و ملت ایران وارد نمود. درک درست واقعیت ها و شناخت راه های نفوذ دشمن در مجلس ششم می تواند ما را با حقایق پیرامونی آشناتر کند و مانع تکرار حادثه ای شبیه مجلس ششم گردد. با توجه به اینکه در جمهوری اسلامی ایران هر ساله ما با یک یا دو انتخابات بزرگ روبرو هستیم، معرفت نسبت به ترفندهای دشمن در انتخابات و موضوع نفوذ در مجلس دوران اصلاحات در حد یک وجوب عینی خودنمایی می کند. باز خوانی حوادث سیاسی و اجتماعی دهه هفتاد ، روند شکل گیری مجلس ششم و بررسی عملکرد آن و همچنین شناخت دقیق توطئه ها و ترفندها از طرف دشمنان ملّت به ما کمک می کند تا با ماهیت شناسی از خط نفوذ ایادی شیطان ، بتوانیم از تکرار چنین فاجعه ای در زمان حاضر جلوگیری کرد . اهمیّت قضیه وقتی خود را نشان می دهد که با رصد تحوّلات جاری فضای سیاسی و اجتماعی کشور و همچنین بررسی عملکرد و گفتارهای دشمنان به خصوص سران آمریکا و انگلیس شاهد تداوم برنامه آنها برای نفوذ در لایه های اجتماعی و سیاسی کشورمان و شکل گیری مجلسی شبیه مجلس ششم در انتخابات پیش رو در اسفند سال 1394 هستیم. امام خامنه ای ( مدظله العالی ) در سال جاری به کرّات مسئله نفوذ و قصد و برنامه دشمن جهت نفوذ در ابعاد سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگ ، امنیتی و اقتصادی را مطرح کرده اند و با برجسته کردن بحث نفوذ سیاسی می فرمایند : نفوذ سیاسی این است که در مراکز تصمیم گیری و اگر نشد تصمیم سازی نفوذ بکنند. وقتی دستگاه های سیاسی و دستگاه های مدیریّتی یک کشور تحت تأثیر دشمنان مستکبر قرار گرفت، آن وقت همه ی تصمیم گیری ها در این کشور بر طبقِ خواست و میل و اراده ی مستکبرین انجام خواهد گرفت؛ یعنی مجبور می شوند. وقتی یک کشوری تحت نفوذ سیاسی قرار گرفت، حرکت آن کشور، جهت گیری آن کشور در دستگاه های مدیریّتی، بر طبق اراده ی آنها است؛ آنها هم همین را می خواهند. آنها دوست نمی دارند که یک نفر از خودشان را بر یک کشوری مسلّط بکنند، مثل آن چیزی که در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در هند این کار را کردند؛ از خودشان آنجا مأمور داشتند؛ یک نفر از انگلیس رئیس هند بود. امروز این امکان پذیر نیست؛ برای آنها بهتر این است که از خود آن ملّت کسانی در رأس آن کشور باشند که مثل آنها فکر کنند، مثل آنها اراده کنند، مثل آنها و بر طبق مصالح آنها تصمیم بگیرند؛ این نفوذ سیاسی است. [هدف این است که ] در مراکز تصمیم گیری نفوذ کنند، اگر نتوانستند در مراکز تصمیم سازی [نفوذ کنند]؛ زیرا جاهایی هست که تصمیم سازی می کند. اینها کارهایی است که دشمن انجام می دهد.[1] مجلس شورای اسلامی دارای جایگاه و اختیارات ویژه ای در جمهوری اسلامی ایران است و صلاحیت ها و مسئولیت های مهمی در برنامه ریزی، سیاست گذاری، ارائه قوانین لازم و نظارت دارد. از نظر امام راحل «مرکز همه قانونها و قدرتها، مجلس است. این مجلس عصاره زحمت های طاقت فرسای این ملت مسلمان بوده و مجلس در رأس همه امور واقع است.»[2] و از دیدگاه مقام معظم رهبری نیز «مجلس مطلوب، خانه ملت، تجلی گاه عزت اسلامی و ملی، تأمین کننده منافع عمومی، حافظ امنیت کشور و سد مستحکمی در برابر تعرض و طمع ورزی های دشمنان، نقطه امید نظام و مظهر اقتدار و اختیار ملت، خانه مردم و ملجأ دولت مردمی و مظهر ارزشهای اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و ...است»[3] در بررسی و موشکافی بی طرفانه و منصفانه عملکرد مجلس ششم، نقاط ضعف زیادی مشاهده می شود که تمامی اقدامات مفید و سازنده مجلس را تحت الشعاع خود قرار داده است . کارنامه مجلس شامل مصوبات، نطق های پیش از دستور، طرح ها، فوریت ها، اظهار نظرهای بیرون از مجلس، نامه نگاری ها و طومارها، سئوالات، استیضاح ها، طرح های تحقیق و تفحص و سایر نقش های تقنینی و یا نظارتی مجلس است. درکل می توان گزینه های زیر را در کارنامه مجلس مشاهده کرد: 1- در ارزیابی کلی، کارنامه مجلس ششم، مجلسی «سیاسی » است و به عبارتی «سیاسی کاری » و «سیاست زدگی»، از شاخصه های مهم عملکرد مجلس ششم است . وظیفه اصلی نمایندگان، قانون گذاری و نظارت است که متأسفانه هر دوی این امور، اسیر جناح بازی و اهداف جریانات نفوذی شد. در واقع یک گروه افراطی دورنمای مجلس را سیاسی جلوه دادند. در نتیجه وقت مجلس ششم بیشتر به جنجال های سیاسی و دعواهای بین احزاب و گروه ها سپری شد و باعث غفلت از مسائل اساسی تر و اختلال در تحقق عدالت اجتماعی گردید. و این امر باعث از بین رفتن فرصت های طلایی خدمت به کشور و مردم و رفع مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... شد. اگر مجلس می خواست، قدمی برای حل مشکلات جامعه بردارد، از بهترین موقعیت و شرایط برخوردار بود؛ ولی مجلس از این شرایط بسیار عالی (همراهی دولت و حمایت رهبری و مردم)، کمترین بهره را برد و بیشتر سرگرم مسائل سیاسی، باندی و گروهی شد. به عنوان نمونه، در بخش نظارت، عملکرد مجلس اغلب مربوط به مباحث سیاسی و به صورت مشخص شکایت نیروهای مخالف نظام و ضد انقلاب از قوه قضائیه گردید و حتی تحقیق و تفحص هایی که انجام می گرفت (صدا و سیما، پرونده آغاجری، حادثه کوی دانشگاه و . . .). در چهارچوب جناحی و سیاسی کاری صورت گرفت و هیچ نتیجه مشخص و فایده بخشی برای نظام نداشت . لذا اولین مطلوبیت جریان نفوذ دشمن که همانا دوری نهاد مهمی مثل مجلس قانونگذاری، از خدمت رسانی به مردم و انقلاب است، حاصل شد. سیاست زدگی مجلس ششم، باعث شد که از نیازهای واقعی مردم و خواست های اساسی کشور و تعیین اولویت ها غفلت شود. روزنامه مردم سالاری می نویسد: «مجلس در شرایط کنونی، علاوه بر موانع بیرونی، از ضعف های درونی خویش هم رنج می برد. ضعف در اولویت بندی ها، ضعف در برخوردهای کارشناسی با طرح ها و لوایح، ضعف در نحوه نظارت بر ارگان ها و نهادها، ضعف در نحوه پیگیری سؤالات و موارد استیضاح نمایندگان و به زیرکشاندن وزرای ضعیف و.....»[4] 2- مجلس ششم پرتنش ترین و جنجالی ترین مجلس پس از انقلاب بوده است . نامه 127 نماینده مجلس به رهبر معظم انقلاب اسلامی (که کارنامه ننگین و فضاحت باری برای مجلس ششم به حساب می آید و نشانه همراهی و همدلی عده ای از نمایندگان با دشمنان خارجی است)، حمایت نابجای نمایندگان مجلس از یک نماینده خاطی و محکوم در دادگاه، قرائت بیانیه نمایندگان در حمایت از جریان موسوم به ملی مذهبی ها در صحن علنی مجلس و ... و نیز نطق های اختلاف آفرین و دعوت به آشوب برخی از نمایندگان مجلس، همه و همه در ایجاد تنش و جنجال در جامعه مؤثر بوده و همواره کشور را به سوی التهاب، درگیری و دور ماندن از آرامش سوق داده است. در این میان دو مصوبه غیرشرعی و غیرقانونی (پیوستن به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان و اصلاح قانون مطبوعات) به عنوان اقدامی خطرناک و انحرافی، کارنامه مجلس ششم را سیاه تر کرده است. 3- برخی از اصلاح طلبان حاکم بر مجلس ادعا می کنند که نجات دهندگان جمهوری اسلامی ایران و پیروان خط امام و حافظان منافع ملی کشور هستند. آنان بیشتر مسئولیت های اجرایی و تقنینی کشور را در دست دارند و فرهنگ و اقتصاد و سیاست، در حیطه اختیارات و مسئولیت هایشان است و در عین حال وظیفه و مسئولیتی برای حل مشکلات واقعی و عمومی کشور (گرانی، بیکاری، فقر، بهداشت و . . .) نمی شناسند و گویا اصلاً قدرت اجرایی و تقنینی در دست اینان نیست. برخی از آنان، رفتارهای متناقض و شگفت آوری از خود نشان می دهند که گویا مجلس ششم، جبهه جنگ علیه نظام اسلامی است و نمایندگان، اپوزیسیون و مخالفان جدّی این نظام هستند و به غیر از نطق های تشنج زا، بلوا آفرینی، تصویب مقررات و قوانین تند و افراطی و ... هیچ کاری ندارند! مردم ما، بسیاری از اتهامات دروغی را که به انقلاب و جمهوری اسلامی توسط رسانه های استکباری زده می شد، از زبان بعضی از نمایندگان این دوره شنیدند . اقدامات غیرقابل پذیرش و افراطی برخی از نمایندگان در گزینه های زیر، قابل مشاهده است: دادن وعده های غیر واقعی در رابطه با تغییر قانون اساسی و ... برای جلب آرای برخی از مخالفان داخلی نظام؛ ریاکاری و طرح شعار دروغین خروج از حاکمیت و استعفا؛ با اینکه غالب اقدامات آنها برای رسیدن به قدرت بیشتر و بهره برداری از تمام امکانات مادی، معنوی و رفاهی آن بود؛ بی توجهی به منافع ملی و در اولویت قرار دادن منافع حزبی و جناحی بر مصالح کشور و تامین نظرات دشمنان و بی توجهی به حساسیت های مردم؛ طراحی فتنه علیه ارکان اصلی نظام با نامه سرگشاده 127 نماینده به رهبر معظم انقلاب؛ به حاشیه راندن خواسته های اصلی مردم و بی توجهی به مشکلات و معضلات اساسی آنان (که برای نظام بسیار خطرآفرین است)؛ جبهه گیری تند علیه سایر قوای خدمت گزار نظام (مانند قوه قضائیه، شورای نگهبان، صدا و سیما، سپاه پاسداران، بسیج و...)؛ طرح مطالب ضد امنیتی (مثل سخنان شیرزاد نماینده افراطی مجلس ششم در موضوع هسته ای) و اتهام های ناروا به سایر ارکان نظام و تفسیر غیر واقعی و پوچ از اوضاع جهانی و هم نوایی با دشمنان در مسائل امنیتی و نظام، مثل پروتکل الحاقی. یکی از روزنامه های دوم خردادی، به خوبی این مطلب را بیان کرده است: «اصلاح طلبان حتی بعد از تسلط بر دولت و مجلس، هنوز هم با لهجه اپوزیسیون صحبت می کنند و تمایل دارند به عنوان یک حزب اپوزیسیون باقی بمانند ... اصلاح طلبان با لهجه ای دوگانه سخن می گویند. در پای صندوق ها با لهجه اپوزیسیون سخن می گویند و آن هنگام که در رأس وزارتخانه های دولتی قرار می گیرند، به لهجه مستوفیان دیوانی ...، استفاده از مردم توسط اصلاح طلبان تنها به صندوق های رأی محدود شده و در استراتژی آنها، مردم تماشاگرانی غیرفعال هستند.[5] این در حالی است که مجلس نه سنگر مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی و آرمان های اصیل آن است و نه جای کم کاری و سیاست زدگی و عوام فریبی و نه مکان شعارهای دهان پرکن و دشمن پسند. اما نفوذ دشمنان در مجلس ششم شورای اسلامی باعث شد که این مجلس در واقع به عنوان نهادی ضد نظام و منافع ملت و در راستای برنامه های دشمان قسم خورده انقلاب اسلامی عمل کند. یکی از شاخصه هایی که با جریان اصلاح طلبی عجین شده است غرب زدگی و ارزش گریزی است! در دوران حاکمیت اصلاح طلبان از سال های 1376 تا 1384 حجم انبوهی از اظهارنظرها در مکتوبات و سخنرانی ها علیه ارزش های دینی و انقلابی و حتی ملی بیان شد. حمله به قیام کربلا، مناقشه در عصمت انبیا و ائمه علیهم السلام، توهین به احکام اسلامی و مراجع عظام تقلید، اهانت به مقدساتی مانند مهدویت و ولایت فقیه و شهدا و صدها مورد دیگر با شیوه های مختلف در روزنامه ها و نشریات و سخنرانی های افراد جریان اصلاح طلب در تاریخ ثبت شده است. این سخنان از قلم و زبان کسانی صادر می شد که بعضاً در رأس این جریان بودند و افکار و روزنامه های اصلی این جریان را رهبری می کردند و هیچ گاه از سوی سایر افراد این جریان مورد عتاب و حتی یک اعتراض کوچک واقع نشدند و چه بسا به بهانه شعار اغواگر آزادی بیان تا حدودی از این جماعت افراطی و توهین کننده به ارزش ها نیز حمایت می شد و حتی اعتراض به آنها با هجمه مواجه می گردید. البته بیان این سخنان به بزرگان اصلاح طلب خلاصه نمی شد. تولید محتواهای اهانت آمیز هم از سوی وزرای جریان اصلاحات، هم معاونین رییس جمهور وقت، هم نمایندگان اصلاح طلب مجلس، هم روشنفکران داخل در این جریان و هم اصحاب رسانه منتسب به این جریان مانند نویسنده و خبرنگار و ... به وفور شنیده ودیده می شد! در آن زمان به صراحت هشدار داده می شد که برخی مطبوعات پایگاه دشمن شده اند و برخی در بدنه دولت به دنبال اصلاحات آمریکایی در کشور هستند. اما از سوی رهبران جریان اصلاحات این هشدارها نادیده گرفته می شد و حتی تا به امروز تشری مناسب به این افراد دیده نشده است. در میان این طیف، افراد بسیاری که آن روز همگی مورد حمایت جریان اصلاح طلب بودند، امروز در خارج از کشور علیه ملت و نظام فعالیت می کنند تا معلوم شود که اولاً آن هشدارها درست بوده است وثانیاً این عده در همان سال ها نیز مشغول خوش خدمتی به اربابان خود بودند و با نقاب اصلاحات، منافقانه در لایه های مهم کشور نفوذ کرده بودند. چنان که رهبرمعظم انقلاب، وجود مجلس در هر کشور و نظامی را وسیله ای برای حفظ و تقویت آن نظام خواندند و فرمودند: « وجه مشترک دموکراسی غربی و مردم سالاری دینی این است که تشکیل پارلمان در این نظام ها برای مخالفت با نظام نیست؛ بلکه تکمیل و تقویت ساختار حکومت است؛ چرا که مجلس هم جزو ساختار حکومت محسوب می شود. بنابراین مجلس در هیچ کشوری جای مخالفان نظام نیست و اگر کسانی می گویند باید به مجلس برویم تا با قانون اساسی و جمهوری اسلامی، مبارزه کنیم، این کاملاً غلط و غیرمنطقی است ... .» مجلس ساکت و راکد [هم] به درد نمی خورد. بلکه مجلس به عناصر فعال و پرتحرک فکری و کاری نیاز دارد؛ اما باید همه این اقدامات در چهارچوب نظام صورت گیرد؛ چرا که مجلس جای برنامه ریزی برای پیشرفت کشور و نظام است، نه جایی برای تحرک بر ضد نظام .»[6] مجلس ششم در واقع الگویی است از یکی از نهادهای مهم انقلاب و نظام که دشمن توانست به داخل آن نفوذ کند و ضربه خود را به پیکره کشور و ملت و نظام وارد کند. در مجلس هفتم اصلاح طلبان با شکست سنگینی مواجه شدند و اکثر کرسی های مجلس توسط جبهه اصولگرایی فتح شد پس از این شکست رئیس جمهور آمریکا در اولین سخنان خود گفت: "دوباره باید از صفر شروع کنیم" فضای مجلس ششم طوری اداره می شد که به نفع غرب پیش می رفت و این شکست ناباورانه جریان اصلاحات آمریکا و هم پیمانانش در منطقه را مأیوس کرد. در آستانه انتخابات مجلس یازدهم دشمنان درپروژه جدید نفوذ خود دوباره به دنبال تکرار سناریوی مجلس ششم برای انجام کارها و برنامه های ناتمام خود در جهت مقابله و ضربه زدن به جبهه انقلاب اسلامی هستند. مرور حوادث تلخ گذشته درس عبرتی است برای همه مردم در راستای جلوگیری از تکرار دوباره نفوذ دشمن می باشد. [1]- بیانات در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، 25شهریور1394 1- انتخابات و مجلس از نگاه امام خمینی، ص 270 و 271 [3]- حدیث ولایت، ج 5، ص 286 [4] - مردم سالاری، 22خرداد1381 [5] - حیات نو، 24 آبان 1379 [6] - جام جم، 27دی 1382 انقلاب اسلامی ایران و نحوه شکل گیری، وقوع حوادث پس از آن و ایستادگی 37 ساله و سرافرازی ملت ایران درمقابل چالش های بین المللی ، موضوعی بسیار عظیم و فرهنگ ساز برای ملت هاست. نظام جمهوری اسلامی درطول 37 سال گذشته آزمون ها ، چالش ها ، بحران ها و فتنه هایی راپشت سر نهاده که هر کدام از این رخدادها به تنهایی نمونه مشابه آن در دیگر کشورها سبب فروپاشی رژیم های سیاسی یا اضمحلال ایدئولوژیک آنها گشته است. اما فرجام فتنه ها در ایران به گونه ای دیگر رقم خورد. جاسوسی، مهره سازی و نفوذ دادن عناصر فاسد در مراکز حساس نظام ، راه انداختن عملیات های تروریستی و براندازانه ، درگیر کردن نظام نوبنیان جمهوری اسلامی با یک جنگ فرسایش گر به مدت هشت سال و طراحی و ساماندهی چندین کودتا و عملیات نظامی ، تحریم های گسترده اقتصادی ، تهاجم فرهنگی ، به وجود آوردن فتنه های گوناگون در داخل و ده ها اقدام ایذایی دیگر ، ازجمله اقداماتی بود که به عنایت خداوند متعال و به خاطر حقانیّت این نظام اسلامی و قدسی ، هیچ یک از آنها نتوانستند جلوی درخشش و پرتو افشانی آن را بگیرند. البته تمامی این اقدامات را در طول دوران سیاه استعمار 200 ساله غرب در کشورمان در مقاطع مختلف زمانی در مقابله با افراد ، جریان ها و گروه های اسلامی و ضد استعماری و وابستگی شاهد بوده ایم. اما در مقطع انقلاب اسلامی به خاطر اینکه اساس حکومت جمهوری اسلامی و حاکمیت مستقر از حوزه نفوذ دول استکباری خارج شد ابعاد گسترده تر و فراگیر و پیچیده تری به خود گرفت . مداقّه در تمامی حربه های استکبار برای براندازی و مقابله با انقلاب اسلامی ایران مانند ترور ، کودتا ، تحریم ، استحاله و.... مسئله نفوذ به عنوان رشته اصلی و کلید عملیاتی شدن هر گزینه ای خودنمایی می کند . در قضیه بمب گذاری دفتر نخست وزیری و شهادت شهیدان رجایی و باهنر ، شخصی نفوذی از طرف دشمن بمبی را کار گذاری می کند که آن فاجعه بزرگ را به وجود می آورد. این اتفاق ساده ترین شکل نفوذ می باشد. اما وقتی دشمن درصدد جهت دهی به لایحه های مختلف اجتماعی و تغییر افکار عمومی مردم می باشد، مسئله نفوذ بسیار سخت و پیچیده می شود. چرا که باید در لایحه های مختلف عوامل تأثیر گذار بر افکار عمومی مانند رسانه ها، نخبگان، شخصیت ها، نهادها و درنهایت ساختار حکومتی و حاکمیتی نفوذ کند و با ظرافت خاصی درطول زمان مشخصی به اهداف مد نظر خود برسد. شناخت دقیق از تمامی ابعاد هر کدام از ترفندها و توطئه های دشمنان و پیدا کردن راهکارهای مقابله با آن از وظایف مهم نیروهای انقلاب اسلامی است. همانگونه که شناخت راه های نفوذ و ترور و خراب کاری و مقابله با آن باعث شد که به مرور پس از انقلاب، دشمن از بکار گیری این حربه نا امید شود در ابعاد سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و... نیز با بررسی دقیق این گونه توطئه ها و واکاوی ابعاد آن که مبتنی بر اصل نفوذ است، جهت مقابله با روند های مشابه بسیار راه گشا خواهد بود. باز شناسی جریان های نفوذی و مواضع و ویژگی های آنها سبب می شود افراد عکس العمل های آگاهانه ، هوشیارانه و سنجیده تری در حال و آینده از خود نشان دهند و به آنها برای درک بهتر راه طی شده و وضع موجود کمک می کند تا افق روشنی از آینده را فراروی خود ببینند. دشمن مکار و چندلایه است و هر روز در پی خدعه ای نو تا هدف اصلی و نهایی خود را که براندازی یا استحالة نظام اسلامی است، به سرانجام برساند . روزی با جنگ، روز دیگر با تحریم و امروز با «نفوذ» ! از منظرى مى توان گفت «نفوذ» ترفند جدیدى نیست و پیش از این نیز سابقه داشته است . دولت موقت، جریان نفاق، دوران سازندگی و دوران اصلاحات، جریانات انحراف و فتنه ، هرکدام نمونه ها و نشانه هایی تلخ و پرهزینه و بعضاً غیرقابل جبران از نفوذ وابستگان و دل بستگان به غرب در بخش ها و لایه هایی از نظام را به ما نشان داد که برخی آثار آن همچنان باقی است . اما به رغم این سوابق ، باید دانست «نفوذ» در دوره ی جدید متناسب با بلوغ نظام اسلامى دارای پیچیدگى های بیشترى است. اقدامات دشمن براى تحقق « نفوذ» را در دو بخش مى توان دسته بندى کرد : نخست، در بعد «بینش» و دوم ، در بعد «رفتار». یکی از مصادیق مهم این ترفند که دشمن توانست به درون نظام نفوذ کند و تا آنجا که برایش میسر بود برنامه های خود را اجرا کند و ضربه بزند مجلس ششم بود . مجلسی که بعد از دوم خرداد76 در سال 1379 شکل گرفت و درسال83 به کار خود پایان داد ، آمیزه ای است از عملکردها ، مواضع ، رفتارهای شخصی و گروهی طیف اکثریت حاضر در آن که تضاد و تقابل عیان و آشکار با خط انقلاب اسلامی و منافع ملت و همسویی فاحش با دشمنان داشت. رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای در تاریخ 5 مهر 1383 در دیدار اعضای هیأت رئیسه و رؤسای کمیسیون های مجلس هفتم فرمودند: «قبل از مجلس هفتم، متأسفانه دشمن توانسته بود در مجلس تا حدودی مقاصد خودش را اعمال و اجرا کند که ما ضربه اش را خوردیم؛ لطمه اش و آثارش بارز شد.» دشمنان انقلاب اسلامی و دشمنان ملت ایران همواره تلاش کرده و می کنند تا از طریق انتخابات وارد ارکان نظام بشوند و بر افراد تصمیم ساز و تصمیم گیر اثر بگذارند و حرف خود را از زبان مسئولین نظام بزنند و یا مسئولین تصمیم گیر بر اساس نگاه دشمن حرف بزنند و تصمیم بگیرند. نفوذ در مجلس شورای اسلامی، یکی از مهمترین نفوذهایی است که دشمن می تواند از مسیر آن فرهنگ کشور را دچارآسیب جدّی بنماید، سیاست مسئولین را دچار خدشه سازد، مردم را دچار تردید و شبهه کند، به اقتصاد کشور آسیب بزند و امنیت ایران را هم مخدوش نماید. در یک مقطع تاریخی، دشمن از این طرح بهره برد و از طریق نفوذ در مجلس ششم شورای اسلامی ضربات جدّی ای را به انقلاب اسلامی و ملت ایران وارد نمود. درک درست واقعیت ها و شناخت راه های نفوذ دشمن در مجلس ششم می تواند ما را با حقایق پیرامونی آشناتر کند و مانع تکرار حادثه ای شبیه مجلس ششم گردد. با توجه به اینکه در جمهوری اسلامی ایران هر ساله ما با یک یا دو انتخابات بزرگ روبرو هستیم، معرفت نسبت به ترفندهای دشمن در انتخابات و موضوع نفوذ در مجلس دوران اصلاحات در حد یک وجوب عینی خودنمایی می کند. باز خوانی حوادث سیاسی و اجتماعی دهه هفتاد ، روند شکل گیری مجلس ششم و بررسی عملکرد آن و همچنین شناخت دقیق توطئه ها و ترفندها از طرف دشمنان ملّت به ما کمک می کند تا با ماهیت شناسی از خط نفوذ ایادی شیطان ، بتوانیم از تکرار چنین فاجعه ای در زمان حاضر جلوگیری کرد . اهمیّت قضیه وقتی خود را نشان می دهد که با رصد تحوّلات جاری فضای سیاسی و اجتماعی کشور و همچنین بررسی عملکرد و گفتارهای دشمنان به خصوص سران آمریکا و انگلیس شاهد تداوم برنامه آنها برای نفوذ در لایه های اجتماعی و سیاسی کشورمان و شکل گیری مجلسی شبیه مجلس ششم در انتخابات پیش رو در اسفند سال 1394 هستیم. امام خامنه ای ( مدظله العالی ) در سال جاری به کرّات مسئله نفوذ و قصد و برنامه دشمن جهت نفوذ در ابعاد سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگ ، امنیتی و اقتصادی را مطرح کرده اند و با برجسته کردن بحث نفوذ سیاسی می فرمایند : نفوذ سیاسی این است که در مراکز تصمیم گیری و اگر نشد تصمیم سازی نفوذ بکنند. وقتی دستگاه های سیاسی و دستگاه های مدیریّتی یک کشور تحت تأثیر دشمنان مستکبر قرار گرفت، آن وقت همه ی تصمیم گیری ها در این کشور بر طبقِ خواست و میل و اراده ی مستکبرین انجام خواهد گرفت؛ یعنی مجبور می شوند. وقتی یک کشوری تحت نفوذ سیاسی قرار گرفت، حرکت آن کشور، جهت گیری آن کشور در دستگاه های مدیریّتی، بر طبق اراده ی آنها است؛ آنها هم همین را می خواهند. آنها دوست نمی دارند که یک نفر از خودشان را بر یک کشوری مسلّط بکنند، مثل آن چیزی که در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در هند این کار را کردند؛ از خودشان آنجا مأمور داشتند؛ یک نفر از انگلیس رئیس هند بود. امروز این امکان پذیر نیست؛ برای آنها بهتر این است که از خود آن ملّت کسانی در رأس آن کشور باشند که مثل آنها فکر کنند، مثل آنها اراده کنند، مثل آنها و بر طبق مصالح آنها تصمیم بگیرند؛ این نفوذ سیاسی است. [هدف این است که ] در مراکز تصمیم گیری نفوذ کنند، اگر نتوانستند در مراکز تصمیم سازی [نفوذ کنند]؛ زیرا جاهایی هست که تصمیم سازی می کند. اینها کارهایی است که دشمن انجام می دهد.[1] مجلس شورای اسلامی دارای جایگاه و اختیارات ویژه ای در جمهوری اسلامی ایران است و صلاحیت ها و مسئولیت های مهمی در برنامه ریزی، سیاست گذاری، ارائه قوانین لازم و نظارت دارد. از نظر امام راحل «مرکز همه قانونها و قدرتها، مجلس است. این مجلس عصاره زحمت های طاقت فرسای این ملت مسلمان بوده و مجلس در رأس همه امور واقع است.»[2] و از دیدگاه مقام معظم رهبری نیز «مجلس مطلوب، خانه ملت، تجلی گاه عزت اسلامی و ملی، تأمین کننده منافع عمومی، حافظ امنیت کشور و سد مستحکمی در برابر تعرض و طمع ورزی های دشمنان، نقطه امید نظام و مظهر اقتدار و اختیار ملت، خانه مردم و ملجأ دولت مردمی و مظهر ارزشهای اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و ...است»[3] در بررسی و موشکافی بی طرفانه و منصفانه عملکرد مجلس ششم، نقاط ضعف زیادی مشاهده می شود که تمامی اقدامات مفید و سازنده مجلس را تحت الشعاع خود قرار داده است . کارنامه مجلس شامل مصوبات، نطق های پیش از دستور، طرح ها، فوریت ها، اظهار نظرهای بیرون از مجلس، نامه نگاری ها و طومارها، سئوالات، استیضاح ها، طرح های تحقیق و تفحص و سایر نقش های تقنینی و یا نظارتی مجلس است. درکل می توان گزینه های زیر را در کارنامه مجلس مشاهده کرد: 1- در ارزیابی کلی، کارنامه مجلس ششم، مجلسی «سیاسی » است و به عبارتی «سیاسی کاری » و «سیاست زدگی»، از شاخصه های مهم عملکرد مجلس ششم است . وظیفه اصلی نمایندگان، قانون گذاری و نظارت است که متأسفانه هر دوی این امور، اسیر جناح بازی و اهداف جریانات نفوذی شد. در واقع یک گروه افراطی دورنمای مجلس را سیاسی جلوه دادند. در نتیجه وقت مجلس ششم بیشتر به جنجال های سیاسی و دعواهای بین احزاب و گروه ها سپری شد و باعث غفلت از مسائل اساسی تر و اختلال در تحقق عدالت اجتماعی گردید. و این امر باعث از بین رفتن فرصت های طلایی خدمت به کشور و مردم و رفع مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... شد. اگر مجلس می خواست، قدمی برای حل مشکلات جامعه بردارد، از بهترین موقعیت و شرایط برخوردار بود؛ ولی مجلس از این شرایط بسیار عالی (همراهی دولت و حمایت رهبری و مردم)، کمترین بهره را برد و بیشتر سرگرم مسائل سیاسی، باندی و گروهی شد. به عنوان نمونه، در بخش نظارت، عملکرد مجلس اغلب مربوط به مباحث سیاسی و به صورت مشخص شکایت نیروهای مخالف نظام و ضد انقلاب از قوه قضائیه گردید و حتی تحقیق و تفحص هایی که انجام می گرفت (صدا و سیما، پرونده آغاجری، حادثه کوی دانشگاه و . . .). در چهارچوب جناحی و سیاسی کاری صورت گرفت و هیچ نتیجه مشخص و فایده بخشی برای نظام نداشت . لذا اولین مطلوبیت جریان نفوذ دشمن که همانا دوری نهادمهمی مثل مجلس قانونگذاری، از خدمت رسانی به مردم و انقلاب است، حاصل شد. سیاست زدگی مجلس ششم، باعث شد که از نیازهای واقعی مردم و خواست های اساسی کشور و تعیین اولویت ها غفلت شود. روزنامه مردم سالاری می نویسد: «مجلس در شرایط کنونی، علاوه بر موانع بیرونی، از ضعف های درونی خویش هم رنج می برد. ضعف در اولویت بندی ها، ضعف در برخوردهای کارشناسی با طرح ها و لوایح، ضعف در نحوه نظارت بر ارگان ها و نهادها، ضعف در نحوه پیگیری سؤالات و موارد استیضاح نمایندگان و به زیرکشاندن وزرای ضعیف و.....»[4] 2- مجلس ششم پرتنش ترین و جنجالی ترین مجلس پس از انقلاب بوده است . نامه 127 نماینده مجلس به رهبر معظم انقلاب اسلامی (که کارنامه ننگین و فضاحت باری برای مجلس ششم به حساب می آید و نشانه همراهی و همدلی عده ای از نمایندگان با دشمنان خارجی است)، حمایت نابجای نمایندگان مجلس از یک نماینده خاطی و محکوم در دادگاه، قرائت بیانیه نمایندگان در حمایت از جریان موسوم به ملی مذهبی ها در صحن علنی مجلس و ... و نیز نطق های اختلاف آفرین و دعوت به آشوب برخی از نمایندگان مجلس، همه و همه در ایجاد تنش و جنجال در جامعه مؤثر بوده و همواره کشور را به سوی التهاب، درگیری و دور ماندن از آرامش سوق داده است. در این میان دو مصوبه غیرشرعی و غیرقانونی (پیوستن به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان و اصلاح قانون مطبوعات) به عنوان اقدامی خطرناک و انحرافی، کارنامه مجلس ششم را سیاه تر کرده است. 3- برخی از اصلاح طلبان حاکم بر مجلس ادعا می کنند که نجات دهندگان جمهوری اسلامی ایران و پیروان خط امام و حافظان منافع ملی کشور هستند. آنان بیشتر مسئولیت های اجرایی و تقنینی کشور را در دست دارند و فرهنگ و اقتصاد و سیاست، در حیطه اختیارات و مسئولیت هایشان است و در عین حال وظیفه و مسئولیتی برای حل مشکلات واقعی و عمومی کشور (گرانی، بیکاری، فقر، بهداشت و . . .) نمی شناسند و گویا اصلاً قدرت اجرایی و تقنینی در دست اینان نیست. برخی از آنان، رفتارهای متناقض و شگفت آوری از خود نشان می دهند که گویا مجلس ششم، جبهه جنگ علیه نظام اسلامی است و نمایندگان، اپوزیسیون و مخالفان جدّی این نظام هستند و به غیر از نطق های تشنج زا، بلوا آفرینی، تصویب مقررات و قوانین تند و افراطی و ... هیچ کاری ندارند! مردم ما، بسیاری از اتهامات دروغی را که به انقلاب و جمهوری اسلامی توسط رسانه های استکباری زده می شد، از زبان بعضی از نمایندگان این دوره شنیدند . اقدامات غیرقابل پذیرش و افراطی برخی از نمایندگان در گزینه های زیر، قابل مشاهده است: دادن وعده های غیر واقعی در رابطه با تغییر قانون اساسی و ... برای جلب آرای برخی از مخالفان داخلی نظام؛ ریاکاری و طرح شعار دروغین خروج از حاکمیت و استعفا؛ با اینکه غالب اقدامات آنها برای رسیدن به قدرت بیشتر و بهره برداری از تمام امکانات مادی، معنوی و رفاهی آن بود؛ بی توجهی به منافع ملی و در اولویت قرار دادن منافع حزبی و جناحی بر مصالح کشور و تامین نظرات دشمنان و بی توجهی به حساسیت های مردم؛ طراحی فتنه علیه ارکان اصلی نظام با نامه سرگشاده 127 نماینده به رهبر معظم انقلاب؛ به حاشیه راندن خواسته های اصلی مردم و بی توجهی به مشکلات و معضلات اساسی آنان (که برای نظام بسیار خطرآفرین است)؛ جبهه گیری تند علیه سایر قوای خدمت گزار نظام (مانند قوه قضائیه، شورای نگهبان، صدا و سیما، سپاه پاسداران، بسیج و...)؛ طرح مطالب ضد امنیتی (مثل سخنان شیرزاد نماینده افراطی مجلس ششم در موضوع هسته ای) و اتهام های ناروا به سایر ارکان نظام و تفسیر غیر واقعی و پوچ از اوضاع جهانی و هم نوایی با دشمنان در مسائل امنیتی و نظام، مثل پروتکل الحاقی. یکی از روزنامه های دوم خردادی، به خوبی این مطلب را بیان کرده است: «اصلاح طلبان حتی بعد از تسلط بر دولت و مجلس، هنوز هم با لهجه اپوزیسیون صحبت می کنند و تمایل دارند به عنوان یک حزب اپوزیسیون باقی بمانند ... اصلاح طلبان با لهجه ای دوگانه سخن می گویند. در پای صندوق ها با لهجه اپوزیسیون سخن می گویند و آن هنگام که در رأس وزارتخانه های دولتی قرار می گیرند، به لهجه مستوفیان دیوانی ...، استفاده از مردم توسط اصلاح طلبان تنها به صندوق های رأی محدود شده و در استراتژی آنها، مردم تماشاگرانی غیرفعال هستند.[5] این در حالی است که مجلس نه سنگر مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی و آرمان های اصیل آن است و نه جای کم کاری و سیاست زدگی و عوام فریبی و نه مکان شعارهای دهان پرکن و دشمن پسند. اما نفوذ دشمنان در مجلس ششم شورای اسلامی باعث شد که این مجلس در واقع به عنوان نهادی ضد نظام و منافع ملت و در راستای برنامه های دشمان قسم خورده انقلاب اسلامی عمل کند. یکی از شاخصه هایی که با جریان اصلاح طلبی عجین شده است غرب زدگی و ارزش گریزی است! در دوران حاکمیت اصلاح طلبان از سال های 1376 تا 1384 حجم انبوهی از اظهارنظرها در مکتوبات و سخنرانی ها علیه ارزش های دینی و انقلابی و حتی ملی بیان شد. حمله به قیام کربلا، مناقشه در عصمت انبیا و ائمه علیهم السلام، توهین به احکام اسلامی و مراجع عظام تقلید، اهانت به مقدساتی مانند مهدویت و ولایت فقیه و شهدا و صدها مورد دیگر با شیوه های مختلف در روزنامه ها و نشریات و سخنرانی های افراد جریان اصلاح طلب در تاریخ ثبت شده است. این سخنان از قلم و زبان کسانی صادر می شد که بعضاً در رأس این جریان بودند و افکار و روزنامه های اصلی این جریان را رهبری می کردند و هیچ گاه از سوی سایر افراد این جریان مورد عتاب و حتی یک اعتراض کوچک واقع نشدند و چه بسا به بهانه شعار اغواگر آزادی بیان تا حدودی از این جماعت افراطی و توهین کننده به ارزش ها نیز حمایت می شد و حتی اعتراض به آنها با هجمه مواجه می گردید. البته بیان این سخنان به بزرگان اصلاح طلب خلاصه نمی شد. تولید محتواهای اهانت آمیز هم از سوی وزرای جریان اصلاحات، هم معاونین رییس جمهور وقت، هم نمایندگان اصلاح طلب مجلس، هم روشنفکران داخل در این جریان و هم اصحاب رسانه منتسب به این جریان مانند نویسنده و خبرنگار و ... به وفور شنیده ودیده می شد! در آن زمان به صراحت هشدار داده می شد که برخی مطبوعات پایگاه دشمن شده اند و برخی در بدنه دولت به دنبال اصلاحات آمریکایی در کشور هستند. اما از سوی رهبران جریان اصلاحات این هشدارها نادیده گرفته می شد و حتی تا به امروز تشری مناسب به این افراد دیده نشده است. در میان این طیف، افراد بسیاری که آن روز همگی مورد حمایت جریان اصلاح طلب بودند، امروز در خارج از کشور علیه ملت و نظام فعالیت می کنند تا معلوم شود که اولاً آن هشدارها درست بوده است وثانیاً این عده در همان سال ها نیز مشغول خوش خدمتی به اربابان خود بودند و با نقاب اصلاحات، منافقانه در لایه های مهم کشور نفوذ کرده بودند. چنان که رهبرمعظم انقلاب، وجود مجلس در هر کشور و نظامی را وسیله ای برای حفظ و تقویت آن نظام خواندند و فرمودند: « وجه مشترک دموکراسی غربی و مردم سالاری دینی این است که تشکیل پارلمان در این نظام ها برای مخالفت با نظام نیست؛ بلکه تکمیل و تقویت ساختار حکومت است؛ چرا که مجلس هم جزو ساختار حکومت محسوب می شود. بنابراین مجلس در هیچ کشوری جای مخالفان نظام نیست و اگر کسانی می گویند باید به مجلس برویم تا با قانون اساسی و جمهوری اسلامی، مبارزه کنیم، این کاملاً غلط و غیرمنطقی است ... .» مجلس ساکت و راکد [هم] به درد نمی خورد. بلکه مجلس به عناصر فعال و پرتحرک فکری و کاری نیاز دارد؛ اما باید همه این اقدامات در چهارچوب نظام صورت گیرد؛ چرا که مجلس جای برنامه ریزی برای پیشرفت کشور و نظام است، نه جایی برای تحرک بر ضد نظام .»[6] مجلس ششم در واقع الگویی است از یکی از نهادهای مهم انقلاب و نظام که دشمن توانست به داخل آن نفوذ کند و ضربه خود را به پیکره کشور و ملت و نظام وارد کند. در مجلس هفتم اصلاح طلبان با شکست سنگینی مواجه شدند و اکثر کرسی های مجلس توسط جبهه اصولگرایی فتح شد پس از این شکست رئیس جمهور آمریکا در اولین سخنان خود گفت: "دوباره باید از صفر شروع کنیم" فضای مجلس ششم طوری اداره می شد که به نفع غرب پیش می رفت و این شکست ناباورانه جریان اصلاحات آمریکا و هم پیمانانش در منطقه را مأیوس کرد. در آستانه انتخابات مجلس یازدهم دشمنان درپروژه جدید نفوذ خود دوباره به دنبال تکرار سناریوی مجلس ششم برای انجام کارها و برنامه های ناتمام خود در جهت مقابله و ضربه زدن به جبهه انقلاب اسلامی هستند. مرور حوادث تلخ گذشته درس عبرتی است برای همه مردم در راستای جلوگیری از تکرار دوباره نفوذ دشمن می باشد. [1]- بیانات در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، 25شهریور1394 1- انتخابات و مجلس از نگاه امام خمینی، ص 270 و 271 [3]- حدیث ولایت، ج 5، ص 286 [4] - مردم سالاری، 22خرداد1381 [5] - حیات نو، 24 آبان 1379 [6] - جام جم، 27دی 1382
شنبه ، ۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بوشهر نیوز]
[مشاهده در: www.bushehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها